Ἐπεί δή ἔχετε σέ πολύ μεγάλη ἀξία τήν ῥάτσα μας,θά σᾶς ἀποδείξω πώς πάντα,μά πάντα,τό πόπολο ἦταν πόπολο καί ἀγόταν καί φερόταν κατά πώς ἤθελαν οἱ διάφοροι ἐξουσιαστές. Καί θά πᾶμε σ'ἐκεῖνα τά χρόνια πού πολλοί,οἱ περισσότεροι ἀπό ἐσᾶς,νομίζετε πώς οἱ πολίτες,τῶν Ἀθηνῶν κυρίως (ἐγώ θεωρῶ πώς ἦταν,εἶναι καί θά εἶναι,ἴδιοι καί ἀπαράλλαχτοι),ἦσαν δεκάδες ( ἴσως καί ἑκατοντάδες !) βαθμίδες ἀνώτεροι ἀπό τούς σημερινούς κατοίκους τῆς ἑλλαδικῆς.
Τόν καιρό τοῦ Πεισιστράτου καί συγκεκριμένως μετά τήν α΄ἀποτυχημένη καί ὁλιγόμηνον κατάληψιν τῆς ἐξουσίας, ὁ μελλοντικός «τύραννος», δέχεται πρότασιν συνεργασίας ἀπό τόν Μεγακλῆ (ἀρχηγός τῶν παραλίων πού βρίσκονταν σέ σύγκρουσιν μέ τούς πεδινούς. Ὁ Πεισίστρατος δημιούργησε τήν τρίτη ὁμάδα - κόμμα,τούς ὁρεινούς-Ὦ ναί, ἡ ἱστορία ἐπαναλαμάνεται,ἔτσι στήν μετά Ὅθωνος ἑλλαδική, κάπου 2500 χρόνια μετά, ἔχουμε τούς πεδινούς τοῦ Βούλγαρη καί τούς ὁρεινούς τοῦ Κανάρη- ἐξουσία γάρ...). Στήν συμφωνία ὁ Μεγακλῆς μαζύ μέ τήν ἀμέριστον συμπαράστασιν τοῦ προσέφερε καί τήν κόριν του γιά σύζυγον. Γιά νά ἀποδείξῃ τήν βλακεία τῶν Ἀθηναίων ( τοῦ πόπολου δῆλα δή) ὁ Πεισίστρατος μηχανεύεται ἕνα σχέδιον. Γράφει λοιπόν ὁ Ἡρόδοτος στό βιβλίο «Κλειώ» (βιβλίον 1, κεφ.60,παραγρ.3-5) :
ἐνδεξαμένου δὲ τὸν λόγον καὶ ὁμολογήσαντος ἐπὶ τούτοισι Πεισιστράτου μηχανῶνται δὴ ἐπὶ τῇ κατόδῳ πρῆγμα εὐηθέστατον, ὡς ἐγὼ εὑρίσκω, μακρῷ (ἐπεί γε ἀπεκρίθη ἐκ παλαιτέρου τοῦ βαρβάρου ἔθνεος τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν καὶ δεξιώτερον καὶ εὐηθείης ἠλιθίου ἀπηλλαγμένον μᾶλλον), εἰ καὶ τότε γε οὗτοι ἐν Ἀθηναίοισι τοῖσι πρώτοισι λεγομένοισι εἶναι Ἑλλήνων σοφίην μηχανῶνται τοιάδε.ἐν τῷ δήμῳ τῷ Παιανιέϊ ἦν γυνή, τῇ οὔνομα ἦν Φύη, μέγαθος ἀπὸ τεσσέρων πήχεων ἀπολείπουσα τρεῖς δακτύλους καὶ ἄλλως εὐειδής. ταύτην τὴν γυναῖκα σκευάσαντες πανοπλίῃ, ἐς ἅρμα ἐσβιβάσαντες καὶ προδέξαντες σχῆμα οἷόν τι ἔμελλε εὐπρεπέστατον φανέεσθαι ἔχουσα, ἤλαυνον ἐς τὸ ἄστυ, προδρόμους κήρυκας προπέμψαντες, οἳ τὰ ἐντεταλμένα ἠγόρευον ἀπικόμενοι ἐς τὸ ἄστυ, λέγοντες τοιάδε· Ὦ Ἀθηναῖοι, δέκεσθε ἀγαθῷ νόῳ Πεισίστρατον, τὸν αὐτὴ ἡ Ἀθηναίη τιμήσασα ἀνθρώπων μάλιστα κατάγει ἐς τὴν ἑωυτῆς ἀκρόπολιν. οἱ μὲν δὴ ταῦτα διαφοιτῶντες ἔλεγον, αὐτίκα δὲ ἔς τε τοὺς δήμους φάτις ἀπίκετο ὡς Ἀθηναίη Πεισίστρατον κατάγει, καὶ ‹οἱ› ἐν τῷ ἄστεϊ πειθόμενοι τὴν γυναῖκα εἶναι αὐτὴν τὴν θεὸν προσεύχοντό τε τὴν ἄνθρωπον καὶ ἐδέκοντο Πεισίστρατον.
Καί ὁ Ἡρόδοτος,τό ἴδιο πίστευε ὅπως καί οἱ σημερινοί ἕλληνες. Ὅτι,δῆλα δή,οἱ ἕλληνες ξεχώριζαν σέ ἐξυπνάδα ἀπό τούς βαρβάρους,ἰδίως δέ οἱ Ἀθηναῖοι,ὅπως λέει,ἦσαν οἱ πιό ἔξυπνοι ἀνάμεσα στούς Ἕλληνες !!!
«... οὗτοι ἐν Ἀθηναίοισι τοῖσι πρώτοισι λεγομένοισι εἶναι Ἑλλήνων σοφίην...» ( χά,χά,χά ! ἔχεις πλάκα Ἡρόδοτε !)
Γι'αὐτό ἀπορεῖ πῶς πιάστηκαν τόσον κοροϊδάρες οἱ Ἀθηναῖοι,ἀπό τό τόσον ἀνόητον σχέδιον τοῦ Πεισιστράτου !
Τί ἔκανε ὁ Πεισίστρατος ; Πῆρε μία ψηλή γυναῖκα,τήν Φύη πού ζοῦσε στόν δῆμο Παιανίας,ψηλή 4 πῆχες παρά 3 δάχτυλα ,λέει ὁ Ἡρόδοτος, ὅμορφη μάλιστα,τήν ἔντυσαν μέ πανοπλία τήν ἔβαλαν πάνω σέ ἕνα ἄρμα καί ἀφοῦ τῆς εἶπαν μέ ποιόν τρόπο θά στέκεται ὥστε νά φαίνεται περισσότερον ἐπιβλητική,τήν περιέφεραν συνοδευομένη ἀπό κήρυκες πού διαλαλοῦσαν : «Ἀθηναῖοι,δεχθεῖτε τόν Πεισίστρατον,πού ἡ Ἀθηνᾶ τόν τιμᾶ περισσότερον ἀπό κάθε ἄνθρωπον καί ἡ ἴδια τόν φέρνει πίσω στήν Ἀκρόπολίν της» !
Τότε,συνεχίζει ὁ Ἡρόδοτος, οἱ Ἀθηναῖοι πίστεψαν πώς αὐτήν ἡ γυναῖκα ἦταν ἡ Ἀθηνᾶ,τήν προσκύνησαν καί δέχθηκαν τόν Πεισίστρατον στήν ἐξουσία !
Καταλάβατε,λοβοτομημένοι μου ; Τί μοῦ λέτε τώρα γιά ἀρχαῖα Ἑλλάδα καί μεγαλεῖα καί δημοκρατίες μποῦρδες ! Βέβαια ὁ Πεισίστρατος ἐξελίχθη σέ τύραννον. Ἦταν ὅμως ὅντως τύραννος ἤ μήπως τελικῶς ἦταν πιό δημοκράτης καί ἀπό τούς δημοκράτες ; Ἡ πολύχρονος ἀποδοχή του ἀπό τόν κόσμον,ἀλλά καί ἡ πολιτική πού ἀκολούθησε ἐπί μία εἱκοσαετίαν καί πλέον,μᾶλλον τό δεύτερον ἀποδεικνύουν.
Τό θέμα μας στό παρόν ἄρθρο πάντως,εἶναι τό λοβοτομημένο πόπολον. Τί Τσίπρες καί Κούληδες καί 45 χρόνια πολιτικαντισμοῦ μοῦ λέτε,τό πόπολο,πάντα πόπολο εἶναι καί οἱ ὁλίγοι τό χειρίζονται κατά πῶς τούς βολεύει,καί μάλιστα ἀνέτως ! Ἐδῶ 200 χρόνια οἱ Μητσοτάκηδες ζοῦν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ ἀπό αὐτό τό πόπολο πού μέχρι καί τίς κηδεῖες τους πληρώνουν ἀγογγύστως !
Ἄντε καί ἐς αὔριον τά σπουδαῖα περί Κλεισθένους ...
Ἑλλάς Αἰώνιον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου