Φαίνεται,τελικῶς,πώς τό πετρέλαιον καί ἡ χρησιμότης του ἦταν γνωστά παλαιόθεν. Μήν κυττᾶτε πού ἐμᾶς,ἡ κλῖκα τῶν ἐξουσιαστῶν πού κατέχει τήν γνώσιν,μᾶς τήν παρέχει μέ τό σταγονόμετρον καί βεβαίως κατά πώς τήν συμφέρει. Τώρα θά μοῦ πεῖτε πώς ὁ καθείς μποροῦσε νά διαβάσῃ τά ἀρχαῖα κείμενα. Ναί,ἀλλά ποιός ἦταν γνώστης τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς ; Πότε ξεκίνησαν οἱ μεταφράσεις τῶν ἀρχαίων συγγραφέων; Καί,κυρίως, ἄφηναν τήν ἀνθρωπότητα σέ ἡσυχία οἱ ἐξουσιαστές; Πόσῳ δέ μᾶλλον τήν ἑλλαδική πού τῆς εἶχαν ῥίξει μπόλικες κατοχές μέ φοβεροτέρα ἐκείνην τῶν ἀγρίων μογγόλων ὀθωμανῶν ! Ὄχι δῆλα δή καί πώς χωρίς αὐτές τά πράγματα θά ἦσαν καλύτερα γιά τήν εὐρεῖα μάζα,ἀλλά ἴσως οἱ λίγοι νά εἶχαν κάνῃ καί κάποιο ἀκόμη ...θαῦμα !
Γράφει,λοιπόν ὁ Ἡρόδοτος στό βιβλίον Ἐρατώ κεφ. 119 παραγρ. 2-3 γιά τό πετρέλαιον,ἐξ αἰτίας τῆς ἀναφορᾶς στούς αἰχμαλώτους Ἐρετριεῖς πού ἔφεραν στήν Περσία οἱ Δάτης καί Ἀρταφέρνης καί ὁ Δαρεῖος τούς ἐγκατέστησε στήν περιοχή τῶν Κασσίων σ'ἕναν σταθμό πού λεγόταν Ἀρδέρικκα καί βρισκόταν 39 χιλιόμετρα ἀπό τήν πόλιν τῶν Σούσων ὅπου ὑπῆρχε ἕνα πηγάδι πού ἔδινε 3 οὐσίες :
« ἐν σταθμῷ ἑωυτοῦ τῷ οὔνομά ἐστι Ἀρδέρικκα, ἀπὸ μὲν Σούσων δέκα καὶ διηκοσίους σταδίους ἀπέχοντι, τεσσεράκοντα δὲ ἀπὸ τοῦ φρέατος τὸ παρέχεται τριφασίας ἰδέας· καὶ γὰρ ἄσφαλτον καὶ ἅλας καὶ ἔλαιον ἀρύσσονται ἐξ αὐτοῦ τρόπῳ τοιῷδε· ἀντλέεται μὲν κηλωνηίῳ, ἀντὶ δὲ γαυλοῦ ἥμισυ ἀσκοῦ οἱ προσδέδεται· ὑποτύψας δὲ τούτῳ ἀντλέει καὶ ἔπειτα ἐγχέει ἐς δεξαμενήν· ἐκ δὲ ταύτης ἐς ἄλλο διαχεόμενον τρέπεται τριφασίας ὁδούς· καὶ ἡ μὲν ἄσφαλτος καὶ οἱ ἅλες πήγνυνται παραυτίκα, τὸ δὲ ἔλαιον … οἱ Πέρσαι καλέουσι τοῦτο ῥαδινάκην·ἔστι δὲ μέλαν καὶ ὀδμὴν παρεχόμενον βαρέαν. »
Λέει λοιπόν ὁ Ἡρόδοτος ὅτι σέ θέσιν πού βρίσκεται στήν νοτιοανατολική Περσία,ὄχι μακριά ἀπό τόν Περσικό κόλπον,δῆλα δή στήν σημερινή περιοχή τῶν πετρελαίων τοῦ Ἀμπαντάν,ἀπέχουσα 39 χιλιόμετρα ἀπό τῆς πόλεως τῶν Σούσων,ὑπῆρχε φρέαρ (πηγάδι) τό ὁποῖον παρεῖχε τριῶν εἰδῶν οὐσίες. Καθότι ἀντλοῦν ἀπό αὐτό ἄσφαλτον,ἅλας καί ἔλαιον κατά τόν ἀκόλουθον τρόπον : κατέβαζαν σ'αὐτό μέ μία ἀνυψωτική μηχανή ἕνα σκοινί πού ἦταν δεμένο ἀντί γιά κάποιον κουβά,τό μισό μέρος ἑνός ἀσκοῦ. Ἀφοῦ τό βυθίσουν τό φέρνουν στήν ἐπιφάνεια καί τό ἀδειάζουν σέ μία δεξαμενή ἀπό τήν ὁποία ἐκχύνεται σ'ἄλλο μέρος καί ἐκεῖ λαμβάνει τρεῖς μορφάς. Καί ἡ μέν ἄσφαλτος καί τό ἅλας παγώνουν ἀμέσως,τό δέ ἔλαιον τό ὁποῖον οἱ Πέρσες τό ὀνομάζουν ραδινάκη (ραδινάκ),συγκεντρώνουν σέ ἀγγεῖα. Εἶναι δέ αὐτό τό ἔλαιον μαῦρο καί μυρίζει βαριά.
Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τό 30τομο ἒγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν τοῦ Ἰωάν. Πασσᾶ «Ἥλιος»,στόν τόμον « Λαοί τῆς Ἀνατολῆς» στήν ἀναφορά γιά τήν Περσία,( περσικά πετρέλαια,σελ. 314),τό πετρέλαιο ἦταν γνωστό στούς Πέρσες ἀπό πολύ παλαιά τό ὁποῖο ἐκμεταλεύονταν γιά θρησκευτικούς λόγους οἱ ἱερεῖς τους :
«Οἱ ἱερεῖς τῆς θρησκείας τοῦ Ζωροάστρου τῆς ὁποίας οἱ ὀπαδοί ἐλάτρευαν καί τό πῦρ ἐξεμεταλλεύθησαν τίς πετρελαιοπηγές γιά θρησκευτικούς λόγους. Τό πῦρ ἀπετέλει τήν βάσιν τῆς θρησκείας τῶν Περσῶν,ἀκόμη καί πρό τῶν χρόνων τοῦ Ζωροάστρου (πρό τοῦ 8ου π.Χ. αἰ.) ἐξηκολούθησεν δέ νά εἶναι καί στήν ζωροαστρική θρησκείαν οὐσιῶδες στοιχεῖον τοῦ τυπικοῦ τῆς «Ἀβέστα» (ἱερό βιβλίο τοῦ ζωροαστρισμοῦ). Ὑπῆρχαν στήν Περσία ναοί,στά ἄδυτα τῶν ὁποίων ἔκαιε καί διετηρεῖτο ἄσβεστον τό «ἱερόν πῦρ»,τό στοιχεῖον τῆς καθαριότητος,διά τοῦ ὁποίου ἀπολυμαίνεται κατά τάς δοξασίας τῶν πυρολατρῶν,ὅλος ὁ κόσμος. Ἀπό ποῦ ἦτο δυνατόν νά προήρχετο τό «ἱερόν» αὐτό καί ἀκοίμητον πῦρ καί πῶς ἐτροφοδοτεῖτο τοῦτο αὐτομάτως,ἀπό τήν φύσιν, ὥστε νά καίη ἀενάως καί νά φαίνεται ὑπερφυσικόν, καί ὡς τοιοῦτον νά ἐπιβάλλεται ὑπό τῶν μάγων -ἱερέων εἰς τόν ἀμαθῆ λαόν ὡς οὐρανόπεμπτον καί θεῖον ; Ἀπό ποιάς ἄλλας πηγάς παρά ἀπό πηγάς πετρελαίου ἤ εὔφλεκτων ἀερίων,ἀναδυομένων ἀπό φυσικάς ἤ τεχνητάς ραγάδας τοῦ ἐδάφους. Ὥστε τό περσικόν πετρέλαιον εἶναι συνυφασμένον ὄχι μόνον μέ τήν ἱστορίαν ἀλλά καί μέ τήν μυθολογίαν καί τήν θρησκείαν τοῦ Ἰράν. Ἐχρησιμοποιεῖτο δέ καί εἰς τήν πρᾶξιν ὑπό τῶν Περσῶν ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων,εἴτε ὡς φωτιστική ὕλη εἰτε ὡς φαρμακον διά τάς δερματικάς ἀσθενείας τῶν καμήλων. Τόν ζωροαστρισμόν ἐξερρίζωσε σχεδόν καθ'ὁλοκληρίαν ἡ ὑπό τῶν ἀράβων κατακτητῶν καί εἰς τό Ἰράν ἐπιβληθεῖσα θρησκεία τοῦ Μωάμεθ. Τό ἱερόν πῦρ παρημελήθη καί τό «ἔλαιον» ἐλησμονήθη μέχρι τό 1896...»
Ἀλλά γιά τό ποιοί ἦσαν ἐκεῖνοι πού ἐκμεταλεύτηκαν τό Περσικό πετρέλαιον θά τά ποῦμε αὔριο. Νά ἀναφέρω μόνον πως ἐπισήμως ἡ πρώτη πετρελαιοπηγή πού ἄντησε πετρέλαιο ἦταν στίς ΗΠΑ στήν Πενσιλβάνια στήν πόλιν Titusville στίς 27 Αὐγούστου τοῦ 1859. Μετά ἀπό αὐτό μπῆκε στό ...παιχνίδι καί ὁ Ροκφέλερ...
συνεχίζεται...
Τό Περσικό πετρέλαιο πού ὁ Ἡρόδοτος ἀναφέρει καί τά βάσανα ἑνός λαοῦ..(μέρος β΄)
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου