Ἡ Ἀλάσκα καί τό « Εὐρασιατικό Δόγμα Μονρόε »

Ο διάσημος φιλόσοφος Αλεξάντερ Ντούγκιν μίλησε για αυτό που θεωρεί το μεγαλύτερο λάθος της Ρωσίας - μια πράξη που, κατά την άποψή του, κάνει ακόμη και την πώληση της Αλάσκας να μοιάζει με μια συγκριτικά μικρή παραίτηση από εθνικά συμφέροντα.

Γράφει ὁ Alexander Dugin

Οι διαδικτυακές συζητήσεις έχουν φουντώσει σχετικά με την επικείμενη συνάντηση μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, η οποία έχει προγραμματιστεί για το τέλος αυτής της εβδομάδας στην Αλάσκα.

Η απροσδόκητη επιλογή του τόπου διεξαγωγής έχει αναζωπυρώσει τη συζήτηση σχετικά με το εάν η Ρωσία είχε δίκιο να πουλήσει την Αλάσκα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι υποστηρικτές της απόφασης σημειώνουν ότι, εκείνη την εποχή, ο προϋπολογισμός της χώρας είχε μειωθεί σοβαρά λόγω του Κριμαϊκού Πολέμου και η πώληση απέφερε τα επειγόντως απαραίτητα κεφάλαια. Αυτά επενδύθηκαν στην επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου και στην ανάπτυξη των περιοχών Amur και Primorye. Η συμφωνία ενίσχυσε επίσης τις σχέσεις της Ρωσίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και αποδυνάμωσε τη βρετανική επιρροή στη Βόρεια Αμερική. Επιπλέον, η Ρωσία απέκτησε σχέδια και τεχνολογία παραγωγής για το τυφέκιο Berdan, γεγονός που επέτρεψε τον επανεξοπλισμό του στρατού και συνέβαλε στην εκδίκηση για την ήττα της στον Κριμαϊκό Πόλεμο κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου.

Οι επικριτές αντιτείνουν ότι η Αλάσκα πουλήθηκε για ένα κλάσμα της πραγματικής της αξίας. Ο πλούτος των πόρων εκεί - χρυσός και πετρέλαιο - αξίζει πολλές φορές, αν όχι εκατοντάδες φορές, περισσότερο από την τιμή πώλησης. Επιπλέον, η πώληση επέτρεψε το Δόγμα Μονρόε - μια πολιτική των ΗΠΑ που δηλώνει όλη τη Βόρεια και Νότια Αμερική και τα νησιά της Καραϊβικής ως αμερικανικές σφαίρες ενδιαφέροντος. Εάν οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις παρέμεναν στην Αλάσκα, θα είχαν χρησιμεύσει ως ισχυρό αποτρεπτικό μέσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες σήμερα προκαλούν συγκρούσεις παγκοσμίως, απολαμβάνοντας την ασφάλεια της γεωγραφικής απόστασης και την απουσία άμεσων απειλών.

Οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν στην Αλάσκα ήσαν ο Ρώσος τοπογράφος και εξερευνητής Μιχαήλ Γκβοζντέφ και ο βοηθός του πλοηγός Ι. Φεντέροφ. Εφθασαν με το πλοίο «Αγίος Γαβριήλ» , στις 21 Αυγούστου 1732. 

Η πρώτη εμπορική αποστολή έγινε το 1741, με το πλοίο «Άγιος Πέτρος», με πλοίαρχο τον Βίτους Μπέρινγκ.( Πῶς οἱ Ῥόθσιλντ πῆραν «τζάμπα» τήν Ἀλάσκα ἀπό τόν Τσάρο) 

Ο Ντούγκιν συμφωνεί ότι η πώληση της Αλάσκας ήταν ένα λάθος, ένα λάθος που η Μόσχα εργάζεται τώρα σκληρά για να αντισταθμίσει διατυπώνοντας το δικό της Δόγμα Μονρόε, που θα εκτείνεται σε όλη την Ευρασία.

Ωστόσο, θεωρεί τις πολιτικές του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και του Μπόρις Γέλτσιν ως πολύ μεγαλύτερα λάθη. Ο πρώτος διέλυσε τη Σοβιετική Ένωση. Ο δεύτερος παραχώρησε την Κριμαία και το Ντονμπάς στην Ουκρανία, ενώ εν μέρει διέλυσε και εν μέρει πούλησε στους ολιγάρχες τη μεγάλη κληρονομιά της Σοβιετικής Ένωσης.

«Ένα απέραντο κράτος της Ευρασιατικής Ένωσης — αυτό είναι το Δόγμα Μονρόε μας για την Ευρασία. Αυτοί έχουν το Μονρόε τους· εμείς έχουμε το δικό μας. Φυσικά, η Αλάσκα δεν έπρεπε να είχε πουληθεί. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν ήταν το είδος της τρέλας και παράλογης συμπεριφοράς που ήρθε με τον Γκορμπατσόφ και τον Γέλτσιν. Αυτό ήταν πέρα από τα όρια», είπε ο Ντούγκιν.

Πρόσθεσε ότι σήμερα η Ρωσία προσελκύει την Ινδία, την Τουρκία και το Ιράν στην τροχιά της, ενώ παράλληλα αποκαθιστά σταδιακά την επιρροή της στα εδάφη της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας — καθιστώντας μια Ευρασιατική εκδοχή του Δόγματος Μονρόε ολοένα και πιο βιώσιμη.

Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η επιλογή της τοποθεσίας είναι σκόπιμη. Πρώτον, η Αλάσκα θυμίζει μια εποχή που η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν σύμμαχοι εναντίον της Βρετανίας. Δεύτερον, σηματοδοτεί ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι πλέον αποκλειστικά θέμα μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας, με την Ευρώπη - μετά από τέσσερα χρόνια τροφοδότησης της σύγκρουσης με κάθε διαθέσιμο μέσο - να έχει αποκλειστεί από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ἀπό : geopolitika.ru

Ἡ Πελασγική