O εμβληματικός ηγέτης των Πινκ Φλόιντ, και κύριος δημιουργός του ιστορικού τους άλμπουμ «The Wall» (Ο τοίχος), ο μουσικός Ρότζερ Γουότερς διηγείται τα πάθη των Παλαιστινίων από τον «φράκτη ασφαλείας» με το οποίο έχει περιζώσει το Ισραήλ τη Δυτική Όχθη, σε μία μικρού μήκους ταινία, η οποία παρουσιάσθηκε σήμερα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Χρηματοδοτημένη από τον ΟΗΕ, η 15λεπτη αυτή ταινία με τίτλο «τειχισμένοι Ορίζοντες» (Walled Horizons) δημιουργήθηκε με την ευκαιρία της πέμπτης επετείου από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, που χαρακτήριζε «παράνομο» τον φράκτη και αξίωνε την καταστροφή του.
Η ταινία ξεκινά δείχνοντας τον Γουότερς να περπατά υπό τη σκιά ενός μπετονένιου τείχους σε κάποιο σημείο της Δυτικής Όχθης.
«Ο λόγος ύπαρξης των τοίχων είναι πάντοτε ο φόβος, είτε πρόκειται για τα τείχη που εγείρουμε γύρω από τον εαυτό μας, είτε εκείνα-όπως ακριβώς τούτα εδώ-που κατασκευάζουν οι φοβισμένες κυβερνήσεις», τονίζει ο Γουότερς.
«Είναι πάντοτε έκφραση ενός αβυσσαλέου συναισθήματος ανασφάλειας», τονίζει ο θρυλικός μπασίστας των Πινκ Φλόιντ, δημιουργός των περισσοτέρων από τα τραγούδια στο Τhe Wall.
Η ταινία παρουσιάζει τους υπεύθυνους ασφαλείας του Ισραήλ που εμπλέκονται στην κατασκευή του τείχους, καθώς και εικόνες αρχείου με πολύνεκρες επιθέσεις αυτοκτονίας.
Για τους Παλαιστινίους, ο φράκτης αυτός δεν είναι τίποτε λιγότερο από «έναν τοίχο Απαρτχάιντ», που καταπατά σημαντικό τμήμα της Δ.Όχθης, διαιρεί οικογένειες, χωρίζει τους χωρικούς από τα κτήματά τους και τεμαχίζει το δυτικό τμήμα της Ιερουσαλήμ, όπου η παλαιστινιακή πλευρά θέλει να εγκαταστήσει την πρωτεύουσα ενός μελλοντικού κράτους της.
Στην ταινία παρουσιάζεται ιδιαίτερα η περίπτωση ενός χωρικού, ο οποίος εξαιτίας του τείχους έχει χάσει πολλά εκτάρια της γης του.
«Η ιδέα να ζει κανείς μέσα σε μία τεράστια φυλακή με τρομοκρατεί», τονίζει ο Γουότερς προτού ρεκάξει μπροστά από το τείχος «We don't need no thought control» (Δεν χρειαζόμαστε να μας ελέγχουν τη σκέψη), τον διάσημο στίχο από το τραγούδι του «Άλλο ένα τούβλο στον τοίχο» (Another brick in the wall).
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας παρουσιάζεται ένα πλήθος Παλαιστινίων στοιβαγμένων σε ένα στενό διάδρομο, οροθετημένον από κάγκελα, περιμένοντας στην ουρά για να διασχίσουν ένα ισραηλινό οδόφραγμα.
«Θελήσαμε να υπενθυμίσουμε το μήνυμα του ύπατου δικαστικού σώματος στον κόσμο πως είναι απαράδεκτο να υψώνουμε ένα τείχος στον κήπο του γείτονά μας», τονίζει ο φιλανδός σκηνοθέτης της ταινίας Γιόχαν Έρικσον.
Χρηματοδοτημένη από τον ΟΗΕ, η 15λεπτη αυτή ταινία με τίτλο «τειχισμένοι Ορίζοντες» (Walled Horizons) δημιουργήθηκε με την ευκαιρία της πέμπτης επετείου από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, που χαρακτήριζε «παράνομο» τον φράκτη και αξίωνε την καταστροφή του.
Η ταινία ξεκινά δείχνοντας τον Γουότερς να περπατά υπό τη σκιά ενός μπετονένιου τείχους σε κάποιο σημείο της Δυτικής Όχθης.
«Ο λόγος ύπαρξης των τοίχων είναι πάντοτε ο φόβος, είτε πρόκειται για τα τείχη που εγείρουμε γύρω από τον εαυτό μας, είτε εκείνα-όπως ακριβώς τούτα εδώ-που κατασκευάζουν οι φοβισμένες κυβερνήσεις», τονίζει ο Γουότερς.
«Είναι πάντοτε έκφραση ενός αβυσσαλέου συναισθήματος ανασφάλειας», τονίζει ο θρυλικός μπασίστας των Πινκ Φλόιντ, δημιουργός των περισσοτέρων από τα τραγούδια στο Τhe Wall.
Η ταινία παρουσιάζει τους υπεύθυνους ασφαλείας του Ισραήλ που εμπλέκονται στην κατασκευή του τείχους, καθώς και εικόνες αρχείου με πολύνεκρες επιθέσεις αυτοκτονίας.
Για τους Παλαιστινίους, ο φράκτης αυτός δεν είναι τίποτε λιγότερο από «έναν τοίχο Απαρτχάιντ», που καταπατά σημαντικό τμήμα της Δ.Όχθης, διαιρεί οικογένειες, χωρίζει τους χωρικούς από τα κτήματά τους και τεμαχίζει το δυτικό τμήμα της Ιερουσαλήμ, όπου η παλαιστινιακή πλευρά θέλει να εγκαταστήσει την πρωτεύουσα ενός μελλοντικού κράτους της.
Στην ταινία παρουσιάζεται ιδιαίτερα η περίπτωση ενός χωρικού, ο οποίος εξαιτίας του τείχους έχει χάσει πολλά εκτάρια της γης του.
«Η ιδέα να ζει κανείς μέσα σε μία τεράστια φυλακή με τρομοκρατεί», τονίζει ο Γουότερς προτού ρεκάξει μπροστά από το τείχος «We don't need no thought control» (Δεν χρειαζόμαστε να μας ελέγχουν τη σκέψη), τον διάσημο στίχο από το τραγούδι του «Άλλο ένα τούβλο στον τοίχο» (Another brick in the wall).
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας παρουσιάζεται ένα πλήθος Παλαιστινίων στοιβαγμένων σε ένα στενό διάδρομο, οροθετημένον από κάγκελα, περιμένοντας στην ουρά για να διασχίσουν ένα ισραηλινό οδόφραγμα.
«Θελήσαμε να υπενθυμίσουμε το μήνυμα του ύπατου δικαστικού σώματος στον κόσμο πως είναι απαράδεκτο να υψώνουμε ένα τείχος στον κήπο του γείτονά μας», τονίζει ο φιλανδός σκηνοθέτης της ταινίας Γιόχαν Έρικσον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου