ΚΥΡΙΕ ΦΙΛΗ ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ ΕΠΑΞΙΩΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥ

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Στο παρελθόν, όταν είχαμε αναφερθεί στον κύριο Φίλη, όχι με την ιδιότητά του ως υπουργού Παιδείας, διότι τότε ακόμη δεν είχε αποκτήσει αυτή τη διάκριση, είχαμε ανατρέξει σε μια ρήση του Μπουσίντο (ο κώδικας τιμής των Ιαπώνων Σαμουράι) που έλεγε ότι «άνθρωπος με μεγάλο στομάχι, είναι άνθρωπος με μικρό μυαλό».

Σήμερα μπορούμε να παρατηρήσουμε, ότι αυτή η ρήση είναι ο πλέον επιεικής χαρακτηρισμός που αρμόζει στον υπουργό Παιδείας.

Διότι σήμερα, ο κύριος Φίλης προχώρησε σε μια απίστευτη, κατάπτυστη και άκρως προκλητική δήλωση, ανάλογη εκείνων της εθνοπροδότριας κυρίας Μαρίας Ρεπούση.

Είπε λοιπόν ο κύριος υπουργός, ότι «η σφαγή των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία με την επιστημονική έννοια του όρου» και ότι συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και διεθνολόγων γίνεται διάκριση ανάμεσα στην αιματηρή εθνοκάθαρση και στο φαινόμενο της γενοκτονίας.   

Μάλιστα ο ανεπανάληπτος ευτραφής υπουργός συμπλήρωσε ότι γενοκτονία είναι «η προγραμματισμένη με βιομηχανικό τρόπο εξόντωση ενός έθνους».

 

Ας απαντήσουμε πρώτα με ιστορικά επιχειρήματα στον ανιστόρητο και απερίγραπτο υπουργό.

Η γενοκτονία των Ποντίων, είναι ένα οργανωμένο και συστηματικά προσχεδιασμένο έγκλημα που διαπράχθηκε από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Βάσει εκτιμήσεων περίπου 400.000 Έλληνες του Πόντου έχασαν τη ζωή τους. Μάλλον όμως αυτός ο αριθμός δεν είναι ικανοποιητικός για τον κύριο Φίλη για να χαρακτηρίσει τον αφανισμό ως γενοκτονία.

Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται ως γενοκτονία, από την Ελλάδα, τη Σουηδία και την Αυστραλία, καθώς και από διεθνείς οργανισμούς με σπουδαιότερη τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών. Αλλά μάλλον αυτοί οι παγκόσμιοι επίσημοι και υπεύθυνοι επιστημονικοί φορείς ωχριούν, εμπρός στους ιστορικούς και διεθνολόγους που επικαλείται ο κύριος Φίλης και που δεν μας αναφέρει καν τα ονόματά τους.

Μήπως αυτοί οι ιστορικοί και διεθνολόγοι, είναι οι ίδιοι παραχαράκτες που αναφέρουν ότι η επανάσταση του 1821, είχε ταξικό και όχι εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα, η σφαγή της Σμύρνης ήταν συνωστισμός προσφύγων, το ΟΧΙ το 1940 το είπε ο λαός ενάντια στον δικτάτορα Μεταξά αφ ης στιγμής εκείνος τα είχε και καλά κάνει πλακάκια με τον Μουσολίνι, ο Μελιγαλάς αποτελούσε την τιμωρία συνεργατών των Γερμανών και ίσως κάποια στιγμή ότι η εισβολή του 1974 στην Κύπρο, δεν ήταν πολεμική ενέργεια, αλλά ραγδαία αύξηση της τουριστικής κίνησης στο βόρειο τμήμα της νήσου;

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν στη γενοκτονία, ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, ατελείωτες πορείες γυμνοί και ξυπόλητοι μέσα σε χιονισμένα βουνά, η πείνα (κάτι που ποτέ δεν γνώρισε ο κύριος υπουργός), η δίψα, τα βασανιστήρια, καθώς και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Κάτι ανάλογο με τα σοβιετικά Γκουλάγκ και τις μεθόδους του Πολ Ποτ που χρησιμοποίησαν οι ιδεολογικοί σύντροφοι του κυρίου υπουργού.

Αλλά το να δολοφονηθούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι με παραδοσιακά μέσα και με μη βιομηχανικό τρόπο αυτό για τον κύριο Φίλη δεν αποτελεί γενοκτονία.

Επιπλέον η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Αλλά αυτά για τον κύριο Φίλη είναι ανάξια λόγου.

Αν ο κύριος Φίλης κάποια στιγμή, έμπαινε στον κόπο αντί να καταναλώνει σε κάθε γεύμα του ένα ταψί μουσακά, να διάβαζε αποσπάσματα από το βιβλίο του Γεωργίου Λαμψίδη «Τοπάλ Οσμάν» που βασίζεταιι πάνω σε πραγματικά γεγονότα και επιβεβαιωμένες μαρτυρίες, ίσως κάπου ευαισθητοποιούνταν και αναιρούσε τις δηλώσεις τους. Αν και φυσικά έχουμε σοβαρούς λόγους, να αμφιβάλουμε γι αυτό. Πάντως όπως και να έχει, το βιβλίο θα του έκανε καλό διότι  διαβάζοντας τις φρικαλεότητες των Νεότουρκων εις βάρος των Ποντίων και τις ανηλεείς σφαγές, θα περιόριζε τη βουλιμία του.

Και τώρα ερχόμαστε στο ιδεολογικό μέρος, για να επισημάνουμε ότι οι δηλώσεις Φίλη αποτελούν μέρος ενός γενικότερου σχεδίου μιας κυβέρνησης ανθελλήνων και δοσίλογων που σκοπό της έχει να επιτύχει και να επιβάλει αυτό που δεν κατόρθωσαν εδώ και αιώνες να πράξουν εισβολείς και κατακτητές. Δηλαδή να προχωρήσει στην απόλυτη υποταγή και υποδούλωση της Πατρίδας και στον αφανισμό του Ελληνισμού. Πειθήνια όργανα και θεράποντες των ευρωπαίων δανειστών και τοκογλύφων προχωρούν στην συστηματική πλέον οικονομική εξαθλίωση και στον στραγγαλισμό της ελληνικής κοινωνίας και της αγοράς, ενώ με το άνοιγμα των συνόρων και την ανεξέλεγκτη εισβολή λαθρομεταναστών επιδιώκουν να καταστήσουν μειοψηφία τους Έλληνες, μετατρέποντας τη Χώρα σε τριτοκοσμική αποικία.

Όλοι τους μηδενός εξαιρουμένου, περιφρονούν το ελληνικό στοιχείο, αδιαφορώντας για την οικονομική απαξίωση, τις στερήσεις, την απελπισία και την κατάλυση του κοινωνικού κράτους, ενώ συγχρόνως κόπτονται για τις ανέσεις, για τη δημιουργία τόπων λατρείας και ταφής και για την ένταξη των απρόσκλητων εισβολέων στην Ελληνική κοινωνία.

Ο κύριος υπουργός λοιπόν κατόπιν των δηλώσεών του μπορεί επαξίως να τοποθετηθεί στο «Πάνθεον» των ερπόντων δοσίλογων, μαζί με τον Εφιάλτη, τον Πήλιο Γούση, τους ψυχωτικούς σφαγείς των Δεκεμβριανών και του Μελιγαλά και φυσικά την αξιαγάπητη κυρία Ρεπούση.