Η ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Γράφει ο Σπυρίδων Καραχάλιος

Το ελληνικό ιδεώδες στην διαχείριση των κοινών υποθέσεων τού Έθνους επιτάσσει την συνοδοιπορία τής πολιτικής και τής πνευματικής ηγεσίας τού τόπου. Ενίοτε επιβάλλεται η παρέμβαση στα πολιτικά ζητήματα και η διόρθωση των κακώς κειμένων τής πολιτικής από την πνευματική ηγεσία, δεδομένου ότι οι διανοούμενοι τής Φυλής μας οφείλουν να διασώσουν τις γραφές των Σοφών και να διαμορφώσουν μια νέα και διαρκή πνευματική κληρονομιά. Οφείλουν οι Έλληνες Διανοούμενοι να φτιάξουν και να διαμορφώσουν έναν αξιακό κανόνα σκέψης που να υπηρετεί το Ελληνικό Έθνος.

Ο ακαδημαϊκός τίτλος δεν είναι υπόθεση συναλλαγής και αλληλοεξυπηρέτησης των μορφωμένων με το καθεστώς τής κατοχικής δοσοληψίας και υποταγής, όπως είναι η αστική δημοκρατία. Δεν είναι ζήτημα ενός πλαστού ή χαριστικού τίτλου σπουδών που σχετίζεται με τις εξυπηρετήσεις των κομματικών νεολαιών και τις παρεμβάσεις αφελληνισμού τού διδακτικού περιεχομένου από τα ανθελληνικά υπουργεία παιδείας τής δημοκρατίας. Η ακαδημαϊκή υπόθεση δεν είναι καν υπόθεση συμβιβασμού των πνευματικών και των θρησκευτικών ακόμη ταγών με τις κακοδοξίες, τούς νεωτερισμούς και τα ψεύδη που διαμορφώνουν πλαστή ιστορία και ανήθικα ήθη, αφού οι κακοδοξίες ακυρώνουν κάθε έπαινο.

Δεν αρκεί λοιπόν η αντικειμενική λήψη και κατοχή τού ακαδημαϊκού τίτλου. Μπορεί κάποιος να είναι γεμάτος από πνευματικά εφόδια, αλλά να είναι κοινωνικά αμόρφωτος και εθνικά ολετήρας. 

Μπορεί κάποιος άλλος να είναι ολιγότερο μορφωμένος, αλλά κατάφορτος κοινωνικής παιδείας και προσηλώσεως προς το Έθνος. Αυτός ο ολιγότερο μορφωμένος που βλέπει τα παιδιά τού Ελληνισμού ως δικά του παιδιά και τον ελληνικό πολιτισμό ως την οδό προς την ανεξαρτησία, την δημιουργικότητα και την υπεροχή τού Έλληνα, αυτός είναι πιότερο Έλληνας. Διότι εκείνος που φέρνει δημιουργικές ιδέες, που ζωντανεύει τούς προγόνους και κτίζει φιλόδοξους απογόνους στο πνεύμα μαζί με το αίμα, αυτός είναι Έλληνας Διανοητής.

Στο Εθνικοκοινωνικό Κράτος εκείνος που φτιάχνει λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έργα, εκείνος που δίδει ζωή σ’ ένα άρθρο, είναι πρώτα σωστός Έλληνας και κατά συνέπεια σωστός διανοητής, αφού μη Έλλην στο φρόνημα και σωστός διανοητής δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει. Εκείνος που θα κάμει τον συνάνθρωπό του να τον ακούσει με ευήκοο αυτί και ανοικτή αντίληψη είναι ευλογημένος όταν κατορθώνει να μιλάει στην καρδιά και την ψυχή τού Έλληνα. Μια απλή φιλοσοφική κουβέντα πρέπει να αναβλύζει την ελληνική πνευματική ωραιότητα μα και να ξυπνάει την επαναστατικότητα των σύγχρονων Ελλήνων, ώστε με την αρετή και την σωματική δύναμη ταυτόχρονα να φτάσουν στον μέγα σκοπό τής Ισχυρής Ελλάδος.

Ύστερα πρέπει να είσαι άνθρωπος κατά την έννοια και την ουσία τού όρου. Να είσαι αληθινό παιδί τού Θεού που κοιτάζει ψηλά, παίρνοντας ευλογία και νουθεσία τού Πατέρα. Κι ύστερα κοιτάζεις χαμηλά και ίσια στα μάτια τον συνέλληνα, τού σφίγγεις με ζέση το χέρι, τού λέγεις πως ανάγκες και απαιτήσεις θα τις κάμει ολάκερη η Ελληνική Φυλή σαν ένα Σώμα και γράφεις ζωντανά τούς κανόνες τής ελληνικής ζωής. Ο Έλληνας Διανοητής στο Εθνικοκοινωνικό Κράτος συντάσσει την Βιοθεωρία και την Κοσμοθεωρία τού Αιώνιου και Ανίκητου Ελληνισμού. Ο Διανοητής βιώνει ζωή ενάρετη και ηθική ως προς την εθνική και την ανθρωπολογική του φύση. Τιμά εμπράκτως την θέση τής Ελληνίδας Μάνας και τού Έλληνα Μαχητή.

Ο Διανοητής τού Εθνικοκοινωνικού Κράτους γνωρίζει πολύ καλά τις ρίζες και την ιστορία τού Ελληνικού Έθνους. Βιώνει την ελληνικότητα ως την αιώνια αιμάτινη σκυτάλη μέσα στον αέναο ιστορικό χρόνο. Παίρνει πολλές ανάσες και οξυγόνο από τις δάφνες μα και από τα παθήματα τού παρελθόντος. Δεν στέκεται όμως στα παλιά. Έχει ατελείωτη όρεξη και πολύ μεγάλη φιλοδοξία να ολοκληρώσει τα ανεκπλήρωτα σχέδια και να προχωρήσει στην εκπλήρωση των δικών του σχεδίων. 

Οι Διανοητές τής Φυλής και όσοι έχουν πάρει απόφαση ζωής να ασκητέψουν στα ελληνικά νάματα, είναι ταυτόχρονα και δάσκαλοι και μαθητές τού Ελληνικού Έθνους, είναι σαφέστατα Έλληνες Πιστοί και Εθνικοκοινωνιστές.

Πρέπει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι όλες οι μεγάλες προσωπικότητες τού ελληνικού πνεύματος έχουν εξοβελιστεί από την εκπαίδευση των παιδιών μας  και από τις ενημερωτικές σελίδες των ποικίλλων μέσων επικοινωνίας. Μηδενικές ή έστω ελάχιστες αναφορές υπάρχουν στις προσωπικότητες τού Ηρόδοτου, τού Πλάτωνα, τού Αριστοτέλη, τού Ισοκράτη, τού Ηράκλειτου, τού Σωκράτη, τού Πλήθωνα τού Γεμιστού, τού Ίωνα Δραγούμη, τού Περικλή Γιαννόπουλου, τού Κωστή Παλαμά, τού Ιωάννη Συκουτρή, τού Άγγελου Σικελιανού, τού Κωνσταντίνου Καρυωτάκη, τού Λορέντζου Μαβίλη και τόσων ακόμη Ελλήνων που θέσανε την γραφίδα τους στην διάθεση τής ελληνικής κοινωνίας. Και απουσιάζουν οι φορείς τής Καθάριας και Ατίθασης Ελληνικής Ράτσας γιατί διδάσκουν τον Ζωντανό Ελληνισμό που ενοχλεί συμβιβασμένους και σταυρωτήδες.

Η σκέψη να γενεί πράξη απτή. Τα λάθη να διορθωθούν και οι ατέλειες να σβηστούν. Η Γνώση τού Έθνους να καθοδηγεί τα Ειρηνικά και τα Πολεμικά Έργα τής Φυλής μας. Η Ορθή Πίστη να σμιλεύει μαζί με το Εθνικό Φρόνημα τον Χαρακτήρα τού Έλληνα από τα πρώτα του βήματα έως και τας δυσμάς τού βίου του. Η Ιστορική Αλήθεια και η Συλλογική Φιλοδοξία τής Ελληνικής Φυλής να συνοδοιπορούν, πατάσσοντας το ψεύδος, την προδοσία και την βαρβαρότητα.

Στην κορυφή τής Ελληνικής Ράτσας όσοι γνωρίζουν να λαλούν ελληνισμό και να βαστούν ξίφος νίκης. Οι Άριστοι σε όλες τις εκδηλώσεις τής ζωής, από την Παράδοση έως την καθημερινότητα. Οι Έλληνες να άρχουν μες στην οικουμένη. Το Αίμα των Ηρώων και των Μαρτύρων να διαμορφώνει το άβατο απέναντι στους αχαμνούς και τον βατήρα τής Λαϊκής, Εθνικιστικής και Φυλετικής Ελλάδος. Η εθνική μας ολοκλήρωση να επεκταθεί στον καινούργιο ελληνικό πολιτισμό και από τής διανόησης το ανθοβόλημα να καταλήξει στον απολογισμό τής πλέον Χρυσής και Μεγάλης Ελλάδος.