Ως Μακαρθισμός έχει καθιερωθεί, η πολιτικά κατευθυνόμενη δραστηριότητα – μέθοδος, που αφορά στη μαζική απαγγελία κατηγοριών για πράξεις που εμπίπτουν τόσο στον ποινικό κώδικα, όσο και για εσχάτη προδοσία, χωρίς όμως να συνοδεύονται από ουσιαστικά αποδεικτικά στοιχεία.
Ο όρος αυτός προέκυψε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και αφορά σε ενέργειες που έλαβαν χώρα υπό την κατεύθυνση του Αμερικανού γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθυ από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1950, για την αντιμετώπιση δήθεν πιθανής κομμουνιστικής διείσδυσης σε αμερικανικά ιδρύματα και οργανισμούς.
Μια απειλή καθαρά προσχηματική, αφού ο πραγματικός στόχος ήταν η πολιτική χειραγώγηση του αμερικανικού λαού και ο εγκλωβισμός του σε ένα ιδιότυπο διπολικό πολιτικό σύστημα, που εξυπηρετούσε την κυριαρχία των αμερικανικών πολυεθνικών και των γνωστών οικονομικών-σιωνιστικών κέντρων που τις ελέγχουν.
Σταδιακά απέκτησε μια πιο ευρεία έννοια, συμπεριλαμβάνοντας εκτός από τις ανυπόστατες και άδικες κατηγορίες, και δημαγωγικές τακτικές επιθέσεων. Πολλοί ύποπτοι έχασαν τις θέσεις εργασίαςτους και σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξαν και φυλακίσεις. Οι τακτικές αυτές καθώς και οι σχετικές κατηγορίες που απαγγέλθηκαν, εκ των υστέρων και αφού είχε επιτευχθεί ο σκοπός του επαίσχυντου προγράμματος, αναιρέθηκαν από την επίσημη δικαιοσύνη ως αντισυνταγματικές και παράνομες για να «ξεπλυθεί» η ντροπή των διώξεων και να αποκατασταθεί το κύρος και ο δήθεν δημοκρατικός χαρακτήρας του κράτους.
Η αντίδραση του αμερικανικού λαού προς τον «Μακαρθισμό», ήταν να χάσει την εμπιστοσύνη προς το πολιτικό σύστημα και επί της ουσίας να απόσχει εφεξής από τις διαδικασίες διακυβέρνησης της χώρας. Η οποία πλέον αφέθηκε εξ’ ολοκλήρου στη διάθεση των γιγαντιαίων αμερικανικών πολυεθνικών και τις γνωστές οικογένειες που τις ελέγχουν οικονομικά. Για αυτό και βλέπουμε τη συμμετοχή των αμερικανών πολιτών στις εκλογές να αγγίζει μόλις και μετά βίας το 25% του εκλογικού σώματος.
Κάτι φυσικά που δεν ενοχλεί καθόλου τους γαϊδάρους που κυβερνούν αυτή τη χώρα, οι πολίτες της οποίας υφίστανται τα επίχειρα της πολυπολιτισμικότητάς της. Δηλαδή της έλλειψης πραγματικής εθνικής συνείδησης, ομοιογένειας και κοινωνικής συνοχής, η οποία τους οδήγησε σε μια παθητική στάση απέναντι στο «Μακαρθισμό» και τον εν τέλει πολιτικό εξανδραποδισμό τους.
Η ίδια τακτική του «Μακαρθισμού», αλλά σε νεοελληνική έκδοση, βλέπουμε να εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Με εμπνευστές και καθοδηγητές τα ίδια σκοτεινά κέντρα και οικονομικά συμφέροντα με αυτά που εξανδραπόδισαν τις ΗΠΑ και εχθρό αυτή τη φορά την ιδεολογία του Ελληνικού Λαϊκού Εθνικισμού, που εκφράζεται μέσω του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή. Από πού προκύπτει αυτό; Μα από τις δηλώσεις των ιδίων. Οι οποίοι τρέφουν τέτοιο ασυγκράτητο μίσος για τον Ελληνισμό και τη Χρυσή Αυγή, που δεν μπορούν να το συγκαλύψουν ούτε και για το τυπικό της υποθέσεως. Είναι αυτό που η γνωστή ελληνική παροιμία εννοεί, λέγοντας: «θέλει ο νεοδημοκράτης να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει».
Όργανά τους τα ανδρείκελα της δικομματικής κυβέρνησης, τα οποία τόσο κυνικά στα πρωτοχρονιάτικα μηνύματά τους δια στόματος πρωθυπουργού, μετά τα «σάλια» και τις «γλίτσες», δεν δίστασαν εμμέσως πλην σαφώς να παραδεχτούν ότι: «δεν έχουμε ανεξαρτησία».
Όμως τα δημοκρατικά ανακλαστικά και οι ιστορικοί εθισμοί των Ελλήνων, αλλά και το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει καμία σχέση με την αμερικανική πολυεθνική «σαλάτα», καθιστούν αδύνατη την επιτυχία μεθόδων και πρακτικών «Μακαρθισμού» στη χώρα μας. Και αυτό είναι κάτι που τόσο οι ξένοι εμπνευστές, όσο και οι εγχώριοι εκτελεστές αυτών των σχεδίων θα το καταλάβουν πολύ σύντομα και με πολύ επώδυνο για αυτούς τρόπο. Και δεν υπονοώ φυσικά καμία εκδικητική ή παράνομη μεθόδευση ή πρακτική, ανάλογη με τα αίσχη που αυτοί διαπράττουν σήμερα. Εννοώ την αποκατάσταση της έννομης τάξης στη χώρα από τον κυρίαρχο ελληνικό λαό, με μια δικαιοσύνη που θα αφεθεί πραγματικά ανεπηρέαστη και ελεύθερη να αποφασίσει σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα Μακαρθισμού στην Αμερική, ήταν η «μαύρη λίστα» του Χόλυγουντ που οδήγησε αρχικά στην ανεργία και στη συνέχεια στην αυτοκτονία, χιλιάδες ηθοποιούς και ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών και όχι μόνον.
Προκαλεί λοιπόν εντύπωση που στη σημερινή Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, οι περισσότεροι εκ των οποίων αριστερών πεποιθήσεων, που συνδράμουν τον νεοελληνικό «Μακαρθισμό» της άθλιας κυβέρνησης.
Άνθρωποι που υποτίθεται ότι έχουν κάνει σημαία τους το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη, αλλά που ωστόσο δεν αναγνωρίζουν στους πολιτικούς κρατούμενους της Χρυσής Αυγής το τεκμήριο της αθωότητας, του ιδεολογικού αυτοπροσδιορισμού και τη στοιχειώδη προβολή από τα ΜΜΕ των απαντήσεών τους στις χαλκευμένες κατηγορίες.
Άνθρωποι που θα έπρεπε να γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει να διώκεσαι απηνώς για τις πολιτικές σου πεποιθήσεις και για αδικήματα που προφανώς δεν έχεις διαπράξει.
Άνθρωποι που συνδράμουν στην «Μακαρθικού» τύπου δίωξη και εξόντωση συναδέλφων τους, οι οποίοι τόλμησαν να ψελλίσουν κάποια λόγια συμπάθειας ή αντικειμενικής αξιολόγησης, όσων εξωφρενικών διαδίδονται για το Λαϊκό Σύνδεσμο και μάλιστα μέσω επίσημων θεσμικών οργάνων του κράτους και ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας.
Άνθρωποι που καθόλου δεν ενοχλούνται, που ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, απόρρητα στοιχεία που από την αστυνομία παραδόθηκαν στους ανακριτές για αξιολόγηση, την ίδια μέρα «παίζουν» σε όλα τα κανάλια της τηλεόρασης.
Άνθρωποι που ντροπιάζουν και την τέχνη και τη δημοκρατία με τη στάση ζωής τους και θα αισθάνονται τεράστια ντροπή απέναντι στις μελλοντικές γενιές, όταν η ίδια η ζωή πολύ σύντομα αποκαλύψει με αδιάψευστο τρόπο, αυτό που όλοι βλέπουν και καταλαβαίνουν: ότι όλα είναι ψεύτικα, ότι η κυβέρνηση αυτή όχι μόνον ενεργεί εντελώς παράνομα και αντισυνταγματικά, αλλά έχει χάσει προ πολλού τη δεδηλωμένη με συντριπτική διαφορά, ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου