Οἱ ἐπιλεγμένοι δράκοι

«Κάποιοι πιστεύουν ακόμη ότι είμαι μέρος μιας μυστικής ομάδας που λειτουργεί ενάντια στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, χαρακτηρίζοντας την οικογένειά μου και εμένα ως« διεθνιστές » και συνωμότες μαζί με κάποιους άλλους, σ᾿ολόκληρο τον κόσμο, για την οικοδόμηση μιας απόλυτης παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής διάρθρωσης - έναν κόσμο, αν θέλετε. Εάν αυτή είναι η κατηγορία, κρίνομαι ένοχος και είμαι περήφανος για αυτό. "- Ο πρόεδρος της CFR David Rockefeller στο" Memoirs "(2002)

John D. Rockefeller, Sr. με τον γιο του John D., Jr.

Το Neuwied είναι μία πόλη στά βόρεια της γερμανικής πολιτείας της Rhineland-Palatinate είναι η πατρίδα των γερμανών παπούδων του John D. Rockefeller (1839-1937), που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα ως πιθανοί Γάλλοι πρόσφυγες Ουγενότοι. Η γραμμή της οικογένειας απο τον πατέρα του, κάποιου Johann Peter Rockefeller (1681-1763), που μετανάστευσε στις αποικίες της Βόρειας Αμερικής, φτάνοντας στη Νέα Υόρκη το 1710. Εκείνη τη χρονιά, πραγματοποιήθηκε μια μαζική μετανάστευση περίπου 2.800 προσφύγων Γερμανών από την περιοχή της Rhineland-Palatinate,οι οποίοι μετέβησαν πρώτα στο Λονδίνο. Το κόστος μεταφοράς τους,από το Λονδίνο στον Νέο Κόσμο,καλύφθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση της Βασίλισσας Άννας.

Οι πρωταρχικοί ηθοποιοί Rockefeller, John D. και William, ήταν γιοι του καλλιτέχνη  William Avery Rockefeller,(με τό ψευδώνυμο "Devil Bill" ) Sr.  (1810-1906), που θα προτείνουμε ότι ήταν περισσότερο συνδεδεμένοι από ό, τι γενικά αποκαλύπτεται σε συμβατικές αφηγήσεις.

Κατά κάποιον τρόπο, ο John D. Rockefeller ξεκίνησε τη μονοπωλιακή του επιχείρηση πετρελαίου το 1860 με τη βρετανική πρωτεύουσα. Ο Samuel Clark και ο Maurice Andrew - οι αρχικοί συνεργάτες της Rockefeller - ήταν οι σύνδεσμοι του με την Τράπεζα της Αγγλίας.

Η σχέση της οικογένειας με την αυτοκρατορία της Ιουδαιο-Βρετανίας επικεντρώθηκε γύρω από τον αδερφό του John D., William Rockefeller. Ο William ήταν πρόεδρος της Standard Oil της Νέας Υόρκης (αργότερα Mobil) και ιδρυτής της National City Bank (αργότερα Citibank).

Μέχρι το 1882, η Standard Oil ήλεγχε πάνω από το 90% των διυλιστηρίων της Αμερικής. 

Μόλις τα μονοπώλια και ο πλούτος του Rockefeller εξασφαλίστηκαν, η εβραϊκή τραπεζική εταιρεία Kuhn-Loeb με επικεφαλής τον Rothschild το τσιράκι Jacob Schiff (1847-1920) ενήργησε ως ο κορυφαίος επενδυτικός οίκος για τον  John D. Rockefeller  μέσω της καθοδήγησης του επενδυτικού του συμβούλου  Frederick T. Gates .

Μία αναφορά που γράφει ότι ο Frederick T Gates και ο Bill Gates σχετίζονται: εδώ

Ο Rockefeller επένδυσε σε πολλές κοινοπραξίες με την τράπεζα, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών μεριδίων στις εξέχουσες εταιρείες σιδηροδρόμων, καθώς και συμβάλλοντας στην ενοποίησή των συσκευαστών κρέατος του Σικάγου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κορυφαίου τράστ . Οι υπερπόντιες επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε και ο Rockefeller περιλάμβαναν τα δάνεια της τράπεζας προς την κυβέρνηση της Κίνας και εκείνη της αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας.

Η Kuhn-Loeb συμμετείχε επίσης σε συνεργασία με τον Rockefeller το 1911 για να αποκτήσει τον έλεγχο της εταιρείας Equitable Trust Company, η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε και έγινε Chase Bank

Στα πρώτα του χρόνια, οι επιγαμίες μεταξύ των ανηκόντων στην γερμανο-εβραϊκή ελίτ ήταν συνηθισμένες. Κατά συνέπεια, οι συνεργάτες του Kuhn και του Loeb είχαν στενή σχέση με το αίμα και το γάμο με τους συνεργάτες της  J & W Seligman , της  Speyer & Co. , της  Goldman, της Sachs & Co. , της  Lehman Brothers  και άλλων διακεκριμένων γερμανο-εβραϊκών εταιρειών.

Διάσημοι συνεργάτες της εταιρείας ήταν οι :   Otto Kahn,Paul Warburg, Felix Warburg,Mortimer Schiff, Benjamin Buttenwieser, Lewis Strauss και  Sigmund Warburg  ιδρυτής της  SG Warburg .

Καθιέρωση των Μονοπωλιακών Ιδρυμάτων

Μόλις δημιουργήθηκε η περιουσία του Ροκφέλερ που χρηματοδοτήθηκε από την Ιουδαίο-Βρετανία, ορισμένα μέλη του συνδικάτου αφορολόγητων ειδών έφτασαν να «βοηθήσουν» τον Ροκφέλερ με το προβλεπόμενο θεμελιώδες έργο του.

Αυτοί ήταν δύο στενοί φίλοι από την μυστική εταιρεία του Yale, την Skull & Bones,ο Daniel Coit Gilman (1831-1909) και ο κολλητός του  Andrew Dickson White  (1832-1918). Ο Gilman είχε ιδρύσει το Ταμείο Εκπαίδευσης Peabody και το John Slater Fund και έγινε ιδρυτής του Συμβουλίου Γενικής Εκπαίδευσης (που το 1960 εντάχθηκε στο Ίδρυμα Rockefeller).

Ο George Peabody, ο χρηματοδότης του ταμείου που έφερε το όνομά του, «με κάποιον τρόπο» ήταν ένας από τους λίγους χρηματοδότες που βρήκαν άφθονα κεφάλαια (από το City of London/Συνδικάτο Εγκλήματος ) κατά τη διάρκεια του κατασκευασμένου οικονομικού πανικού του 1857. Ο Daniel Coit Gilman ίδρυσε το Ίδρυμα Russell Sage με τον Cleveland H. Dodge της Εθνικής Τράπεζας που ελεγχόταν από το Rockefeller.

Ο Gilman, ο οποίος επίσης ίδρυσε το Russell Trust το 1856, αργότερα έγινε ιδρυτής του Ιδρύματος Carnegie και διαφόρων δωρεών του Frederic A. Delano (1863-1953-πρόεδρος των αμερικανικών σιδηροδρόμων). Ο Delano (ο θείος του ύποπτου Frankin Delano Roosevelt) κληροδότησε γενναία το Brookings Institution και το  Carnegie Endowment for International Peace.

Το Rockefeller Foundation δώρισε ένα νοσοκομείο μαιευτικής και έδρα του Maternity College στο Λονδίνο το 1923. Σήμερα, είναι απλώς το The Rockefeller Building.

Οι περιουσίες των Ράσελ και  Ντελάνο (μέσω του παππού του Γουόρεν) έγιναν σε μεγάλο βαθμό με το κερδοσκοπικό εμπόριο οπίου της κινεζικής εγκληματικής επιχείρησης, το οποίο με τη σειρά του ήταν πολύ Ιουδαιο-Βρετανική επιχείρηση ανοιχτή μόνο για άνδρες του μεγαλύτερου Συνδικάτου Εγκλήματος. Ο Frederic Delano, ένας εξέχων σιδηροδρομικός, ανέλαβε τη θέση του αντιπροέδρου του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συμβουλίου από το 1914 έως το 1918.

Όλοι οι δημιουργοί αυτών των ιδρυμάτων ήταν στενά συνδεδεμένοι με το σύστημα της Federal Reserve, το Συμβούλιο Βιομηχανιών Πολέμου του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, το OSS του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη CIA. Τα ίδια τα Ιδρύματα λειτούργησαν ως μονοπωλιακές οργανώσεις που ενοποίησαν και συγκέντρωναν τον έλεγχο των νικητών (συχνά συναδέλφων τύπουσυνδικάτου εγκλήματος) και ηττημένων σε μια σφαίρα αμερικανικής και βρετανικής επιρροής. 

Ο Φρέντερικ Τέιλορ Γκέιτς (1847-1920) έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συνωμοσία με τα άλλα ελεγχόμενα ιδρύματα για τον έλεγχο των γεγονότων. Οι κατασκευασμένοι άντρες που χρίστηκαν από αυτά τα ιδρύματα του Συνδικάτου Εγκλήματος είναι πολύ αριθμητικώς για να τους αναφέρουμε, αλλά έχουμε καλύψει ορισμένα βασικά στοιχεία στις σελίδες μας. Σε γενικές γραμμές, έκαναν τεράστιες περιουσίες από τα ναρκωτικά και το λαθρεμπόριο, συλλέγοντας τα κομμάτια των συνήθων σχεδιασμένων και επιθετικών οικονομικών πανικών των 1837, 1857, 1873, 1893 και 1907-1929, 2008 και οργάνωσαν μονοπωλιακά σχήματα και επιχειρήσεις. Το 2020-21 Plandemic (ἀπάτη/covid) είναι βγαλμένο από αυτό το σενάριο.

Ο Γκέιτς ήταν σχετικά ήπιος σε σύγκριση με τα έργα του Rockefeller Foundation. Ανέθεσε μια σημαντικά μεγάλη επιχορήγηση το 1947 που διευκόλυνε τη δημιουργία του Ινστιτούτου Tavistock των Ανθρωπίνων Σχέσεων. Αυτό το με παγκόσμια δράση Βρετανικό Ινστιτούτο έχει βάλλει το χέρι του σχεδόν σε κάθε κοινωνικό, πολιτικό και κυβερνητικό αξιοσημείωτο γεγονός παντού στον κόσμο, τα τελευταία 75 χρόνια.

Μία από τις κύριες αλλά ελάχιστα γνωστές δραστηριότητες του Rockefeller Foundation ήταν οι τεχνικές του για τον έλεγχο της παγκόσμιας γεωργίας. Ο διευθυντής του, Kenneth Wernimont, δημιούργησε γεωργικά προγράμματα ελεγχόμενα από το Rockefeller σε όλο το Μεξικό και τη Λατινική Αμερική. Ο ανεξάρτητος αγρότης είναι μια μεγάλη απειλή για το New Underworld Order, επειδή παράγει για τον εαυτό του και επειδή τα προϊόντα του μπορούν να μετατραπούν σε κεφάλαιο, το οποίο του δίνει ανεξαρτησία.

Ο αδελφός του William Rockefeller (1841-1922) ήταν αναμεμειγμένος στους χειρισμούς των προτύπων της αγοράς εμπιστοσύνης ή τον χειρισμό των αγοραίων τιμών (cornering the market). Από το 1912 έως το 1913, η Pujo Committee διερεύνησε τη Rockefeller και άλλους για το γύρισμα της αγοράς χαλκού και για «συγχρονισμό με τεχνητή επιβολή δραστηριότητας» στο Amalgamated Copper stock στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Όπως όλοι οι Rockefellers, ο γιος του William, ο William, Jr., παντρεύτηκε στρατηγικά με την οικογένεια Stillman. Ο νεώτερος παντρεύτηκε τη Sarah Elizabeth “Elsie” Stillman (1872–1935), την κόρη του James Stillman (1850-1918). Μια δεύτερη κόρη, η Isabel Goodrich Stillman (1876-1935), παντρεύτηκε τον  Percy Avery Rockefeller  (1878-1934) το 1901. Ο Percy ήταν ένας άλλος γιος του William Rockefeller.

Πατέρας του Τζέιμς ήταν ο Ντον Κάρλος Στίλμαν, ένας Βρετανός πράκτορας που έκανε έναν αποκλεισμό περιουσίας στο Τέξας κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και την μετέτρεψε σε τραπεζική. Ακόμα και πριν από την οικογενειακή συμμαχία γάμου, ο Jacob Schiff, ο  William Rockefeller  και ο James Stillman (1850-1918) ήλεγχαν τους σημαντικότερους σιδηροδρόμους του Τέξας. Ο σύμμαχος της φατρίας Rockefeller, James Stillman, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της Federal Reserve Bank μέσω του μεριδίου του 20% στην Εθνική Τράπεζα της Rockefeller (η μελλοντική Citibank).

JP Morgan

Ο δεύτερος μεγαλύτερος αγοραστής των μετοχών της Federal Reserve Bank of New York το 1914, η First National Bank, ήταν γενικά γνωστή ως «Morgan Bank». Η τρίτη μεγαλύτερη αγορά μετοχών της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης το 1914 ήταν η Εθνική Τράπεζα Εμπορίου, η οποία εξέδωσε 250.000 μετοχές - που ανήκαν στην JP Morgan, μέσω του ελέγχου της συμμετοχής στην Equitable Life - η οποία κατείχε 24.700 μετοχές και η Mutual Life, η οποία κατείχε 17.294 μετοχές της Εθνικής Τράπεζας Εμπορίου - κατείχαν επίσης άλλες 10.000 μετοχές της Εθνικής Τράπεζας Εμπορίου μέσω της JP Morgan and Company (7.800 μετοχές).

Η Morgan Grenfell είναι το κυρίαρχο υποκατάστημα του House of Morgan στο Λονδίνο. Όλες αυτές οι οντότητες αλληλοσυνδέονται και έχουν πολλά κρυμμένα μέτωπα για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες.

Το «The Robber Barons» του Matthew Josephson αποκαλύπτει ότι ο Morgan κυριάρχησε στη Νέα Υόρκη, την Equitable Life και την Mutual Life έως το 1900. Είχε 1 δισεκατομμύριο δολάρια (σε δολάρια του έτους 1900) σε περιουσιακά στοιχεία.

Ο Josephson γράφει:

«Σε αυτήν την εκστρατεία μυστικών συμμαχιών, αυτός (ο Morgan) απέκτησε τον άμεσο έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας Εμπορίου:τότε ένα μέρος της ιδιοκτησίας στην Πρώτη Εθνική Τράπεζα, συμμαχώντας με τον πολύ ισχυρό και συντηρητικό χρηματοδότη, Τζορτζ Φ. Μπέικερ, ο οποίος ηγήθηκε. Στη συνέχεια, μέσω ιδιοκτησίας μετοχών και αλληλοσυνδεόμενων διευθύνσεων, συνέδεσε τις πρώτες τράπεζες με τις άλλες κορυφαίες τράπεζες, το Ανόβερο, το Liberty και το Chase.»

Το 1911, ο Γουίλιαμ Ροκφέλερ απασχολούσε - σε ιδιωτική απασχόληση μέσω του ελιτίστικου του κοινωνικού συλλόγου που ανήκε - έναν υψηλόβαθμο βρετανό αξιωματικό μυστικών υπηρεσιών με το όνομα Κλοντ Ντάνσεϊ.

Ο Ντάνσεϋ προσωπικά αναδιοργάνωσε την υπηρεσία πληροφοριών του Στρατού των ΗΠΑ σαν συμπλήρωμα της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας. Το αφοσιωμένο πρωτοπαλλίκαρο του Dansey ο αμερικανός στρατηγός Marlborough Churchill (μακρινός συγγενής του Βρετανικού Winston Churchill), σύντομα έγινε διευθυντής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ.

Μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, ο στρατηγός Τσώρτσιλ προκάλεσε το «Black Chamber», μια ομάδα κατασκοπείας με έδρα τη Νέα Υόρκη και εξυπηρετούσε το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον στρατό των ΗΠΑ και τους ιδιώτες κεφαλαιούχους της Νέας Υόρκης που ήταν πιστοί στη Μεγάλη Βρετανία. Αυτός ο ίδιος στρατηγός Τσόρτσιλ σύντομα θα εγκαινίαζε έναν ιατρικό ερευνητικό οργανισμό, το Ίδρυμα Joshua Macy (Εβραίος), για τους Rockefellers και τη βρετανική υπηρεσία πληροφοριών.

Ο Καναδός Sir William Stephenson συντόνιζε μια μεγάλη μυστική βρετανική κατασκοπεία (Βρετανικός συντονισμός ασφάλειας) στις ΗΠΑ πριν και κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Stephenson - του οποίου το κωδικό όνομα ήταν "Intrepid" - είχε 2 ολόκληρους ορόφους στο 630 5th Ave Rockefeller Building. Υπήρχαν 2.000 Βρετανοί πράκτορες σε θέσεις, στο Rockefeller Plaza στη Νέα Υόρκη. Βοηθός του ήταν ο Διοικητής του Βασιλικού Ναυτικού Ίαν Φλέμινγκ [Stevenson, “A Man Called Intrepid”, σελ. 271].

Το Βρετανικό Empire Building, στο κέντρο, με το κτίριο RCA (πύργος) στο βάθος. Αριστερά του Βρετανικού Κτηρίου είναι το Γαλλικό Κτήριο (La Maison Française). Φωτογραφήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1934

(Ἀπό ἐδῶ)

Ἡ Πελασγική