Ἦταν ὁ Χίτλερ τό ἐλεγχόμενο ἀντίπαλον δέος ;

Όσο το ψέμα παραμένει στις καρδιές μας, δεν θα είναι δυνατόν να οικοδομήσουμε έναν καλύτερο κόσμο.  Michele Camposeo

Γράφει ὁ Pierre Simon

 Οι ρίζες του μύθου « Χίτλερ τό ἐλεγχόμενο ἀντίπαλον δέος» ανάγονται στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 στους κύκλους των πολιτικών αντιπάλων του Χίτλερ, δηλαδή του Γερμανικού και Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος, των αριστερών της Δύσης και της σκληρής αριστερής φατρίας της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Εργατικό Κόμμα (ΝΣΔΑΠ).[1]

Η πρόθεση ήταν προφανώς να αποτρέψει την εκλογή του Χίτλερ και του NSDAP, έτσι, ο Χίτλερ μήνυσε τη σοσιαλιστική εφημερίδα Berlin Vorwaerts που τον δυσφημούσε με συνθήματα όπως «Ο Χίτλερ πήρε Χρήματα από τους εβραίους και τον Ford» και κέρδισε την υπόθεση συκοφαντίας για την οποία, τί ειρωνεία, έλαβε ως αποζημίωση 6 εκατομμύρια μάρκα.[2]

Από τότε, πολλοί άλλοι μύθοι για τον Χίτλερ και το πώς και γιατί ήρθε στην εξουσία δημιουργήθηκαν για διαφορετικούς λόγους.

Εδώ είναι μερικές από τίς πιό γνωστές λογικές πλάνες :

• Ο Χίτλερ ήταν ένας κρυπτοεβραίος και ένας Ελευθεροτέκτονας Σιωνιστής, ένας Ιλλουμινάτι που εφαρμόστηκε μέσῳ των σχεδίων της οικογένειας Ρότσιλντ για να καταστρέψει τη Γερμανία και να προετοιμαστεί για την εβραϊκή κατάληψη του κόσμου και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.[3]
• Οι Σιωνιστές έβαλαν τον Χίτλερ στην εξουσία και «τον διέταξαν να δημιουργήσει ένα Ολοκαύτωμα. Το έκαναν αυτό για να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους προς τον θεό τους, για να δημιουργήσουν ένα κίνητρο στους Εβραίους να μετακομίσουν στην Παλαιστίνη και για να δημιουργήσουν μια πρόφαση για «γενοκτονία» των Παλαιστινίων και κλοπή της γης τους».[4]
• Οι Ναζί που δεν έχασαν τον πόλεμο και βρίσκονται τώρα στην εξουσία στις ΗΠΑ και στη Δύση προσπαθούν να φέρουν μια μορφή εθνικοσοσιαλισμού στην Αμερική και στον κόσμο, δημιουργώντας στην ουσία μια "νέα Αυτοκρατορία" ή το  «Τέταρτο Ράιχ».[5]
• Ο Χίτλερ ήταν μια μαριονέτα που τέθηκε ειδικά στην εξουσία για να ξεκινήσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος για να πλουτίσει τους Αμερικανούς και Γερμανούς καπιταλιστές τραπεζίτες και εταιρείες που τον χρηματοδότησαν.[6]

Σκόπιμα ή όχι, αυτοί οι μύθοι δυσφημούν τον Χίτλερ και τα εξαιρετικά επιτεύγματά του[7]παρουσιάζοντάς τον ως προδότη του έθνους του, έναν αδίστακτο πολεμοκάπηλο, έναν ψυχοπαθή που δεν μπορούσε να νοιάζεται λιγότερο για τον λαό του και τις συνέπειες του πολέμου που προκάλεσε από νοσηρούς λόγους. Κανείς δεν πλησιάζει αυτόν τον " Darth Vader της ανθρωπότητας ", εκτός από τον Πούτιν, ο οποίος απεικονίζεται επίσης σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο ως ο πιο κακός, πιο μοχθηρός και αιμοδιψής δικτάτορας της σύγχρονης ιστορίας, ένας μανιακός σαν τον Χίτλερ που σκοπεύει να κατακτήσει τον κόσμο και να επιβάλει τη θέλησή του όχι μόνο στους δικούς του ανθρώπους αλλά και στην ανθρωπότητα.

Όταν στην πραγματικότητα ο Χίτλερ δεν είχε ποτέ τέτοιες ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες και ούτε ο Πούτιν. Επιπλέον, ο Χίτλερ είχε την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού του, όπως και ο Πούτιν σήμερα. και οι δύο σήκωσαν τη χώρα τους από τις τρομερές δυσκολίες στις οποίες είχε πέσει. Επιπλέον, ο Χίτλερ δεν ήταν ούτε Εβραίος ούτε ελεγχόμενος από τους Εβραίους,[8] ήταν πραγματικός Ἄντρας, δεν ήταν ομοφυλόφιλος ή παιδόφιλος, ούτε και ο Πούτιν,[9]και αντιστάθηκαν και οι δύο στον πόλεμο μέχρι το τέλος.[10],[11] Αυτοί οι δύο γίγαντες πολιτικοί θεωρούνται στην πραγματικότητα, από τους περισσότερους έντιμους και λογικούς ανθρώπους, οι μεγαλύτεροι πολιτικοί της εποχής τους.[12],[13]

Τι ρόλο παίζουν λοιπόν οι παραπάνω μύθοι στη σημερινή πολιτική; Αυτές οι ψευδείς κατηγορίες χρησιμοποιούνται για να μπερδέψουν και να παρασύρουν το κοινό. Οι πρωταγωνιστές του πολιτικού ή ραβινικού Ιουδαϊσμού, γνωστός και ως Παγκοσμιοποίηση και η παραφυάδα του Σιωνισμού, είναι αυτοί που επιχειρούν με τους μη Εβραίους υποτελείς τους, με διάφορες υπονομεύσεις, να πάρουν τον έλεγχο του κόσμου και να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα.

Και δεν το κάνουν αυτό για θρησκευτικούς ή πνευματικούς λόγους. Δεν πρόκειται, με άλλα λόγια, για πόλεμο μεταξύ του Διαβόλου και του Θεού ή μεταξύ του Καλού και του Κακού (Σατανά). Όπως δήλωσε ο καθηγητής του Γέιλ  Henry Ashby Turner (1932-2008) με εξαιρετικές αναφορές στο βιβλίο του, German Big Business and the Rise of Hitler, τα συμπεράσματα του οποίου είναι πλέον αποδεκτά από όλους σχεδόν τους ειδικούς στον τομέα,[14]

Μία από τις πιο βασικές προϋποθέσεις της επαγγελματικής μελέτης της ιστορίας είναι ότι τα γεγονότα δεν προκαλούνται άμεσα από αφηρημένες έννοιες, είτε αυτές είναι «το χέρι του Θεού», «φανερή μοίρα» ή «μονοπωλιακό κεφάλαιο». Τα συγκεκριμένα γεγονότα της ιστορίας συμβαίνουν εξαιτίας των πράξεων των ανθρώπινων όντων, που συχνά εκτελούν τη θέλησή τους, ασφαλώς, μέσω θεσμών της δικής τους δημιουργίας. Εκτός κι αν αυτή η μορφή προσέγγισης της αιτιότητας μπορεί να αποδειχθεί πειστικά, η επίκληση πιο απομακρυσμένων επιπέδων αιτιότητας παραμένει κενή εικασία, χωρίς καμία βάση στην πραγματικότητα της ιστορίας.[15]

Λοιπόν, αν δεν είναι πνευματικός ή θρησκευτικός πόλεμος, τι είναι; Λοιπόν, αυτός είναι στην πραγματικότητα ένας φυλετικός πόλεμος που δεν λέει το όνομά του, ένας πόλεμος που χρησιμοποιεί τη θρησκεία και άλλα τεχνάσματα για να κοροϊδέψει τους ανταγωνιστές και να κινητοποιήσει τους υποστηρικτές τους όλων των δογμάτων. Ο Χίτλερ γνώριζε καλά αυτόν τον κρυπτικό δαρβινισμό:

Ένα από τα πιο έξυπνα τεχνάσματα που επινοήθηκαν ποτέ ήταν να πλεύσει το πλοίο του εβραϊκού κράτους υπό τη σημαία της θρησκείας, και έτσι να εξασφαλίσει την ανοχή που οι Άριοι είναι πάντα έτοιμοι να δώσουν σε διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις. Αλλά ο Μωσαϊκός Νόμος δεν είναι τίποτα άλλο από το δόγμα της διατήρησης της εβραϊκής φυλής [και της προόδου της προς την παγκόσμια κυριαρχία].[16]

Επιπλέον, δεν πρόκειται ούτε για κοινωνική ταξική πάλη όπως θα το έκανε ο Καρλ Μαρξ και πιο πρόσφατα ο Warren Buffet.[17]Οι πλουσιότεροι άνθρωποι στη γη είναι πράγματι στο τιμόνι αυτού του πολέμου κατά της ανθρωπότητας, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως ο Warren Buffet και οι Rockefellers, είναι Εβραίοι.[18] Σύμφωνα με τον επαναστάτη σοσιαλιστή Mikhail Bakunin  (1814-1876),

Ο Μαρξ αγνοεί εντελώς ένα σημαντικότερο στοιχείο στην ιστορία της ανθρωπότητας, δηλαδή την ιδιοσυγκρασία και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε «φυλής» και κάθε λαού, μια ιδιοσυγκρασία και χαρακτήρα που είναι οι ίδιοι το φυσικό προϊόν μιας πληθώρας [ γενετικά ], εθνολογικά, κλιματολογικά, οικονομικά και ιστορικά αίτια, τα οποία όμως ασκούν, έστω και ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση, σημαντική επιρροή στα δόγματά της, ακόμη και στην ανάπτυξη των οικονομικών της δυνάμεων.[19]

Ξεχάστε τους Benjamins. Τα χρήματα είναι ένα μέσο για έναν σκοπό, όπως ο φιλελευθερισμός, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία. Είναι όλα για τη φυλή, και τίποτα άλλο από τη φυλή. Ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του Σιωνισμού, πολύ πιο σημαντικός από τον Theodore Herzl, ήταν ο Max Nordau, ( φωτό ἀριστερά μέ τόν Χέρτζλ ) ένας από τους ιδρυτές του ευρωπαϊκού ρατσισμού του δέκατου ένατου αιώνα, ενός ιδεολογικού ρεύματος που παρέχει μια σημαντική εικόνα για τις αληθινές ρίζες της Παγκοσμιοποίησης και των παραφυάδων του, του Σιωνισμού. Ο Ron Unz, αρχισυντάκτης και ιδιοκτήτης ενός από τους κορυφαίους συντηρητικούς ιστότοπους της Αμερικής λέει τα εξής για το Nordau:

Υποψιάζομαι ότι ο κρίσιμος ρόλος του στη δημιουργία του Σιωνισμού έχει απαλειφθεί προσεκτικά από όλες τις δημοφιλείς αφηγήσεις, προκειμένου να αποφευχθεί η αδικαιολόγητη επιστράτευση της προσοχής στους πολύ στενούς δεσμούς μεταξύ αυτών των δύο πνευματικών κινημάτων του δέκατου ένατου αιώνα [ ρατσισμός και σιωνισμός ], τα οποία σήμερα αντιμετωπίζονται έντονα με διαφορετικούς όρους από τους φιλελεύθερους Εβραίους που κυριαρχούν στην ακαδημαϊκή μας ζωή και στα μέσα ενημέρωσης μας. Πράγματι, αν και λίγοι σημερινοί Δυτικοί θα μπορούσαν να το υποψιαστούν, οι Ευρωπαίοι Εβραίοι όπως ο Νορντάου είχαν στην πραγματικότητα παίξει έναν απολύτως κεντρικό ρόλο στη γέννηση του σύγχρονου ρατσισμού, του οποίου ο Σιωνισμός μπορεί να θεωρηθεί απλώς ένα κίνημα παραφυάδων.[20]

Κανείς σήμερα στην καλοπροαίρετη κοινωνία μας, όπου η φυλετική πραγματικότητα αμφισβητείται σθεναρά, δεν θα επιτρέπεται να παραδεχτεί ότι οι φυλετικοί και όχι κοινωνικοί ή θρησκευτικοί προβληματισμοί είναι το κύριο κίνητρο των Εβραίων να διεξάγουν πόλεμο κατά της ανθρωπότητας. Αλλά για να πούμε την αλήθεια, ο Benjamin Disraeli (1804-1881), ο Εβραίος πρωθυπουργός της Βασίλισσας Βικτώριας από το 1874 έως το 1880, είχε δίκιο:

Κανείς δεν πρέπει να απορρίψει ελαφρά τη καρδίᾳ,το ζήτημα της φυλής. Είναι το κλειδί της παγκόσμιας ιστορίας, και είναι ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο που η γραπτή ιστορία στερείται τόσο συχνά σαφήνειας — γράφεται από ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν [ ή δεν θέλουν να κατανοήσουν ] το φυλετικό ερώτημα και τι αντιστοιχεί σ᾿αὐτό.[21]

Έτσι, δεν μπορείτε να κατανοήσετε την Παγκοσμιοποίηση και το παρακλάδι του, τον Σιωνισμό, αν εξαιρεθεί ο φυλετικός παράγοντας. Η φυλή είναι πραγματική,[22],[23]Ο ανταγωνισμός μεταξύ φυλών και ατόμων είναι ένα βασικό ένστικτο - είναι η επιβίωση του ισχυρότερου - και οι Εβραίοι είναι εξαιρετικά καλοί σε αυτό το παιχνίδι. Όχι επειδή είναι πιο ευφυείς αλλά επειδή είναι καλύτερα οργανωμένοι και έχουν υψηλότερο βαθμό φυλετικής αλληλεγγύης (υπερεθνομηδενισμός). Όπως εξηγεί ο Wilmot Robertson στο βιβλίο του The Dispossessed majority πλειοψηφία , ένα από τα καλύτερα σύγχρονα αμερικανικά underground μπεστ σέλερ που έχουν εκδοθεί ποτέ,

Η αλήθεια φαίνεται να είναι ότι κάθε οργανωμένη μειοψηφία με δεδομένη ποσότητα νοημοσύνης μπορεί να αποκτήσει υπεροχή έναντι μιας αποδιοργανωμένης πλειοψηφίας ίσης νοημοσύνης. Μια ομάδα πληθυσμού με φυλετική συνείδηση ​​είναι πολύ πιο αποτελεσματική και επιτυχημένη από ό,τι στις περισσότερες μορφές προσπάθειας από μια φυλετική ασυνείδητη ομάδα πληθυσμού… Για να το θέσουμε από μια διαφορετική οπτική γωνία, η εβραϊκή δύναμη μπορεί να πηγάζει τόσο πολύ ή περισσότερο από την αδυναμία και την αποδιοργάνωση της πλειοψηφίας όσο και από την εβραϊκή δύναμη .[24]

Ως μειονότητα, πάντα σε άμυνα, οι Εβραίοι ανέπτυξαν με τη φυσική επιλογή αποτελεσματικές ανταγωνιστικές δεξιότητες και δεξιότητες επιβίωσης. Ελλείψει ωμής βίας, έμαθαν από νωρίς ότι ως μειοψηφία, τα χρήματα και η εξαπάτηση ως ομαδική εξελικτική στρατηγική επιβίωσης ήταν ο καλύτερος τρόπος όχι μόνο για να προστατευτούν αλλά και να επιτύχουν τους ηγεμονικούς στόχους τους αποδυναμώνοντας και αποσταθεροποιώντας την πλειοψηφία. 

Το σύνθημα της ισραηλινής Μοσάντ «Με εξαπάτηση, θα κάνεις πόλεμο» (φωτό) είναι στην πραγματικότητα το σύνθημα των Εβραίων πρωταγωνιστών της Παγκοσμιοποίησης και των παραφυάδων της, του Σιωνισμού.

Την τριλογία του πρώην καθηγητή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Δρ. Kevin MacDonald για τους Εβραίους, (  The Culture of Critique series )  πρέπει να διαβάσει όποιος θέλει να καταλάβει τις φυλετικές δυνάμεις που παίζουν ρόλον.[25]

Το πώς λειτουργεί ο φυλετικός παράγοντας στην πραγματική ζωή είναι ξεκάθαρα ορατό στο Ισραήλ όπου ο φυλετικός εθνικισμός είναι η προτιμώμενη μορφή του κράτους. Αυτό περιγράφεται στο άρθρο μου We Love You Ayelet Shaked ή ο φυλετικός εθνικισμός στο Ισραήλ και η διαφορετικότητα για όλους τους άλλους.

Η πραγματικότητα πίσω από τους μύθους

Μετά από αυτή τη μικρή παρέκβαση στη φυλή, ας επιστρέψουμε στο κύριο θέμα αυτού του άρθρου, τη χρηματοδότηση του εθνικοσοσιαλισμού: Όπως έδειξε συμπερασματικά ο Henry Ashby Turner, μεγάλες αμερικανικές ή γερμανικές τράπεζες και εταιρείες όπως η JP Morgan, η IG Farben, η Flick,η Krupp και η Siemens δεν υποστήριξαν εν πολλοίς τον Χίτλερ και την πολιτική του άνοδο στην εξουσία:

Αν ο ρόλος της μεγάλης επιχείρησης στη διάλυση της Δημοκρατίας έχει μεγαλοποιηθεί, αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τον ρόλο της στην άνοδο του Χίτλερ. Ενώ ένα σημαντικό μέρος της επιχειρηματικής κοινότητας συνέβαλε ουσιαστικά —αν και λιγότερο από οικειοθελώς— στην εδραίωση του καθεστώτος του Χίτλερ αφότου έγινε καγκελάριος, αυτός και το κόμμα του είχαν προηγουμένως λάβει σχετικά μικρή υποστήριξη από εκείνο το τρίμηνο. Η πρώιμη ανάπτυξη του NSAP πραγματοποιήθηκε χωρίς καμία σημαντική βοήθεια από τους κύκλους των επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας.[26]

Μεγάλες εταιρείες και οργανώσεις, σημειώνει ο Turner, χάρισαν το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησής τους στην αντιπολίτευση του Χίτλερ, στα αστικά κόμματα που υποστήριζαν τον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ, την σκληροαριστερή φατρία του ίδιου του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα υπό την ηγεσία των Εβραίων.[27]

Ποιος χρηματοδότησε τότε τον Χίτλερ και την εθνικοσοσιαλιστική άνοδο στην εξουσία;

Ο Emil Kirdof και ο Fritz Thyssen ήταν οι μόνοι Γερμανοί καπετάνιοι της μεγάλης βιομηχανίας που υποστήριξαν το NSDAP. Τα περισσότερα χρήματα προέρχονταν από τις γερμανικές μάζες. Ο Αμερικανός συγγραφέας για τα οικονομικά και τις επιχειρήσεις, Peter Drucker, ο οποίος συμφωνεί με τον Turner, αναφέρεται ως εξής από τον δημοσιογράφο Ivor Benson:

Η πραγματικά αποφασιστική υποστήριξη προήλθε από τμήματα των κατώτερων μεσαίων στρωμάτων, των αγροτών και της εργατικής τάξης, που επλήγησαν περισσότερο. Όσον αφορά το Ναζιστικό Κόμμα, υπάρχει καλός λόγος να πιστεύουμε ότι τουλάχιστον τα τρία τέταρτα των κεφαλαίων του, ακόμη και μετά το 1930, προέρχονταν από τις εβδομαδιαίες εισφορές και από τα εισιτήρια στις μαζικές συνελεύσεις από τις οποίες τα μέλη των ανώτερων τάξεων ήταν πάντα εμφανώς απόντα ..[28]

Σε τελική ανάλυση, ο Χίτλερ ήταν ένας έντιμος άνθρωπος που ήθελε το καλύτερο για τον λαό του. Και ο Πούτιν, αν και δεν φαίνεται να είναι ρατσιστής και αντισημίτης όπως ήταν ο Χίτλερ.

Ἀπό : unz.com

φωτό

Ἡ Πελασγική