Άρθρα

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019

Ἡ νύχτα μοῦ δίνει τό φῶς,τήν ἐλπίδα καί ἕνα μικρό ὅνειρο...



It's five o'clock
and I walk through the empty streets
thoughts fill my head
but then still
No one speaks to me
My mind takes me back
to the years that have passed me by

It is so hard te believe
that it's me
that I see
in the window pane
It it so hard to believe
that all this the way
that it has to be

It's five o'clock
and I walk through the empty streets
The night is my friend
And in him
I find sympathy thus so
And so I go back
to the years that have past me by

It is so hard to believe
that it's me
that I see
in the  window pane
It it so hard to believe
that all this the way
that it has to be

It's five o'clock
and I walk through the empty streets
The night is my friend
And in him I find sympathy
He gives me day
gives me hope
and a little dream too


Α Π Ο Λ Α Υ Σ Τ Ε  Τ Ο ... !

 Ἀπό τόν πολύ-ἀγαπημένο,Ντέμη Ῥοῦσσο ! 



Ἡ Πελασγική


4 σχόλια:

  1. Η ΝΥΚΤΑ ΤΙ ΦΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ;.... ΠΟΙΑ ΕΛΠΙΔΑ; ... ΤΗΣ ΝΥΚΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ Η ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἀγαπητή μου Σοφία,μετά τήν νύκτα ἔρχεται ἡ ἡμέρα.Τό φῶς ! Ἡ ἐλπίδα !
      Πρόσεξες γιά ποιά ὥρα κάνει λόγον ὁ στίχος ; «Εἶναι 5 ἡ ὥρα»,λέει.Δῆλα δή λίγο πρίν τό ξημέρωμα...

      Τήν νύκτα εἴμαστε μόνοι μέ τόν ἑαυτό μας,χωρίς ἄλλους ἐρεθισμούς,ὀπτικούς ἤ ἡχητικούς καί ἐκεῖ μποροῦμε νά ἔρθουμε πιό κοντά στόν ἐσώτερο ἑαυτόν μας.
      Γι᾿αὐτό καί ἡ λειτουργία τοῦ Ὄρθρου (λίγο πρίν τήν ἀνατολή τοῦ ἥλιου) γίνεται ἐκεῖνες τίς ὥρες.Εἶναι ἡ καλλίτερη στιγμή γιά τόν ἄνθρωπο νά ἔρθῃ πιό κοντά στόν Θεό !Εἶναι πιό ἀνοικτό τό πνεῦμα του,δῆλα δή.

      Σ᾿εὐχαριστῶ !

      Διαγραφή
    2. Καί μία μετάφρασι,γιά ἐσένα ἀγαπητή Σοφία. Ὅσο καλλίτερα μποροῦσα...

      Εἶναι πέντε ἡ ὥρα
      Καί προχωρῶ στούς ἄδειους δρόμους
      Μέ πλημμυρίζουν σκέψεις
      Καί ἀμέσως μετά ἡρεμία...
      Κανείς δέν μοῦ μιλᾶ
      Τό μυαλό μου μέ πάει πίσω
      Στά χρόνια πού μέ προσπέρασαν
      Εἶναι τόσο δύσκολο νά τό πιστέψῃς
      ἀλλά εἶμαι ἐγώ
      ἐκεῖνο πού βλέπω
      στό τζάμι τοῦ παραθύρου(τό εἴδωλό του στό τζάμι,ἐννοεῖ τόν ἐσώτερό του ἑαυτό)
      εἶναι τόσο δύσκολο νά τό πιστέψῃς
      ὅλα αὐτά εἶναι ὁ τρόπος
      τοῦ νά εἶμαι( νά ὑπάρχω,νά κατανοήσω τήν ὕπαρξίν μου)

      Εἶναι πέντε ἡ ὥρα
      Καί προχωρῶ στούς ἄδειους δρόμους
      ἡ νύχτα εἶναι ὁ φίλος μου
      σ᾿αὐτήν βρίσκω συμπάθεια μέχρι τώρα
      καί ἔτσι πηγαίνω πίσω
      στά χρόνια πού μέ προσπέρασαν
      Εἶναι τόσο δύσκολο νά τό πιστέψῃς
      ἀλλά εἶμαι ἐγώ
      ἐκεῖνο πού βλέπω
      στό τζάμι τοῦ παραθύρου(τό εἴδωλό του στό τζάμι,ἐννοεῖ τόν ἐσώτερό του ἑαυτό)
      εἶναι τόσο δύσκολο νά τό πιστέψῃς
      ὅλα αὐτά εἶναι ὁ τρόπος
      τοῦ νά εἶμαι

      Εἶναι πέντε ἡ ὥρα
      Καί προχωρῶ στούς ἄδειους δρόμους
      ἡ νύχτα εἶναι ὁ φίλος μου
      σ᾿αὐτήν βρίσκω συμπάθεια μέχρι τώρα
      Αὐτή μοῦ δίνῃ τήν ἡμέρα (τό φῶς)
      Μοῦ δίνει τήν ἐλπίδα
      Καί ἐπίσης,ἕνα μικρό ὄνειρο...

      Διαγραφή
    3. Μέ τήν λέξιν «συμπαθεια» προφανῶς ἐννοεῖ τήν δυνατότητα μέσῳ τῆς νύχτας νά δῇ πιό μέσα,βαθιά τόν ἐσώτερο ἑαυτό του..
      Αὐτό πού ἔγραψα στήν πρῶτη ἀπάντησιν σχετικῶς μέ τήν νύχτα.

      Διαγραφή