Γιατί η Ομιλία του Λίνκολν στο Gettysburg απορρίπτεται από τους Νότιους εθνικιστές

Southern Nationalist Network / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Τις τελευταίες ημέρες τα αμερικάνικα μέσα μαζικής ενημέρωσης γιόρτασαν την επέτειο της πιο περίφημης ομιλίας του Αβραάμ Λίνκολν. Εν μέσω του λεγομένου «εμφυλίου πολέμου», ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα πόλεμος των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του ανεξάρτητου Νότου, η ομιλία του Λίνκολν το 1863, κατάφερε με πολύ λίγες λέξεις να συνοψίσει μια θεώρηση της Ένωσης και της ιστορίας των ΗΠΑ η οποία έκτοτε έχει γίνει κυρίαρχη. Αυτή η θεώρηση, για παράδειγμα, λέει ότι οι ΗΠΑ είναι ένα ‘proposition-nation’* βασίζεται στην ιδέα της καθολικής ισότητας. (*«προτασιακό έθνος», δηλ. ένα πολυπολιτιστικό -πολυφυλετικό – πολυθρησκευτικό ‘Έθνος-Ιδέα’, που βασίζεται σε κοινές «ιδέες», ‘δημοκρατία’, ‘ισότητα’ κλπ αντί σε κοινές ρίζες). Με άλλα λόγια, όπως ο Τζορτζ Μπους δήλωσε το 2001 στην ομιλία του κατά την ορκωμοσία του:

«Η Αμερική δεν υπήρξε ποτέ ενωμένη με βάση το αίμα ή τη γέννηση ή το έδαφος. Είμαστε δεσμευμένοι από ιδανικά που μας έκαναν να προχωρήσουμε πέρα ​​από την καταγωγή του καθενός μας».

Την ίδια άποψη για τις ΗΠΑ ως «προτασιακό έθνος» επανέλαβε πιο πρόσφατα ο Μπαράκ Ομπάμα το 2013, στην δική του ομιλία κατά την ορκωμοσία του :

«Αυτό που ενώνει αυτό το έθνος δεν είναι τα χρώματα του δέρματός μας ή τα δόγματα της πίστης μας ή η προέλευση των ονομάτων μας. Αυτό που μας κάνει εξαιρετικούς - αυτό που μας κάνει Αμερική - είναι η υποταγή μας σε μια ιδέα που έχει αρθρωθεί σε μια Διακήρυξη περισσότερο από δύο αιώνες πριν : «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυτονόητες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι ....».

Η Ομιλία του Λίνκολν στο Gettysburg επεκτάθηκε πάνω στην Διακήρυξη του επηρεασμένου από τον Διαφωτισμό (και Τέκτονα) - Thomas Jefferson το 1776. Από τότε η έννοια αυτή έχει οδηγηθεί στην φυσική κατάληξή της με την κυβέρνηση της Ουάσινγκτον να ενεργεί για να διαλύσει τις ομοιογενείς κοινότητες, να επιβάλει δια της βίας την «ένταξη» (μη λευκών) στα σχολεία και τις επιχειρήσεις, την εισαγωγή αμέτρητων εκατομμυρίων ανθρώπων από χώρες του Τρίτου Κόσμου και πιο πρόσφατα να θεσπίσει τον «γάμο» μεταξύ ομοφυλοφίλων. 

Όπως ο Γάλλος διανοητής της ‘Νέας Δεξιάς’ Guillaume Faye γράφει στο βιβλίο του ‘Archeofuturism’ (‘Αρχαιοφουτουρισμός’), ο λόγος του status quo και ακόμη και η ριζοσπαστική αριστερά στην ‘προτασιακή κοινωνία’ επί του παρόντος «περιορίζεται στον ίδιο παλιό θρήνο: “Ας προχωρήσουμε περαιτέρω στην πορεία του ‘εγκαλιταριανισμού’ (‘egalitarianism’ το δόγμα που προωθεί μια ισοπεδωτική ‘ισότητα – ομοιότητα’ αρνούμενη κανόνες, αρχές και ιεραρχίες που υπάρχουν στη φύση).

Εκτός από την απόρριψη της παραδοσιακής κοινωνίας και του έθνους που βασίζεται στο αίμα και τη γη, μια άλλη σημαντική πτυχή της ομιλίας του Λίνκολν ήταν η αντίθεσή του στην αυτοδιάθεση. Αυτό ήρθε σε αντίθεση με προηγούμενη δήλωση υποστήριξης του Λίνκολν στο δικαίωμα της απόσχισης το οποίο καθιερώθηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων το 1847 :

«Όλοι οι άνθρωποι, οπουδήποτε, που έχουν την δύναμη, έχουν το δικαίωμα να ξεσηκωθούν και να αποτινάξουν την υπάρχουσα κυβέρνηση και να σχηματίσουν μια νέα που τους ταιριάζει καλύτερα. Αυτό είναι το πιο πολύτιμο, το πιο ιερό δικαίωμα, ένα δικαίωμα που ελπίζουμε και πιστεύουμε αποβλέπει στο να ελευθερώσει τον κόσμο».

Αυτά τα λόγια του Λίνκολν από το 1847 αντικατοπτρίζουν στενά την ιδέα που διατυπώθηκε από τον Thomas Jefferson στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Όπως έγραψε ο Τζέφερσον :

«Όποτε οποιαδήποτε μορφή Κυβέρνησης γίνεται καταστροφική για τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε, είναι το δικαίωμα του λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει και να θέσει μια νέα κυβέρνηση....»

Αντί να επιχειρηματολογήσει εναντίον του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, ο Λίνκολν επέλεξε να παρουσιάσει τον πόλεμο της κυβέρνησής του κατά των αποσχισμένων Νότιων Πολιτειών ως «ένα μεγάλο εμφύλιο πόλεμο, που δοκιμάζει αν η εν λόγω χώρα ή οποιοδήποτε έθνος τόσο αφοσιωμένο, μπορεί να αντέξει για καιρό». Φυσικά, αυτό το «έθνος», στο οποίο αναφέρεται εδώ είναι ένα που είναι «αφιερωμένο στην πρόταση ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι». Με άλλα λόγια, από την στιγμή που ένα «προτασιακό έθνος» δημιουργηθεί, εάν οποιαδήποτε περιοχή προσπαθήσει να αποσχιστεί από αυτό, τότε αναγκαστικά προσπαθεί να καταστρέψει το «προτασιακό έθνος». Ο Λίνκολν υποστήριξε ότι η απόσχιση του Νότου θα καταστρέψει την ρεπουμπλικανική κυβέρνηση και την «ισόνομη» κοινωνία των  Βορείων. Χωρίς το Νότο ο Βορράς δεν θα ήταν σε θέση να συνεχίσει το πείραμά του. Ωστόσο, η Νότια απόσχιση στην πραγματικότητα σήμαινε ότι οι Βόρειες Πολιτείες επιτέλους θα είχαν πλέον το Νότο να ψηφίζει ενάντια στις πολιτικές που οι περισσότεροι Βόρειοι είχαν υποστηρίξει από καιρό σε διάφορα μέτωπα. Αντί η Νότια απόσχιση να καταστρέψει το έργο των ΗΠΑ στο βορρά στην πραγματικότητα το επιτάχυνε και το ενέτεινε.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή