«Γι᾿αὐτό τό μῖσος εἶναι μεγάλο,ὁ φθόνος ἀτέλειωτος καί οἱ μαχαιριές βαθιές...»

Ὑπό τήν πίεσιν ποίων ἡ Ἑλλάς δέχεται τελικῶς,νά ξεκινήσῃ διάλογο μέ τήν τουρκιά,ἀπό μηδενική βάσιν; Τῶν γερμαναράδων ( αὐτῶν πού αἱματοκύλησαν δίς τήν Εὐρώπη κι᾿ὁλόκληρο τόν κόσμο μέ παγκοσμίους πολέμους) καί τῶν ἀμερικανῶν.Τῶν ἀμερικανῶν οἱ ὁποῖοι δέν ὑπάρχει ἀνά τόν πλανήτη πόλεμος πού νά μήν ἔχουν βάλει τό χέρι τους,ἄν ὄχι αὐτοί ὑποκινήσει.

Μέ ἄλλα λόγια,ἔρχονται δύο ...δυνάμεις,καταγεγραμμένες ἀπό τήν Ἱστορία ὡς πολεμοχαρεῖς,νά ὑποδείξουν καί ἐπιβάλουν στήν Ἑλλάδα μέ ποιόν τρόπο πρέπει νά ἔρθῃ σέ διάλογο μέ τήν τουρκιά ! Ἕναν διάλογο γιά τόν ὁποῖο στήν οὐσία καί κυριολεκτικῶς ἡ δική μας πλευρά δέν ἀπαιτεῖ ἀπολύτως τίποτα ! 

Διότι,ποιός θέτει συνεχῶς,ἐδῶ καί μία 100ετία καί πλέον,θέματα πού ἀπαιτοῦν λύσεις; Ἡ τουρκιά,βεβαίως. Τήν μία εἶναι ἡ μουσουλμανική μειονότητα τῆς Θράκης τήν ὁποία σώνει καί καλά ἡ τουρκιά τήν θέλει «τουρκική»,τήν ἄλλη εἶναι τά πετρέλαια,τήν ἄλλη εἶναι τό φυσικό ἀέριο καί ὁ ἐνεργειακός πλοῦτος τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου πού συμπεριλαμβάνει τό Αἰγαῖο,τήν παρ᾿ἄλλη ἡ Κῦπρος καί τραβῶντας το ἀκόμη πιό πέρα,οἱ πρώην ὀθωμανικές περιουσίες στήν Κρήτη,τά νησιά τοῦ Αἰγαίου,στήν Θράκη οἱ ὁποῖες πρέπει ν᾿ἀποδοθοῦν στήν τουρκιά ἀφοῦ αὐτοί θεωροῦνται νόμιμοι κληρονόμοι ! 

Καί κάνω τήν ἐξῆς ἁπλῆ καί ἀφελή ἐρώτησιν : μήπως ὅλες οἱ ἀνωτέρῳ ἀπαιτήσεις τῶν τουρκαλάδων μποροῦσαν νά σβηστοῦν μονονκονδυλιά ἄν ἡ Ἑλλάς ἔθετε τό θέμα τῆς νομίμου κληρονομιᾶς της ;

 Ποιός κατοικοῦσε τά χώματα πού καταλαμβάνει ἡ σημερινή τουρκιά,ἐπί χιλιετηρίδες; Ποιός κυριαρχοῦσε στό Αἰγαῖο,τήν Μεσόγειο κι᾿ὅλες τίς θάλασσες τῆς Οἰκουμένης ἀναπτύσσοντας ἕνα παγκόσμιο ἐμπόριο ὅταν τά τουρανομογγόλια,ἐκεῖ στά βουνά Ἀλτάϊ τό μόνο πού ἤξεραν ἦταν νά ῥοβολᾶνε στά κατσάβραχα βόσκοντας τά κοπάδια τους καί στήνοντας τά τσαντήρια τους πότε ἐδῶ καί πότε ἐκεῖ,στά βάθη τῆς Ἀσίας; 
Ποιοί ἀνέπτυξαν τόν πολιτισμό τῆς Ἰωνίας,τοῦ Πόντου,τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μέ περίλαμπρες πόλεις,πού οὔτε στόν ὕπνο τους δέν εἶχαν δῆ τά μογγόλια τῶν Ἀλτάϊ ὁρέων; Χιλιετίες ἐπί χιλιετιῶν Ἕλληνες βρίσκονταν ἐκεῖ ! Χιλιετίες ἐπί χιλιετιῶν Ἕλληνες ἔστηναν πόλεις,ναούς,Πανεπιστήμια,ἐκεῖ σ᾿ἐκεῖνα τά χώματα πού σήμερα ὀνομάζουν «δικά» τους,οἱ ἐπήλυδες τουρκαλάδες ! Δέν μποροῦν οἱ καταπατητές τῶν τελευταίων 500 χρόνων,νά κάνουν λόγο γιά «τά χώματά τους» ! 

Γιά σκεφτεῖτε,οἱ ἑβραῖοι μετά ἀπό 1800 περίπου χρόνια,ἀπαίτησαν ἀπό τήν παγκόσμια κοινότητα νά τούς ἀναγνωρισθῇ ἡ νόμιμος κληρονομιά τῆς γῆς τῆς Παλαιστίνης. Καί τό ἐπέτυχαν ! 

Μήπως ἡ μόνη θέσις καί τῆς Ἑλλάδος,ἐπί τῶν τουρκικῶν ἀπαιτήσεων,νά ἦταν αὐτή καί τίποτα περισσότερο; Ὅ,τι πιό λογικό καί ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένο; 

Ἄλλως τε,ἡ παγκόσμια κοινότης καί πολιτισμός,μόνον χρέος ἔχει ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα. Μόνον χρέος,γιά ὅλα ! 

« Τέσσερα δισεκατομμύρια ἄνθρωποι στόν πλανήτη,ὅλων τῶν δογμάτων κι᾿ὅλων τῶν θρησκειῶν,ὅλων τῶν αἰρέσεων καί πίστης πάσης,ἄθεοι,ἔνθεοι,ὁμόθρησκοι κι᾿ἀλλόθρησκοι τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση καί ὁντότητά τους ἀπό τόν ἑλληνικό λόγο καί τήν ἑλληνική σκέψι τήν ἕλκουν. Ἀφαιρέσατε ὅ,τι στοιχεῖο ἑλληνικό ὑπάρχει στό χῶρο τῆς ἀνθρώπινης γνώσης.Ὅποιο στοιχεῖο ἑλληνικό ἐνυπάρχει στήν σύνθεσι καί τήν διάπλασι τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος καί τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ,γιά νά δεῖτε αὐτόματα αὐτό τό ἔλλογο ὅν,τό κατ᾿εἰκόνα καί ὁμοίωσιν πλασμένο,νά χώνεται καί νά χάνεται στίς σπηλιές,νά τρώῃ βαλανίδια καί νά γρυλίζῃ. Αὐτῆς τῆς κληρονομιᾶς τόν φόρο,ὁ γιός τοῦ Ἰαπετοῦ,ὁ Προμηθέας Ἕλληνας,ἀνέκαθεν τόν ἐξοφλεῖ καί ξοφλημό δέν ἔχει. Τίς πιό πρόσφατες δόσεις στό παγκόσμιο ταμεῖο τῆς ἐθνικῆς τους κληρονομιᾶς τίς καταβάλλουν ἀγγόγυστα διακόσιες χιλιάδες Ἕλληνες Κύπριοι καί αἰχμάλωτοι τῆς Κυπριακῆς τραγωδίας,στά βάθη τῆς βαρβαρίας...

» Τέσσερα δισεκατομμύρια ἄνθρωποι ἐπί γῆς,πορεύονται μέσα στό ἑλληνικό φῶς. Οἱ Χριστιανοί μόλις καί μετά βίας πλησιάζουν τό ἕνα τέταρτο αὐτοῦ τοῦ πληθυσμοῦ...Ὅσο κι᾿ἄν διαρκέσῃ ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πάνω σέ τοῦτο τόν πλανήτη τήν ἐλληνική πνευματική κληρονομιά δέν θά τήν ξεπεράσουν ὅλες μαζύ οἱ θρησκεῖες,ἔστω κι᾿ἄν συνενωθοῦν σέ μία ! Πόσο ἁπλό εἶναι τό γιατί...

Αὐτοί εἴμαστε οἱ Ἕλληνες! 

Χαράζουμε στήν ῥάχη τοῦ γαλάζιου οὐρανοῦ μας,τρεῖς λέξεις,τρία ὀνόματα : Ἠσίοδος,Ὅμηρος,Πίνδαρος καί ὅλη ἡ ποίησι τῆς Οἰκουμένης,ἡ ὅποια ποίησι,ἀπό τότε πού τό πρῶτο ἀνθρώπινο χέρι πελέκισε τό πρῶτο γράμμα μέχρις ὅτου τό ἀνθρώπινο χέρι θά πελεκάῃ γράμματα,θά γονατίζῃ καί θά προσεύχεται...
Αὐτοί εἴμαστε οἱ Ἕλληνες! 

Χαράζουμε στήν ῥάχη τοῦ γαλάζιου οὐρανοῦ μας,τρεῖς λέξεις,τρία ὀνόματα : 
Αἰσχύλος,Σοφοκλῆς,Εὐριπίδης καί ὅλη ἡ δραματική τέχνη τῆς Οἰκουμένης,ἀπό τότε πού τό πρῶτο ἀνθρώπινο χέρι πελέκισε τό πρῶτο γράμμα καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή ἔζησε τό πρῶτο δρᾶμα μέχρις ὅτου τό ἀνθρώπινο χέρι θά πελεκάῃ γράμματα καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή θά ζῇ δράματα θά γονατίζῃ καί θά προσεύχεται...
Αὐτοί εἴμαστε οἱ Ἕλληνες! 

Χαράζουμε στήν ῥάχη τοῦ γαλάζιου οὐρανοῦ μας,τρεῖς λέξεις,τρία ὀνόματα : 
Πυθαγόρας,Δημόκριτος,Εὐκλείδης καί ὅλης τῆς Οἰκουμένης ἡ Ἐπιστήμη,ἡ ὅποια Ἐπιστήμη ἀπό τότε πού τό πρῶτο ἀνθρώπινο χέρι πελέκισε τόν πρῶτο ἀριθμό μέχρις ὅτου τό ἀνθρώπινο χέρι θά πελεκάῃ μέ μαθηματικούς τύπους καί γεωμετρικά σχήματα θά γονατίζῃ καί θά προσεύχεται...
Αὐτοί εἴμαστε οἱ Ἕλληνες!

Χαράζουμε στήν ῥάχη τοῦ γαλάζιου οὐρανοῦ μας,τρεῖς λέξεις,τρία ὀνόματα : 
Σωκράτης,Πλάτων,Ἀριστοτέλης καί ὅλης τῆς Οἰκουμένης ἡ σκέψις,ἡ ὅποια σκέψις ἀπό τότε πού ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα ἄρθρωσε τήν πρώτη συλλαβή μέχρις ὅτου ὁ ἀνθρώπινος νοῦς θά μᾶς ἐπιτρέψῃ νά βαδίζουμε ἐπί δύο πελμάτων  θά γονατίζῃ καί θά προσεύχεται...
Αὐτοί εἴμαστε οἱ Ἕλληνες! 

Χαράξαμε στήν ῥάχη τοῦ γαλάζιου οὐρανοῦ μας τήν λεξιν Ἄνθρωπος καί τοῦ δώσαμε νοῦ καί ψυχή καί καρδιά κι᾿αἰσθήματα...Χαράξαμε στήν ῥάχη τοῦ γαλάζιου οὐρανοὺ μας τήν λέξι Φῶς καί τήν χαρίσαμε στόν ἄνθρωπο. Καί τήν λέξι Λευτεριά καί τήν λέξι Σοφία καί τήν λέξι Τιμή καί τήν λέξιν Ἀλήθεια καί τήν λέξιν Ἀγάπη. Ναί,Ἀγάπη ! Καί δώσαμε στήν κάθε μιά,τό σωστό κι᾿ἀληθινό πανανθρώπινο νόημα καί τίς χαρίσαμε ὅλες μαζύ στόν ἄνθρωπο νά τίς κάμῃ ζωή. Καί ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή ὁ ἄνθρωπος βρῆκε φωνή νά ψελλίσῃ καί ψέλλισε : εἶμαι πολιτισμένος ! 

Κι᾿ἄν μία μέρα μαύρη,ὅλης τῆς γῆς ἡ σάρκα γενῇ ἔνα μαῦρο κάρβουνο καί μήνει  μονάχα μιά κολῶνα κάποιου ἐλληνικοῦ ναοῦ,εἶναι ἀρκετή. Εἶναι τό μόνο σημάδι πού μπορεῖ νά μαρτυρήσῃ πώς σέ τοῦτο πάνω τό μαῦρο κάρβουνο κάποτε γεννήθηκε ἕνας πολιτισμός ἀπό σπέρμα θεϊκό ! 
Αὐτοί εἴμαστε οἱ Ἕλληνες ! 

Γι᾿αὐτό τό μῖσος εἶναι μεγάλο,ὁ φθόνος ἀτέλειωτος καί οἱ μαχαιριές βαθιές...»

 Ἀπόσπασμα ἀπό βιβλίο τοῦ Κυριάκου Διακογιάννη, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος ἀνέγνωσε ἐδῶ,σέ ῥαδιοφωνική ἐκπομπή τοῦ 1991. Ἀπό τό 10:40΄ ἕως τό 15:15΄.



Ἡ Πελασγική