Ἐνῶ ἡ Ῥωσσία δυστυχοῦσε ὁ σιωνιστής Λένιν τά 'δινε ὅλα στόν Κεμάλ γιά νά κατασφάξῃ τούς Ἕλληνες !

Γράφει ο Αθανάσιος Βασιλόπουλος

Γράψαμε χθες, για την σοβιετική βοήθεια προς τον σφαγέα των Ποντίων και λοιπών Ελλήνων της Μικρασίας, των Ασσυρίων και των Αρμενίων, Κεμάλ, που εμποδίζει την ξεφτιλισμένη αριστερά των Φίληδων να παραδεχθεί ότι επρόκειτο για ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Σήμερα, σας παρουσιάζουμε με αριθμούς τη βοήθεια αυτή…

H πρώτη δόση δόθηκε το καλοκαίρι του 1920, δια χειρός Oρτζονικίτζε (Γεωργιανός και δεξί χέρι του Στάλιν) και περιελάμβανε τα εξής: 6 χιλιάδες όπλα, 5 εκατομμύρια σφαίρες και 17.600 οβίδες. Τον Σεπτέμβριο παραδόθηκαν στο Eρζερούμ 200,6 χιλιόγραμμα χρυσού σε ράβδους. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1921 παραδόθηκαν στον Tουαψή Πασά, 1.000 βόμβες, 1.000 εγκαιροφλεγείς πυροσωλήνες, 1.000 γομώσεις, 1.000 σωλήνες στροφαλοτριβής, 4.000 χειροβομβίδες και 4.000 εγκαιροφλεγείς σφαίρες.

Μετά την συμφωνία «Αδερφοσύνης» Κεμάλ-Λένιν, που υπογράφτηκε στις 16 Μαρτίου 1921, η… διεθνιστική βοήθεια των μπολσεβίκων αυξήθηκε κατά πολύ: 33.275 τυφέκια, 57.986.000 φυσίγγια, 327 πολυβόλα, 54 τεμάχια πυροβολικού, 129.479 οβίδες, 1.500 σπάθες, 20.000 αντιασφυξιογόνες προσωπίδες και μεγάλες ποσότητες άλλων στρατιωτικών ειδών. Επιπροσθέτως, στις 23 Mαρτίου 1921, η κυβέρνηση του σοβιετικού Αζερμπαϊτζάν έστειλε δωρεάν για τις ανάγκες του κεμαλικού στρατού 30 δεξαμενές με πετρέλαιο, 2 δεξαμενές με βενζίνη και 8 δεξαμενές με κηροζίνη.

Τον Απρίλιο του 1921 η σοβιετική κυβέρνηση προσέφερε στους κεμαλικούς σφαγείς 30.000 χρυσά ρούβλια για τις ανάγκες των πληθυσμών που είχαν πληγεί από τους κατακτητές (εννοώντας ως τέτοιους τους Έλληνες). Στις 29 Ιουνίου 1921 δόθηκε η δεύτερη δόση των 5 εκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων.

Στις 19 Μαρτίου 1922, παραδόθηκαν: 2.000 βλήματα για πυροβόλα των 10,5 εκατοστών τα οποία ελήφθησαν τοποθετημένα σε 494 κιβώτια, σε επτά φορτηγά βαγόνια, καθώς επίσης ελήφθησαν, σε ένα βαγόνι, τοποθετημένα μέσα σε 52 κιβώτια, 2.000 σραπνέλ (μύδροι) και σε 5 κιβώτια 2.200 τεμάχια τα οποία θα μεταφερθούν για μελέτη και δοκιμές στην Άγκυρα. Εκτός από αυτά έφερε σε 8 κιβώτια έτοιμα βλήματα Pωσσίας για πυροβόλα των 12 εκατοστών και 20 τεμάχια… Σ’ ένα βαγόνι 103 κιβώτια άκαπνης πυρίτιδας και σε ένα άλλο βαγόνι 288 τεμάχια δυναμίτιδας, 828 πήχεις καλώδια, 289 τεμάχια κονταρόξυλα, 190 τεμ. καθίσματα, 180 τεμ. λουριά για χαλινάρια και 170 λουριά για τουφέκια, 288 λουριά, 210 λουράκια, 126 ζώνες, 269 τεμ. λουριά για νίγλες, 136 τεμ. λίγο μεταχειρισμένα εφίππια, 97 περιαυχένια, 528 τεμ. αγκράφες και αναρτήρες.

Για να καταλάβουμε την αξία της σοβιετικής βοήθειας του σιωνιστή Λένιν προς τον «ντονμέ» Κεμάλ, ας δούμε τις φοβερές συνθήκες πείνας και δυστυχίας που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στην ΕΣΣΔ, σύμφωνα με την αφήγηση του μπολσεβίκου Βίκτορα Σερζ, στο βιβλίο «Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη», όπως τις  μεταφέρει στο εξαιρετικό βιβλίο του «Λένιν, ο εγγονός του Ισραήλ», ο δικός μας Γ. Δημητρακόπουλος:

«Είχε καταστεί εντελώς αδύνατον να ζήσει κανείς εδώ. Αδύνατον, εννοείται, όχι για τους διοικούντες, αλλά για την πλειονότητα του πληθυσμού… Στην πραγματικότητα για να φάει κανείς, έπρεπε να σπεκουλάρει καθημερινά. Οι μερίδες που έστελναν οι κρατικοποιημένοι συνεταιρισμοί ήταν ελάχιστες: μαύρο ψωμί (που μερικές φορές το αντικαθιστούσαν με ποτήρια γεμάτα βρώμη), μερικές ρέγγες τον μήνα, ελάχιστη ποσότητα ζάχαρης για την πρώτη κατηγορία (χειρώνακτες εργάτες και στρατιώτες), σχεδόν καθόλου για την τρίτη (μη εργάτες). Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου παντού αφισσοκολημένος: 

 “Όποιος δεν εργάζεται δεν τρώει”, καταντούσε ειρωνικός, διότι ακριβώς για να τραφείς έπρεπε να ξεκαθαρίσεις πρώτα με τη μαύρη αγορά αντί να εργάζεσαι. Οι εργάτες περνούσαν τον χρόνο τους μέσα στα νεκρά εργοστάσια μετατρέποντας σε σουγιάδες κομμάτια από τις μηχανές και σε σόλες τους ιμάντες μεταβίβασης με σκοπό να ανταλλάξουν αυτά τα αντικείμενα με άλλα στην παράνομη αγορά. Η βιομηχανική παραγωγή είχε πέσει τουλάχιστον κατά 30% σε σχέση με την παραγωγή του 1913. Για να προμηθευτεί κανείς φαρίνα, βούτυρο ή κρέας, θα έπρεπε να μπορεί να δώσει στον χωρικό που τα έφερνε παράνομα, υφάσματα ή αντικείμενα. Καθώς το σπεκουλάρισμα είχε αποδιοργανώσει τους σιδηροδρόμους, οι αρχές απαγόρευσαν τη μεταφορά τροφίμων από τους πολίτες, τοποθέτησαν στους σταθμούς ειδικά αποσπάσματα τα οποία μπορούσαν, χωρίς έλεος, να κατασχέσουν τον σάκο με τη φαρίνα της νοικοκυράς, να περικυκλώσουν τις αγορές με την αστυνομία που τραβώντας τουφεκιές στον αέρα, προέβαινε σε κατασχέσεις, εν μέσω κραυγών και θρήνων. Τα ειδικά αποσπάσματα και η πολιτοφυλακή κατάφεραν να συγκεντρώσουν πάνω τους το μίσος. Άρχισε να κυκλοφορεί η λέξη “κομισαριοκρατία”… Τα χαρτονομίσματα δεν άξιζαν πια τίποτε, και οι ευφυείς θεωρητικοί μιλούσαν για προσεχή κατάργηση του χρήματος. Έλλειπαν χρώματα και χαρτί για να τυπωθούν τα γραμματόσημα, και ένα διάταγμα επέβαλλε δωρεάν αλληλογραφία: καινούργια σοσιαλιστική επίτευξη. 

Η δωρεάν χρησιμοποίηση των τραμ υπήρξε καταστροφική. Το εξαντλημένο υλικό καταστρεφόταν μέρα τη μέρα… Ο χειμώνας επέβαλλε ένα ακόμη μαρτύριο στον πληθυσμό των πόλεων. Δεν υπήρχε θέρμανση, ούτε ηλεκτρικό και η πείνα εξακολουθούσε να βασιλεύει. Παιδιά και ασθενικοί γέροι πέθαιναν κατά χιλιάδες. Ο τύφος που ερχόταν με τις ψείρες συμπλήρωνε το σκηνικό. Όλα αυτά τα έζησα για καιρό. Στα μεγάλα ερειπωμένα διαμερίσματα της Πετρούπολης, οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν όλοι μαζί σε ένα μόνο δωμάτιο, ζώντας ο ένας πάνω στον άλλον, γύρω από μια μαντεμένια σόμπα. Την τροφοδοτούσαν με το ξύλινο πάτωμα από τα γειτονικά διαμερίσματα, με κάποια έπιπλα ή και με βιβλία. Ολόκληρες βιβλιοθήκες εξαφανίστηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο. Τρεφόμαστε με λίγη βρώμη και με μισοσαπισμένο κρέας αλόγου, και μοιραζόμασταν μεταξύ μας στην οικογένεια, ένα κομματάκι ζάχαρη σε πολύ μικρά κομματάκια και αν κάποιος έπαιρνε καμιά μπουκίτσα εκτός σειράς μπορούσε να προκαλέσει ολόκληρο δράμα. Ο χειμώνας του 1921 υπήρξε τρομακτικός».

ἐθνικισμός