Δεν έχασαν την ευκαιρία οι… τσοπάνηδες του ΚΚΕ –που νομίζουν
ότι μπορούνε να σαλαγάνε τον κόσμο ως πρόβατα στο μαντρί τους- να
υμνήσουν -για μια ακόμη φορά- τον αιμοσταγή σφαγέα των λαών Στάλιν. Η αφορμή ήταν η αποκάλυψη του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel –βασισμένη σε σοβιετικά έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν-,ότι ο γιός του
Στάλιν παραδόθηκε οικειοθελώς στους Γερμανούς για να γλυτώσει από το
αρχιδολοφόνο πατέρα του. Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από άρθρο με
τίτλο«Ξύνονται στη γλίτσα του τσοπάνη», που δημοσιεύθηκε στο…
ιντερνετικό βουστάσιο των μοσχαναθρεμμένων του Περισσού: «Χρόνια τώρα χύνουν δηλητήριο και λάσπη για να σπιλώσουν τον Ιωσήφ
Στάλιν, που βρέθηκε επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος και του
σοβιετικού κράτους την περίοδο της οικοδόμησης των βάσεων του
σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση. Τους πειράζει, όσο τίποτα άλλο, το
γεγονός ότι εκείνη την περίοδο ο σοσιαλισμός έδειξε περίτρανα την
υπεροχή του: Μια χώρα με αγράμματο πληθυσμό, με τεράστια καθυστέρηση σε
διάφορους τομείς, κατάφερε σε διάστημα 3 δεκαετιών όχι μόνον να τη
μορφώσει, να την αναμορφώσει και να την αναπτύξει, να την κάνει
παγκόσμια δύναμη, με τεράστια ακτινοβολία στους εργαζόμενους, αλλά και
να συντρίψει τις φασιστικές ορδές που γέννησε το σύστημα που
υπερασπίζονται, ο καπιταλισμός! Αυτό τους πειράζει! Ποιοι, όμως, είναι
αυτοί που προσπαθούν να σπιλώσουν το Σοβιετικό ηγέτη μέσω της
αιχμαλωσίας του γιου του;». Έχουν δίκιο οι κουκουέδες! «Λάσπη και δηλητήριο για να
σπιλώσουν τον Ιωσήφ Στάλιν» είναι τα ντοκουμέντα για την οικειοθελή
παράδοση του γιού του Γιάκωβου. Όπως «λάσπη και δηλητήριο…» είναι ότι η
αγαπημένη του κόρη Σβετλάνα την κοπάνησε από τον… «σοσιαλιστικό
παράδεισο», ζήτησε άσυλο στις ΗΠΑ και αποκήρυξε τον πατέρα της. Ομοίως,
«λάσπη και δηλητήριο…» είναι το γεγονός ότι η δεύτερη γυναίκα (η πρώτη
πρόλαβε και πέθανε νωρίς…) του Στάλιν, Αλληλούγεβα, αυτοκτόνησε το 1931
γιατί δεν άντεχε άλλο να ζει μ’ έναν αλλόφρονα χασάπη των λαών. Γιατί
αναγνωρίζουμε πως έχουν δίκιο οι κουκουέδες; Γιατί ο… γιατρός έχει πει
να τους λέμε πάντα ναι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου