Η “ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ” ΕΝΟΣ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Γράφει ο Αθανάσιος.

Αγαπητοί συναγωνιστές, χαίρετε.

Θλιβερή επέτειος σήμερα 20 Ιουλίου, οι βάρβαρες ορδές των προαιώνιων εχθρών και σφαγέων του Έθνους πατούσαν το πόδι τους στο νησί της Αφροδίτης, το νησί του Ευαγόρα. 
Οι σφαγές, οι βιαιοπραγίες και τα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξαν τα ασκέρια των ανθρωποειδών, μογγολικών υβριδίων, ξεπερνούν κάθε φαντασία ακόμη και του νοσηροτέρου ανθρωπίνου νου, ακόμη και σήμερα ο πόνος και ο σπαραγμός στις ψυχές των συγγενών των 1619 “αγνοουμένων” αντηχεί στις ψυχές μας, ως μία υπενθύμιση για τις πολυπληθείς και πολυπαθείς σκλαβωμένες Πατρίδες του Ελληνισμού.

Πίσω όμως από αυτή την Εθνική τραγωδία κρύβονται, για άλλη μία φορά στην Ιστορία του Έθνους, προσχεδιασμένες μεθοδεύσεις ξένων δυνάμεων, με αντικειμενικό σκοπό την εγκαθίδρυση ή την διατήρηση καθεστώτων και προσώπων υπόδουλων και υποτακτικών σε αυτές.

Θα υπενθυμίσω στους κοιμώμενους τον ύπνο της μεταπολιτευτικής “δημοκρατικής” φενάκης, τα λόγια δύο πολυδιαφημισμένων και πολυπροβαλλόμενων ως “εθνάρχες” ανθρώπων, μεσούσης της βάρβαρης τουρκικής εισβολής (Ατίλλα I και II).

Μακάριος: “Το Συμβούλιον Ασφαλείας πρέπει να καλέση το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος να ανακαλέση εκ Κύπρου τους Έλληνας αξιωματικούς τους υπηρετούντας εις την Εθνικήν Φρουράν και να θέση τέρμα εις την ειβολήν αυτού εις Κύπρον”.

Καραμανλής (ο κουφός): “Η Κύπρος κείται μακράν”.

Οι ανωτέρω 2 “εθνάρχες” εκπλήρωσαν στο ακέραιο του λόγους τους (σπάνιο για πολιτικάντηδες), είτε απαγορεύοντας σε επιπλέον έλληνες αξιωματικούς (λες και πολέμησαν οι πραιτωριανοί του στον αγώνα αυτό) να δώσουν τον αγώνα στην Κύπρο, είτε επιτρέποντας στον Ατίλλα II, να σκυλεύσει και το εναπομείνων τμήμα του νησιού “λόγω απόστασης”.

 

Το αντίκρυσμα της προδοσίας ήταν προφανές, από τη μία ο ανίερος “ιερωμένος” επέστρεψε “μετά βαϊων και κλάδων” στο μαρτυρικό νησί, προκειμένου να ολοκληρώσει τον προδοτικό του ρόλο με τη συμφωνία του με τον Ντενκτας στις 12-2-1977.

Από την άλλη ο “κουφός με τα μεγάλα φρύδια” επέστρεψε στη χώρα παραλαμβάνοντας “τα κλειδιά” από μία προδοτική ηγεσία των Ε.Δ., μία ηγεσία η οποία, όπως τα γεγονότα  καταδεικνύουν σαφέστατα, δεν επέτρεψε στις Ε.Δ. της χώρας να αποκρούσουν και να διαλύσουν (όπως άνετα μπορούσαν να κάνουν) τον βάρβαρο εισβολέα.

Άλλωστε η επιστροφή και η επαναφορά των εξουσιών στα παλαιοπολιτικά σκύβαλα του 1967 (Μητσοτάκης, Παπανδρέου), αυτών οι οποίοι με τη πολιτική ανωμαλία που δημιούργησαν, οδήγησαν τη χώρα σε στρατιωτική δικτατορία, αποτελεί την πιό τρανή απόδειξη της “εξόφλησης” προϋπογεγραμμένων γραμματίων.

Αυτά τα γραμμάτια πληρώθηκαν με αίμα και φωτιά στην Κύπρο, έτσι ώστε οι οικογενειοκρατικές συμμορίες των πολιτικάντηδων, οι οποίες “εξόριστες” σε “Παρίσια και Λονδίνα” έριχναν ζεϊμπεκιές για να ξεχάσουν τον “πόνο” της χαμένης κουτάλας της εξουσίας, να επανακάμψουν στους κυβερνητικούς θώκους.

Το νέο κυβερνητικό καθεστώς λοιπόν, το επιβεβλημένο από το State Department και τον Κίσσινγκερ, από το 1974 και ένθεν, δημιούργησε σταδιακά ένα πολιτειακό μόρφωμα “αντάξιο” των υπογείων, παρασκηνιακών και διαπλεκόμενων μεθοδεύσεων που το επανέφεραν στην εξουσία.

Αποκαταστάθηκε λοιπόν η “Δημοκρατία”, η πολιτική ζωή του τόπου μετετράπη σταδιακά σε ένα όργιο κομματισμού, αναξιοκρατίας, διαπλοκής και φαυλοκρατίας.
Το θέσφατο της ιδεατής Πολιτείας του Πλάτωνα, έδωσε τη θέση του σε ένα μόρφωμα το οποίο αποτελούν διαχρονικά έκτοτε διάφορα χαμερπή ανθρωποειδή, ειδικευμένα στη διαφθορά, στα ψεύδη, την κλεπτοκρατία και τις πάσης φύσεως ανομίες.

Ο κρατικός μηχανισμός αλώθηκε συστηματικά από πάσης φύσεως κομματικά υπαλληλάκια και σφουγγοκωλάριους της εξουσίας, η κοινωνική ζωή της Πατρίδας μας δηλητηριάσθηκε κατά κόρον από τον ανθελληνικό μαρξιστικό εσμό, ο οποίος με τη “συμπαράσταση” του κρατικού μηχανισμού, κατέλαβε θέσεις κλειδιά στην παιδεία και μονοπώλησε κάθε μορφή πολιτιστικής έκφρασης, αποσκοπώντας στην αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του εθνικού φρονήματος των ελλήνων.

Και λίαν προσφάτως, έπειτα από το όργιο της καταναλωτικής και κερδοσκοπικής φρενίτιδας, στην οποία εμβάπτισε την ελληνική κοινωνία ο συρφετός των υπηρετών ξένων συμφερόντων πολιτικάντηδων, το ψευδεπίγραφο και σαθρό οικοδόμημα του Ιουλίου του 1974 καταρρέει, συμπαρασύροντας όμως μαζί του και το Έθνος των ελλήνων.
Τα εθνοκτόνα μνημόνια, τα οποία προσυπέγραψαν οι προδότες “υπερασπιστές της Δημοκρατίας” κατέστησαν, απροκάλυπτα πλέον, την Πατρίδα υπόδουλη στις αδηφάγες ορέξεις ξένων τοκογλύφων.

Ο ελληνικός λαός πένεται και χαροπαλεύει με τα χαράτσια και την ανεργία, στα οποία οι έκνομοι πολιτικάντηδες τον ενέπλεξαν, ενώ η πολιτική “ελίτ” και η εντόπια οικονομική ολιγαρχία απολαμβάνουν σκανδαλώδη προνόμια και ασυλία έναντι του νόμου.

Και λίαν προσφάτως, χρησιμοποιώντας επίορκους κρατικούς λειτουργούς, διορισμένους με διαδικασίες που αποπνέουν “άρωμα δημοκρατίας”, το σάπιο μεταπολιτευτικό μόρφωμα, αποφάσισε (μάλλον τα αφεντικά του οι αμερικανοσιωνιστές) να ΦΥΛΑΚΙΣΕΙ τους πολιτικούς του αντιπάλους και να χρησιμοποιήσει μεθόδους φίμωσης κι εκφοβισμού (κατ’ οίκον περιορισμός, απαγόρευση λόγου), τις οποίες δεν εφάρμοσε ούτε το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967, το οποίο διαδέχθηκαν ως “δημοκράτες”.

Η “επέτειος της αποκατάστασης” ενός διεφθαρμένου και σαπισμένου εκ βάθρων καθεστώτος, κλεφτών, ψευτών, φοροφυγάδων, επίορκων και κυρίως ΠΡΟΔΟΤΩΝ της Πατρίδας, θα εορταστεί “με κάθε τιμή” σε λίγες ημέρες, από τους ίδιους αυτούς σιχαμερούς εκπροσώπους του.

Το Σύνταγμα του 1974, το οποίο οι ίδιοι, με τις έκνομες μεθοδεύσεις τους, έχουν μετατρέψει σε κουρελόχαρτο, είναι το τελευταίο “μνημείο” ενός καθεστώτος το οποίο έχουν το θράσος να αποκαλούν “Δημοκρατία”.

Πρέπει όλοι οι συμπατριώτες μας να γνωρίζουν ότι η αποκλειστική μέθοδος για την εύρεση των ενόχων ενός εγκλήματος, αποτελεί η ανακάλυψη αυτών οι οποίοι ευνοήθηκαν από την τέλεσή του.

Στην προκειμένη περίπτωση, όσον αφορά το έγκλημα της Κύπρου, αυτοί οι οποίοι καρπώθηκαν ωφέλη και ανταλλάγματα από την Εθνική τραγωδία, είναι αυτοί που εν μέσω της θυσίας χιλιάδων ελλήνων, πανηγύριζαν στο αεροδρόμιο την επιστροφή τους στους θώκους της εξουσίας.

Η ιστορική αλήθεια κραυγάζει στα ώτα των ελλήνων, όσο κι αν τα φερέφωνα και οι προπαγανδιστές της σημερινης έκνομης πολιτικής συμμορίας που λυμαίνεται την Πατρίδα, λυσσομανούν για την απόκρυψή της.

Το αίμα των ηρώων του Κυπριακού αγώνα ζητά δικαίωση κι εξιλασμό.

Ο καιρός γαρ εγγύς.

Ζήτω η Νίκη!

από : ethnikismos