Μία παρουσίασις τῆς ὁμάδος τῶν BRICS καί τήν συμβολή τους στήν παγκόσμια οἰκονομία σέ βάσεις ἀπολύτως ἀντίθετες αὐτῆς τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς τῆς Δύσεως.
Διαβάζουμε ἀπό τήν ἐπίσημη σελίδα τῶν BRICS καί σέ μετάφρασιν Διοδότου:
...Ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας S Jaishankar, κατά τη διάρκεια της διήμερης επίσκεψής του στη Μόσχα πρόσφατα, αναγνώρισε ότι η Ρωσία είναι ο "εξαιρετικά σταθερός και δοκιμασμένος εταίρος" της Ινδίας και ότι η σχέση αυτή έχει εξυπηρετήσει πολύ καλά και τις δύο χώρες επί πολλές δεκαετίες...ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ Ned Price παραδέχθηκε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απέτυχαν να είναι ο εταίρος της Ινδίας όταν αυτή το χρειαζόταν.
Οι BRICS χαρακτηρίζονται ως μια πλατφόρμα για να καταδείξουν την αυξανόμενη επιρροή των μεγάλων αναδυόμενων οικονομιών του κόσμου. Τα μέλη των BRICS, συμπεριλαμβανομένων της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νότιας Αφρικής, αντιπροσωπεύουν το 44% του παγκόσμιου πληθυσμού και αντιπροσωπεύουν το ήμισυ της παγκόσμιας ανάπτυξης από τότε που οι υπουργοί Εξωτερικών της ομάδας συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 2008.
...Στη Σύνοδο Κορυφής των BRICS τον περασμένο Ιούνιο, όπως σημείωσε ένα μεγάλο ινδικό πρακτορείο, "ήταν η πρώτη συνάντηση της ομάδας στην οποία συμμετείχε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν μετά την εισβολή στην Ουκρανία - δίνοντας το μήνυμα ότι η Ρωσία δεν είναι απομονωμένη" - μια διατύπωση που επαναλήφθηκε από τη Wall Street Journal.
...Η θεωρία του Alexei Tsygankov για τη ρωσική εξωτερική πολιτική, για παράδειγμα, επικεντρώνεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των εξωτερικών και εσωτερικών δυναμικών. Υποστηρίζει ότι το πρίσμα που είναι συνεπές σε όλα τα καθεστώτα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής είναι η σχέση της χώρας με τη Δύση - ταυτίζεται μαζί της, αυτοπροσδιορίζεται εναντίον της - αλλά πάντα κάτι σχετικό με αυτήν. Για παράδειγμα, ο Tsygankov παρουσιάζει τις κυβερνήσεις του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (1985-91) και του Μεντβέντεφ (2008-12), καθώς και την πρώτη θητεία του Μπόρις Γέλτσιν (1991-96), ως περιόδους σχετικής προσέγγισης με τη Δύση, λόγω των εσωτερικών πολιτικών συγκυριών, σύμφωνα με τις οποίες επικράτησαν στην κυβέρνηση όσοι ευνοούσαν αυτή την προσέγγιση. Στην τελευταία περίπτωση, ο Tsygankov υποστηρίζει ότι η στροφή του Μεντβέντεφ ήταν μια αντίδραση στις επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης στη ρωσική οικονομία, που απαξίωσε την κυβερνώσα ορθοδοξία και απαιτούσε ένα κλαδί ελιάς προς τη Δύση. Αυτή η δια-ιστορική διατομή δικαιώνει και ενισχύει το εξελικτικό επιχείρημα του Σάλτσμαν και μπορεί να χρησιμεύσει για την εναρμόνιση της προαναφερθείσας διχοτόμησης status vs security - δηλαδή, η κυρίαρχη λογική μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου, ανάλογα με τη ρωσική πολιτική κατάσταση καθώς και με εξωτερικούς παράγοντες.
Η Jeanne L. Wilson, σε άρθρο του 2019 για τη σχέση Ρωσίας-Κίνας, καταλήγει, για παράδειγμα, στο συμπέρασμα ότι "η σχέση με την Κίνα συμβάλλει στην αυτοπροσδιοριζόμενη ιδιότητα της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης, η οποία λειτουργεί ως πυλώνας νομιμοποίησης του καθεστώτος για την κυβέρνηση Πούτιν". Αλλά η πιο θεμελιώδης διαπίστωση της Wilson είναι ότι "η δέσμευση του καθεστώτος να προβάλλει τη Ρωσία ως μεγάλη δύναμη στους πολίτες του μπορεί συχνά να υπερισχύει των απτών στόχων της εξωτερικής πολιτικής". Πράγματι, βασιζόμενη σε Ρώσους μελετητές, μέσα ενημέρωσης και δημοσκοπήσεις (η τελευταία δείχνει, για παράδειγμα, ότι το 82% των Ρώσων πιστεύει ότι η διατήρηση του καθεστώτος της μεγάλης δύναμης της χώρας τους πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα), υποστηρίζει:
Ο ισχυρισμός του Κρεμλίνου ότι η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη, ανεξάρτητα από τη διεθνή αναγνώριση ή μια πιο παραδοσιακή επίδειξη των δυνατοτήτων συμβατικής ισχύος, υποδηλώνει ότι η προβολή του καθεστώτος της μεγάλης δύναμης στους Ρώσους πολίτες είναι με πολλούς τρόπους πιο σημαντική από τη διεθνή αναγνώριση.
Η ομάδα BRICS+ διαθέτει ισχυρά μακροπρόθεσμα οικονομικά και πολιτικά κίνητρα για τη μείωση της παγκόσμιας κυριαρχίας του δολαρίου. Οι χώρες BRICS αντιπροσωπεύουν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και το ένα τρίτο της παγκόσμιας οικονομίας σε όρους ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης. Μαζί με τη Σαουδική Αραβία, οι BRICS θα έχουν δύο από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου, τη Σαουδική Αραβία και τη Ρωσία, και δύο από τους μεγαλύτερους καταναλωτές πετρελαίου, την Κίνα και την Ινδία, αυξάνοντας τη δυνατότητα τιμολόγησης των αμοιβαίων πωλήσεων πετρελαίου σε τοπικά νομίσματα.
...Ωστόσο, η δημιουργία ενός κοινού νομίσματος των BRICS που θα επιτελεί το ρόλο του αποθηκευτή αξίας ή των αποθεματικών για τις κεντρικές τράπεζες των οικονομιών της αγοράς μεσαίου εισοδήματος θα παραμείνει μια μακροπρόθεσμη πρόκληση....
Ὁλόκληρο τό σπουδαῖο θέμα, μπορεῖτε νά τό διαβάσετε Ε Δ Ω
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου