Ἀπό ποῦ νά πιάσῃς καί ποιόν ν'ἀφήσῃς...Μία ὡραῖα παρέα ὅλοι τους,μᾶς διαφεντεύουν !

φωτό

Το 1836, η οικογένεια Αλλατίνη, Εβραίοι ισπανικής καταγωγής, που ήλθαν στη Θεσσαλονίκη από την Φλωρεντία της Ιταλίας το 1715, έστησε τον περίφημο «Μύλο Αλλατίνη», με πρωτοβουλία του γιατρού Μωυσή Αλλατίνη.

Το 1898 όμως ο μύλος καταστρέφεται από πυρκαγιά. Το διοικητικό συμβούλιο αποφασίζει..
την ανοικοδόμησή του, και γι” αυτόν τον λόγο εκδίδει ομολογιακό δάνειο στο Χρηματιστήριο των Παρισίων.  Ως και το 1913 η οικογένεια Allatini κατέχει στην πόλη της Θεσσαλονίκης τα πρωτεία. Μετά αρχίζει σιγά σιγά η κάμψη της.

Το 1926 ο επιχειρηματίας Κοσμάς Πανούτσος από το Κρανίδι της Αργολίδας, που ως τότε εμπορεύεται σιτηρά από τη Ρωσία στη Γαλλία και δραστηριοποιείται και στη ναυτιλία, αποκτά την εταιρεία. Και την ίδια χρονιά η Ανώνυμη Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία Θεσσαλονίκης πλέον εισάγεται και στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

Την περίοδο που η οικογένεια Πανούτσου απέκτησε την Αλλατίνη, διευθυντής στον μύλο ήταν κάποιο μέλος της οικογένειας Λούλη, που ήταν μυλωνάδες, με την οποία υπήρξε επιχειρηματική συνεργασία για ένα διάστημα. Ο Κοσμάς Πανούτσος κατείχε περίοπτη θέση στους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους της εποχής, αφού εκτός από πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, υπήρξε και στενός φίλος του Ελευθέριου Βενιζέλου, με το κόμμα του οποίου πολιτεύθηκε για ένα μικρό διάστημα.

Στη δεκαετία του ’30 διπλασιάζεται η αλεστική ικανότητα του μύλου φθάνοντας τους 374 τόνους την ημέρα. Ηταν τότε ο μεγαλύτερος μύλος των Βαλκανίων. Το 1935 το κεραμοποιείο καταστράφηκε από πυρκαγιά και επαναλειτούργησε το 1939. Στο διάστημα της κατοχής η επιχείρηση συνεχίζει να λειτουργεί και μάλιστα, όπως λέγεται, ένα μέρος της τεράστιας ακίνητης περιουσίας που διέθετε διανέμεται στους εργαζομένους.

Το 1951 για δεύτερη φορά ο μύλος καταστρέφεται από πυρκαγιά και μάλιστα ανασφάλιστος, ο Κοσμάς Πανούτσος έχει πεθάνει και τότε οι δύο κόρες του, η Μαριέτα Πανούτσου – Μάνου και η Ειρήνη Πανούτσου – Βραχνού, καλούνται να αναλάβουν την επιχείρηση και κυρίως η πρώτη, η Μαριέτα, μητέρα του μετέπειτα υπουργού κ. Στ. Μάνου. Ηταν τέτοια η θέση που κατείχε στην οικονομική ζωή της Θεσσαλονίκης, που η ανοικοδόμησή του ενεπλάκη στην προεκλογική περίοδο και απετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες εξαγγελίες. Πράγματι ο μύλος ανοικοδομείται το 1955, στη διοίκησή του παραμένει η Μαριέτα Πανούτσου – Μάνου και σε 5-10 χρόνια εδραιώνεται και πάλι στην αγορά, μόνο που αυτήν τη φορά η παρουσία της εταιρείας είναι πιο περιορισμένη, αφού οι ανταγωνιστές της κέρδισαν έδαφος.

Το 1964 οι δύο αδελφές αποφασίζουν να μοιραστούν την οικογενειακή περιουσία. Ετσι τον μύλο τον διατηρεί πλειοψηφικά η Μαριέτα Πανούτσου – Μάνου, και το κεραμοποιείο περνά πλειοψηφικά στην ιδιοκτησία της Ειρήνης Πανούτσου – Βραχνού, αφού μετατρέπεται σε ανεξάρτητη εταιρεία με την επωνυμία Κεραμεία Αλλατίνη και εισάγεται στο Χρηματιστήριο.

Από το 1965 αρχίζει να εργάζεται στην επιχείρηση ο κ. Στ. Μάνος και το 1967 δημιουργεί το τμήμα της μπισκοτοποιίας, ενώ την ίδια χρονιά η Ανώνυμος Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία Θεσσαλονίκης μετονομάζεται σε Αλλατίνη ΑΕ. Ο ίδιος από το 1974 ως και το 1977 είναι πρόεδρος και γενικός διευθυντής, ώσπου προσχωρεί στον χώρο της πολιτικής και τη θέση του αναλαμβάνει ο κ. Β. Πανούτσος, εγγονός του Βασιλείου, πρεσβύτερου αδελφού του Κοσμά.

* Ο όμιλος Δαυίδ- Λεβέντη

Στη δεκαετία του ’80 η επιχείρηση, και κυρίως ο τομέας των αλεύρων, υπέστη όλες τις συνέπειες της πολιτικής της διατίμησης και η ως τότε κερδοφόρος εταιρεία αρχίζει να κλυδωνίζεται. Το 1987 ο κλάδος της μπισκοτοποιίας αποσπάται και δημιουργείται η Ελληνική Εταιρεία Μπισκότων ΑΕ, η οποία και πωλείται με τα ανάλογα σήματα στον όμιλο Κυριάκου Φιλίππου. Επίσης δημιουργείται η Εταιρεία Δημητριακών Βορείου Ελλάδος ΑΕ, η οποία μαζί με τη μητρική της Αλλατίνη ΑΕ μεταβιβάζονται πλειοψηφικά στον όμιλο Δαυίδ – Λεβέντη, που είναι σήμερα ιδιοκτήτες της Coca Cola 3E. Η οικογένεια του κ. Στ. Μάνου διατηρεί το 16% των μετοχών. Λίγο αργότερα ο Στέφανος Μάνος, πουλάει τις μετοχές του.

* Η εταιρεία «ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Α.Ε.»

Σήμερα, ιδιοκτήτης του χώρου κατά το 1/3 είναι η παραπάνω εταιρεία, διευθύνων σύμβουλος της οποίας είναι o Αντιδήμαρχος Χασδάι Καπόν, ενώ συμμετέχει και ο Ιακώβ Μπενμαγιόρ, γόνος σημαντικής Εβραϊκής οικογένειας της Θεσσαλονίκης. Λογικό, αφού το «Αλλατίνη», ήταν Εβραϊκό δημιούργημα. 

* Ο αγώνας για το χτίσιμο

Η σημερινή Μακεδονία αποκαλύπτει ότι ο κ. Καπόν ενημέρωσε ότι είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Αστικές Αναπτύξεις ΑΕ», η οποία κατέχει το 33% του Αλλατίνη (μετά και την πώληση του μεριδίου της «θεμελιοδομής») στην προχθεσινοβραδινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του δήμου.

Εκεί εξήγησε λεπτομερώς τις προσπάθειες που καταβάλλει η εταιρεία του και οι υπόλοιποι συνιδιοκτήτες, προκειμένου να πείσουν το υπουργείο Περιβάλλοντος να επιτρέψει την ανοικοδόμηση του οικοπέδου.

Όπως εξήγησε, σύμφωνα με πληροφορίες, οι ιδιοκτήτες προετοίμασαν τροπολογία, στην οποία προβλέπονται τα εξής δύο: πρώτον, ορίζεται εκ νέου συντελεστής δόμησης στο οικόπεδο 3,3%, που συνεπάγεται δικαίωμα ανοικοδόμησης περίπου 87.000 τ.μ. και, δεύτερον, να επιτρέπεται στους ιδιοκτήτες να χτίσουν και όσα από τα 70.000 τ.μ. που είχαν εξασφαλίσει μέσω της μεταφοράς συντελεστή δεν αξιοποίησαν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Στην ίδια συνεδρίαση ο κ. Μπουτάρης δήλωσε πως δεν γνώριζε τίποτε για τα περί τροπολογίας, ενώ από άλλους ομιλητές ζητήθηκε «να κλείσει εδώ το θέμα, ώστε να μην υπάρξουν απρόβλεπτες πολιτικές επιπτώσεις».

ΠΟΙΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΟΝ ΜΠΟΥΤΑΡΗ

Η έκταση του Αλλατίνη, δεν μπορεί να χτιστεί. Οι ιδιοκτήτες προσέφυγαν τρείς φορές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά έχασαν και τις τρείς. Κι αυτό, επειδή μετέφεραν τον συντελεστή δόμησης σε τουριστικές περιοχές και έχτισαν ξενοδοχεία. Με απλά λόγια έχασαν το οικόπεδο ή το μεγαλύτερο μέρος αυτού.

Όμως δεν θα άφηναν έτσι ένα από τα ακριβότερα φιλέτα της Ευρώπης! Με μεθοδικότητα και επιμονή, έκαναν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Γιάννη Μπουτάρη, αφού πρώτα τον έβαλαν στη «Δράση» του Στέφανου Μάνου, ιδιοκτήτη κάποτε της βιομηχανίας. Χρειάστηκε να βοηθήσουν τα ΜΜΕ της Αθήνας και κάποιοι Υπουργοί με τον «Καλλικράτη», ώστε να μπεί ο δήμος Τριανδρίας στη Θεσσαλονίκη και να εκλεγεί τελικά ο Γιάννης Μπουτάρης, που ήταν μέλος του ΚΚΕ πριν μεταπηδήσει στη νεοφιλελεύθερη Δράση, από όπου αποχώρησε όταν αποχώρησε ο Στέφανος Μάνος από το «Αλλατίνη»

Ο Γιάννης Μπουτάρης, έχρισε φυσικά αντιδήμαρχο τον Χασδάι Καπόν, πρωτεργάτη της ανοικοδόμησης του χώρου. Βοήθησαν όλα τα ΜΜΕ, με χτυπήματα εναντίον Παπαγεωργόπουλου και Γκιουλέκα, ώστε να έρθει το κατάλληλο διοικητικό σχήμα στην πόλη. Και φυσικά ήρθε, αφού η δύναμη των ΜΜΕ είναι τεράστια και οι άνθρωποι που «έσπρωχναν» τον …οικολόγο Μπουτάρη, που έκανε δήλωση ότι θέλει να χτιστεί το Αλλατίνη (!), είναι πανίσχυροι.

...............................................................................................................

ΖΕΑ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ : Οί φίλοι τού Ελευθέριου Βενιζέλου Κοσμάς Πανούσης{μύλοι Αλλατίνι} καί Συμεώνογλου {μύλοι Αγίου Γεωργίου } δέν είναι τυχαίοι στό ζήτημα αποπομπής τής Ζέας καί αντικατάστασής της μέ τά ευρωπαϊκά άλευρα...Το ψωμί των αρχαίων προερχόταν από το συγγενικό με το στάρι, αλλά καμία σχέση ως προς τις ποιότητες του και τα οφέλη του στον ανθρώπινο οργασμό, δημητριακό Ζέα (ή Ζεία). Το στάρι ήταν τροφή των ζώων. Γιατί η Ζέα περιέχει μικρότερη ποσότητα γλουτένης, έχει άμεση απορροφητικότητα, εντελώς μεγαλύτερη περιεκτικότητα θρεπτικών συστατικών, και δεν λειτουργεί συγκολλητικά ως προς τις αρτηρίες τα κύτταρα και τις πρωτεϊνες των εγκεφαλικών κυττάρων (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, ότι ξέρεις ξέρω). Σε απλά ελληνικά δε σε χαζεύει. Ενώ το στάρι μπορεί.... η καλλιέργεια της Ζέας απαγορεύθηκε στη δεκαετία του 30 με νόμο από τον εθνάρχη Βενιζέλο

 

Ο ΛΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΑΤΙΝΗ:Η οικογένεια Λούλη φημίζεται πως παραμένει «οικογένεια μυλωνάδων» για έξι ολόκληρες γενιές, αν και εκτός από «μυλωνάδες» έβγαλε και πολιτικούς. Ο ίδιος, ο κ. Λούλης, προτού αφοσιωθεί αποκλειστικά στις επιχειρηματικές του ασχολίες, γνώρισε την περιπέτεια την πολιτικής, χωρίς όμως να κατορθώσει να καθίσει στα βουλευτικά έδρανα. Επίσης πέρασε και από τη θέση του Διοικητού του Αγίου Ορους - είναι γνωστές παλαιόθεν οι σχέσεις μεταξύ των οικογενειών Μητσοτάκη και Λούλη ..Η καταγωγή της οικογένειας προέρχεται από το Fieri της κεντρικής Αλβανίας,ενώ μία από τις ρίζες της έλκει την καταγωγή της από τον ελληνισμό της Ρουμανίας. ...Το 1914 απέκτησε και το 25% των Μύλων Αλλατίνη στη Θεσσαλονίκη....

Ο ιδρυτής του ομίλου Νικόλαος Λούλης (επάνω) και ο πρώτος μύλος στον Βόλο (δεξιά) φωτό-λεζάντα

Στο διάστημα της κατοχής, αλλά και μετά την απελευθέρωση, ο Αλκιβιάδης Λούλης έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, αφού διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, πρόεδρος της Εθνικής Αλληλεγγύης, καθώς και Γενικός Διοικητής Ηπείρου. ..Η σημαντικότερη όμως επιχειρηματική κίνηση σε ολόκληρη ίσως την ιστορική διαδρομή της επιχείρησης, ήταν, την  άνοιξη του 1998, η εξαγορά του 52% των Μύλων Αγίου Γεωργίου, της μεγαλύτερης αλευροβιομηχανίας της ελληνικής αγοράς. Πέραν όμως από το γεγονός ότι με την εξαγορά των Μύλων Αγίου Γεωργίου ΑΕ ο κ. Κ. Λούλης κυριάρχησε στην εσωτερική αγορά, απέκτησε επίσης ισχυρότατη παρουσία και στη ρουμανική αγορά, με τη συνεργασία του φίλου του κ. Ν. Κατσέλη. Ετσι η εταιρεία Κυλινδρόμυλοι Λούλης ΑΕ ελέγχει περισσότερο από το 35% της εγχώριας αγοράς. Επίσης μέσω της θυγατρικής LIFE (Bulgaria) Ltd αγοράζει τους Μύλους Σόφιας στη Βουλγαρία, ενώ αποκτά και το 5% της κυπριακής εταιρείας Αλευρόμυλοι Μιτσίδη. ...

 ΜΥΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ:Η οικογένεια Συμεώνογλου ήταν από τις σπουδαιότερες επιχειρηματικές οικογένειες της Μικράς Ασίας.Ο «ηγέτης» της οικογένειας, της δεύτερης γενιάς, ο Αριστείδης, είχε προβλέψει τη μικρασιατική καταστροφή και «είχε βγάλει αρκετά λεφτά έξω από την τότε Τουρκία».Η γνωριμία των Αριστείδη και Αλέξανδρου Συμεώνογλου με τον Ελευθέριο Βενιζέλο δεν είναι εξακριβωμένο πώς έγινε.«κατά μία πληροφορία η πρώτη συνάντηση - γνωριμία του Αριστείδη Συμεώνογλου με τον Ελευθέριο Βενιζέλο πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, στο σπίτι του μεγαλεμπόρου Σκυλίτση ­ χιώτικης καταγωγής ­, με τη μεσολάβηση των συμπατριωτών του Αφών Δάρα. Ο Ε. Βενιζέλος είχε παντρευτεί την Ελενα, κόρη Σκυλίτση. 

Ετέρα πληροφορία αναφέρει ως μεσολαβητή τον μεγαλεπιχειρηματία Ροδοκανάκη, στη Μασσαλία, φίλο του έτερου αδελφού Συμεώνογλου, Κωνσταντίνου, 1875-1908». Ο Ελ. Βενιζέλος ήταν «προνομιακός» φίλος των Συμεώνογλου και η επένδυση στον ερημικό όρμο του Αγίου Γεωργίου, στο Κερατσίνι, σε παρότρυνση αυτού οφείλεται,...Το 1926 ιδρύεται η εταιρεία Μύλοι Αγίου Γεωργίου ΑΕ με βασικούς μετόχους τον Αριστείδη και τον Αλέξανδρο Συμεώνογλου και μετοχικό κεφάλαιο 100.000 λίρες Αγγλίας και 20.000 μετοχές. ...  {η βενιζελική κομπίνα}Για να αντιληφθεί κανείς την προνομιακή μεταχείριση της οικογένειας αξίζει να αναφερθεί η πικρία του άλλου Μικρασιάτη, του Πρόδρομου Μποδοσάκη - Αθανασιάδη, όπως καταγράφεται στην αυτοβιογραφία του, που είναι γραμμένη σε τρίτο πρόσωπο: «Κατόπιν πρότεινε (σ.σ.: ο Μποδοσάκης) στον Διομήδη να βάλει τα μισά κεφάλαια η Εθνική Τράπεζα για να ανοίξουν έναν μεγάλο αλευρόμυλο στον Πειραιά. Συμφώνησε κατ' αρχήν ο Διομήδης. Αλλά τελικά δεν έδωσε την απαιτούμενη άδεια η κυβέρνηση για μη θιγούν οι άλλοι αλευροβιομήχανοι. Αργότερα όμως η κυβέρνηση έδωσε άδεια στους Συμεώνογλου και έφτιαξαν τους Μύλους Αγίου Γεωργίου» 

Η ανέγερση του εργοστασίου και η λειτουργία του ολοκληρώθηκαν τον Μάιο του 1929. Διευθύνων σύμβουλος και γενικός διευθυντής ανέλαβε ο Μεν. Σπράος (πατέρας του κ. Ι. Σπράου, οικονομικού συμβούλου του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη) και σύντομα τα προϊόντα των νέων μύλων κερδίζουν σημαντικό έδαφος στην αγορά της Αττικής και των Κυκλάδων. 

Καραϊωσήφογλου καί Νόνικα Γαληνέα

Ηταν Ιούλιος του 1929 όταν ξεκίνησε να λειτουργεί στο Κερατσίνι, στην περιοχή του όρμου του Αγίου Γεωργίου, ο μεγαλύτερος έως τότε αλευρόμυλος στην ελληνική επικράτεια, της εταιρείας Μύλοι Αγίου Γεωργίου, με βασικούς μετόχους τις οικογένειες Συμεώνογλου, Βουδούρογλου και Καραϊωσήφογλου, που έφτασαν στην Ελλάδα μετά τη μικρασιατική καταστροφή.

Κόρη τού Καραϊωσήφογλου  ήταν  η Ντορέτ Καραϊωσηφόγλου, μητέρα της Νόνικας Γαληνέας.

 
Πρωταγωνίστησε σε γεγονότα βαρυσήμαντα και συγκλόνισε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, όχι μόνο με τη γοητεία και την παιδεία της, αλλά και για το μεγάλο της έρωτα με τον ιδρυτή της Εμπορικής Τράπεζας Στρατή Ανδρεάδη.
Μετά το θάνατο του Στρατή στο σπίτι της Avenue Foch το 1984 η Ντορέτ έζησε μόνη της έζησε διακριτικά και αθόρυβα στο Παρίσι, σε ένα ιστορικό μέγαρο στην Αvenue Foch.

 

 Φιλοσοφία -Ἔρευνα