Ἡ 25η Μαρτίου (ἀπό ἕνα παλιό ἀναγνωστικό)

Ἡ 25η Μαρτίου

Ἀπὸ ἡμέρες ἑτοιμάζεται τὸ σχολεῖο γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἑορτή. Πολλὰ παιδιὰ ἐργάζονται καὶ κατασκευάζουν σημαῖες. Ἄλλα ψαλιδίζουν τὸ χαρτόνι  καὶ φτειάνουν γράμματα  γιὰ τὶς ἐπιγραφές. Ἄλλα πλέκουν στεφάνια.

Ἡ Τασία θὰ φτειάσῃ τὸ φωτοστέφανο γιὰ τὴν Παναγία. Αὐτὸν θὰ τὸν φορέσῃ ἡ Θυμιούλα.  Αὐτὴ  θὰ παραστήσῃ τὴν Παναγία. Εἶναι τὸ πιὸ φρόνιμο καὶ  ταπεινὸ κορίτσι. Ὅλο τὸ  σχολεῖο τὴν  ἀγαπᾷ.- Παιδιά! ἡ ἑορτή μας πρέπει  νὰ  ἐπιτύχῃ, λέγει ὁ δάσκαλος. Θὰ προσκαλέσωμε καὶ κόσμο. Νὰ προσέξωμε νὰ μὴν παραλείψωμε τίποτε. Νὰ μὴ ντροπιασθοῦμε. Προτοῦ  ὅμως μοιράσῃ τὶς δουλειές, ἐξήγησε: 

- Στὶς  25  Μαρτίου  ἑορτάζομε  διπλῆ ἑορτή. Ἡ μιὰ εἶναι ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου.Εἶναι ποὺ κατέβηκεν ὁ ἄγγελος στὴν ΠαρθένοΜαρία καὶ τῆς εἶπε :

Χαῖρε,  κεχαριτωμένη  Μαρία,

ὁ  Κύριος  μετὰ  Σοῦ...

Αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκευτικὴ Ἑορτή. Ἡ ἄλλη εἶναι ἡ Ἐθνικὴ Ἑορτή. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τὸ 1821, οἱ πατέρες μας ἔλαβαν τὰ ὅπλα γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦν.

Μὲ  τί   προθυμία   ὅλα   τὰ   παιδιὰ   ἐρρίφθησαν  στὴ  δουλειά!  Καὶ πόσο γρήγορα  ἐτελείωσαν ! Μέσα  σὲ  λίγες  ἡμέρες  ὅλα  ἦταν ἕτοιμα.  Ἕτοιμες καὶ οἱ μεγάλες ἐπιγραφές:

25     ΜΑΡΤΙΟΥ

Η   ΕΛΛΑΔΑ    ΠΟΤΕ   ΔΕΝ   ΠΕΘΑΙΝΕΙ

0   ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ    ΤΗΣ    ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΧΑΙΡΕ    ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ   ΜΑΡΙΑ

Τ’ ἀγόρια  ἐστόλισαν τὴν αἴθουσα μὲ τὶς εἰκόνες  τῶν  ἡρώων  τοῦ  ‘21. Εἶχαν  καὶ  ἐπιγραφὲς μὲ γράμματα, ποὺ ἔγραφαν:

ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ

Τὴν ἄλλη ἡμέρα, ποὺ ἧταν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὅλο τὸ σχολεῖο ἐπῆγε στὴν ἐκκλησία. Ἡ σημαία ἐμπρὸς κυματίζει. Τὰ παιδιὰ περπατοῦν τραγουδῶντας :

 

Ὅλη δόξα, ὅλη χάρι,

ἅγια  μέρα   ξημερώνει...

Τὰ  τραγούδια  ἀκούονται  σὲ  ὅλο τὸ χωριό. Ἑτελείωναν τὸ ἕνα, ἄρχιζαν τὸ ἄλλο:

Ζωσθῆτε  τ’  ἄρματα,  παιδιά...

Τὰ  μάτια τοῦ  κόσμου  εἶναι  καρφωμένα ἐπάνω στὴ σημαία καὶ στὰ παιδιά, ποὺ τραγουδοῦν. Νά ! τώρα ἔφθασαν στὴν ἐκκλησία.Στὴν δοξολογία, ποὺ ἔγινε, ἕνας  ἱεροκήρυκας ἔβγαλε  λόγο. Εἶπε  γιὰ  τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασι, γιὰ τοὺς ἥρωες, τὰ εἶπεν ὅλα. Τί ὡραῖα  ποὺ  ἐμίλησε !  Τὰ  παιδιὰ  ἐτραγούδησαν τὸν Ἐθνικὸ  Ὕμνο :

Σὲ  γνωρίζω  ἀπὸ  τὴν  κόψι...

Στὸ τέλος τῆς δοξολογίας, ὅλοι ἐπῆγαν στὸ  σχολεῖο. Ἦλθαν  νὰ παρακολουθήσουν τὴν σχολικὴ  ἑορτή. Ἡ αἴθουσα, ὅπως ἦταν στολισμένη μὲ τοὺς ἥρωες, τοὺς ἐμάγεψε ὅλους. Ἡ ἐπιτυχία, ποὺ εἶχαν τὰ παιδιὰ στὰποιήματα  καὶ  τὰ τραγούδια, δὲν λέγεται. ῞Ολοι ἐχειροκροτοῦσαν μὲ τὴν καρδιά τους.Τέτοια  ἑορτὴ  ἂς  μὴν  ἐτελείωνε  ποτέ,  εἶπαν οἱ περισσότεροι τὴν ὥρα ποὺ ἔφευγαν. Εὖγε στὸ δάσκαλο καὶ στὰ παιδιά μας, ποὺ μᾶς ἐχάρισαν  μιὰ  τέτοια  ἑορτή.

Ἀναγνωστικόν Β΄ Δημοτικοῦ

Βασιλ. Γ. Οἰκονομίδου

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1963

(ξεφυλλίστε το ΕΔΩ)