Ἱατρός ἀπό ΜΚΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ μέ τήν καταγγελία της γιά τούς δῆθεν…”κατατρεγμένους πρόσφυγες”: “Ἀχαριστία, ἐπιθετικότητα, ἀμορφωσιά, ἔχουν παγώσει τήν ψυχή μου”

Έλια Ζερβού. 
Από φίλη γιατρό… ΜΚΟ στους πρόσφυγες.

“Η απογοήτευσή μου είναι τεράστια αν και συνεχίζω να τους βοηθώ και θα συνεχίσω να το κάνω για πολύ λίγο ακόμα…

Μιλούσαν για το επίπεδο των Σύρων…εγώ δεν το βλέπω πουθενά.
Αντιθέτως αγένεια, αχαριστία, επιθετικότητα, αμορφωσιά, έχουν παγώσει την ψυχή μου.
Με 15 μέτρα ύφασμα τυλιγμένη η άλλη και το παιδί της το χει παρατημένο μες στις λάσπες ξυπόλητο. Μάχη να σωθεί ένα μωρό με αεροδιακομιδές (με λεφτά ποιου) μάχη να πειστούν κι οι γονείς να σε αφήσουν να κάνεις αυτό που πρέπει, μπινελίκια γιατί τους εξαναγκάζεις (λες κι είναι δικό σου το παιδί) να φύγουν από το λιμάνι ή τα σύνορα για να σωθεί το παιδί τους, επιμένει η εγκυμονούσα να πάρει ένα τόνο φάρμακα, δεν τα δίνεις σε βρίζει, της λες ή εσύ ή το παιδί σου κι η απάντηση είναι δε με νοιάζει έχω άλλα 5.

Δίνεις θερμόμετρο και το βάζουν πάνω από τα ρούχα ή το ξύνουν στη μασχάλη… Τρέμεις μην κατα λάθος στην εξέταση αγγίξεις ή δώσεις το χέρι να χαιρετήσεις από συνήθεια.

Γεννάει η άλλη εδώ, κάποιος απλήρωτος για μήνες και άυπνος για μέρες ειδικευόμενος ξενύχτησε περιμένοντάς την και εκείνη βρίζει γιατί ήθελε να γεννήσει Σουηδία κι όχι σε μας… Φέρνουν τα μωρά τους και τα πετούν σα σακιά πάνω στα γραφεία…

Μας βρίζουν γιατί δε δίνουμε αντιβίωση με τους τόνους για τα πάντα, ζητάνε γυαλιά γιατί τους έσπασαν στη βάρκα, τους πάμε οφθαλμίατρο, παραγγέλνουμε καινούρια και νευριάζουν γιατί δεν είναι ωραίος ο σκελετός ή δεν είναι φωτογκρέυ…

Φτάνει η άλλη στο λιμάνι και σε βρίζει γιατί δεν της κάνεις υπέρηχο να δει τι φύλο είναι το μωρό της…

Κι είναι ατελείωτη η λίστα της παράνοιας…

Και δεν αναφέρομαι καθόλου σε υπόδικους μαροκοαλγερινούς που ο καλύτερος έχει βιάσει και καθαρίσει τη μάνα του και παίρνει ότι υπάρχει από πρέζα και ψυχοφάρμακα. Θα γράψω βιβλίο όταν τελειώσουν όλα αυτά αν δεν με έχουν καθαρίσει ακόμη…

Θλίβομαι γιατί όπως ξανάπα όποιο δίκιο και να είχαν, το χουν χάσει δια παντός. Κι είναι προφανές ότι με αυτά τα μυαλά και τις συμπεριφορές δεν υπάρχει καμία ελπίδα αφομοίωσης, ούτε προκοπής που υποτίθεται είναι το ζητούμενο…”.
———————————————————–
Το καταθέτω ως μαρτυρία κι όποιος μου αρχίσει τα κορεκτιλίκια θα φάει δρόμο. Δεν πληρώνω εγώ ίντερνετ για τα κέφια σας.

Μακελειό