Ὁ Σωκράτης Κόκκαλης, ἡ Στάζι καί τό κωδικό ὄνομα Krokus

Ο Σωκράτης Κόκκαλης, σύμφωνα με τα αρχεία της Στάζι, αναβαθμίστηκε δύο φορές από το 1963, οπότε και εντάχθηκε στις μυστικές υπηρεσίες της Ανατολικής Γερμανίας. Στην πρώτη φάση εμφανίζεται ως πληροφοριοδότης με το ψευδώνυμο «Ρόκκο», το 1967 αναβαθμίζεται και το κωδικό του όνομα αλλάζει σε «Κασκέιντ», ενώ από το 1982 τουλάχιστον εμφανίζεται πλέον με βαθμό 3ης διαβάθμισης στο σύστημα SIRA (System Information Recherche Aufklarung), που αποτελεί την ηλεκτρονική βάση δεδομένων της Στάζι. Σε αυτό το τελευταίο στάδιο, που διήρκησε τουλάχιστον μέχρι το 1989, ο Σωκράτης Κόκκαλης φέρει πλέον το συνθηματικό όνομα «Κρόκους»... ἐδῶ

STASI (Στάζι) ονομαζόταν η (ιδιαίτερα γνωστή σε όλο τον κόσμο) Μυστική Υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας (DDR). Έδρασε από το Φεβρουάριο του 1950 μέχρι τον Οκτώβριο του 1990. Είχε την έδρα της στο Ανατολικό Βερολίνο και κατάφερε να εξαπλωθεί αρκετά γρήγορα. Μόνο το έτος 1989 η Στάζι είχε 91.015 εργαζόμενους (!) Μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών και συγκεκριμένα το 1992, η γερμανική κυβέρνηση έδωσε εντολή να ανοιχτούν οι αναρίθμητοι φάκελοι της Στάζι και επέτρεψε στους πολίτες να δουν το περιεχόμενο των φακέλων αυτών. Το κτίριο της υπηρεσίας έγινε μουσείο.

H ιστορία του Σωκράτη Κόκκαλη είναι γεμάτη τείχη. Ίσως αυτό του Ανατολικού Βερολίνου, όπου έζησε ως ανήσυχος έφηβος, να είναι μόνο ένας συμβολισμός. 

 Τα μεγάλα τείχη τα έστησε ή τα γκρέμισε μόνος του. Το τείχος της ιδεολογικής απομόνωσης της οικογένειάς του, του πολιτικού πρόσφυγα, είναι απ’ αυτά που γκρέμισε. Για να φτιάξει το τείχος μιας τεράστιας οικονομικής αυτοκρατορίας, που δεν περικλείει μόνο τη δύναμή του, αλλά και τους οπαδούς του. Γηπεδικούς, οικονομικούς, πολιτικούς. Όταν το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, ο Σωκράτης Κόκκαλης παραλίγο να αντικρίσει και τα δικά του συντρίμμια. Από τα αρχεία της Στάζι, αλλά και το ίδιο το γερμανικό Κοινοβούλιο, ξεπήδησαν κατηγορίες για κατασκοπία και «μαύρες» συναλλαγές. Οι κατηγορίες δεν είχαν καμία νομική επίπτωση. Ο Κόκκαλης ήταν προστατευμένος πίσω από το τείχος όχι πια προστατών, αλλά του ίδιου του πολιτικού συστήματος που και ο ίδιος δημιούργησε.

 ἡ συνέχεια ἐδῶ