Πόρισμα Ελλήνων ψυχιάτρων: Παρανοϊκοί και ανισόρροποι αυτοί που μας κυβερνούν!

Αποκαλυπτικό άρθρο του “Εμπρός” για την «ξεχασμένη» έρευνα που έκανε η Ένωση Ψυχιάτρων το 2012 για πασίγνωστους Έλληνες πολιτικούς! 

Βίαιος χαρακτήρας λοιπόν σύμφωνα με τις ανακρίτριες ο Ηλίας Κασιδιάρης και έπρεπε να προφυλακιστεί. Μόνο που οι ανακρίτριες ήταν αναρμόδιες να αποφανθούν για κάτι τέτοιο, καθώς η έννοια του βίαιου χαρακτήρα υπάγεται στο πεδίο της ψυχιατρικής και όχι της νομικής επιστήμης.

 Γιατί όμως (αναρωτιόμαστε εμείς) οι Δικαστές δεν εφαρμόζουν τα ίδια κριτήρια και στους υπόλοιπους Έλληνες πολιτικούς για τους οποίους μάλιστα υπάρχει τεκμηριωμένη έρευνα των Ελλήνων Ψυχιάτρων από το 2012 ότι «εμφανίζουν λόγο και συμπεριφορές με χαρακτηριστικά από το φάσμα της ψυχοπαθολογίας, ικανές πολλές φορές να πείσουν τους ειδικούς ότι χρήζουν ιατρικής παρακολούθησης»; 

 

Συγκεκριμένα, τον Φεβρουάριο του 2012 η Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Ψυχιάτρων Ελλάδας έκανε συνέδριο στο ξενοδοχείο Divani Caravel με θέμα την ψυχική υγεία των Ελλήνων πολιτικών. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε επιστημονική επιτροπή αποτελούμενη από 160 και πλέον ψυχιάτρους (διευκρινίζουμε ότι η έρευνα έγινε πριν την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο): «Τα χαρακτηριστικά των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής του τόπου είναι παθολογικός ναρκισσισμός, διγλωσσία, αλαζονεία, παραληρηματική αντίληψη της πραγματικότητας. Τα χαρακτηριστικά αυτά γεννούν ερωτήματα για την ψυχική και πνευματική συγκρότησή τους.»

 

 

Και να σκεφτεί κανείς ότι οι επιστήμονες διέγνωσαν αυτά τα συμπτώματα από την απλή μακροσκοπική εξέταση. Φανταστείτε να εξέταζαν και από κοντά τους συγκεκριμένους πολιτικούς, στην πολυθρόνα του ιατρείου τους, τι ευρήματα θα ανακάλυπταν!

 

 Στα πλαίσια του συνεδρίου αυτού, διακεκριμένοι ψυχίατροι δήλωναν τότε στη συντάκτρια του Βήματος Ελευθερία Κόλλια (το άρθρο με τίτλο «Η Βουλή στο ντιβάνι του ψυχιάτρου» έχει περιέργως αποσυρθεί από την ιστοσελίδα του Βήματος και μπορεί να το βρει κανείς μόνο αναδημοσιευμένο σε άλλες ιστοσελίδες): 

«Από αίσθημα υπεροχής, υπεροψία και ναρκισσισμό διακατέχεται ο Βενιζέλος», 

 

«Από το σύνδρομο της αγονιμοποίητης νύφης πάσχει η Μπακογιάννη»

 

 «Συμπτώματα του συνδρόμου της ύβρεως έχει ο Θεόδωρος Πάγκαλος» 

 

«Άτομο υπερθυμικό, με υπερχειλίζοντα συναισθηματικό κόσμο η Κανέλλη. Είναι αρκετά περίπλοκη περίπτωση». 

 

Ρωτάμε εμείς: Γιατί η μακροσκοπική αυτή διάγνωση της ψυχικής υγείας της Κανέλλη δεν λήφθηκε υπόψη από τις ανακρίτριες για την αποτίμηση του περιστατικού με τον Ηλία Κασιδιάρη; Και γιατί δεν προφυλακίζουν αυτούς τους πολιτικούς οι οποίοι έχουν εμπλακεί σε σωρεία σκανδάλων και είναι με βάση την ασταθή ψυχική τους κατάσταση επικίνδυνοι για τους πολίτες και τη χώρα; 

 

 

Παραθέτουμε και σχετικό δημοσίευμα της εποχής με γλαφυρές περιγραφές. Παθολογικός ναρκισσισμός, αλαζονεία, παραληρηματική αντίληψη της πραγματικότητας είναι γνωρίσματα των πολιτικών. 

Το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ενωσης Επαγγελματιών Ψυχιάτρων Ελλάδος δανείστηκε τον διάλογο για να δείξει ότι εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής του τόπου εμφανίζουν λόγο και συμπεριφορές με χαρακτηριστικά από το φάσμα της ψυχοπαθολογίας, ικανές πολλές φορές να πείσουν τους ειδικούς ότι χρήζουν ιατρικής παρακολούθησης. 

 

Παθολογικός ναρκισσισμός, αλαζονεία, παραληρηματική αντίληψη της πραγματικότητας (με την έννοια της πολιτικής κατασκευής) είναι από τα πλέον ηχηρά γνωρίσματα τα οποία γεννούν ερωτήματα για την ψυχική και πνευματική συγκρότησή τους. 

 

Ασθενείς ηγέτες

  Το εν λόγω συνέδριο έρχεται σε μια κρίσιμη χρονική συγκυρία να θίξει τη λεπτή σχέση μεταξύ πολιτικής και ασθένειας και δη της ψυχικής, ισχυρού ταμπού ακόμη και στις προηγμένες κοινωνίες. «Η σχετική διεθνής βιβλιογραφία δεν έχει να επιδείξει πλούσιο έργο, κάνοντας το βιβλίο του Ντέιβιντ Όουεν, πρώην υπουργού Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας και ιατρού νευρολόγου, “Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία”, να ξεχωρίζει» τονίζει διακεκριμένος ψυχίατρος. «Ο Όουεν πολύ εύστοχα βαφτίζει την ασθένεια που πλήττει ενίοτε – και υπό την επήρεια της μέθης της εξουσίας – τους πολιτικούς (μεταξύ άλλων τον Τόνι Μπλερ και τον Τζορτζ Μπους), σύνδρομο της ύβρεως. Υπερβολική αυτοπεποίθηση, [απαξίωση των αντίθετων απόψεων ή και όλων των απόψεων πλην των δικών τους, με αποτέλεσμα την αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας]. Πιστεύω ότι σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν αρκετοί τουλάχιστον από τους πρωτοκλασάτους της Ελληνικής Βουλής». 

 

Πριγκιπικό σύνδρομο «Η συμπεριφορά του κ. Γιώργου Παπανδρέου είναι ξεχωριστή λόγω της οικογενειακής ιστορίας του» τονίζει ο ίδιος. «Διέπεται από πριγκιπικό σύνδρομο, συνοδεύεται ωστόσο και από μεγάλη προσπάθεια να σταθεί στο ίδιο ύψος με τον πατέρα και τον παππού του. Πρέπει να του αναγνωρισθεί μεγάλη αντοχή – η αντοχή είναι συναίσθημα – υπό συνθήκες ιδιαίτερα πιεστικές. Οι κινήσεις του υποδηλώνουν άτομο μοναχικό, που μπορεί να λειτουργήσει σε κατάσταση πολιτικής απομόνωσης και υπό το βάρος μεγάλης σωματικής κόπωσης – ο ρυθμός με τον οποίο έκανε ταξίδια ήταν εξοντωτικός». 

 

Αίσθημα υπεροχής «Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος διακατέχεται σαφώς από αίσθημα υπεροχής, φαντάζει υπεροπτικός. Καθώς έχει πλήρη συναίσθηση της ευφυϊας του, εμφανίζει ίχνη ναρκισσισμού. Φαίνεται να αγαπά την αίσθηση του ελέγχου των πραγμάτων, ίδιον της εξουσίας. Φέρει αρκετά τσορτσιλικά χαρακτηριστικά». 

 

Και η κυρία Λιάνα Κανέλλη, μονίμως κινούμενη σε ασυνήθιστες οκτάβες; «Ατομο υπερθυμικό, με υπερχειλίζοντα συναισθηματικό κόσμο. Είναι αρκετά περίπλοκη περίπτωση, καθώς η έντονη ιδιοσυγκρασία της συνδυάζεται με παιδεία και εμπειρία. Αντέχει τη δημόσια έκθεση. Όσοι τη γνωρίζουν καλά θα την έχουν δει σίγουρα και να “πέφτει” πολύ ψυχολογικά». 

 

Αντιθέτως, η εκφορά της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη παρέχει σαφή εικόνα. «Χαρακτηρίζεται από καθήλωση στην περίοδο προδοσίας της οικογένειας Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά – ο λόγος της εμπεριέχει συχνά υπαινιγμούς υποδηλώνοντας πικρία. Αγονιμοποίητη νύφη». 

 

Σύνδρομο της ύβρεως Ο πολιτικός που έσπειρε θύελλες, ως εμπνευστής του «μαζί τα φάγαμε», κ. Θόδωρος Πάγκαλος αντιμετωπίζεται με προσοχή: «Εχει ασκήσει πολλά χρόνια εξουσία, φέρει αρκετά συμπτώματα του συνδρόμου της ύβρεως. Το προχωρημένο της ηλικίας του, όμως, σε συνδυασμό με το πρόβλημα σακχαροδιαβήτη που αντιμετωπίζει, μπορούν να ερμηνεύσουν περισσότερα από όσα μπορεί ένας ψυχίατρος». «Ο δημόσιος λόγος του κ. Μίμη Ανδρουλάκη κρύβει άγχος επιβεβαίωσης. Διεκδικεί για τον εαυτό του τον ρόλο του σοφού, προσπαθεί πολύ να είναι αρεστός, αν και με όρους παρελθόντος».

 

Καταπέλτης η κρίση για τον κ. Κίμωνα Κουλούρη. «Το τελευταίο περιστατικό – η παρανομία με το κόκκινο και όσα επακολούθησαν – αντανακλά ανοργάνωτη προσωπικότητα. Ο λόγος του είναι ανερμάτιστος, με έντονο συναισθηματισμό αλλά και θράσος, μοιάζει να μην έχει αίσθηση του δικαίου και της νομιμότητας».

 

Ο Καβάφης και η βία Το περιβόλι των δηλώσεων του κ. Γ. Καρατζαφέρη δεν «αποδίδει» τα αναμενόμενα. Μεταφορές, αλληγορίες, απαγγελία Καβάφη, ως και επίκληση των Beatles στις 2 τα ξημερώματα. «Όλα αυτά του χρησιμεύουν ως επικοινωνιακά τερτίπια, δεν κρύβουν ψυχοπαθολογία. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ξεκινάει από μεγάλες αλήθειες και γενικεύει κατά το δοκούν. Το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει πολιτικά θα το κρίνουν όμως άλλοι». 

 

Κληθείς να σχολιάσει την ατάκα του κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη περί αδιάβαστου μνημονίου, ο ίδιος ψυχίατρος διαβλέπει «ανευθυνότητα, ψυχική ανωριμότητα και έλλειψη ορίων τέτοια ώστε – αν και υπάρχει πλήρη συνείδηση – να ωθείται στη σχετική δήλωση». 

 

Παραδόξως οι εκφάνσεις βίας στο Κοινοβούλιο δεν τον ανησυχούν ιδιαίτερα. «Πίσω από την εκσφενδόνιση του τόμου του μνημονίου από τον κ. Π. Μαυρίκο προς τον Ευ. Βενιζέλο λανθάνει έλλειψη ελέγχου αλλά τίποτε περισσότερο. Η στάση άλλωστε του βουλευτή του ΚΚΕ είναι συνεπής προς την πολιτική πλατφόρμα του, που υπερβαίνει τα συνήθη όρια, είναι πλατφόρμα ζωής, κοσμοαντίληψης, και υπό το πρίσμα αυτό θα πρέπει να κριθεί. Διαφορετικά θα βγάζαμε όλους τους κομμουνιστές παραληρηματικούς».

 

πηγή