«Ἡ οὐσία τῆς ἀλήθειας ἀποκαλύπτεται ὡς ἐλευθερία.»

~ Johann Gottlieb Fichte 

«Τὸ εἶδος τῆς φιλοσοφίας ποὺ ἐπιλέγει κανεὶς ἐξαρτᾶται, ἑπομένως, ἀπὸ τὸ εἶδος τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι· διότι ἕνα φιλοσοφικὸ σύστημα δὲν εἶναι ἕνα νεκρὸ ἔπιπλο ποὺ μποροῦμε νὰ ἀποδεχτοῦμε ἢ νὰ ἀπορρίψουμε ὅπως θέλουμε, εἶναι μᾶλλον κάτι ποὺ ἐμψυχώνεται ἀπὸ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀτόμου ποὺ τὸ κατέχει.» 

 «Ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ κάνῃ αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνει· καὶ ὅταν λέει ὅτι δὲν μπορεῖ, εἶναι ἐπειδὴ δὲν θὰ τὸ κάνῃ.» 

 «Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐπιδιώκουν σθεναρὰ τὴν εὐτυχία ἁρπάζονται ἀπὸ τὸ πρῶτο ἀντικείμενο ποὺ τοὺς προσφέρει ὁποιαδήποτε προοπτικὴ ἱκανοποίησης, ἀλλὰ ἀμέσως στρέφουν τὸ βλέμμα τους ἐνδοσκοπικὰ καὶ ρωτοῦν: 

 «Εἶμαι εὐτυχισμένος;» 

 καὶ ἀμέσως ἐνδόμυχα μιὰ φωνὴ ἀπαντᾶ καθαρά: 

 «Ὄχι, εἶσαι τόσο φτωχὸς καὶ τόσο δυστυχισμένος ὅσο πρίν». 

 Τότε νομίζουν ὅτι τὸ ἀντικείμενο ἦταν αὐτὸ ποὺ τοὺς ἐξαπάτησε καὶ στρέφονται βιαστικὰ σὲ ἕνα ἄλλο. Ἀλλὰ τὸ δεύτερο ἔχει τόσο λίγη ἱκανοποίηση ὅσο τὸ πρῶτο... Περιπλανώμενοι στὴ ζωὴ ἀνήσυχοι καὶ βασανισμένοι, σὲ κάθε διαδοχικὸ σταθμὸ νομίζουν ὅτι ἡ εὐτυχία κατοικεῖ στὸν ἑπόμενο, ἀλλὰ ὅταν φτάνουν σὲ αὐτόν, ἡ εὐτυχία δὲν εἶναι πιὰ ἐκεῖ. Σὲ ὅποια θέση κι ἂν βρίσκονται, ὑπάρχει πάντα μιὰ ἄλλη ποὺ διακρίνουν ἀπὸ μακριά, καὶ τὴν ὁποία, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ τὴν ἀγγίξουν, νομίζουν ὅτι σημαίνει νὰ βροῦν τὴν ἐπιθυμητὴ ἀπόλαυση, ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος, ἡ δυσαρέσκεια ἔχει ἀκολουθήσει στὸ δρόμο, στέκεται μὲ στοιχειωτικὴ σταθερότητα μπροστά τους.» 

 «Ὁ στόχος κάθε κυβέρνησης εἶναι νὰ καταστήσει κάθε κυβέρνηση περιττή.» 

 «Ὁ ἄνθρωπος (καὶ ἔτσι ὅλα τὰ πεπερασμένα ὄντα γενικὰ) γίνεται ἄνθρωπος μόνο μεταξὺ ἄλλων. Ὁ ἑαυτὸς καὶ ὁ ἄλλος βρίσκονται σὲ μιὰ σχέση πιθανῆς ἀμοιβαιότητας.» 

 «Δρᾶστε! Δρᾶστε!—γι' αὐτὸν τὸν σκοπὸ βρισκόμαστε ἐδῶ. Πρέπει νὰ ἀνησυχοῦμε ποὺ οἱ ἄλλοι δὲν εἶναι τόσο τέλειοι ὅσο ἐμεῖς, ὅταν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εἴμαστε μόνο κάπως λιγότερο ἀτελεῖς ἀπὸ αὐτούς; Δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ μεγαλύτερη τελειότητά μας—η κλίση ποὺ μᾶς ἔχει δοθεῖ—ότι πρέπει νὰ ἐργαζόμαστε γιὰ τὴν τελειοποίηση τῶν ἄλλων; Ἂς χαιρόμαστε μὲ τὴν προοπτικὴ αὐτοῦ τοῦ εὐρέως ἐκτεταμένου πεδίου ποὺ καλούμαστε νὰ καλλιεργήσουμε! Ἂς χαιρόμαστε ποὺ μᾶς δίνεται δύναμη καὶ ὅτι τὸ ἔργο μας εἶναι ἄπειρο!» 

 «Σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ ἔθνη τῆς Εὐρώπης, ἀναπτύσσεται μιὰ ἰσχυρή, ἐχθρικὴ κυβέρνηση, ἡ ὁποία βρίσκεται σὲ πόλεμο μὲ ὅλες τὶς ἄλλες καὶ μερικὲς φορὲς καταπιέζει τὸν λαὸ μὲ φρικτοὺς τρόπους: Εἶναι ὁ Ἐβραϊσμός»

ἀπό ἐδῶ

~ Charles Maurras 

 «Γιὰ νὰ λειτουργήσει ἡ μοναρχία, ἕνας ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶναι σοφός. Γιὰ νὰ λειτουργήσει ἡ δημοκρατία, ἡ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ πρέπει νὰ εἶναι σοφή. Ποιό εἶναι πιὸ πιθανό;» 

« Παρουσία τῆς Ὀμορφιᾶς, ἡ ἀγάπη ἐπεκτείνεται καὶ ἀνθίζει. Ἀνοίγει, ἐξαπλώνεται — αὐτὸ δηλώνεται μὲ κλινικὴ εὐθύτητα. Ἔτσι, ἡ Ὀμορφιὰ μόνο καλεῖ τὴ ζωή. Ἡ ἀγάπη λαχταρᾶ νὰ ἀνθίσῃ, νὰ καρποφορήσῃ, νὰ παράγῃ μέσα στὴν Ὀμορφιά, νὰ νικήσῃ τὸν θάνατο ἐκεῖ, γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ ἀπὸ τὸν ἑαυτό της!» 

 ἀπό ἐδῶ

~ Martin Heidegger 

 «Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ἀξιοποιήσει στὸ ἔπακρο τὶς δυνατότητές του, τὸ ποιοί εἴμαστε μπορεῖ νὰ εἶναι προκαθορισμένο, ἀλλὰ τὸ μονοπάτι ποὺ ἀκολουθοῦμε εἶναι πάντα δικῆς μας ἐπιλογῆς. Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ἐπιτρέπουμε στοὺς φόβους μας ἢ στὶς προσδοκίες τῶν ἄλλων νὰ θέτουν τὰ ὅρια τοῦ πεπρωμένου μας. Τὸ πεπρωμένο σας δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ. Κάθε ἄνθρωπος γεννιέται σὰν πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ πεθαίνει σὰν ἕνας.» \

«Τὸ πιὸ ἐνδιαφέρον πρᾶγμα στὴν ἐποχή μας ποὺ προκαλεῖ σκέψεις εἶναι ὅτι ἀκόμα δὲν σκεφτόμαστε.» 

 «Ἡ λαχτάρα εἶναι ἡ ἀγωνία τῆς ἐγγύτητας τοῦ μακρινοῦ.» 

 «Ποιά ἦταν ἡ ζωὴ τοῦ Ἀριστοτέλη;» Λοιπόν, ἡ ἀπάντηση βρισκόταν σὲ μία μόνο πρόταση: «Γεννήθηκε, σκέφτηκε, πέθανε». Καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι καθαρὴ ἱστορία. »

«Τὸ νὰ εἶσαι ποιητὴς σὲ μιὰ ἐποχὴ ἔνδειας σημαίνει: νὰ παρακολουθῇς, τραγουδῶντας, τὰ ἴχνη τῶν θεῶν ποὺ φυγαδεύονται. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ὁ ποιητὴς στὴν ἐποχὴ τῆς νύχτας τοῦ κόσμου ἐκφράζει τὸ ἱερό.» 

 «Ξέρω ὅτι ὅλα τὰ οὐσιώδη καὶ σπουδαῖα πηγάζουν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶχε μιὰ πατρίδα καὶ ἦταν ριζωμένος στὴν παράδοση.» 

 «Ἀλλὰ ὅ,τι εἶναι σπουδαῖο μπορεῖ μόνο νὰ ξεκινήσῃ σπουδαῖα.» 

 «Μόνο ἕνας θεὸς μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει.» 

 «Τίποτα θρησκευτικὸ δὲν καταστρέφεται ποτὲ ἀπὸ τὴ λογικὴ· καταστρέφεται μόνο ἀπὸ τὴν ἀποχώρηση τοῦ θεοῦ.» 

 «Ὁ Σὰρτρ ἐκφράζει τὴ βασικὴ ἀρχὴ τοῦ ὑπαρξισμοῦ μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: Ἡ ὕπαρξη προηγεῖται τῆς οὐσίας. Σὲ αὐτὴ τὴ δήλωση, λαμβάνει τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν οὐσία σύμφωνα μὲ τὴ μεταφυσική τους σημασία, ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Πλάτωνα καὶ μετὰ λέει ὅτι ἡ οὐσία προηγεῖται τῆς ὕπαρξης. Ὁ Σὰρτρ ἀντιστρέφει αὐτὴ τὴ δήλωση. Ἀλλὰ ἡ ἀντιστροφὴ μιᾶς μεταφυσικῆς δήλωσης παραμένει μιὰ μεταφυσικὴ δήλωση. Μὲ αὐτήν, παραμένει στὴ μεταφυσική, λησμονῶντας τὴν ἀλήθεια του Εἶναι.» 

 «Ἡ οὐσία τῆς ἀλήθειας ἀποκαλύπτεται ὡς ἐλευθερία.» 

 «Γνωρίζουμε τὸν ἑαυτό μας—τον «ἑαυτό» μας; Πῶς ὑποτίθεται ὅτι θὰ εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας ἂν δὲν εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας; Καὶ πῶς μποροῦμε νὰ εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ποιοί εἴμαστε, ἔτσι ὥστε νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ εἴμαστε;»

ἀπό ἐδῶ

φωτό, φωτό, φωτό

Ἡ Πελασγική