Οι λεπτομέρειες αυτής της συνωμοσίας περιγράφονται σε ένα ελάχιστα γνωστό έγγραφο με το όνομα The Memoirs of Mr. Hempher που δημοσιεύτηκε σε σειρές (επεισόδια) στη γερμανική εφημερίδα Spiegel και αργότερα σε μια εξέχουσα γαλλική εφημερίδα. Ένας Λιβανέζος γιατρός μετέφρασε το έγγραφο στην αραβική γλώσσα και από εκεί και πέρα μεταφράστηκε στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες
... ένας Βρετανός κατάσκοπος με το όνομα Χέμφερ ήταν υπεύθυνος για τη διαμόρφωση των ακραίων αρχών του Ουαχαμπισμού αναφέρθηκε σε ένα τουρκικό έργο, το Mir'at al-Haramain , του Ayyub Sabri Pasha μεταξύ 1933-1938. Η βρετανική πολιτική στις αποικίες της περιελάμβανε συχνά τη δημιουργία αποκλινουσών αιρέσεων, με σκοπό το Διαίρει και Βασίλευε, όπως συνέβη με την αίρεση Ahmadiyya του Ισλάμ στην Ινδία τον δέκατο ένατο αιώνα.
( φωτό τοῦ βιβλίου,ἀπό ΕΔΩ)
Το έγγραφο είναι μια αφήγηση από πρώτο χέρι του Χέμφερ για την αποστολή του για την κυβέρνησή του, η οποία τον έστειλε στη Μέση Ανατολή για να ανακαλύψει τρόπους για να υπονομεύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μεταξύ των κακών που έπρεπε να προωθήσουν οι Βρετανοί ήταν ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, το αλκοόλ, ο τζόγος, η πορνεία και ο πειρασμός των μουσουλμάνων γυναικών να αποκαλύψουν το σώμα τους [ αφαίρεση χιτζάμπ].Αλλά το πιο σημαντικό ήταν η στρατηγική «να εισαγάγουμε αιρέσεις στα δόγματα της πίστης των Μουσουλμάνων και στη συνέχεια να επικρίνουμε το Ισλάμ ότι είναι «μια θρησκεία τρόμου».
Για να κατανοήσουμε το είδος του φανατισμού που ενέπνευσε ο Ουαχαμπισμός, είναι πρώτα απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι το Ισλάμ κάλεσε όλους τους Μουσουλμάνους, ανεξαρτήτως φυλής ή εθνικότητας, να δουν τους εαυτούς τους ως αδερφούς στην πίστη. Η δολοφονία ενός άλλου μουσουλμάνου ήταν αυστηρά απαγορευμένη. Ωστόσο, ως μέρος της στρατηγικής τους του Διαίρει και Βασίλευε, οι Βρετανοί ήλπιζαν να βάλουν αντιμέτωπους τους Άραβες Μουσουλμάνους εναντίον των Τούρκων αδελφών τους. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό ήταν να βρεθεί ένα κενό στον ισλαμικό νόμο με το οποίο οι Άραβες θα μπορούσαν να δηλώσουν τους Τούρκους ως αποστάτες.
Ο Abdul Wahhab ήταν το όργανο με το οποίο οι Βρετανοί μπόρεσαν να εμπνεύσουν αυτή την ποταπή ιδέα στους μουσουλμάνους της Αραβικής Χερσονήσου. Βασικά, ο Ουαχάμπ επινόησε την ιδέα ότι, απλώς με την ασήμαντη πράξη της προσφοράς προσευχών σε αγίους, οι Τούρκοι αδελφοί τους είχαν χάσει την πίστη τους, και ως εκ τούτου, ότι επιτρεπόταν να σκοτωθούν όλοι όσοι αρνούνταν να τηρήσουν τις μεταρρυθμίσεις του και να υποδουλώσουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Όμως, αυτό περιελάμβανε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, εκτός από τη μικρή άστοχη ομάδα οπαδών του.
Όμως, το κίνημα των Ουαχαμπί ήταν ασήμαντο χωρίς την πίστη της οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, η οποία, παρά τους ισχυρισμούς για το αντίθετο, κατάγονταν από έναν Εβραίο έμπορο από το Ιράκ
( Πελασγική : Ἔχομε γράψει παλαιότερα γιά τήν καταγωγή τῆς οἰκογενειας Σαούντ ἀπό τόν ἑβραῖο Μordechai bin Ibrahim bin Moishe. Διαβαζουμε ΕΔΩ ). Οι ορθόδοξοι νομικοί της εποχής χαρακτήρισαν τους Ουαχαμπίτες ως αιρετικούς και καταδίκασαν τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία τους.
Παρ' όλα αυτά, οι Ουαχαμπί έδειξαν τότε την περιφρόνησή τους για την υποτιθέμενη πίστη τους σφάζοντας αδιακρίτως Μουσουλμάνους και μη. Οι Ουαχαμπί στη συνέχεια ξεκίνησαν να καταστρέφουν όλους τους ιερούς τάφους και τους χώρους ταφής. Έκλεψαν τον θησαυρό του Προφήτη, ο οποίος περιελάμβανε ιερά βιβλία, έργα τέχνης και αναρίθμητα ανεκτίμητα δώρα που στάλθηκαν στην πόλη τα προηγούμενα χίλια χρόνια. Τα δερμάτινα και επίχρυσα δεσίματα των ισλαμικών ιερών βιβλίων που είχαν καταστρέψει χρησιμοποιήθηκαν για να φτιάξουν σανδάλια για τους Ουαχάμπι εγκληματίες.
Ο Οθωμανός Σουλτάνος έβαλε τέλος στην πρώτη εξέγερση των Ουαχαμπιτών το 1818, αλλά η αίρεση αναβίωσε υπό την ηγεσία του Σαουδάραβα Φαϊσάλ Ι. Το κίνημα στη συνέχεια αποκαταστάθηκε κάπως μέχρι που καταστράφηκε για άλλη μια φορά στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα.
Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πρώην περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χωρίστηκαν σε διάφορα καθεστώτα μαριονέτες. Για βοήθεια στην υπονόμευση της οθωμανικής εξουσίας στην περιοχή, ο Ibn Saud ανταμείφθηκε δεόντως με τη δημιουργία του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας, το 1932. Ένα χρόνο αργότερα, το 1933, οι Σαουδάραβες παραχώρησαν παραχωρήσεις πετρελαίου στην California Arabian Standard Oil Company (Casoc) , θυγατρική της Standard Oil of California (Socal, σημερινή Chevron), με επικεφαλής τον πράκτορα Rothschild και επικεφαλής των οικογενειών Illuminati, Rockefeller. Από εκείνη την εποχή, η Σαουδική Αραβία ήταν ο πιο σημαντικός σύμμαχος της Δύσης στη Μέση Ανατολή, όχι μόνο παρέχοντας άμεση πρόσβαση στα άφθονα αποθέματα πετρελαίου της, αλλά και μετριάζοντας την αραβική επιθετικότητα εναντίον του Ισραήλ. Λόγω της εμφανούς υποκρισίας του καθεστώτος, ήταν απαραίτητο να καταστείλει τη διαφωνία που ακολούθησε με βαναυσότητα. Μια άλλη σημαντική πτυχή ήταν η παρεμπόδιση των μελετητών να μιλήσουν για «πολιτική», δηλαδή να ασκήσουν κριτική στο καθεστώς.
Στο The Two Faces of Islam , γράφει ο Schwartz, «Τα γούστα τους τους οδήγησαν σε ταβέρνες, καζίνο, οίκους ανοχής... Αγόρασαν στόλους αυτοκινήτων, ιδιωτικών τζετ και γιοτ στο μέγεθος πολεμικών πλοίων. Επένδυσαν σε πολύτιμη δυτική τέχνη που δεν έκαναν καταλαβαίνουν ή τους αρέσει που συχνά προσβάλλουν τις ευαισθησίες των κληρικών του Ουαχάμπι. Πέρασαν όπως ήθελαν, γίνοντας προστάτες της διεθνούς σεξουαλικής υποδούλωσης και της εκμετάλλευσης παιδιών». Το αποτέλεσμα ήταν ότι, για να φαίνεται ωστόσο ότι ενστερνίζεται το Ισλάμ, το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας και οι μελετητές-μαριονέτα του έχουν εξελίξει μια εκδοχή του Ισλάμ που δίνει έμφαση στις τελετουργικές λεπτομέρειες της θρησκείας, σε βάρος της βοήθειας στην κατανόηση ευρύτερων πολιτικών πραγματικοτήτων. Ο τρόπος τους έχει ενθαρρύνει μια κυριολεκτική ερμηνεία του ισλαμικού νόμου, επιτρέποντας σε ανθρώπους όπως ο Μπιν Λάντεν να εκμεταλλεύονται το Κοράνι για να δικαιολογήσουν τη δολοφονία αθώων.
Τελικά, η αφθονία των πετρελαιοδολαρίων που χρηματοδοτούνται από τους Rothschild στα ταμεία της οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας τους έδωσε τη δυνατότητα να προπαγανδίσουν στη συνέχεια την καθηλωμένη εκδοχή του Ισλάμ σε άλλα μέρη του κόσμου, κυρίως στην Αμερική, όπου υποτίθεται ότι επιδοτούν στο 80 τοις εκατό των τζαμιών στη χώρα, μια εκδοχή του Ισλάμ που υποκαθιστά την πολιτική συνείδηση με τη δογματική επιμονή του τελετουργικού φανατισμού.
Το 1999, ο βασιλιάς Fahd της Σαουδικής Αραβίας παρευρέθηκε στη συνάντηση Bilderberg, πιθανώς για να συζητήσει τον ρόλο του στην προώθηση των συμφερόντων της παγκόσμιας κυβέρνησης, μαζί με άλλους τέτοιους διακεκριμένους όπως ο Yasser Arafat και ο Πάπας. Προφανώς, η οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας είναι μέρος των απατηλών τεχνασμάτων του δικτύου Illuminati. Η συνενοχή τους στη συσσώρευση πετρελαιοδολαρίων έχει ενταχθεί στη χρηματοδότηση της παγκόσμιας τρομοκρατίας, από το Αφγανιστάν έως τη Βοσνία, απλώς και μόνο για να υποδαυλίσει την απαραίτητη εχθρότητα του κόσμου ενάντια στο Ισλάμ.
ἀπό : henrymakow.com
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου