Δεν τα πάµε καλά µε όλους εκείνους
που, διακατεχόµενοι συνήθως από ενοχικά σύνδροµα, παριστάνουν τις αθώες
περιστερές και τους ακούµε συνήθως να λένε θυµωµένοι µε τους
συν-Έλληνες ότι όσα συµβαίνουν κυρίως τον τελευταίο καιρό στον τόπο
είναι απαράδεκτα και πρωτοφανή. Σιγά τώρα µην καθίσουµε να αναλύσουµε
σε λίγες γραµµές γιατί ακριβώς συµβαίνει αυτό… Απλώς θα σηµειώσουµε
έτσι λιγάκι και εµείς ποµπωδώς ότι «υπάρχουν πολλοί παράγοντες» που
προκαλούν σε πολλούς ένα τέτοιο σύνδροµο.
Χρήσιµο λοιπόν είναι να καταλάβουµε ότι τις περισσότερες φορές πολλές αντιδράσεις έχουν αίτια βαθύτερα, κυρίως οικονοµικά, και δεν είναι και πρωτοφανείς, ούτε στην Ελλάδα ούτε και σε άλλες χώρες. Όταν δηλαδή οι πολίτες αισθάνονται ότι αδικούνται, ότι στριµώχνονται οικονοµικά, είναι φυσικό να αντιδρούν - και τις περισσότερες φορές καλά κάνουν… Αν δεν αντιδράσουν κυρίως στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου τα οργανωµένα συµφέροντα κυριαρχούν, δεν θα τους ακούσει κανείς και δεν θα επιβιώσουν, χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι πάντα θα είναι νικητές…
Χρήσιµο λοιπόν είναι να καταλάβουµε ότι τις περισσότερες φορές πολλές αντιδράσεις έχουν αίτια βαθύτερα, κυρίως οικονοµικά, και δεν είναι και πρωτοφανείς, ούτε στην Ελλάδα ούτε και σε άλλες χώρες. Όταν δηλαδή οι πολίτες αισθάνονται ότι αδικούνται, ότι στριµώχνονται οικονοµικά, είναι φυσικό να αντιδρούν - και τις περισσότερες φορές καλά κάνουν… Αν δεν αντιδράσουν κυρίως στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου τα οργανωµένα συµφέροντα κυριαρχούν, δεν θα τους ακούσει κανείς και δεν θα επιβιώσουν, χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι πάντα θα είναι νικητές…
Αφορµή
λοιπόν για τη σηµερινή µικρή, ελληνική ιστορία είναι το Κίνηµα του
«Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» που ζήσαµε µε ένταση τον προηγούµενο χρόνο
µε αφορµή τα άδικα διόδια στις εθνικές οδούς που εισπράττει η συµπαθής
τάξη των εργολάβων, που έχει αναλάβει να φτιάξει νέα έργα, τα οποία
όµως στην πραγµατικότητα έχουν παγώσει. Και βεβαίως να πούµε έτσι όπως
πάµε δεν θεωρούµε απίθανο να αναπτυχθεί ένα παρόµοιο κίνηµα και τώρα,
αφού οι φόροι - µε πρώτο και σηµαντικότερο το χαράτσι της ΔΕΗ - µας
έχουν όλους ταράξει και σε λίγο οι περισσότερες οικογένειες θα κηρύξουν
πτώχευση και αδυναµία πληρωµών…
Οι… πρωτοπόροι
Λοιπόν δεν πρωτοτύπησαν οι σηµερινοί κινηµατίες του «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», είτε αυτοί είναι κατά της ΔΕΗ για το χαράτσι των ακινήτων είτε κατά των ληστρικών διοδίων. Υπήρχαν άλλοι που προηγήθηκαν, οι οποίοι πρώτοι αρνήθηκαν να πληρώσουν φόρους σ’ αυτό το κράτος - για αυτό και πάντοτε ο Έλληνας το ’χε απέναντί του - φθάνοντας µάλιστα στο σηµείο να πραγµατοποιήσουν πραγµατική εξέγερση.
Όλα ξεκίνησαν στα 1833, λίγο πριν ιδρυθεί ο Δήµος Τηνίων όταν κάποιος Γεώργιος Γκιμπόνης τα ’χε πάρει στο κρανίο µε τους φόρους που είχαν ταράξει τον ίδιο και τους συντοπίτες τους και έτσι πήρε φόρα και άρχισε να γυρνάει τα χωριά της Τήνου παροτρύνοντας τους συµπατριώτες του να μην πληρώνουν φόρους που είχαν καθιερωθεί µε βασιλικά διατάγµατα.
Οι Τηνιακοί προσπαθούσαν να επαναλάβουν ό,τι είχαν κάνει και οι ίδιοι και σε άλλα µέρη της Ελλάδας στα χρόνια της επανάστασης, όταν αντέδρασαν και δεν πλήρωσαν φόρους, αφού η τότε κυβέρνηση δεν είχε τη δυνατότητα να επιβάλει τους νόµους της και φυσικά η οικονοµική της κατάσταση ήταν τραγική.
Σιγά σιγά ξεσηκώθηκαν τα χωριά, µε πρώτα την Καρδιανή και τον Πύργο, και ακολούθησαν και πολλά άλλα. Σιγά - σιγά το κίνηµα εξαπλώθηκε και τα αίµατα άναψαν, µε αποτέλεσµα από τους προύχοντες της εποχής να υπάρξει αντίδραση που έφθανε µέχρι και τις απειλές. Έτσι το πράγµα δεν άργησε να ξεφύγει…
Συγκεντρώθηκαν περίπου 1.200 αγρότες στην πόλη της Τήνου, οπλισµένοι µε ραβδιά και δρεπάνια, και απαιτούσαν να µην πληρώνουν τους φόρους. Η συγκέντρωσή τους στον Ναό της Ευαγγελίστριας έδωσε αφορµή να θεωρηθεί ότι η αντίδραση είχε και την ευλογία της Εκκλησίας.
Οι εκπρόσωποι της τότε κυβέρνησης έκαναν πως δεν καταλάβαιναν ότι ουσιαστικά επρόκειτο περί στάσης πληρωµών και έτσι θεώρησαν ότι επρόκειτο περί ανταρσίας… και στάσης απέναντι στο κράτος, και έτσι η κυβέρνηση έσπευσε να επιβάλει στρατιωτικό νόμο και να συστήσει Στρατοδικείο για να τιµωρήσει τους πρωταίτιους, οι οποίοι παραπέµφθηκαν σε δίκη.
Δεκαέξι δηµογέροντες από διάφορα χωριά της Τήνου κρίθηκαν ένοχοι και τους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης από έναν έως έξι µήνες. Η καχυποψία ότι η στάση αυτή ενθαρρύνθηκε και από την Εκκλησία δηµιούργησε ένα εξαιρετικά δυσάρεστο κλίµα για την τοπική Εκκλησία, σε σηµείο που ο επίσκοπος Τήνου κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη µε τελικό προορισµό τη Ρωσία.
Κυβερνητικά λαμόγια
Στην πραγµατικότητα η εξέγερση της Τήνου είχε ως αφορµή τις καταχρήσεις κρατικών υπαλλήλων - τοπικών κατά πάσα πιθανότητα - και οι αντιδράσεις εντάθηκαν όταν παρερµηνεύθηκε διάταγµα του υπουργείου Οικονοµικών για την είσπραξη των προσόδων.
Και µπορεί οι ταραχές στην Τήνο να ήταν µικρές σε έκταση, ωστόσο η κυβέρνηση θορυβήθηκε υπέρµετρα και τούτο γιατί παρόµοιες εκδηλώσεις υπήρχαν και σε άλλες περιοχές του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους. Ανασφαλείς και καχύποπτοι οι τότε κρατούντες, θεώρησαν ότι ετοιµάζεται εξέγερση στο µικρό ελληνικό βασίλειο, και έτσι εξαπολύθηκε ένα ανθρωποκυνηγητό. Έτσι φθάσανε στο σηµείο να αρχίσουν προληπτικές συλλήψεις των κυριοτέρων οπλαρχηγών που ανήκαν στο «ρωσικό» κόµµα, µεταξύ των οποίων ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δ. Πλαπούτας!
Η ιστορία αυτή έχει δημοσιοποιηθεί από τον ιστορικό ερευνητή και δημοσιογράφο Λευτέρη Σκιαδά στην εφημερίδα «ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ».
Οι… πρωτοπόροι
Λοιπόν δεν πρωτοτύπησαν οι σηµερινοί κινηµατίες του «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», είτε αυτοί είναι κατά της ΔΕΗ για το χαράτσι των ακινήτων είτε κατά των ληστρικών διοδίων. Υπήρχαν άλλοι που προηγήθηκαν, οι οποίοι πρώτοι αρνήθηκαν να πληρώσουν φόρους σ’ αυτό το κράτος - για αυτό και πάντοτε ο Έλληνας το ’χε απέναντί του - φθάνοντας µάλιστα στο σηµείο να πραγµατοποιήσουν πραγµατική εξέγερση.
Όλα ξεκίνησαν στα 1833, λίγο πριν ιδρυθεί ο Δήµος Τηνίων όταν κάποιος Γεώργιος Γκιμπόνης τα ’χε πάρει στο κρανίο µε τους φόρους που είχαν ταράξει τον ίδιο και τους συντοπίτες τους και έτσι πήρε φόρα και άρχισε να γυρνάει τα χωριά της Τήνου παροτρύνοντας τους συµπατριώτες του να μην πληρώνουν φόρους που είχαν καθιερωθεί µε βασιλικά διατάγµατα.
Οι Τηνιακοί προσπαθούσαν να επαναλάβουν ό,τι είχαν κάνει και οι ίδιοι και σε άλλα µέρη της Ελλάδας στα χρόνια της επανάστασης, όταν αντέδρασαν και δεν πλήρωσαν φόρους, αφού η τότε κυβέρνηση δεν είχε τη δυνατότητα να επιβάλει τους νόµους της και φυσικά η οικονοµική της κατάσταση ήταν τραγική.
Σιγά σιγά ξεσηκώθηκαν τα χωριά, µε πρώτα την Καρδιανή και τον Πύργο, και ακολούθησαν και πολλά άλλα. Σιγά - σιγά το κίνηµα εξαπλώθηκε και τα αίµατα άναψαν, µε αποτέλεσµα από τους προύχοντες της εποχής να υπάρξει αντίδραση που έφθανε µέχρι και τις απειλές. Έτσι το πράγµα δεν άργησε να ξεφύγει…
Συγκεντρώθηκαν περίπου 1.200 αγρότες στην πόλη της Τήνου, οπλισµένοι µε ραβδιά και δρεπάνια, και απαιτούσαν να µην πληρώνουν τους φόρους. Η συγκέντρωσή τους στον Ναό της Ευαγγελίστριας έδωσε αφορµή να θεωρηθεί ότι η αντίδραση είχε και την ευλογία της Εκκλησίας.
Οι εκπρόσωποι της τότε κυβέρνησης έκαναν πως δεν καταλάβαιναν ότι ουσιαστικά επρόκειτο περί στάσης πληρωµών και έτσι θεώρησαν ότι επρόκειτο περί ανταρσίας… και στάσης απέναντι στο κράτος, και έτσι η κυβέρνηση έσπευσε να επιβάλει στρατιωτικό νόμο και να συστήσει Στρατοδικείο για να τιµωρήσει τους πρωταίτιους, οι οποίοι παραπέµφθηκαν σε δίκη.
Δεκαέξι δηµογέροντες από διάφορα χωριά της Τήνου κρίθηκαν ένοχοι και τους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης από έναν έως έξι µήνες. Η καχυποψία ότι η στάση αυτή ενθαρρύνθηκε και από την Εκκλησία δηµιούργησε ένα εξαιρετικά δυσάρεστο κλίµα για την τοπική Εκκλησία, σε σηµείο που ο επίσκοπος Τήνου κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη µε τελικό προορισµό τη Ρωσία.
Κυβερνητικά λαμόγια
Στην πραγµατικότητα η εξέγερση της Τήνου είχε ως αφορµή τις καταχρήσεις κρατικών υπαλλήλων - τοπικών κατά πάσα πιθανότητα - και οι αντιδράσεις εντάθηκαν όταν παρερµηνεύθηκε διάταγµα του υπουργείου Οικονοµικών για την είσπραξη των προσόδων.
Και µπορεί οι ταραχές στην Τήνο να ήταν µικρές σε έκταση, ωστόσο η κυβέρνηση θορυβήθηκε υπέρµετρα και τούτο γιατί παρόµοιες εκδηλώσεις υπήρχαν και σε άλλες περιοχές του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους. Ανασφαλείς και καχύποπτοι οι τότε κρατούντες, θεώρησαν ότι ετοιµάζεται εξέγερση στο µικρό ελληνικό βασίλειο, και έτσι εξαπολύθηκε ένα ανθρωποκυνηγητό. Έτσι φθάσανε στο σηµείο να αρχίσουν προληπτικές συλλήψεις των κυριοτέρων οπλαρχηγών που ανήκαν στο «ρωσικό» κόµµα, µεταξύ των οποίων ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δ. Πλαπούτας!
Η ιστορία αυτή έχει δημοσιοποιηθεί από τον ιστορικό ερευνητή και δημοσιογράφο Λευτέρη Σκιαδά στην εφημερίδα «ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ».
www.mikros-romios.gr.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου