Στην φωτογραφία: Σχέδιο του Anthony Johnson, του πρώτου ιδιοκτήτη σκλάβων στις αποικίες. Σύμφωνα με στοιχεία της εποχής της αποικιοκρατίας, ο πρώτος ιδιοκτήτης σκλάβων στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένας μαύρος. Πριν από το 1655 δεν υπήρχαν νόμιμοι σκλάβοι στις αποικίες, παρά μόνο μισθωμένοι υπηρέτες. Όλοι οι κύριοι όφειλαν να ελευθερώσουν τους υπηρέτες τους μετά από την λήξη του χρόνου υπηρεσίας τους. Επτά χρόνια ήταν το ανώτατο όριο που θα μπορούσε να κρατηθεί ένας μισθωμένος υπηρέτης. Μετά την απελευθέρωσή τους, τους χορηγούσαν 50 στρέμματα γης. Αυτό αφορούσε και οποιονδήποτε νέγρο αγοράζονταν από εμπόρους σκλάβων. Και στους νέγρους χορηγούσαν 50 στρέμματα γης μετά την απελευθέρωση τους. Ο Anthony Johnson ήταν ένας νέγρος από τη σύγχρονη Ανγκόλα. Τον έφεραν στις ΗΠΑ για να εργαστεί σε ένα αγρόκτημα καπνού το 1619. Το 1622 παραλίγο να σκοτωθεί όταν Ινδιάνοι Powhatan επιτέθηκαν στο αγρόκτημα. 52 από τα συνολικά 57 άτομα στο αγρόκτημα έχασαν τη ζωή τους στην επίθεση. Στη συνέχεια παντρεύτηκε μια μαύρη υπηρέτρια, ενώ εργάζονταν στο αγρόκτημα.
Όταν ο Anthony αφέθηκε ελεύθερος είχε νομίμως αναγνωριστεί ως "ελεύθερος νέγρος" (“free Negro”) και έφτιαξε ένα πετυχημένο αγρόκτημα. Το 1651 κατείχε 250 στρέμματα και πέντε μαύρους μισθωμένους υπηρέτες. Το 1654, ήρθε η ώρα ο Anthony να απελευθερώσει τον John Casor, έναν μαύρο μισθωμένο υπηρέτη. Αντί όμως να τον ελευθερώσει, ο Anthony είπε στον Casor ότι αποφάσισε να επεκτείνει το χρόνο υπηρεσίας του. Ο Casor έφυγε και έγινε υπάλληλος σε έναν ελεύθερο λευκό, τον Robert Parker. Ο Anthony Johnson μήνυσε τον Robert Parker ενώπιον του δικαστηρίου του Νορθάμπτον το 1654. Το 1655, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Anthony Johnson μπορούσε να κρατήσει επ’ αόριστον τον John Casor. Το δικαστήριο έδωσε με την απόφασή του δικαστική κύρωση στους μαύρους να μπορούν να έχουν τους δικούς τους σκλάβους από την δική τους φυλή. Έτσι ο Casor έγινε ο πρώτος νόμιμος σκλάβος και ο Johnson ο πρώτος ιδιοκτήτης σκλάβων. Οι λευκοί ακόμα δεν μπορούσαν να διατηρούν νόμιμα ένα μαύρο υπηρέτη ως σκλάβο αορίστου χρόνου, μέχρι το 1670. Σε εκείνο το έτος, η συνέλευση των αποίκων πέρασε μια νομοθεσία που επέτρεπε στους ελεύθερους λευκούς, μαύρους και Ινδιάνους το δικαίωμα να κατέχουν μαύρους σαν σκλάβους. Κατά το 1699, ο μεγάλος αριθμός των ελεύθερων Μαύρων δημιούργησε φόβους για μια πιθανή "εξέγερση νέγρων". Η διοίκηση των αποίκων της Βιρτζίνια διέταξε τον επαναπατρισμό των απελευθερωμένων μαύρων πίσω στην Αφρική. Πολλοί μαύροι πήγαν από μόνοι τους και πουλήθηκαν σε λευκούς κυρίους ώστε να μην τους διώξουν για την Αφρική. Αυτή ήταν η πρώτη προσπάθεια για έναν ήπιο επαναπατρισμό ελεύθερων Μαύρων πίσω στην Αφρική. Η σημερινή Σιέρα Λεόνε όσο και η σημερινή Λιβερία (Liberia από το liberty) διαμορφώθηκαν ως κράτη - αποικίες των παλιννοστούντων πρώην μαύρων σκλάβων.
Ωστόσο, οι μαύροι ιδιοκτήτες σκλάβων συνέχισαν να αναπτύσσονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι το 1830 υπήρχαν 3.775 μαύρες οικογένειες που ζούσαν στο Νότο που είχαν στην κατοχή τους μαύρους σκλάβους. Το 1860 υπήρχαν περίπου 3.000 σκλάβοι που ανήκαν σε νοικοκυριά μαύρων μόνο στην πόλη της Νέας Ορλεάνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου