“Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε
τ’ ουρανού σε κανένα απ’ τα μέρη
κι από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό το στο πρόσωπο τ’ αγέρι,
που, λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα
Χριστός Ανέστη! Νέοι γέροι και κόρες
όλοι μικροί μεγάλοι ετοιμασθήτε
μέσα στες εκκλησιές τις δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε
ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε
φιληθήτε γλυκά χείλη
πέστε Χριστός Ανέστη
εχθροί και φίλοι.”
Διονύσιος Σολωμός
“Ανάσταση”
“Ανάσταση κι αγάπη λαμπερή,
κάθε καμπάνα χαρωπά σημαίνει
και ξημερώνει μέρα και φορεί
στολή μ’ αστέρια κ’ άνθια κεντημένη…
και μέσα στην καρδιά μου μυστικά
νιώθω να ξημερώνει μια ημέρα,
με κάλλη πλέον μαγικά,
απ’ όσα είναι στη γη και στον αιθέρα.”
Κωστής Παλαμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου