Η ηθική του συμφέροντος

Ένα από τα σημαντικότερα αποφθέγματα του Γκάντι περιέγραφε σημειολογικά τη σχέση μεταξύ πολιτικής και ηθικής λέγοντας ότι αν η πολιτική ασκείται χωρίς ηθική, τότε καταντάει καταστροφική τόσο για τον ασκούντα αυτή, όσο και αυτούς που την υφίστανται.

Αν ο Γκάντι ζούσε σήμερα στην Ελλάδα, θα είχε αναθεωρήσει, μεταξύ άλλων και την κοσμοθεωρία του σχετικά με την αυτοκτονία και ως ένδειξη διαμαρτυρίας, θα την είχε διαπράξει πάραυτα. Αυτό γιατί στην Ελλάδα, δεν νοείται η άσκηση «υψηλής» πολιτικής χωρίς την παχύτερη μορφή ανηθικότητας. Και το «παχιά» δεν αποτελεί μόνο σχήμα λόγου.

Ο Καρατζαφέρης, για όσους έχουν την ικανότητα να θυμηθούν πέραν της δεκαετίας που διανύουμε, είχε διαχωρίσει τη θέση του από τη Ν.Δ. «για λόγους ηθικής». Η περίφημη «Σαλώμη» και τα πέπλα με την οποία την περιέβαλε στοργικά ο τότε αρχηγός της ΝΔ Καραμανλής, ήταν η αφορμή για τον πρώτο σε ψήφους τότε βουλευτή της δεξιάς παράταξης, να αποχωρήσει με εκκωφαντικό τρόπο και στη συνέχεια να κατακεραυνώνει καθημερινά από το κανάλι του τις πρακτικές που οδήγησαν εκείνον, τον «άσπιλο και αμόλυντο», το λαϊκό παιδί (γαλατάς, σανοπώλης, κλπ κλπ), μακριά από τους ανήθικους και  διεφθαρμένους της ΝΔ.

Ήταν η εποχή που σαν άλλο ΟΑΚΚΕ (Οργάνωση για την ανασυγκρότηση του ΚΚΕ) , καλούσε τους «τίμιους δεξιούς» ψηφοφόρους, απ’ όπου κι αν προέρχονταν και όπου κι αν ανήκαν, να πυκνώσουν τις τάξεις του νεοσύστατου κόμματός του, που ευαγγελιζόταν τις ξεχασμένες από την «μεγάλη δεξιά παράταξη» αξίες του…Κωνσταντίνου Καραμανλή (άλλου μεγάλου ηθικού στοιχείου της εγχώριας πολιτικής) , με ολίγον πασπάλισμα από Επανάσταση, λαϊκές παροιμίες και ορθοδοξία. Το κόμμα του, έλεγε, θα ήταν το όχημα για την ανασύσταση της ΝΔ και την επιστροφή στις ρίζες της.

Αυτός ο πολιτικός αχταρμάς, δεν ήθελε πολύ να πάρει μπρος. Οι συνθήκες ήταν κατάλληλες και γίνονταν ολοένα και περισσότερο από τα απανωτά λάθη της Κυβέρνησης, με κύριο πρόσημο την ηθική έκπτωση των υπουργών της, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Κάτι έλειπε όμως.. Η εμφανής πενία αξιόλογων στελεχών, πέραν κάποιων απόστρατων και μικρού αριθμού πολιτικών τυχοδιωκτών, δεν μπορούσε να προοιωνίζεται για σοβαρή παρέμβαση στα κοινά.

Τότε, ήρθε το «άνοιγμα». Οι «όμοροι χώροι», το ξανασκέφτηκαν. Ή θα παρέμεναν στην πολιτική αφάνεια ή θα στήριζαν την καινούργια προσπάθεια. Σε αυτό το σημείο, που τοποθετείται χρονικά γύρω στο 2005, η μάχη για «τη σωτηρία της πατρίδας», έχει για τον Καρατζαφέρη την έννοια της συστράτευσης όλων των προσωπικοτήτων του «χώρου», χωρίς την ανάγκη ύπαρξης ιδιαίτερων ιδεολογικών περγαμηνών. Αυτή είναι κατά την άποψή μου, η πρώτη «ηθική ρωγμή» του εγχειρήματος: Ο διαγραφείς από τον πλέον διεφθαρμένο ιδεολογικά και ιστορικά χώρο (τη Νέα Δημοκρατία), απευθύνει πρόσκληση σε όσους επιθυμούν να γίνουν… βουλευτές της ΝΔ, όταν αυτός την.. αναμορφώσει υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του!

Νέοι και παλιοί λαθρεπιβάτες της ελληνικής πολιτικής ζωής που τον εχθρεύονταν σφόδρα (ακόμα και μέχρι ανταλλαγή…εξωδίκων) χρίστηκαν εν μια νυκτί άξιοι πολιτικοί άνδρες που εκόμιζαν τον ορθολογισμό και την ηθική στην πολιτική. Είναι η περίοδος που ο ίδιος ο Καρατζαφέρης έχει προσφυώς αποκαλέσει «ξέπλυμα». «Τους πήρα και τους ξέπλυνα από το παρελθόν τους» είναι η φράση που ακόμα και σήμερα του καταλογίζουν οι αντίπαλοί του. Ήταν όμως η αλήθεια. Τα νέα του στελέχη, μεταγραφές από όμορους στη ΝΔ χώρους, παλιοί χουντικοί που «το συζητούσαν» για το αν ο Καραμανλής ήταν εθνάρχης ή ολετήρας και για το αν ο Μακάριος ήταν πατριώτης ή προδότης, βρέθηκαν στο ίδιο κόμμα με αληθινούς ιδεολόγους, αλλά και αληθινούς απατεώνες.

Ο στόχος όμως δεν ξεχάστηκε ποτέ. Ήταν λίγο πριν πέσει η δεύτερη κυβέρνηση Καραμανλή, όταν ο ίδιος ο Καρατζαφέρης, με τον επισημότερο τρόπο, μέσα στη Βουλή, είχε πει, απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό, την φράση «Κώστα, σου δίνω τους 10 βουλευτές μου, πάρτους για να συνεχίσεις να κυβερνάς», για να συναντήσει την οδυνηρή απαξίωση που παγίως επιφυλάσσεται σε πολιτικούς ικέτες: «Δεν συνομιλούμε με τα άκρα».! Αυτή, ήταν η δεύτερη, χειρότερη από την πρώτη ηθική ρωγμή: Να ζητάς να στηρίξεις κάποιον που ολημερίς κατηγορείς για πλήθος εκτροπών και που τον βρίζεις σκαιά με υπονοούμενα από τα μέσα σου και μέσω των βουλευτών σου (μην ξεχνάτε το παροιμιώδες «είστε γομάρια» του άρχοντα του θεσσαλικού κάμπου Ροντούλη…που τώρα, είναι στη ΝΔ!)

Ο ίδιος ο Καρατζαφέρης, απέδωσε την πολιτική απομόνωση που βίωσε μετά το 2011 (όταν συμμετείχε δια των «εκλεκτών» του στην κυβέρνηση Παπαδήμου), στις ανήθικες συναλλαγές που έλαβαν χώρα αμέσως μετά. Υποστηρίζει ότι όταν μιλούσε  για τους βουλευτές «του», «κάποιοι» που δεν τους κατονόμασε, τον διαβεβαίωσαν με νόημα ότι …νόμιζε πως ήταν δικοί «του». Αυτό, λέει, έμελλε να αποδειχτεί αμέσως μετά, όταν κατόπιν ανταρσίας (και συναλλαγής, όπως αφήνει να εννοηθεί στις πολλαπλές δηλώσεις του) αποχώρησαν για τη ΝΔ, σπεύδοντας μάλιστα να βγάλουν την απαράμιλλου πολιτικού γούστου φωτογραφία με τον Σαμαρά, στο γραφείο του.

Από τότε, στις εκπομπές αλλά και στις συνεντεύξεις του, μίλησε πολλές φορές για τον «δελφίνο με τον υπασπιστή του» και έδωσε και αρκετές αποκαλυπτικές λεπτομέρειες (εφόσον είναι αληθείς..) για την προσωπικότητα αυτών που τώρα κάνουν την κουμπαριά με τη ΝΔ. Για τα παρακάλια υπουργοποίησης επί κυβερνήσεως Παπαδήμου και άλλα τινά, στα οποία για προσωπικούς λόγους, δεν επιθυμώ να επεκταθώ..

Η τρίτη και μεγαλύτερη ηθική ρωγμή, που έκανε το φράγμα των ιδεολογικών του απόψεων να διαλυθεί υπό την πίεση των ραγδαίων εξελίξεων είναι η αγωνιώδης πλέον προσπάθειά του, να σχετισθεί πολιτικά, με κάθε δυνατό τρόπο, με τη Ν.Δ. Είτε «σφουγγαρίζοντας τις σκάλες», είτε ακόμα καλύτερα, συνεργαζόμενος εκλογικά.

Το ηθικό ζήτημα όμως, παραμένει σοβαρό. Αν δεν χρεώσουμε στη γνωστή αμετροέπεια του Προέδρου την κατηγορία περί «σκοτεινής συναλλαγής» των εκλεκτών του με τη ΝΔ, τότε αυτή ισχύει. Και αν ισχύει, πρέπει ο Πρόεδρος να μας εξηγήσει σε τι συνίστατο η συναλλαγή αυτή. Ο ίδιος την απέδωσε στην αντίδραση που τότε προέβαλε πολιτικά στο μνημόνιο. Το ψήφισε είπε, «επί της αρχής» , αλλά δεν επρόκειτο να ακολουθήσει τον πολιτικό κατήφορο της υποταγής στους Γερμανούς. Οι διαρροές των εκλεκτών του, λέει, έγιναν ακριβώς τότε. Και τον στέρησαν από σοβαρό πολιτικό δυναμικό, υποτάσσοντας τη χώρα στα μνημόνια. Αν όλα τούτα πράγματι ισχύουν, υπάρχει μείζον ηθικό και πολιτικό θέμα. Γιατί με την πρόθεσή του να «συνεργαστεί» πολιτικά με αυτούς που κατέστρεψαν (κατά την εκτίμησή του) τη χώρα, εκχωρεί περισσότερα από εκείνα που θεωρεί ότι του ανήκουν. Εκχωρεί μέρος της αλήθειας που ανήκει στον Ελληνικό λαό, για το πώς ακριβώς οδηγηθήκαμε στο άρμα των δανειστών. Ακριβώς όπως χρωστάει εξηγήσεις ο Παπανδρέου, για το ίδιο θέμα.

Να θυμίσω απλώς, ότι η μοναδική δέσμευση του Σαμαρά, όταν ακόμα το έπαιζε «αντιστασιακός», ήταν η εξής: «Μια μόνο εξεταστική θα κάνει η Κυβέρνηση της ΝΔ όταν αναλάβει την εξουσία: Πώς η χώρα οδηγήθηκε στο Μνημόνιο».

Επειδή ο Πρόεδρος στις τοποθετήσεις του, συχνότατα αναφέρεται στην «μπέσα»  ως παράμετρο της πολιτικής ζωής, είναι καιρός- τώρα πριν «συνεργαστεί» με τους καταστροφείς της αξιοπρέπειας της πατρίδας του- να μας λύσει, μια για πάντα, το τελευταίο ηθικό ζήτημα που προέκυψε μετά τις αποκαλύψεις που ο ίδιος προέβη: Αν δηλαδή υπήρξε συναλλαγή για την αποχώρηση των βουλευτών του, ποιος τον διαβεβαίωσε και σε τι συνίστατο η συναλλαγή αυτή.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό- ας μην κάνει ότι δεν καταλαβαίνει- γιατί άπτεται και άλλων συναλλαγών που καταγγέλθηκαν από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής, πριν αυτή καταλήξει στις φυλακές. Αν δεν το κάνει, είτε συνεργαστεί είτε όχι με τη ΝΔ, θα έχει πολιτικά ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Γιάννης Ζωγράφος Δικηγόρος- ΜΔΕ

από : Χρυσή Αυγή