Πῶς νά εἶσαι « νεο-Ναζί» ἤ ὑπέρμαχος τῆς «λευκῆς ὑπεροχῆς»

Γράφει ὁ Tom Sunic

-Κάθε φορά που εμφανίζεται ένα άρθρο στα συστημικά μέσα ενημέρωσης που ασχολείται με την Κροατία ή τη Γερμανία στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αναγνώστης πρέπει να είναι προετοιμασμένος για έναν κατακλυσμό από σουρεαλιστικές ιστορίες για την περίοδο της φασιστικής εποχής γενικά. Ακόμη και η Αινειάδα του Βιργίλιου ή η επίσκεψη του Οδυσσέα του Ομήρου στον Άδη ωχριά σε σύγκριση με τις ιστορίες του κάτω κόσμου των σύγχρονων ιστορικών. Η Κροατία σε αυτούς τους ταραγμένους ευρωπαϊκούς καιρούς παρουσιάζεται τακτικά ως ένα κράτος-μαριονέτα Ustasha  που διοικείται από τους Ναζί, υπεύθυνο για τη δολοφονία πάνω από μισό εκατομμύριο Σέρβων, Εβραίων και Τσιγγάνων. Χέρι-χέρι με αντιφασιστικές ιστορίες «θυμάτων» ξετυλίγεται η διαδικασία δαιμονοποίησης των μελετητών που εξετάζουν κριτικά τους επίσημους αριθμούς σωμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η διαδικασία πολιτικής δαιμονοποίησης των δεξιών και εθνικιστών διαφωνούντων έχει κερδίσει πρόσθετη έλξη στα ΜΜΕ και στα νομοθετικά σώματα σε όλα τα κράτη της ΕΕ. Αυτό φαίνεται καλύτερα από την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης το 2020 να διαθέσει 1 δισ. ευρώ για τον «αγώνα ενάντια στη δεξιά». Ούτε η αμερικανική κυβέρνηση υστερεί. Ο Τζο Μπάιντεν, στην ομιλία του τον Μάιο του 2023 στο Πανεπιστήμιο Howard, προκάλεσε επίσης το φάσμα της «λευκής υπεροχής ως της «πιο επικίνδυνης τρομοκρατικής απειλής» για το έθνος.

Ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Howard, Wayne AI Frederick, αριστερά, και ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Laurence Morse απονέμουν στον Πρόεδρο Biden τιμητικό τίτλο (ἐδῶ) Ἐρώτημα : Γιατί ὁ Μπάϊντεν (ἡ Καμπαλαρία στήν οὐσία) πῆγε στό παραδοσιακά μαῦρο Πανεπιστήμιο γιά νά κάνῃ λόγο γιά τήν λευκή ὑπεροχή ὡς τήν πιό τρομοκρατική ἀπειλή ; Λαμβανομένου ὑπ᾿ὅψιν πώς ἡ μαύρη τρομοκρατία ἐκπροσωπεῖται ἀπό τό 2020 μέ τό BLM ὡς τήν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ στίς ΗΠΑ...Ὁ Κόσμος τῆς Ἀντιστροφῆς εἶναι ἐδῶ ! 

Αόριστα λεξικά δημιουργήματα με ασαφείς έννοιες, όπως η «καταπολέμηση της ρητορικής μίσους» εμφανίζονται στο σχολικό πρόγραμμα και στον ποινικό κώδικα των περισσότερων χωρών της ΕΕ, του Καναδά και της Αυστραλίας, ενώ σιγά-σιγά εισχωρούν στο δικαστικό σώμα των ΗΠΑ. Το να μιλάς σε γλώσσες δεν είναι πλέον σήμα κατατεθέν των νότιων ζηλωτών της Βίβλου : Η ασαφής νομική φλυαρία έχει γίνει πλέον μια τιμητική διάκριση για πολλούς εισαγγελείς της αμερικανικής κυβέρνησης και τους συνεργάτες τους στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Οι ειδικοί σύμβουλοι που συσσωρεύουν κατηγορητήρια μετά από κατηγορίες κατά του Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποιούν λεκτικά χαρακτηριστικά που αντικατοπτρίζουν τον λόγο των πρώην σοβιετικών εισαγγελέων. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι τα πολύκροτα δικαιώματα της Πρώτης Τροποποίησης που εγγυώνται την ελευθερία του λόγου θα εξαρτηθούν από εκείνους που την ορίζουν όπως τους ταιριάζει καλύτερα. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σε πολλούς Εισαγγελείς στις ΗΠΑ αρέσει να διακοσμούνται με κρυπτοσοβιετικές εκφράσεις με πολλαπλές έννοιες, όπως το πώς «η ελευθερία του λόγου του κατηγορουμένου υπόκειται στους κανόνες» ή να ισχυρίζονται ευσεβώς ότι «κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου» ή να ισχυρίζονται ότι οι χώρες πρέπει να τηρούν μια « εντολή βασισμένη σε κανόνες». Αυτές οι φράσεις —φράσεις που είναι γεμάτες με διπλά μέτρα και σταθμά στην πράξη—είναι ακριβείς αντιγραφές του πρώην Σοβιετικής ομιλίας, εκτός από το ότι αντί να μιλούν για κανόνες, οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν τη λέξη «ukase», η οποία, σε αντίθεση με την αγγλική λέξη «rules», έχει το συμβολισμό μιας διακήρυξης ή διατάγματος από ψηλά. Οι Γάλλοι έχουν μια δυνατή έκφραση, la langue de bois («ξύλινη γλώσσα»), για τον κομμουνιστικής έμπνευσης, ακατάληπτο λόγο που διαπερνά τα νομικά έγγραφα της ΕΕ, μια έκφραση που στερείται τρομερά ισοδύναμο στην αγγλική γλώσσα.

Ενώ κατηγορούν τους λευκούς εθνικιστές ότι φέρονται να επιδίδονται σε άθλιες θεωρίες συνωμοσίας, τα συστημικά μέσα ενημέρωσης καταφεύγουν στα δικά τους κλισέ της συνωμοσιολογικής γλώσσας. Δεν κουράζονται να παραπέμπουν στους διαρκώς κρυμμένους «νεοναζί» ή «λευκούς υπερεξουσιαστές» που τείνουν να καταστρέψουν τη φιλελεύθερη δημοκρατική τάξη. Αναρωτιέται κανείς τι θα συνέβαινε αν εξαφανίζονταν στον αέρα όλοι οι νεο-φτιαγμένοι νεοναζί. Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι η δικαιοσύνη των ΕΕ/ΗΠΑ και τα συστημικά ΜΜΕ πιθανότατα θα χρειαστεί να τους επανεφεύρουν - παρόμοια με τη Σοβιετική Ένωση και τα πρώην πελατειακά κράτη της που, για να δικαιολογήσουν την κατασταλτική ύπαρξή τους, συνέχισαν να ανασταίνουν ξανά και ξανά τον μεταμοντέρνο μύθο του Απόλυτου Φασιστικού Κακού. Το πρόβλημα με όλους τους συνωμοσιολόγους, ανεξάρτητα από το αν προέρχονται από τους γραφειοκράτες που απασχολεί το Deep State ή από τους αντιπάλους του, είναι ότι δεν μπορούν ποτέ να διαψευστούν. Όσο περισσότερο παλεύει κανείς να τα διαψεύσει, τόσο περισσότερο πιστεύει κανείς τους συνωμοτικούς ισχυρισμούς τους. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι τα ακόλουθα διπλά μέτρα και σταθμά: ενώ μπορεί κανείς να υποβαθμίσει κριτικά τις συνθήκες που οδήγησαν στο ουκρανικό Holodomor το 1933 ή να ελαχιστοποιήσει το σύστημα αποχέτευσης των Γκούλαγκ στη Σοβιετική Ένωση ή να παραβλέψει τις μεγάλης κλίμακας πνευματικές εκκαθαρίσεις στην Ευρώπη στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πόσο μάλλον να αγνοήσουμε το νούμερο των εκατομμυρίων νεκρών Γερμανών πολιτών και "εχθρικών μαχητών" μετά τον πόλεμο, χωρίς να αντιμετωπίσουμε νομικά ή επαγγελματικά προβλήματα, οποιαδήποτε όμως κριτική συζήτηση σχετικά με το αφήγημα του Ολοκαυτώματος πρέπει να παραμείνει εκτός ορίων..

Υπόθεση στο Point: Κροάτες συνήθεις ύποπτοι

Λείπουν εμπειρικές πηγές σχετικά με τα υποτιθέμενα σχέδια της Κροατίας να εξολοθρεύσει πάνω από μισό εκατομμύριο Σέρβους, Εβραίους και Τσιγγάνους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν επιτρέπονται ιατροδικαστικές έρευνες ή ανασκαφές στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Jasenovac που λειτουργούσε από το καθεστώς της Ustasha, το οποίο λειτουργεί σήμερα ως κορυφαίο μνημείο των Βαλκανίων για τα θύματα του φασισμού του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η ειρωνεία της αντιφασιστικής θυματολογίας είναι ότι η σημερινή Κροατία, αν και σε μεγάλο βαθμό επανδρώνεται από τους απογόνους των πρώην Γιουγκοσλάβων ανώτερων στον κομματικό μηχανισμό, κομμουνιστών, απορρίπτει τους επίσημους ισχυρισμούς της Σερβίας για 300.000 έως 500.000 Σέρβους που σκοτώθηκαν από το Κροατικό καθεστώς Ustasha την περίοδο 1941-45. Η σημερινή κροατική κυβέρνηση, η οποία καυχιέται για την αντιφασιστική της κληρονομιά, ισχυρίζεται ότι δεν σκοτώθηκαν περισσότεροι από 80.000 Σέρβοι, Εβραίοι και Τσιγγάνοι από Κροάτες φασίστες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, οι ρεβιζιονιστές μελετητές στην Κροατία προχωρούν ένα βήμα παραπέρα μειώνοντας τον αριθμό των νεκρών του Jasenovac σε έναν πενιχρό αριθμό κάποιων εκατοντάδων. ( φωτό ἀριστερά : "  Jasenovac- Ἕνα ψέμα ἀποκαλύπτεται" ) Στη συνέχεια έρχεται στο μυαλό το ερώτημα: Αν η επίσημη αντιφασιστική Σερβία και η επίσημη αντιφασιστική Κροατία δεν μπορούν να συμφωνήσουν για τον ακριβή αριθμό των νεκρών στο στρατόπεδο Γιασένοβατς, αναρωτιέται κανείς πού πρέπει να ανακαλύψει τον πραγματικό απολογισμό των νεκρών. 

Η Εποχή της "Αφύπνισης" και η ακαδημαϊκή αυτολογοκρισία δεν γνωρίζει γεωγραφικά όρια. Από τον Ιούνιο του 2023 η κυβέρνηση της Αυστραλίας ανακοίνωσε σχέδια για παρακολούθηση εθνικιστών ακτιβιστών και ποινικοποίηση της εμφάνισης εθνικοσοσιαλιστικών συμβόλων. Μια μεγάλη και σχετικά ισχυρή Κροατική κοινότητα στην Αυστραλία, που αποτελείται κυρίως από απογόνους αντικομμουνιστών και εθνικιστών προσφύγων που εγκατέλειψαν την κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει εδώ και καιρό δυσφημιστεί από διάφορες τοπικές ελίτ που "σηματοδοτούν" την αρετή. Πριν από αρκετές δεκαετίες το αυστραλιανό δικαστικό σύστημα καταδίκασε μισή ντουζίνα Αυστραλούς Κροάτες εθνικιστές σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης — για να παραδεχτεί εντέλει, σχετικά πρόσφατα, ότι η ετυμηγορία ήταν δικαστικό λάθος βασισμένο σε ψευδείς αναφορές πληροφοριών από το γιουγκοσλαβικό κομμουνιστικό καθεστώς. Πρόσφατα, υπήρξε μια άλλη καμπάνια δυσφήμισης που ισχυριζόταν ότι οι Αυστραλοί Κροάτες οπαδοί ποδοσφαίρου είχαν ναζιστικούς δεσμούς.

Το δικαστικό σώμα σε ολόκληρη τη Δύση βρίσκεται τώρα στη διαδικασία χρήσης παρόμοιων κομμουνιστικών «πρότυπων agitprop  εκφράσεων» ( Αγκιτπρόπ ή αγκίτ-προπ [ ἀπό τό Αγκιτάτσια και Προπαγάνδα] ονομάζεται η πολιτική στρατηγική που χρησιμοποιεί μια σειρά από τακτικές για τη διάδοση και προπαγάνδας ιδεών και θέσεων, τεχνικές που αποσκοπούν στην επίδραση στην κοινή γνώμη και την κινητοποίησή της υπέρ κάποιων σκοπών ή στόχων )  ή σοβιετικού τύπου «διγλωσσίες», όπως μαρτυρεί το τελευταίο κατηγορητήριο του Ντόναλντ Τραμπ. Από τεχνικής απόψεως, οποιοδήποτε άτομο στις ΗΠΑ ή την ΕΕ που ανήκει σε μια μικρή συντηρητική ομάδα ή σε ένα μη προοδευτικό κόμμα ή σε κάποιο εκκλησιαστικό δόγμα θα μπορούσε να εμπίπτει στην κατηγορία ατόμου που βοηθά και υποκινεί μια εγκληματική οργάνωση και ως εκ τούτου αντιμετωπίζεται από τις αρχές πολύ σκληρά. Παρόμοια με τα κράτη της ΕΕ, η αυστραλιανή και η αμερικανική δικαιοσύνη φαίνεται να είναι τώρα σε επιφυλακή για τα παροιμιώδη νεοναζιστικά και σκιάχτρα της λευκής υπεροχής — ακόμα κι αν δεν υπάρχουν στον ορίζοντα αναζωπυρωμένα εθνικοσοσιαλιστικά ή λευκά μαζικά κινήματα υπεροχής. Ο απώτερος στόχος της δυτικής δικαιοσύνης, παρόμοιος με εκείνον της εκλιπούσας Σοβιετικής Ένωσης, είναι να κρατήσει ζωντανή την εικόνα του διαχρονικού Φασιστικού Κακού και να τη χρησιμοποιήσει ως νομικό προειδοποιητικό σημάδι ενάντια σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία. Αυτό που έρχεται στο μυαλό είναι το δημοφιλές αστείο μεταξύ των Κροατών αντιφρονούντων στην κομμουνιστική πρώην Γιουγκοσλαβία: «ακόμα και όταν μια μύγα κλάνει στο Ζάγκρεμπ, οι γιουγκοσλαβικές κομμουνιστικές αρχές πρέπει να κατηγορήσουν τους Κροάτες φασίστες». 

Η ιστορία της Κροατίας — και, ως εκ τούτου, η ευρωπαϊκή ιστορία στο σύνολό της — δεν είναι ασπρόμαυρη. Ο επικεφαλής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Κροατία, Ante Pavelic ( ιδρυτής της Ustaše) , είχε στην κυβέρνησή του αρκετούς Βόσνιους Μουσουλμάνους υπουργούς, με αρκετούς Κροάτες εβραϊκής καταγωγής να υπηρετούν ως υψηλόβαθμοι αξιωματικοί σε στρατιωτικές μονάδες της Ustaše. Ο πνευματικός ιδρυτής του κινήματος Ustaše της Κροατίας ήταν ο Εβραίος δικηγόρος Josip Frank (1844–1911) που ασπάστηκε τον καθολικισμό. Η μελέτη της σύγχρονης ιστορίας είναι ουσιαστικά ένας διαγωνισμός θυμάτων, εκτός από το ότι τα πεδία δολοφονίας των κομμουνιστών δεν επιτρέπεται να προβάλλονται σε ειδησεογραφικά κανάλια τις ώρες μεγάλης ακροαματικότητας. 

Τους μήνες που ακολούθησαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκατοντάδες χιλιάδες αφοπλισμένοι στρατιώτες του Άξονα, καθώς και Κροάτες, Γερμανοί, Ούγγροι, Ιταλοί και Σέρβοι πολίτες, εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τον ισχυρό γιουγκοσλάβο κομμουνιστή Josip Broz Tito και τους παρτιζάνους του — ευγενική παραχώρηση των Δυτικών Συμμάχων που τους βοήθησαν. ( φωτό ἀριστερά, The Tragedy of Bleiburg and Viktring,1945)

Παρόμοια σενάρια διαδραματίστηκαν από τη Βαλτική μέχρι τα Βαλκάνια αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια χούφτα από αυτούς τους επιζώντες κομμουνιστές δράστες στην Κροατία και αλλού στην Ανατολική Ευρώπη δεν οδηγήθηκαν ποτέ στη δικαιοσύνη. Η εν πολλοίς αναποτελεσματική κροατική διπλωματία, που στελεχώνεται κυρίως από τους απογόνους πρώην Γιουγκοσλάβων κομμουνιστών αξιωματούχων φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την παπαγαλία των φιλελεύθερων δυτικών συνθημάτων παρά για την αντιμετώπιση των φιλελεύθερων ψεύτικων ειδήσεων και της δηλητηριώδους ιδεολογίας. Σε μια προσπάθεια να κρύψουν καλύτερα την πρώην κομμουνιστική καταγωγή τους, μετονομάστηκαν σε μεγάλους νεοφιλελεύθερους και αποστόλους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένου να παίξουν το νέο παιχνίδι στην πόλη: την παγκοσμιοποίηση που υποστηρίζεται από τη Δύση.

Αντί να χάνουμε χρόνο σε πορτρέτα μερικών ανόητων Ναζί του Χόλιγουντ των ΗΠΑ και μερικών λευκών ντόπιων που χαιρετουν με το δεξί χέρι, θα πρέπει να γίνει σοβαρή έρευνα για το πώς οι δυτικές δυνάμεις παρείχαν πληροφορίες σε ισχυρούς κομμουνιστές στην Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η ετικέτα του φασισμού έχει χάσει πλέον τελείως το αρχικό της νόημα, όπως μπορεί κανείς να δει στον χαρακτηρισμό ως Ναζί τόσο για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν όσο και τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ο Ζελένσκι και ο Πούτιν φαίνεται να αγνοείται ότι πριν από το 1990 και οι δύο ήταν κομσομόλτσι, δηλαδή μέλη της σοβιετικής κομμουνιστικής ένωσης νεολαίας.-

* Ο Kevin MacDonald ειναι αμερικανος φιλοσοφος και διαχειριστης της σελιδας Occidental Observer

Ἀπό : theoccidentalobserver.net

Θά μποροῦσε ὁ Tom Sunic νά μήν εἶναι τόσο ἐπιγραμματικός στήν σύνδεσιν τοῦ βασικοῦ θέματός του πού ἀφορᾷ τήν ὑπόθεσιν τῆς Κροατίας ὅπου στήν οὐσία προσπαθεῖ νά ἀθωώσῃ ἤ νά μετριάσῃ τήν εύθύνη τῶν Κροατῶν τῆς Οὐστάσι πού στήν πραγματικότητα ἦσαν σύμμαχοι τῆς Ναζιστικῆς Γερμανίας, μέ τό σήμερα καί τήν ἀντιμετώπισιν ἐθνικιστικῶν ἐκφράσεων ὡς ποινικό ἀδίκημα.   

Ἐπίσης μᾶς τά χαλάει κάπως στό τέλος ὁ Tom Sunic, καθώς ἀναφέρει τόν Ποῦτιν καί τό Ζελένσκυ ὡς κομσομόλους. 

Καί ὅσον ἀφορᾷ τόν Ποῦτιν,σαφῶς καί ἦταν στά νιάτα του κομσομόλος,πῶς ἀλλιῶς θά γινόταν στά χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ ᾿70 ; Ἀλλά τί μετρᾷ γιά τόν Πούτιν ; Μετρᾷ αὐτό πού εἶναι ἐδῶ καί 24 χρόνια ὡς Πρόεδρος τῆς Ῥωσσίας : Ἕνας πολιτικός μίας μεγαλης χώρας ὁ ὁποῖος προστατευει τήν Πολιτιστική της Παράδοσιν,τούς θεσμούς, τήν Πίστιν. Δῆλα δή ὅλα ὅσα σίγουρα, ὁ κομμουνισμός ἐχθρεύεται. Ὅσο γιά τό Ζελένσκυ μᾶλλον στά χρόνια τῆς ἐφηβίας του, πού θά μποροῦσε νά ἀνῆκε στήν κομμουνιστική νεολαία, τό σοβιετικό καθεστώς εἶχε τελειώσει. ( Γεννημένος τό 1978 τό 1989 ἦταν 11 χρονῶν )

Τέλος αὐτό πού βγαίνει ὡς συμπέρασμα εἶναι ὅτι σήμερα ἡ ἐλευθερία ἔκφρασης,λόγου,ἰδεῶν ἔχει μόνον μία καί μόνη κατεύθυνσιν,ἕναν δρόμο πρός τ᾿ἀριστερά. Ἡ Παγκοσμιοποίησις ἡ ὀποία βασίζεται στόν κομμουνιστικό τρόπο ἄσκησις τῆς ἐξουσίας θέλει νά πείσῃ τόν ἄνθρωπο πώς μόνον ἡ ἀριστερή ἰδεολογία κλείνει μέσα της τήν πρόοδο καἰ τήν προστασία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἔτσι ὁ μεγάλος ἐχθρός βρίσκεται στήν ἀκρο-δεξιά/ἐθνικιστική ἰδεολογία ἡ ὁποία ὑπερασπίζεται τό Ἔθνος, τήν Φυλή, τήν Χώρα. Καί αὐτός ὁ "ἐχθρός" πρέπει νά παταχθῇ μέ κάθε τρόπο ἀφοῦ ἀποτελεῖ τήν « πραγματική τρομοκρατική ἀπειλή» ὅπως χαρακτηριστικά εἶπε ὁ πρόεδρος τῆς « Αὐτοκρατορίας», τῶν ΗΠΑ, Τζό Μπάϊντεν. 

Thanks Pat...

Ἡ Πελασγική