ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

Λίγο καιρό πριν τις εκλογές του 2009 είχα γράψει ένα άρθρο,απευθυνόμενη προς κάθε ψηφοφόρο,Έλληνα πολίτη που αγαπά την πατρίδα του. Οι διαπιστώσεις που είχαν διατυπωθεί πικρές και πέρα ως πέρα αληθείς,φαίνεται ότι δεν είχαν όμως την απαιτούμενη από τον αριθμό εκείνο των ψηφοφόρων αντίληψη του μεγέθους τους! Πώς αλλιώς άλλωστε θα ήταν δυνατόν να επιλέξει ο έλλην ψηφοφόρος "μία από τα ίδια" στην ηγετική θέση της πατρίδος του; !!! Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δώσει την δυνατότητα στον κ. Παπανδρέου να ονομάζεται Πρωθυπουργός της Ελλάδος και να υπογράφει τα Μνημόνια!!! 

Σήμερα που τα πράγματα στενεύουν όλο και περισσότερο,οι δυνατότητες της όποιας ανάκαμψης, από κάθε άποψη, της χώρας μας,φαίνεται όχι απλώς δύσκολη,μάλλον ως "όνειρο θερινής νυχτός", άρα ΑΠΙΘΑΝΟ,και ειδικά σήμερα που οι φωνές διαμαρτυρίας ή επί το σωστότερον της ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ακούγονται ένθεν κακείθεν, σήμερα λοιπόν δύο χρόνια μετά (παρά 2 μηνες), θα ήθελα να επαναδημοσιεύσω εκείνο το άρθρο,όχι για να αποδείξω μιά Κασσάνδρεια φωνή,αλλά για να καταδείξω την ΑΝΑΓΚΗ,την επιτακτική ανάγκη εμφάνισης μιάς ΗΓΕΤΙΚΗΣ μορφής-σχήματος,που θα μπορεί να πάρει στα χέρια του το Μέλλον της χώρας μας,το Μέλλον μας!!!

Και για έναν επιπρόσθετο λόγο που ακούει στο όνομα Εκλογές (πρόωρες βεβαίως) και οι οποίες όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα αργήσουν να ανακηρυχτούν!!! Έτσι με τον φόβο των πιθανών ψευτοδιλημμάτων που θα τεθούν (και πάλι από τους ίδιους ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ) σας προτείνω να διαβάσετε αυτό το άρθρο και να σκεφτείτε καλώς την επόμενη ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ ΨΗΦΟ σας. 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΤΕ,ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ!!!

(Δημοσιεύτηκε στο παρόν ιστολόγιο -παραπλεύρως- τον Σεπτέμβριο του 2009)

Τι θα κάνουμε σ’ αυτές τις εκλογές; Θα πάμε να ψηφίσουμε σαν καλοί και πιστοί πολίτες για ακόμη μια φορά, όπως κάνουμε τα τελευταία σαράντα χρόνια;

Αλήθεια μπορείτε να το πιστέψετε ότι έχουν, ήδη περάσει σαράντα χρόνια που το πολιτικό σκηνικό την μόνη αλλαγή που επιδέχεται είναι ως προς τα πρόσωπα που καταλαμβάνουν τις διάφορες εξουσιαστικές καρέκλες;

Μπορείτε να πιστέψετε, πως όλοι όσοι πέρασαν από αυτές, τον μόνο και αποκλειστικό σκοπό που είχαν ήταν πώς να πλουτίσουν και μάλιστα στον πιο σύντομο χρόνο και όσο το δυνατόν στον μεγαλύτερο βαθμό;

Μπορείτε να πιστέψετε, πως τα σαράντα αυτά χρόνια το ΜΟΝΟ που έχει αλλάξει είναι η δημιουργία μιας μεγάλης τάξης που ακούει στο όνομα ΦΤΩΧΟΙ;

Μπορείτε μήπως να πιστέψετε, πως εκείνοι που ανέβηκαν επάνω με ΜΕΓΑΛΕΣ υποσχέσεις περί ισονομίας των πολιτών, ανακατανομή του πλούτου, δίκαιες συντάξεις και μεροκάματα θα έβαζαν τα δυνατά τους για να πετύχουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ;

Μπορείτε να πιστέψετε, πως η ρεμούλα, η λαμογιά, η ψευτιά, Η αλητεία θα ήταν τα χαρακτηριστικά των κυβερνώντων μας;

Ή μήπως θα μπορούσε έστω και ένας να φανταστεί πως η Ελλάδα μετά από σαράντα χρόνια θα ήταν μια χώρα αλλοδαπών, εγκληματιών, πηγμένη στα ναρκωτικά και στην ουτοπία μιας …καλοπέρασης σερβιρισμένης από ΤΑ ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ τηλεοπτικά ΚΑΝΑΛΙΑ;

Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι η Ελλάδα θα ήταν η Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα και πώς τα χωριά μας θα αργοπέθαιναν ερημωμένα και εγκαταλελειμμένα;

Πως οι καλλιέργειες θα ήταν όχι απλά ελεγχόμενες από …ξένα συμφέροντα, αλλά ανύπαρκτες !!!

Πώς θα είμαστε θεατές κάθε χρόνο σε διαμαρτυρίες αγροτών, σε μπλοκαρισμένους δρόμους και θα αλληλοεξοντωνόμαστε λεκτικά;

Μήπως αλήθεια, μπορείτε να φανταστείτε την Ελλάδα να παραδίνεται αμαχητί στις ορέξεις του όποιου Σκοπιανού, Αλβανού, Βούλγαρου και κυρίως Τούρκου;

Ούτε φυσικά πολλά ακόμη, από αυτά που συμβαίνουν σε μια χώρα, που μόνον την υπερηφάνεια της δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε μεταφορικά σε σχήμα λόγου;

ΔΕΝ μπορείτε να ΤΑ φανταστείτε, γιατί απλούστατα όλοι μας νομίζαμε, ΤΟΤΕ που η Δημοκρατία αποκαταστείτο, ότι άνοιγε διάπλατα μπροστά μας ο δρόμος της ευημερίας και της προόδου!!!

Κι’ όμως αυτό το κατάντημα, αυτός ο ξεπεσμός, αυτή η άνευ τέλους κατρακύλα είναι μια οικτρή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που και ΕΜΕΙΣ βάλαμε το χεράκι μας να γιγαντωθεί και να στέκεται σήμερα μπροστά μας ως ένα απροσπέλαστο ΕΜΠΟΔΙΟ!!!

Και το κάναμε κάθε φορά που πηγαίναμε στις κάλπες με ένα μίσος μέσα μας και μια αγωνία παράταιρη, μήπως και βγει το αντίπαλο δέος, των δικών μας κομματικών «πιστεύω»!!!

Κάθε φορά, που μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων βγαίναμε στους δρόμους και πανηγυρίζαμε την «νίκη» μας, φέρναμε όλο και πιο κοντά μας την παραπάνω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!! Φέρναμε όλο και πιο κοντά μας την ΑΝΕΡΓΙΑ και την ΦΤΩΧΕΙΑ!!!

Κάθε φορά που το χέρι μας έπαιρνε το κλειστό φακελάκι και το έριχνε στην κάλπη, είμαστε εμείς που μ’ εκείνη την ψήφο βάζαμε ένα λιθαράκι και χτίζαμε την επιτάφιο πλάκα μας!!!

Και σήμερα ερχόμαστε άλλη μια φορά μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα, υπόλογοι και εκ των προτέρων ΕΝΟΧΟΙ!!!΄

Μια ψήφος ακόμη προς απόδειξη της ενοχής;

Μια ψήφος ακόμη που θα επισφραγίσει την παραμονή μας στην νοσηρή αυτή κατάσταση, απ’ όπου και σαφώς ΚΑΝΕΝΑΣ από εκείνους δεν θέλει να μας σώσει;

Μια ψήφος ακόμη προς χάριν της δικής τους καλοπέρασης και της δικής μας ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ;

Ποια αντίδραση μας μένει πλέον, ως την μοναδική ευκαιρία μιας ύστατης προσπάθειας προς την ΣΩΤΗΡΙΑ μας;

ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ! Να τους δώσουμε το χαστούκι που δεν φαντάζονται ότι θα μπορούσαμε ποτέ, ΝΑ τους δίναμε!

Το ηχηρό ράπισμα, του απελπισμένου Έλληνος έστω, που μπορεί ακόμη να λέγεται έτσι και να χαρακτηρίζεται από την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ της ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ του !!!

Μακριά από όλους τους ΚΛΕΦΤΕΣ, ΑΛΗΤΕΣ, ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΑΚΙΔΕΣ και εν κατακλείδι ΠΡΟΔΟΤΕΣ !!!

Και στο κάτω-κάτω της γραφής, γιατί όχι να μην φτιάξουμε και εμείς, ο απλός λαός, ο άνεργος, ο φτωχός, ο καταχρεωμένος στις τράπεζες ΤΟΥ «ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ» ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΟΝΟΜΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ, ο ταλαιπωρημένος από αυτό το ΑΝΙΚΑΝΟ ΚΡΑΤΟΣ Έλλην πολίτης,

το δικό μας ΚΟΜΜΑ;

Αλήθεια ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;

Στέλνω μήνυμα προς κάθε ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ, κυριολεκτικά χρησιμοποιώντας τον όρο, να προστρέξει κοντά μας, να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλο και να ΠΙΣΤΕΨΕΙ ότι μπορεί από τον απλό καθημερινό πολίτη που τραβά τα ΠΑΝΔΕΙΝΑ, να μεταμορφωθεί σε εκείνον τον πολίτη που θα καταστεί ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ της ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ !!!

ΑΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΘΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!!!