Δέξου τήν ταπεινή μας ἱκεσία καθώς εὐλαβικά τιμοῦμε τήν Αἰωνία Μνήμη σου !

Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δέ μετριέται μέ τό στρέμμα.
Μέ τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα μετριέται καί τό αἷμα.

Ἠμέρα Σάββατο, τοῦ Φεβρουαρίου,στίς 27, τῆς χρονιᾶς τοῦ 1943 ἔφυγε ὁ Μεγάλος,ὄχι μόνον ποιητής καί λόγιος,μά ἕνας στοχαστής,φιλόσοφος τῶν συγχρόνων καιρῶν καί γνήσιος ἀπόγονος τοῦ Ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ Πνεύματος ! Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς ! Ὁ λάτρης τῶν ἐθνικῶν ἱδεωδῶν καί ἀξιῶν. 

Δέν ξέρω ἄν ὁ λαός ἐξ αἰτίας ἐκείνου τοῦ θανάτου,βρῆκε τήν εὐκαιρία νά προβῇ καί σέ κάποιο εἴδος διαμαρτυρίας ἐν καιρῷ κατοχῆς,ὅμως σίγουρα ὕψωσε τήν φωνή του γιά νά ὁδηγήσῃ τήν ψυχή τοῦ ἀγαπημένου του Ποιητοῦ,στόν ἐλεύθερο δρόμο πρός τά οὐράνια ! Ἦταν μία ἀπό τίς στιγμές πού πέρασε στήν Ἱστορία ἀντάμα μέ τόν θαυμασμό γιά τόν Ἕλληνα πού ὅταν τόν ὀδηγοῦν οἱ Ἀξίες καί οἱ Ἰδέες,θεριεύει !!!

Σ'εκείνη τήν στερνή ἀποχαιρετηστήρια τελετή,τῆς 28ης Φεβρουαρίου,ὁ ἐπικήδειος τοῦ ἐπίσης μεγάλου Ἀγγέλου Σικελιανοῦ,μέ τήν μορφή ποιήματος,ἀπέδωσε μέ τόν πλέον ἄριστο τρόπον τό μεγαλεῖο μιᾶς τεραστίας προσωπικότητος,ὄπως ἦταν ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς ! 

Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές, 
 δονῆστε σύγκορμη τή χώρα πέρα ὡς πέρα… 
 Βογκῆστε τύμπανα πολέμου… Οἱ φοβερές σημαῖες, 
ξεδιπλωθεῖτε στόν ἀέρα! 

 Σ᾿ αὐτό τό φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα ! Ἕνα βουνό 
 μέ δάφνες ἂν ὑψώσουμε ὡς τό Πήλιο κι ὡς τήν Ὄσσα, 
κι ἂν τό πυργώσουμε ὡς τόν ἕβδομο οὐρανό, 
 ποιόν κλεῖ, τί κι ἂν τό πεῖ ἡ δικιά μου γλώσσα; 

 Μά ἐσύ Λαέ, πού τή φτωχή σου τή μιλιά, 
 Ἥρωας τήν πῆρε καί τήν ὕψωσε ὡς τ᾿ ἀστέρια, 
 μεράσου τώρα τή θεϊκή φεγγοβολιὰ 
 τῆς τέλειας δόξας του, ἀνασήκωσ᾿ τον στά χέρια 

 γιγάντιο φλάμπουρο κι ἀπάνω ἀπό μᾶς 
 πού τόν ὑμνοῦμε μέ καρδιά ἀναμμένη, 
 πές μ᾿ ἕνα μόνο ἀνασασμόν: «Ὁ Παλαμᾶς!»,
 ν᾿ ἀντιβογκήσει τ᾿ ὄνομά του ἡ οἰκουμένη! 

 Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,  
δονῆστε σύγκορμη τή χώρα πέρα ὡς πέρα… 
 Βογκῆστε τύμπανα πολέμου… Οἱ φοβερές 
 σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στόν ἀέρα! 

 Σ᾿ αὐτό τό φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα! Ἕνας λαός, 
 σηκώνοντας τά μάτια του τή βλέπει… 
 κι ἀκέριος φλέγεται ὡς μέ τ᾿ ἄδυτο ὁ Ναός, 
 κι ἀπό ψηλά νεφέλη Δόξας τόνε σκέπει. 

 Τί πάνωθέ μας, ὅπου ὁ ἄρρητος παλμός 
 τῆς αἰωνιότητας, ἀστράφτει αὐτήν τήν ὥρα 
 Ὀρφέας, Ἠράκλειτος, Αἰσχύλος, Σολωμός 
 τήν ἅγια δέχονται ψυχή τήν τροπαιοφόρα, 

 πού ἀφοῦ τό ἔργο της θεμέλιωσε βαθιά 
 στή γῆν αὐτήν μέ μίαν ἰσόθεη Σκέψη, 
 τόν τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τόν Ἴακχο 
 μέ τούς ἀθάνατους θεούς γιά νά χορέψει. 

 Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές, 
 δονῆστε σύγκορμη τή χώρα πέρα ὡς πέρα… 
 Βόγκα Παιάνα! Οἱ σημαῖες οἱ φοβερές 
 τῆς Λευτεριᾶς ξεδιπλωθεῖτε στόν ἀέρα! 

Τί ἔπαθε ἡ Ἑλλάς καί δέν γεννᾷ πλέον Παλαμάδες; Ποιός στείρωσε αὐτόν τόν τόπο; Ποιός παλεύει μέ νύχια καί μέ δόντια νά ξεριζώσῃ ἀκόμη καί τά ἑλληνικά λιθάρια,ἀπό φόβο μήπως γεννήσουν Ἕλληνα; 

Μεγάλε Παλαμᾷ,ἄκου τήν φωνή μας,ἄκου τήν κραυγή τῆς ἀγωνίας μας,στάσου νοερά δίπλα μας καί γέμισέ μας μέ ἐκεῖνο τό πάθος πού χρειάζεται γιά νά σηκωθοῦμε καί πάλι ὁρθοί ! Δέξου τήν ταπεινή μας ἱκεσία καθώς εὐλαβικά τιμοῦμε τήν Αἰωνία Μνήμη σου ! 

Ἡ Πελασγική