«ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ »
« Ἡ Ἑλλὰς εὑρίσκεται εἰς πόλεμον ἀπὸ τῆς περασμένης Δευτέρας. Ὁ Κύριος καὶ ἡ παγκόσμιος συνείδησις γνωρίζουν ὅτι δὲν εἶναι ἡ ᾿Ελλάς ποὺ τὸν ἐπεζήτησε αὐτὸν τὸν πόλεμον. Δὲν εἶναι αὐτὴ ποὺ τὸν ἠθέλησε. Τὸν ἐπεζήτησαν καὶ τὸν ἐζήτησαν ἄλλοι. ᾿Εκεῖνοι ποὺ τὸν παρεσκεύαζον ἀπὸ καιροῦ, ἀφότου ἐπείσθησαν ὅτι οὔτε μὲ δελεασμούς, οὔτε μὲ εὐδαιμονικὰς ὑποσχέσεις, ὅπως οὔτε μὲ ἀπειλὰς οὔτε μὲ ἐπίδειξιν τοῦ ὄγκου τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς ὕλης των, δὲν θὰ ἧτο δυνατὸν νὰ τὴν ἐξαναγκάσουν νὰ ἐνδώσῃ καὶ ὑποκύψῃ --- ὅπως ἐνέδωσαν καὶ ὑπέκυψαν ἄλλοι -- εἰς τὰς θελήσεις των.
Γνωρίζει ὁ Κόσμος μὲ πόσην ἐπιμονὴν καὶ μὲ πόσην τέχνην ἠσκήθη ἐπὶ τῆς Ελλάδος καὶ τοῦ λαοῦ της τὸ εἰδεχθὲς καὶ ἄνανδρον ὅπλον τῶν νεοβαρβάρων, ὁ ψυχολογικὸς ἐκβιασμός, ἀφ᾽ ἧς ἐποχῆς ἡ ᾿Ιταλία τοῦ Μουσσολίνι,αἰφνιδιάζουσα τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴν δύναμιν τοῦ ὄγκου της, ἐπέδραμε καὶ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν μικρὰν ἀλβανικὴν γωνίαν τῆς χερσονήσου μας, διὰ νὰ τὴν καταστήσῃ αἰχμὴν ἀπειλῆς ἐναντίον ὅλης τῆς Βαλκανικῆς μας περιοχῆς καὶ ἐναντίον τῆς ᾿Ανατολικῆς Μεσογείου. Καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ θαυμάζῃ ὁ Κόσμος τὴν ἀταραξίαν, ἀλλὰ καὶ τὸ θάρρος καὶ τὴν ἀνδρικὴν ἀξιοπρέπειαν μὲ τὴν ὁποίαν ἡ Χώρα αὐτὴ καὶ οἱ “Αρχοντές της ἀντεμετώπισαν ἐπὶ ἑβδομάδας, ἐπὶ μῆνας, ἐπὶ ἔτη αὐτοὺς τοὺς βαναύσους ἐκβιασμούς.
Ὅταν τὰ ὅπλα τῆς ψυχολογικῆς βίας ἀπεδείχθησαν ἀτελεσφόρητα, οἱ ἄνθρωποι τῆς Ρώμης ἐπροχώρησαν εἰς τὰς προκλήσεις. Ἡ παγκόσμιος συνείδησις μὲ ἀποτροπιασμὸν ἤκουσε πρὸ δύο μηνῶν τὸν τορπιλλισμὸν τῆς ἀνυπόπτου «Ἕλλης» εἰς τὴν Τῆνον. ᾿Εμάντευσεν ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς, καὶ ἐμάντευσεν ὀρθῶς, ὅτι ἰταλικὸν ἧτο τὸ σκότιον ἐκεῖνο ἔργον τῆς δολοφονικῆς ἐνέδρας. φυσικὰ ὅ,τι ἦτο τόσον φανερὸν διὰ τὸν Κόσμον δὲν ἠμποροῦσε νὰ εἶναι μυστικὸν διὰ τὴν ᾿Ελλάδα. Μολοντοῦτο ἡ Ἑλλάς, ἡ Κυβέρνησίς της καὶ ὁ λαός της, λαὸς ἀνδρῶν κατ᾽ ἐξοχήν, εἶχε τὴν δύναμιν νὰ χαλιναγωγήσῃ τὴν ὀργήν του καὶ νὰ τὴν ὑποτάξῃ εἰς τὴν σύνεσιν, Τὸ σπουδαιότερον εἶχε τὴν δύναμιν νὰ ὑπερνικήσῃ τὸ αἴσθημα τῆς ἀπεράντου ἀηδίας ποὺ προεκάλουν αἱ χυδαῖαι μέθοδοι τοῦ ἐχθροῦ.
Ἡ Ἑλλὰς ἦτο ἀποφασισμένη, μὲ πᾶσαν δυνατὴν θυσίαν, ἐντὸς ἐννοεῖται τῶν ὁρίων τῆς τιμῆς, νὰ μὴν ἀφήσῃ νὰ διακυβευθῇ ἐξ ὑπαιτιότητός της ἡ εἰρήνη εἰς τὴν νοτιοανατολικὴν Εὐρώπην. ᾿Αλλ οἱ ἄνθρωποι τῆς Ρώμης διέπραξαν τὸ σφάλμα νὰ ὑπερβοῦν αὐτὰ τὰ ὅρια, διατυπώσαντες ἀξιώσεις, αἱ ὁποῖαι, ἐὰν δὲν ἀπερρίπτοντο, ὡς ἀπερρίφθησαν, θὰ ἐσήμαινον κατάλυσιν τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀκεραιότητος τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἐλευθερία ὅμως καὶ ἡ ἀνεξαρτησία δὲν ἐδόθη εἰς τοὺς Ἕλληνας ὡς δῶρον ἰσχυρῶν ἡγεμόνων, ποὺ ἐξεστράτευσαν πρὸς χάριν τῶν μὲ ὅλας των τὰς δυνάμεις, οὔτε ὡς εὐτυχὲς ἀλλὰ τυχαῖον συμπτωματικὸν ἀποτέλεσμα διεθνῶν διπλωματικῶν συνδυασμῶν. Ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδος ἀπεκτήθη μὲ ἀγῶνας, μὲ μαρτύρια καὶ μὲ θυσίας γενεῶν καὶ κάθε γωνία τῆς γῆς τῆς, κάθε ράχη βουνοῦ, κάθε βράχος καὶ κάθε πτυχὴ τῆς θαλάσσης της ἔχει ποτισθῆ μὲ δάκρυ καὶ μὲ αἷμα. Διὰ τοῦτο οἱ Ἕλληνες τὸν ἄγαποῦν τὸν τόπον αὐτὸν τὸν λιτόν, τὸν πτωχόν, ἀλλὰ τόσον φωτεινὸν καὶ ὡραῖον κατὰ ἕνα τρόπον ἰδιότυπον καὶ ἀλλόκοτον, μὲ μιὰν ἀγάπην ἁψεῖαν καὶ πείσμονα,γλυκύπικρον, ἀνάμικτον μὲ πόνον. Καὶ τὴν ἐλευθερίαν του ἀγαπᾷ ὁ λαὸς αὐτὸς μὲ τὸ ἴδιον πονεμένον πάθος, διότι τὴν ἐξηγόρασε μὲ πολὺ βαρὺ τίμημα -- ἂν ἠμπορῇ νὰ λέγεται βαρὺ τὸ τίμημα τῆς ἐλευθερίας. Διὰ τοῦτο θὰ τὰ προασπίσῃ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς καὶ τὰ δύο ταῦτα ἀγαθὰ μὲ ὅλην τὴν θέλησιν τῆς ψυχῆς του τὴν ἀπέραντον καὶ μὲ ὅλην τὴν δύναμιν τῶν χεριῶν του. Θὰ πέσουν κορμιὰ καὶ θὰ πυργωθοῦν εἰς ἑκατόμβας αἱ θυσίαι. Κάθε πτυχὴ καὶ
κάθε γωνία τῆς γῆς καὶ ἡ ἀκραιοτάτη καὶ κάθε πέτρα θὰ γίνῃ ἔπαλξις. Οἱ Ἕλληνες δὲν τὴν ἐπεζήτησαν τὴν εὐκαιρίαν. ᾿Αφοῦ ὅμως τοὺς ἐδόθη, θὰ διδάξουν καὶ πάλιν ἔργῳ τὴν ἀνθρωπότητα, ὅτι ὑπάρχουν ἀγαθὰ ἀνώτερα,χωρὶς τὰ ὁποῖα ἡ ζωὴ γίνεται ἄχαρι βάρος καὶ ὅτι προκειμένου νὰ διαφυλαχϑοῦν τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ διὰ τοὺς ἐπιγιγνομένους, ἀξίζει νὰ συντέμνῃ ὁ καθεὶς τὰ ἔτη τῆς φθαρτῆς τοῦ ὑπάρξεως. ᾿Επίσης ὅτι ἡ ἐν ἐξουθενώσει ἀσφάλεια εἶναι τὸ ἰδεῶδες λαῶν κατωτέρας κατηγορίας.
Γνωρίζομεν ὅλοι ὅτι ὁ δρόμος εἰς τὸν ὁποῖον εἰσῆλθεν ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τῆς περασμένης Δευτέρας θὰ εἶναι τραχὺς καὶ δύσβατος. ᾿Αλλὰ κανεὶς δὲν θὰ τολμήσῃ ὑψηλοφώνως ἢ ἐνδομύχως, ἐνώπιον ἄλλων ἢ κατά μόνας--ἐκτὸς ἐὰν ἔχῃ ψυχὴν δούλου -- νὰ ἰσχυρισθῇ ὅτι τῆς ἦτο δυνατὸν νά ἐκλέξῃ ἄλλον. Τὴν περασμένην Δευτέραν οἱ Ἄρχοντες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἤρθησαν εἰς τὸ ἀκραῖον ὕψος τοῦ νοήματος τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ ὁ λαὸς μὲ τὴν σειράν του ἤρθη εἰς τὸ ὕψος τοῦ χρέους του ὡς συνεχιστοῦ αὐτῆς τῆς ἱστορίας. Λαὸς καὶ Ἄρχοντες ἐδείχθησαν ἀντάξιοι ἀλλήλων καὶ ἀντάξιοι τῆς Ἑλλάδος. Μέσα εἰς ἕνα κόσμον ἀνήσυχον, ἔμφοβον καὶ περιδεῆ ἀπὸ τὸ στυγνὸν θέαμα τῆς ἀποχαλινωθείσης ὑλικῆς βίας, ποὺ καταλύει σύνορα,καταργεῖ Κράτη καὶ ἐκμηδενίζει ἔθνη, ἡ νεότης τῆς Ἑλλάδος ἀπήντησε πρόθυμα εἰς τὴν κλῆσιν τῆς Πατρίδος καὶ ἀπὸ τὴν ἠπειρωτικὴν μεθόριον ἀνεδόθη χαρμόσυνα μυριόστομος ἡ ἰδία ἰαχὴ ποὺ πρὸ 25 αἰώνων ἐξάφνισε τοὺς Πέρσας εἰς τὴν Σαλαμῖνα.
Ἀπὸ τῆς ᾿Επαναστάσεως τοῦ 1821 ὁ Ἑλληνισμὸς δὲν ἐπεχείρησε δυσχερέστερον ἀλλὰ καὶ πλέον μεγαλεπήβολον ἀγῶνα.᾿Απὸ τὴν ἐποχὴν τῆς Σαλαμῖνος καὶ ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τοῦ Ἡρακλείου ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἤχησαν τόσον ἀληθινὰ τὰ λόγια τοῦ Αἰσχύλου: «Νῦν περὶ πάντων ἀγών». .
Ἡ Ἑλλὰς τὴν στιγμὴν αὐτὴν ἐμφανίζει πάλιν εἰς τὸν Κόσμον τὴν ἀληθινὴν ὄψιν της, ἕνα πρόσωπον ᾿Αθηνᾶς φειδιακῆς γλυφῆς, πάμφωτον, ἄμωμον, ἄχραντον, ἀληθινὰ θεῖον εἰς τὴν αὐστηράν του ἀπόφασιν νὰ νικήσῃ ἢ νὰ πέσῃ.
Καὶ κανεὶς δὲν πρέπει ν᾿ ἀμφιβάλλῃ ὅτι θὰ νικήσῃ. Ὁ δρόμος της, ὅπως πάντοτε, ἀνοίγεται ἀνάμεσα ἀπὸ πόνους καὶ ἀπὸ θυσίας, ἀλλὰ τὸ φωτεινόν του τέρμα διακρίνεται -- δι᾿ ὅσους ἔχουν μάτια νὰ βλέπουν – καϑαρά.
Αὐτὴν τὴν φορὰν οἱ βάρβαροι ἔρχονται ἀπὸ τὴν Δύσιν. Ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα δὲν ἔχει σημασίαν. Πεπρωμένον τῆς Ἑλλάδος ἦτο ἀπὸ τῆς αὐγῆς τῆς ἱστορίας της ν΄ ἀντιστρατεύεται κατὰ τῶν βαρβάρων ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς νικᾷ.»
Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 !
Ζήτω τό Ἔθνος τό Ἑλληνικόν !
Ἡ Πελασγική
ΖΗΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΛΑΣ !
ΑπάντησηΔιαγραφή