Πάντα κι᾿ ὅπου σ᾿ ἀντικρίζω,
μέ λαχτάρα σταματῶ,
ὑπερήφανα δακρύζω,
ταπεινά σέ χαιρετῶ.
Δόξα ἀθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
καί μαζί σου φτερουγίζει
τῆς πατρίδος ἡ ψυχῆ.
Ὅταν ξάφνου σέ χαϊδεύει
τ᾿ ἀγεράκι τ᾿ ἀλαφρό,
μοιάζεις κύμα, πού σαλεύει
μέ χιονόλευκον ἀφρό.
Κι ὁ σταυρός πού λαμπυρίζει
στήν ψηλή σου κορυφή,
εἶν᾿ ὁ φάρος πού φωτίζει
μίαν ἐλπίδα μας κρυφή.
Σέ θωρῶ κι ἀναθαρρεύω
καί τά χέρια μου χτυπῶ,
σάν ἁγία σέ λατρεύω,
σά μητέρα σ᾿ ἀγαπῶ.
Κι ἀπ᾿ τά στήθη μου ἀνεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Νἆσαι πάντα δοξασμένη,
ὦ Σημαία γαλανή!»
Τό ποίημα « ἡ σημαία» εἶναι τοῦ Ἰωάννη Πολέμη,ἐδῶ καί οἱ φωτό ἀπό : ἐδῶ,ἐδῶ,ἐδῶ,ἐδῶ
Ἡ Πελασγική
Συγκινήθηκα πολύ διότι εκτός του ότι το ποίημα αυτό, διαβάζοντάς το, σου συνταράσσει την ψυχή, θυμήθηκα που το απαγγέλναμε με τους συμμαθητές μου στο δημοτικό, κατά τον εορτασμό των εθνικών μας επετείων! Τα αναγνωστικά μας, την εποχή εκείνη, είχαν αρκετά ποιήματα του Ιωάννη Πολέμη (και όχι μόνον). Τα αναγνωστικά έπαιζαν τον ρόλο του διαμορφωτή εθνικής συνειδήσεως. 'Οχι σαν τα σημερινά σκουπίδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνῶ ἀπολύτως.Δέν ἔχω ν᾿ἀφαιρέσω οὔτε μία ὀξεία ἀπ᾿ὅσα γράφεις !
ΔιαγραφήΕἴμαστε ὑπερήφανες γενιές,γιά πάααρα πολλά πράγματα...
Καλησπέρα ἀγαπητέ μου Ἰωάννη !
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΑΤΕ ΤΩΡΑ............
ΑΧ,ΕΛΛΑΔΑ Σ`ΑΓΑΠΩ...........
ΑΓΓΕΛΙΚΗ-ΑΧΑΡΝΑΙ
Τί σοῦ θύμισα; Πόσο πολύ ἀγαπᾶς τήν Πατρίδα μας,τήν Ἑλλάδα μας !
ΔιαγραφήΚαλησπέρα ἀγαπητή μου Ἀγγελική !