« Ἡ Πηγάδα τοῦ Μελιγαλᾶ » ΘΝΗΤΟΙ,ΤΟΙΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙΣ ΓΟΝΥ ΚΛΙΝΑΤΕ

Στη φωτογραφία (μερική Άποψη) Εκατοντάδες Σταυροί Ελλήνων. Ανδρών, Γυναικών, Παιδιών, θύματα των Ελασιτών. Όλοι τους μάρτυρες της "Προσφοράς των Ελασιτών σ΄ αυτόν τον τόπο".

Και όπως είπαμε, οι εικόνες μιλάνε: Η αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ σε όλο της το Μεγαλείο. Αυτά τα έγκλήματα και οι ομαδικές σφαγές Γυναικοπαίδων στο Μελιγαλά , έγιναν ενάμιση μήνα πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Ελλάδα.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΜΠΡΟΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ 29-8-1945

Αι κομμουνιστικαί οργανώσεις Πελοποννήσου, αφού δια βιαίων αιφνιδιαστικών ή και δολίων τρόπων, διέλυσαν τας εκεί εθνικάς ανταρτικάς οργανώσεις, άφού εδολοφόνησαν τά ηγετικά πρόσωπα τών εθνικών οργανώσεων (Γιαννακόπουλον, Βρεττάκον, Καραχάλιον, Θεοχαρόπουλον, κλπ), αλλά και πολλούς εκ των απλών μαχητών, εκυριάρχησαν εις τήν περιοχήν.

Αρχίζει τότε, ένα όργιον εγκληματικών ενεργειών κατατρομοκρατήσεως του λαού και προσπάθεια εξοντώσεως παντός αντιφρονούντος πολίτου, πολλοί των οποίων εζήτησαν καταφύγιον εις τα εξ ανάγκης συγκροτηθέντα «Τάγματα Ασφαλείας».

Αποκορύφωμα τοϋ εγκληματικού οργίου, ή «Πηγάδα του Μελιγαλά», όπου εφονεύθησαν κατά τον πλέον κτηνώδη τρόπον, 1.500 περίπου άνθρωποι πάσης ηλικίας.

Ό ε.α. Συνταγματάρχης Ηλίας Θεοδωρόπουλος εις τό βιβλίον του «Η ΠΗΓΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ», αναφέρει, με πλήρη στοιχεία 1.142 αγρίως βασανισθέντας και κτηνωδώς δολοφονηθέντας Ελληνας πολίτας, μεταξύ των οποίων και 75 νέοι, ηλικίας 14-20 ετών. (σ.σ και 8χρονος με τον Πατέρα του)

Ένα απόσπασμα εκ του βιβλίου (σελ 117-120).

«..Η εκτέλεσις του τερατουργήματος αρχίζει.

Πρόκειται περί εκδηλώσεων αφάνταστου αγριότητος των κομμουνιστών κατά τής Ελληνικής Φυλής. Η παγκόσμιος ιστορία δεν έχει καταγράψει μεγαλύτερο.

Υπάρχουν βεβαίως αι ομαδικαί εκτελέσεις από τους Γερμανούς τών Εβραίων, τών 1.000 Καλαβρυτινών κ.ά. Από τους Ρώσους των 10.000 Αξιωματικών, Οπλιτών και Πολιτών Πολωνών εις το δάσος του ΚΑΤΥΝ κ ά.

Αλλά σαν το μεγάλο ομαδικό έγκλημα των 1.500 Ελλήνων είς Μελιγαλά τον Σεπτέμβριον 1944 δεν ομοιάζει άλλο

Μόνον ένας μεγάλος εχθρός της Ελλάδος θα ήδύνατο να συλλάβη και να αποφασίση τέτοιο ομαδικό και τρομερό έγκλημα κατά ειδεχθή τρόπον και με υποχρεωτικήν παρουσία εις τόν τόπον της σφαγής, εις τήν ΠΗΓΑΔΑ των κατοίκων της περιοχής, συγγενών και φίλων των σφαγιαζομένων.

Ας παρακολουθήσωμεν την εκτέλεσιν του μεγίστου αυτού εγκλήματος.

Γύρωθεν τής ΠΗΓΑΔΑΣ συγκεντρώνουν οι βάρβαροι υποχρεωτικώς τους κατοίκους των πέριξ χωρίων δια να παρακολουθήσουν τό θέαμα. Τοποθετούνται εις τά χείλη της Πηγάδας οι δήμιοι, οι έκτελεσταί, οι σφαγείς.

Τμήματα τοϋ ΕΛΑΣ παραλαμβάνουν από τό ΜΠΕΖΕΣΤΕΝΙ άνά 100 κρατουμένους και δεμένους μέ καλώδια τρεις – τρεις τους μεταφέρουν είς τήν Πηγάδα.

Πολλοί μόλις έβγαιναν άπό τά Μπεζεστένι και προχωρούσαν προς τήν Πηγάδα ήρχιζαν να τραγουδούν:

«Εχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκειά ζωή και συ δύστυχη Πατρίδα έχε γεια παντοτεινή».

Η θυσία των Σουλιωτισσών εις το Σούλι το 1821 επαναλαμβάνεται το 1944 κατά τόν πλέον τραγικώτερον τρόπον είς τόν Μελιγαλά.

Η ελευθερία της Ελλάδος πληρώνεται και εδώ με πολύ Ελληνικόν αίμα.

Γυμνοί, ανυπόδητοι, νηστικοί, διψασμένοι, τραυματίαι, ασθενείς, καλούνται άπό τά τέρατα νά βαδίσουν.Οι περισσότεροι μουδιασμένοι από την ακινησίαν τόσων ημερών δεν δύνανται να βαδίσουν αμέσως και γρήγορα.

Οι κομμουνισταί σφάζουν αμέσως επί τόπου όσους δεν βαδίζουν γρήγορα.

Οι παρασυρόμενοι από τον σφαγιασθέντα – είναι και αυτοί δεμένοι με το ίδιο καλώδιο – σφάζονται και αυτοί.

Όποιος τολμά κατά την διαδρομήν να είπη έναν λόγον, ένα παράπονον ή να του διαφυγή ένα βογγητό, ενας πόνος, σφάζεται αμέσως.

Κατά την διαδρομήν των 2.500 και πλέον μέτρων από το ΜΠΕΖΕΣΤΕΝΙ έχουν τεχνηέντως τοποθετηθεί κομμουνισταί και προετοιμάζουν και προκαλούν τό πλήθος φωνάζοντες: θάνατος – θάνατος – θάνατος.

Μερικοί εξ αυτών ευρίσκουν ευκαιρίαν, τρέχουν και σφάζουν όσους θέλουν.

Ετσι ποτέ δεν έφθασαν και οι 100 ζωντανοί από το ΜΠΕΖΕΣΤΕΝΙ εις την Πηγάδα.

Εις την ΠΗΓΑΔΑ οι δήμιοι, οι εκτελεσταί, οι σφαγείς παραλαμβάνουν κάθε τριάδα και την μεταφέρουν εις τα χείλη της Πηγάδας, τους σφάζουν «μία μαχαιριά είς τήν κοιλίαν ή τήν καρδίαν ή τήν καρωτίδα» – και ημιθανείς τους ρίπτουν μέσα.

Τούτο συνεχίζεται επί 3 «ΤΡΕΙΣ» ημέρας άνευ διακοπής μέχρις ότου δεν υπάρχουν άλλοι.

Διά πολλούς εφαρμόζεται αγριώτερος τρόπος.

Με πελέκεις και κλαδευτήρια τους κόπτουν χέρια και πόδια, αυτιά και μύτες.

Από τας οιμωγάς των ούτω ακρωτηριασθέντων, τα τέρατα ευφραίνονται και διασκεδάζουν και πριν αποθάνουν οι ακρωτηριασθέντες ρίπτονται από τους δήμιούς των ημιθανείς εις την Πηγάδα.

Τι είναι εκείνο που ακούγεται από την Πηγάδα;

Αδύνατον να καθορισθή.

Το πλούσιον Ελληνικόν λεξιλόγιον αδυνατεί να προφέρη λέξεις και φράσεις διά την περιγραφήν του.

Ο πυθμήν της Πηγάδας κοχλάζει, τα έγκατα της γης αναταράσσονται και βοούν, αι σάρκαι των κρεουργηθέντων σφαδάζουν.

Αι οιμωγαί πληρούν τον αέρα και σπαράσσουν καρδίας.

Οι σφαγείς μένουν ατάραχοι και συνεχίζουν, συνεχίζουν, συνεχίζουν τό μακάβριον έργον των.

Φρίκη, φρίκη, φρίκη.

Εις την Πηγάδα, εις το Μπεζεστένι, εις την Μερόπην, εις την Ανθούσαν, εις το Σολάκιον, εις το Νεοχώριον εσφαγιάοθησαν αδιακρίτως, Ιερείς, Επιστήμονες, Αγρότες, Εργάτες, Επαγγελματίαι, πάσης ηλικίας, νέοι και γέροι αμφοτέρων τών φύλων».

Συνταγματάρχου ε.α Ηλία Θεοδωρόπουλου

...............................

Η σελίς αυτή της Ιστορίας μας είναι ντροπή και παραφωνία μεταξύ των άλλων ενδόξων σελίδων της. Είναι όμως οδυνηρή διδαχή για το σήμερα, για το αύριο, για το πάντοτε.

Τιμή και δόξα και ευγνωμοσύνη εις αυτούς, που με το αίμα τους κράτησαν το όνομα του «Έλληνος» ψηλά, καθαρό, άσπιλλο.

Και τέτοιοι είναι και οι ένδοξοι νεκροί του Μελιγαλά.

Πρέπει λοιπόν να τιμάται η μνήμη των θυμάτων του Μελιγαλά για να μας θυμίζει τον άδικο χαμό τους, αλλά και την βαρβαρότητα των των ανθελλήνων σφαγέων τους ... ΘΝΗΤΟΙ,ΤΟΙΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙΣ ΓΟΝΥ ΚΛΙΝΑΤΕ

Ὁλόκληρο τό θέμα μπορεῖτε νά τό διαβάσετε,ΕΔΩ.

Ο Βελουχιώτης, επικεφαλής του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου, ήταν μακριά στις μάχες Καλαμάτας και Μελιγαλά, αλλά σε συνεχή επαφή μέσω ασυρμάτου με τον καπετάνιο της ταξιαρχίας. Πριν από τις μάχες είχε κοινοποιήσει διαταγή ώστε «πας συλλαμβανόμενος ταγματασφαλίτης να τυφεκίζεται επί τόπου». Εφτασε στον Μελιγαλά στις 15 Σεπτεμβρίου, μετά το τέλος της μάχης, και παρέμεινε ως τις 17 το μεσημέρι.

Στις 16 επισκέφθηκε τους χιλιάδες κρατουμένους στο Μπεζεστένι, μαζί με Νίκο Μπελογιάννη, Τάσσο Κουλαμπά και Αχιλλέα Μπλάνα. Βρήκε τους αιχμάλωτους ταγματασφαλίτες, έγινε έξω φρενών και έδωσε διαταγή να μη γλιτώσει κανείς. Επελέγη εξαμελής επιτροπή να εφαρμόσει τη διαταγή και ορίστηκαν ως σφαγείς οι αντάρτες μιας διμοιρίας του 8ου συντάγματος ΕΛΑΣ Λακωνίας από χωριά του Πάρνωνα. Οι περίπου 30 αντάρτες παρέμειναν στον Μελιγαλά και έσφαζαν στην Πηγάδα.

Η σφαγή άρχισε Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου και τελείωσε Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου. Κράτησε τέσσερα εικοσιτετράωρα! Ηταν μαζική δολοφονία, σχεδιασμένη από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ Πελοποννήσου...( ἀπό ἐδῶ.  φωτό) 

Δέν ξεχνοῦμε. 

Ἡ Πελασγική