Ἱεράρχης καί Μασώνος,γίνεται; μέρος Β΄

Ειρηναίος Μητροπολίτης   (ἐδῶ)

 (1878 Βιθυνία – ΑΘήνα 1963) 

Το 1898 εισήλθε στην σπουδαία Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την αποφοίτησε το 1905, αφού δύο χρόνια πριν χειροτονήθηκε διάκονος. Δίδαξε επί 2ετία στο σχολαρχείο της Αρτάκης Κυζίκου. Το 1907 εισήλθε στην υπηρεσία του Πατριαρχείου. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος και του εδόθη η Μητρόπολης Λαμψάκου – Δαρδανελίων .
Κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου τα Δαρδανέλια έγιναν πολεμικό θέατρο συγκρούσεων. Ο Ειρηναίος αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στην Πόλη και να γίνει Συνοδικός. Το 1922 επί Πατριαρχίας Μελετίου Δ΄ μετατέθηκε στην Μητρόπολη Ελάσσονος έως το 1924.

Το 1925 επανέκτησε τον τίτλο του Μητροπολίτη Δαρδανελίων Ως τιτουλάριος Επίσκοπος Δαρδανελλίων και Λαμψάκου μετέβη το 1924 στο Παρίσι-για λόγους υγείας και ενεγράφη στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, όπου παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας, Φιλοσοφίας...

Την επόμενη χρονιά 1926 εκλέχθηκε Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας με προσάρτηση το 1931. διέθεσε κτηματική περιουσία της Μητρόπολης για την ανέγερση του νέου κτιρίου του Πυθαγορείου Γυμνασίου...Συνέβαλε στην συνεργασία ιερολοχιτών και αντάρτικων ομάδων...

Όταν η Σάμος βομβαρδίστηκε στις 17 Νοεμβρίου 1943 από τους Γερμανούς ως προάγγελμα της εν συνεχεία κατάληψής της , ο Ειρηναίος ειδοποιήθηκε να εγκαταλείψει το νησί και να μεταβεί στην Τουρκία... (ἐδῶ)

Χερουβείμ Άννινος,Μητροπολίτης
(1890 Κεφαλλονιά-Τρίκαλα 1952)
Στοά : Δελφοί (ἐδῶ)

Ο Χερουβείμ Άννινος ήταν Μητροπολίτης Παροναξίας κατά τη δεκαετία 1935-1945.
Καταγόταν από το Ληξούρι της Κεφαλλονιάς και γεννήθηκε το 1890. Όσο ήταν μητροπολίτης, η Ιερά Μητρόπολις Παροναξίας ενώθηκε με τη Θήρα υπό την ονομασία «Παροναξίας καί Θήρας». Το 1945 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών. Πέθανε το 1952.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, υπήρξε μέλος της μασονικής στοάς «Δελφοί».(ἐδῶ)

Βασίλειος Γ΄ Οἰκουμενικός Πατριάρχης
(Χρυσούπολη 1846 – Κων/πολη 1929) 
Στοά : Πρόοδος-ἐδῶ-

(κατά κόσμον Βασίλειος Γρηγοριάδης, 1846 - 29 Σεπτεμβρίου 1929) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης από το 1925 ως το 1929.
Γεννήθηκε το 1846 στη Χρυσούπολη (Σκούταρι) της Χαλκηδόνας. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος ιεροψάλτης, και η Αικατερίνη. Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία το Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1871. Την επόμενη χρονιά διορίστηκε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου δίδαξε για μια οκταετία εβραϊκή γλώσσα, ερμηνευτική, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, γεωγραφία. Παράλληλα ασχολούνταν με την ιστορική έρευνα χειρογράφων και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις. Ενώ ήταν καθηγητής, εστάλη από τη Σχολή για περαιτέρω σπουδές στην Ευρώπη. Εργάστηκε στις βιβλιοθήκες της Ρώμης, του Βερολίνου, της Λειψίας, του Λονδίνου και της Βιέννης. Το 1884 ανακηρύχθηκε διδάκτορας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου.

Το 1884 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και διορίστηκε διευθυντής της ιερατικής σχολής του Πατριαρχείου. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και προχειρίστηκε αρχιμανδρίτης από τον Πατριάρχη Ιωακείμ το Μεγαλοπρεπή.

Το 1909 εξελέγη Μητροπολίτης Πελαγονίας και το 1910 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Νίκαιας.

Στη Νίκαια παρέμεινε μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών, κατά την οποία κρίθηκε ανταλλάξιμος και ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ΄. Μετά την παραίτηση του Πατριάρχη, η ενδημούσα Σύνοδος εξέλεξε το Βασίλειο διάδοχό του, στις 13 Ιουλίου 1925, σε ηλικία 79 ετών.

Επί της Πατριαρχίας του υπογράφτηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η ανταλλαγή των πληθυσμών, από την οποία εξαιρέθηκε η Σύνοδος, οι επίσκοποι του Πατριαρχείου και ο Πατριάρχης...αναθεωρήθηκε ο Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους...

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, υπήρξε μέλος μασονικής στοάς.(ἐδῶ)

Βενέδικτος – Πατριάρχης Ιεροσολύμων 
(Προύσα 1892 – Ιεροσόλυμα 1980)
Στοά : Αδελφοποίησις (ἐδῶ)

Ο Πρόεδρος Κένεντι λαμβάνει την ανώτατη διάκριση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων,τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου με τεμάχιο Τιμίου Σταυρού,από τα χέρια του Βενέδικτου Α΄, Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 1961.(ἀπό ΕΔΩ)

Γεννήθηκε το 1892 στο χωριό Τσεσνείρο της Προύσης. Το 1906, σε ηλικία 14 ετών, μετέβη στα Ιεροσόλυμα, όπου αφιερώθηκε και σπούδασε στην τοπική Ιερατική Σχολή.
Τή 23 Σεπτεμβρίου 1914 διωρίσθη Γραμματεύς έν τοις Πατριαρχικοις Γραφείοις...τή 3 Δεκεμβρίου 1914, μετονομασθείς Βενέδικτος και τή επομένη έχειροτονήθη Διάκονος επί του Φρικτού Γολγοθά υπό του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος Κελαδίωνος, ύφ' ού καΐ έζητήθη ίνα υπηρέτηση έν τη Μητροπόλει Άκρης.
Κατά την άπαγωγήν του Μακαριότατου και της Συνόδου είς Δαμασκόν ήκολούθησεν αύτούς, διαταγή  Μακαριωτάτου, ώς διάκονος...Τη 9η Σεπτεμβρίου 1921 ένεκρίθη Συνοδική άποφάσει άπελθείν είς Αθήνας έπι συμπληρώσει των σπουδών αυτού έν τω Έθνικω Πανεπιστήμιω, ένθα έσπούδασε τά Νομικά και έν έτει 1925 ..διήκουσε μαθήματα Θεολογίας έν τω Πανεπιστήμιω Αθηνών...Τον Φεβρουάριον του 1929 διωρίσθη είς την έν Αθήναις Έξαρχίαν έξαρχος του Παναγίου Τάφου.

Τον Οκτώβριο του 1929 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη, και διορίστηκε Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα. Έμεινε στη θέση αυτή ως το 1946.Κατά την περίοδο 1946-1951 ήταν μέλος της Ιεράς Συνόδου του πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Το 1951 χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος. Στις 29 Ιανουαρίου 1957 εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων...Κατά τα πρώτα έτη της Πατριαρχίας του εκδόθηκε νόμος της Ιορδανικής κυβέρνησης (27/1-7-1958), ο οποίος κατοχυρώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας στα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων.
Τον Ιανουάριο του 1964 συναντήθηκε στα Ιεροσόλυμα με τον Πάπα Παύλο ΣΤ'.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, υπήρξε μέλος της μασονικής στοάς «Αδελφοποίησις».(ἐδῶ)

Στήν ὁποία σελίδα τῶν μασόνων διαβάζουμε διευκρινιστικά γιά τήν συνάντησιν μέ τόν Πάπα :

φωτό

Συναντήθηκε με τον Πάπα Παύλο τον Στ’ στα Ιεροσόλυμα μαζί με τον επίσης μεγάλο Τέκτονα Πατριάρχη Αθηναγόρα σε μία πρωτοφανή και ξεχωριστή παγκόσμια Χριστιανική προσπάθεια συνεργασίας και διαλόγου των Εκκλησιών. Στη διάρκεια αυτής της συνάντησης έγινε η αμοιβαία άρσης του αναθέματος από την εποχή του Σχίσματος ( 1054)(ἐδῶ)

Καί γιά τίς τιμές πού ἔλαβε ὁ Βενέδικτος :

Τιμήθηκε με τιμητικές διακρίσεις, όπως: Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Αποστόλων , Μεγαλόσταυρο του Γεωργίου Α΄, Το ανώτατο παράσημο της Ιορδανίας κ.α(ἐδῶ)

Ιωακείμ Γ’ ο Μεγαλοπρεπής,Οἰκουμενικός Πατριάρχης 
Στοά: Πρόοδος (ἐδῶ)

 γεννήθηκε στο προάστιο Βαφειοχώρι (Μπογιατζήκιοϊ) της Κωνσταντινούπολης τον Ιανουάριο του 1834 και το κοσμικό του όνομα ήταν Δεβετζής ή Δημητριάδης, με καταγωγή από το Κρούσοβο της Πελαγονίας.

Το 1852 χειροτονήθηκε διάκονος από το Μητροπολίτη Πωγωνιανής Νίκανδρο στο Βουκουρέστι, όπου και παρέμεινε ως το 1854 σπουδάζοντας και μαθαίνοντας ρουμανικά.Από το 1854 ως το 1860 υπηρέτησε ως ιεροδιάκονος στους ελληνικούς ναούς της Βιέννης, συνεχίζοντας τις σπουδές του και μαθαίνοντας γερμανικά..
Πνευματικό παιδί του Μητροπολίτη Κυζίκου και μετέπειτα Οικουμενικού πατριάρχη Ιωακείμ Β', μετά την εκλογή του τελευταίου στον οικουμενικό θρόνο χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1863 και διορίστηκε Μέγας Πρωτοσύγκελλος. Τον Δεκέμβριο του 1864 εξελέγη Μητροπολίτης Βάρνης, θέση στην όποια παρέμεινε ως το 1874. Μετά την επάνοδο του Ιωακείμ Β' στον οικουμενικό θρόνο ανέλαβε τη Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης τον Ιανουάριο του 1874, την οποία ποίμανε ως το 1878.

Στις 4 Οκτωβρίου 1878, μετά τον θάνατο του Ιωακείμ Β', εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης...Έκτισε το Ιωακείμειο Παρθεναγωγείο...  ίδρυσε την Πατριαρχική Βιβλιοθήκη, έθεσε τα θεμέλια του νέου οικοδομήματος της Μεγάλης του Γένους Σχολής στο λόφο του Φαναρίου (30 Ιανουαρίου 1880) και επέκτεινε τις κτιριακές εγκαταστάσεις του Πατριαρχείου...

Το 1879 αναγνώρισε το αυτοκέφαλο της σερβικής Εκκλησίας και μεταβίβασε τη Μητρόπολη Δρύστρας στην Εκκλησία της Ρουμανίας. Το 1882 παραχώρησε τις μητροπόλεις Θεσσαλίας και Άρτας στην ελληνική Εκκλησία αφού ήδη είχε προηγηθεί η πολιτική τους ενσωμάτωση. Στις 30 Μαρτίου 1884 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση επειδή αντέδρασε στις απαιτήσεις της τουρκικής κυβέρνησης να καταργηθούν τα προνόμια που είχαν παραχωρηθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Στις 25 Μαΐου 1901 επανήλθε στον οικουμενικό θρόνο, καθώς εξελέγη για δεύτερη φορά Οικουμενικός Πατριάρχης, διαδεχόμενος τον παυθέντα Κωνσταντίνο Ε΄...ίδρυσε ορφανοτροφείο θηλέων στη νήσο Πρώτη και αρρένων στην Πρίγκηπο, συνέστησε τη σχολή Γλωσσών και Εμπορίου με μαθητές και Τούρκους, συμπλήρωσε την οικοδομή των νοσοκομείων Βαλουκλή βοηθούμενος κυρίως από τις οικογένειες Ζαρίφη, Μαυρογορδάτου, Βαλλιάνου, Νεγρεπόντη, Κορωνιού, Σινιόσογλου

Στις 18 Μαρτίου 1908 εξέδωσε Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο, με τον οποίο οι ορθόδοξες ελληνικές κοινότητες που λειτουργούσαν στην Ευρώπη, την Αμερική και σε άλλες χώρες, παραχωρούνταν στην Εκκλησία της Ελλάδος

Τιμήθηκε με τα ανώτερα παράσημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και των Βασιλείων Ελλάδος, Βουλγαρίας, Αιγύπτου, Ρωσίας και Ρουμανίας (ἐδῶ)

Περιέργως ἡ σελίς τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχει προσθέσῃ τό βιογραφικό τοῦ Ἰωακείμ Γ΄ !

Μελέτιος Β΄ (Μεταξάκης)
Στοά : Ἀρμονία (ἐδῶ)

Γιά τόν Μελέτιο ( γεννήθηκε στο χωριό Παρσάς του Λασιθίου Κρήτης,τό 1871. Το κοσμικό του όνομα ήταν Εμμανουήλ Μεταξάκης) κάναμε ἀναφορά στό θέμα μέ τόν Ἀθηναγόρα -ἐδῶ-:

Τον Μάρτιο του 1918 διαδέχθηκε τον Θεόκλητο Α' στη Μητρόπολη Αθηνών όπου παρέμεινε δύο έτη. Προϊόν απροκάλυπτης επέμβασης της Βενιζελικής παράταξης τόσο η απομάκρυνση του πρώτου, όσο και η τοποθέτηση του δεύτερου, ο Μελέτιος είχε προταθεί από τον στενό συνεργάτη του Βενιζέλου Ανδρέα Μιχαλακόπουλο από τον Νοέμβριο του 1916
Ἔγινε γιά 17 μῆνες Οἰκουμενικός Πατριάρχης,ὁ Μελέτιος καί ἀπό τό 1926 ἕως τόν θάνατό του (1935) Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας.
Ἦταν ἐπί τῶν ἡμερῶν του πού υἱοθετήθηκε τό νέο ἡμερολόγιο,τόσο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας.
(Περισσότερα γιά τόν Μελέτιο Β΄ ἐδῶ καί στήν σελίδα τῆς Στοᾶς,βεβαίως )

Φώτιος ( Πέρογλου )Πατριάρχης Αλεξανδρείας     
(Τήνος 1853- Ζυρίχη 1925)
Στοά: Πυθαγόρας (ἐδῶ)

Ἐδῶ θέλω λίγο τήν προσοχή σας,διότι ὑπάρχει μία διαφορετική εἰκόνα ἀπό αὐτήν πού δίδεται ἀπό τό βικιπαίδεια,τό ὁποῖο κατά περίεργον τρόπον (ἀπό αὐτά πού συνηθίζει...) παρουσιάζει τήν βιογραφία τοῦ Φωτίου (ἐδῶ) μένοντας στά σημαντικότατα θέμα πού πρέπει :

Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχείας του, διακρίθηκε για τα πατριωτικά του αισθήματα, ενώ ενίσχυσε παντοιοτρόπως τον Μακεδονικό Αγώνα.
Επί των ημερών του ανέκυψε το ημερολογιακό ζήτημα, το ζήτημα δηλαδή της διόρθωσης του ημερολογίου από το ιουλιανό στο γρηγοριανό. Στο θέμα αυτό ετάχθη εξαρχής αναφανδόν κατά της αλλαγής του ημερολογίου.

Σε επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο ανέφερε ότι η Εκκλησία Αλεξανδρείας «ουδεμίαν ουδαμώς έβλεπεν ανάγκην, αλλ' ουδ' απλώς περιστάσεων συνθήκην ή φοράν επιβάλλουσαν την διόρθωσιν του εν χρήσει της Ορθοδόξου Εκκλησίας ημερολογίου», συνδέοντας την αλλαγή με δογματικά θέματα.

Τελικά το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας δέχθηκε την αλλαγή από την 1ης Οκτωβρίου 1928, επί των ημερών του διαδόχου του, Μελετίου( Πελασγική : Τοῦ φίλου τοῦ Μπενί Σελόν,ὅπως ἔχουμε προαναφέρει).

Κάτι πού σαφῶς καί δέν βρίσκουμε στό βιογραφικό πού παρουσιάζει ἡ Στοά,ἡ ὁποία βλέπει ὡς σπουδαιότερα καί πάντως ὄχι πατριωτική δρᾶσιν,κάτι πού ἰσχύει καί γιά τίς λοιπές βιογραφίες (ὅσον ἀφορᾷ τούς ἱεράρχες...)  :

...Ο Αυτοκράτωρ της Γερμανίας τον παρασημοφόρησε κατά την επίσκεψή του στους Αγίους Τόπους.Το 1899 ο Φώτιος εξελέγη παμψηφεί Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας...εκπροσώπησε την Ορθοδοξία σε Παγκόσμιες εορταστικές εκδηλώσεις και συνέδρια (1925) Αγγλία και Σουηδία.
Το έργο που προσέφερε ήταν μεγάλο, αναφέρουμε την ίδρυση και κάλυψη περιοχών της Αιγύπτου με νέους ναούς και Μητροπόλεις. Την δημιουργία Πατριαρχικού τυπογραφείου, σχολές εκπαίδευσης (Ζερβουδάκειο Σχολή, Σαλβάγειο Εμπορική σχολή), με πολιτιστικούς συλλόγους (Πτολεμαίος κ,α.) (ἐδῶ).

Χρύσανθος Αρχιεπίσκοπος
Στοά: Renaissance (ἐδῶ)

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (κατά κόσμον Χαρίλαος Φιλιππίδης, Γρατινή Ροδόπης, 1881 – Αθήνα, 28 Σεπτεμβρίου 1949) ...Το 1897 εισήχθηκε στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης...1907 οπότε απήλθε προς ευρύτερες σπουδές στην Ευρώπη με την οικονομική βοήθεια των προυχόντων της Τραπεζούντας. Λειψία της Γερμανίας και στην Λωζάνη της Ελβετίας επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη ..Την ίδια εποχή γνωρίστηκε με τον Ίωνα Δραγούμη και με τον στενό συνεργάτη εκείνου τον Αθανάσιο Σουλιώτη - Νικολαΐδη με τους οποίους και ανέπτυξε μια μεγάλη φιλία... 
Επίσης οι εθνικιστικές ιδέες του Περικλή Γιαννόπουλου την ίδια εποχή δεν έπαυσαν να τον συγκινούν... 
1913, ο Χρύσανθος εξελέγη μητροπολίτης στην Τραπεζούντα του Πόντου...Τον Απρίλιο του 1916 ανέλαβε τη διοίκηση της Τραπεζούντας από τον τούρκο βαλή Μεχμέτ Τζεμάλ Αζμή μπέη. Από τη θέση αυτή κατάφερε να επεκτείνει αποτελεσματικά τη προστασία του και προς τους Έλληνες των γειτονικών περιοχών Ροδόπολης και Χαλδείας... 
...το 1919 ο Χρύσανθος κλήθηκε από τον τότε τοποτηρητή του Οικουμενικού Θρόνου Δωροθέου (Μητροπολίτη Προύσας) και από τον Αλέξανδρο Παπά να εκπροσωπήσει τον αλύτρωτο Ελληνισμό του Πόντου στο Παρίσι κατά τις εκεί διασκέψεις... επιδέξιων χειρισμών των εμπιστευμένων στο Χρύσανθο θεμάτων ενώπιον των «Μεγάλων». Τότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον εξουσιοδότησε να προχωρήσει σε διακρίβωση δυνατοτήτων για απ΄ ευθείας συνεννοήσεις με τους Τούρκους. Ακολούθησαν πολλές και ενθαρρυντικές επαφές, πλην όμως ο Βενιζέλος προτίμησε να μη δώσει συνέχεια όταν διαγνώσθηκε ότι «...οι διεκδικήσεις επί της Θράκης και της Δυτικής Μακεδονίας εύρισκαν διπλωματική κατευόδωση».

... Το 1921 ο Δημήτριος Γούναρης κάλεσε τον Χρύσανθο να μετάσχει της ελληνικής αποστολής στο Λονδίνο. Κατά τον χρόνο της παραμονής του Χρύσανθου στο Λονδίνο στη Τουρκία ειδικό «Δικαστήριο της Ανεξαρτησίας» καταδικάζει ερήμην τον Μητροπολίτη Τραπεζούντας εις θάνατο... το 1922, ο Χρύσανθος κατέφυγε τελικά στην Αθήνα...Το 1926 διορίζεται από την τότε κυβέρνηση ως "αποκρισάριος" του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Αθήνα, θέση που θα διατηρήσει μέχρι το 1938...Το 1937 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

... 5 Νοεμβρίου του 1938 εκλέχθηκε μετά από τρίτη ψηφοφορία ο Κορινθίας Δαμασκηνός με οριακή εκλογή λαμβάνοντας 31 ψήφους έναντι 30 του Χρύσανθου. Ο Δαμασκηνός εκλέγεται τελικά Αρχιεπίσκοπος με 31 ψήφους έναντι 30 του Χρυσάνθου στις 5 Νοεμβρίου 1938. .. Το μεταξικό καθεστώς, θεωρώντας τον Δαμασκηνό οπαδό του βενιζελισμού και ως εκ τούτου ανεπιθύμητο για την ανάληψη της διοίκησης της Εκκλησίας, προτρέπει μία ομάδα ιεραρχών, με επικεφαλής το Μητροπολίτη Φθιώτιδος Αμβρόσιο, να καταθέσουν προσφυγή για ακύρωση της εκλογής Δαμασκηνού στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Σ.τ.Ε.) με αιτιολογία τη συμμετοχή στους εκλέκτορες του Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως Ιωάννη, ο οποίος είχε καταδικαστεί για σιμωνία ...

Το Σ.τ.Ε. αποφάσισε οριακά, με 8 έναντι 7 ψήφων, την αποδοχή της προσφυγής των ιεραρχών και ακύρωσε την εκλογή Δαμασκηνού .... Μετά την απόφαση αυτή το καθεστώς δημοσιεύει τον ειδικό αναγκαστικό νόμο 1493 της 3 Δεκεμβρίου 1938 διορίζοντας «Αριστίνδην Σύνοδο»  όπου και αναδείχθηκαν τελικά τρεις υποψήφιοι Ακολούθως και σύμφωνα λοιπόν με τα οριζόμενα του παλαιού νόμου, ο - ευρισκόμενος στο Λονδίνο - Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ εξέλεξε τον Χρύσανθο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών...
 Με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος ανέπτυξε έντονη εθνική δράση, εμψυχώνοντας τον λαό και τον Στρατό της χώρας. Όταν η Ελλάδα έπεσε στα χέρια του Άξονα το 1941, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει τη δωσίλογη κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου...

 Για την στάση του αυτή, στις 2 Ιουνίου του 1941, με Συντακτική Πράξη της κατοχικής κυβέρνησης, καθαιρέθηκε από το αξίωμά του. 
 Στις 17 Ιουνίου του 1941, η Κυβέρνηση Τσολάκογλου δημοσίευσε Νομοθετικό Διάταγμα για τη σύγκληση Μείζονος Συνόδου που θα αποφάσιζε για το κύρος της αρχιεπισκοπικής εκλογής του Χρύσανθου ...Η Σύνοδος θεώρησε, με απόφασή της, ως μη γενόμενη την εκλογή του Χρύσανθου και ανύπαρκτη την αρχιεπισκοπική του θητεία, ενώ χαρακτηριζόταν ΄΄επιβάτης΄΄ του θρόνου, δηλαδή παράνομα ευρισκόμενος στην ηγεσία της ελλαδικής Εκκλησίας.

Ο Χρύσανθος σε όλη τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής τήρησε την ίδια εχθρική στάση απέναντι σε όλες τις δοσιλογικές κυβερνήσεις, ακόμα και όταν του δόθηκε από την κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη η δυνατότητα να επανέλθει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, κάτι που απέρριψε. 

Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, τάχθηκε υπέρ της «δυναμικής αντιμετώπισης» των κομμουνιστών...
Μεταπελευθερωτικά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν προέβησαν στην ακύρωση των διαταγμάτων της Κυβέρνησης Τσολάκογλου με τα οποία είχε παυθεί ο Χρύσανθος...τελικά υπέβαλλε τυπικά και την παραίτησή του. Αφού πέθανε ο Δαμασκηνός και ένα μήνα πριν πεθάνει και ο ίδιος, ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος, τον αναγνώρισε κατ΄άκραν εκκλησιαστικήν οικονομίαν, ως τέως Αρχιεπίσκοπο Αθηνών

 Δείτε το Τεκτονικό Μέγαρο, στην Κηφισιά, που ολοκλήρωσε η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος

Καί κάπου ἐδῶ σταματοῦν οἱ παρουσιάσεις τῶν Ἱεραρχῶν οἱ ὁποῖοι ταυτοχρόνως ἦσαν καί μέλη μασωνικῶν στοῶν.Τό περίεργον εἶναι ὅτι δέν ἀναφέρεται οὐδείς τῶν συγχρόνων χρόνων,μήπως,λέω τώρα,πρέπει νά περάσῃ 100ετία ὥστε νά συμπεριληφθοῦν στούς ἀναλόγους «διακεκριμένους ἕλληνες τέκτονες» ; Ποιός ξέρει,ἴσως καί αὐτοί νά εἶναι σάν ἐκεῖνα τά ἄκρως ἀπόρρητα ἔγγραφα πού θέλουν τόν χρόνο τους γιά τόν ...ἀποχαρακτηρισμό  καί τήν δημοσιοποίησίν τους...


Ἱεράρχης καί Μασῶνος,γίνεται; μέρος Α΄ 

ΤΕΚΤΟΝΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΘΑΜΩΝΕΣ ΜΑΣΩΝΙΚΩΝ ΣΤΟΩΝ


Ἡ Πελασγική