Άρθρα

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2025

Ὅταν ἡ Μαύρη Δύναμη στράφηκε ἐναντίον τοῦ Ἰσραήλ


 Λίγες συμμαχίες στην αμερικανική ιστορία φαίνονταν πιο ακλόνητες από αυτή μεταξύ Εβραίων και Μαύρων κατά την εποχή των πολιτικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η ίδια ηθική πεποίθηση που κάποτε τους ένωνε άρχισε να τους χωρίζει.

Γράφει ὁ Jose Nino

Ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1967 ξύπνησε ένα βαθύ αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των ακτιβιστών της Μαύρης Δύναμης στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναγκάζοντας πολλούς να ευθυγραμμιστούν με τον παλαιστινιακό σκοπό. Λειτουργώντας με την ψευδαίσθηση ότι ο μαύρος ακτιβισμός θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως όπλο ενάντια στην εξουσία των λευκών μη εβραίων, οι Αμερικανοί Εβραίοι σύντομα ανακάλυψαν ότι το σπαθί που είχαν σφυρηλατήσει μπορούσε εξίσου εύκολα να στραφεί προς την κατεύθυνσή τους.

Ακόμη και πριν από το 1967, είχαν τεθεί τα θεμέλια της υποστήριξης των μαύρων προς την παλαιστινιακή υπόθεση, κυρίως μέσω της πρώιμης υπεράσπισης της αλληλεγγύης μεταξύ μαύρων και παλαιστινίων από τον Malcolm Χ. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1964, επισκέφθηκε τη Γάζα, περιηγήθηκε στο στρατόπεδο προσφύγων Khan Younis και συναντήθηκε με τον παλαιστίνιο ποιητή Harun Hashim Rashid.

Το δοκίμιό του με τίτλο « Σιωνιστική Λογική » τα είπε χωρίς υπεκφυγές : «Οι Ισραηλινοί Σιωνιστές είναι πεπεισμένοι ότι έχουν καμουφλάρει με επιτυχία το νέο είδος αποικιοκρατίας τους. Η αποικιοκρατία τους φαίνεται να είναι πιο «καλοπροαίρετη», πιο «φιλανθρωπική», ένα σύστημα με το οποίο κυβερνούν απλώς πείθοντας τα πιθανά θύματά τους να δεχτούν τις φιλικές προσφορές τους για οικονομική «βοήθεια» και άλλα δελεαστικά δώρα». Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του το 1965 στο Ντιτρόιτ, ο Malcolm Χ ξεκαθάρισε το όραμά του για την Παλαιστίνη: «Χρειαζόμαστε μια ελεύθερη Παλαιστίνη... Δεν χρειαζόμαστε μια διαιρεμένη Παλαιστίνη. Χρειαζόμαστε μια ολόκληρη Παλαιστίνη».

Ο πραγματικός σεισμός ήρθε τον Ιούνιο-Ιούλιο του 1967, όταν η Φοιτητική Συντονιστική Επιτροπή Μή βίας (SNCC) - ένας πυλώνας του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα - δημοσίευσε το άρθρο με τίτλο «Το Παλαιστινιακό Πρόβλημα: Δοκιμάστε τις Γνώσεις σας» στο ενημερωτικό της δελτίο. Το άρθρο κατηγόρησε το Ισραήλ ότι ιδρύθηκε «μέσω τρομοκρατίας, βίας και σφαγών» και ισχυρίστηκε ότι «σιωνιστικές τρομοκρατικές συμμορίες... έσφαξαν και ακρωτηρίασαν σκόπιμα γυναίκες, παιδιά και άνδρες». Υποστήριξε: «ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΦΥΤΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΓΚΡΙΣΗ ΚΑΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, ΑΣΙΑΣ Ή ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗΣ!» Ο Stokely Carmichael, πρόεδρος της SNCC από το 1966-1967, ο οποίος αργότερα θα γινόταν παναφρικανός ακτιβιστής, προώθησε ένα «τριηπειρωτικό» όραμα που ένωσε τους έγχρωμους λαούς στον Παγκόσμιο Νότο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό - με τους Παλαιστίνιους να παίζουν κρίσιμο ρόλο σε αυτό το επαναστατικό εγχείρημα.

Ο καταξιωμένος συγγραφέας James Baldwin, αρχικά αισιόδοξος για το Ισραήλ, άλλαξε δραματικάτήν θέση του υπέρ της φιλοπαλαιστινιακής πλευράς στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η Παλαιστίνια ακαδημαϊκός Nadia Alahmed σημείωσε ότι «μόλις ο Baldwin άλλαξε γνώμη για το Ισραήλ, δεν σταμάτησε ποτέ να το επικρίνει. Ο Baldwin ήταν μια από τις πρώτες παραγωγικές μαύρες αμερικανικές φωνές που αναγνώρισαν το Ισραήλ για αυτό που πραγματικά είναι». Σε ένα δοκίμιο του 1979 για το The Nation, ο Baldwin έγραψε : «Αλλά το κράτος του Ισραήλ δεν δημιουργήθηκε για τη σωτηρία των Εβραίων. δημιουργήθηκε για τη σωτηρία των δυτικών συμφερόντων... Οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν για τη βρετανική αποικιακή πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και για την ένοχη χριστιανική συνείδηση ​​της Ευρώπης για περισσότερα από τριάντα χρόνια». Η αλλαγή γνώμης του Baldwin επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τις συνομιλίες του με τα μέλη του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, Stokely Carmichael, Huey P. Newton και Bobby Seale.


Για πολλούς εντός του κινήματος της Μαύρης Δύναμης, οι Παλαιστίνιοι αντιπροσώπευαν έναν συγγενή λαό που αντιστεκόταν στην αποικιακή κυριαρχία. Η στενή ευθυγράμμιση των Ηνωμένων Πολιτειών με το Ισραήλ απλώς επιβεβαίωνε αυτή την αίσθηση κοινού αγώνα. Αντίθετα, για τους Εβραίους φιλελεύθερους που είχαν διαδηλώσει για τα πολιτικά δικαιώματα, είχαν υποστηρίξει τους μαύρους σκοπούς και είχαν ταυτιστεί εδώ και καιρό με τον προοδευτικό συνασπισμό, αυτή η μετατόπιση ήρθε ως μια βαθιά απογοήτευση.

Η κάποτε περίφημη συμμαχία Εβραίων-Μαύρων, που γεννήθηκε στη δίνη του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα της Αμερικής, τελικά διαλύθηκε μπροστά στις σκληρές πραγματικότητες του παγκόσμιου εθνικισμού του Νότου και του αυξανόμενου αντισιωνιστικού αισθήματος μεταξύ ορισμένων τομέων της μαύρης πολιτικής κοινότητας.

Τέτοιες εντάσεις θα συνεχιστούν και τις επόμενες δεκαετίες. Τον Αύγουστο του 1991, η γειτονιά Crown Heights του Μπρούκλιν —που φιλοξενεί έναν μεγάλο πληθυσμό Αμερικανών με καταγωγή από την Καραϊβική και την εβραϊκή κοινότητα Lubavitch Hasidic— ξέσπασε σε τρεις ημέρες βίαιων αναταραχών, όταν ένας χασιδίτης οδηγός χτύπησε κατά λάθος και σκότωσε ένα μαύρο παιδί. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα κύμα αντιεβραϊκών ταραχών που άφησε έναν άνδρα νεκρό, εκατοντάδες τραυματίες και συνέχισε τις εντάσεις μεταξύ μαύρων-εβραίων.


Οι ταραχές στο Crown Heights του 1991 σηματοδότησαν μια αποφασιστική ρήξη στις σχέσεις μεταξύ μαύρων και εβραίων. Όπως το έθεσε απερίφραστα ο ιστορικός Edward Shapiro, αυτή ήταν «η μόνη ταραχή στην αμερικανική ιστορία στην οποία η βία στρεφόταν εναντίον Εβραίων», με τα πλήθη να φωνάζουν «Σκοτώστε τον Εβραίο». Η δολοφονία του Yankel Rosenbaum και η αρχική αθώωση του επιτιθέμενου προκάλεσαν «άμεση και οργισμένη δυσπιστία» στην εβραϊκή κοινότητα, σύμφωνα με έκθεση του τότε Διευθυντή Ποινικής Δικαιοσύνης και Επιτρόπου της Διεύθυνσης Υπηρεσιών Ποινικής Δικαιοσύνης Richard H. Girgentini.

Οι αποτυχίες της ηγεσίας επιδείνωσαν το χάσμα. Η έκθεση Girgenti της πολιτείας χαρακτήρισε το Crown Heights ως «την πιο εκτεταμένη φυλετική αναταραχή στη Νέα Υόρκη εδώ και πάνω από 20 χρόνια» και επέκρινε το Δημαρχείο ότι δεν ενήργησε «έγκαιρα και αποφασιστικά».

Η αναβίωση του κινήματος Black Lives Matter το 2020 άνοιξε ξανά βαθιές ρωγμές στην άβολη συμμαχία μεταξύ Μαύρων και Εβραίων. Μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, το Black Lives Matter κήρυξε αλληλεγγύη με τους Παλαιστίνιους και ζήτησε τον τερματισμό του «αποικισμού των εποίκων σε όλες τις μορφές του», σηματοδοτώντας μια στροφή προς την αντι-ισραηλινή ρητορική που αναστάτωσε πολλές εβραϊκές ομάδες που κάποτε είχαν αγκαλιάσει το κίνημα.


 Η ρήξη διευρύνθηκε μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Το BLM Chicago δημοσίευσε -και στη συνέχεια διέγραψε- μια εικόνα ενός αλεξίπτωτου πλαγιάς που έφερε μια παλαιστινιακή σημαία, η οποία ερμηνεύτηκε ευρέως ως ένδειξη υποστήριξης προς τη Χαμάς. Το BLM Grassroots ακολούθησε σύντομα με μια δήλωση που καταδίκαζε το «σύστημα απαρτχάιντ» του Ισραήλ και υπερασπιζόταν το «δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αντίσταση».

Η αντίδραση από την οργανωμένη εβραϊκή κοινότητα ήταν άμεση. Η ADL καταδίκασε δημόσια τα εθνικά παραρτήματα της BLM για τη διάδοση «άρρωστων, διαστρεβλωμένων και απανθρωποποιητικών» μηνυμάτων. Ο Διευθύνων Σύμβουλος Jonathan Greenblatt  προειδοποίησε ότι η εξύμνηση της Χαμάς δεν θα γίνει ανεκτή - ένα μήνυμα που αναμφισβήτητα στοχεύει στο να υπενθυμίσει στους μαύρους ακτιβιστές τη θέση τους στο αντι-λευκό τοτέμ.

Ακόμη και εξέχοντες Εβραίοι καλλιτέχνες συμμετείχαν. Σε μια συνέντευξη τον Νοέμβριο του 2023 στο The Back Room με τον Andy Ostroy , η ηθοποιός Julianna Margulies, εβραϊκής καταγωγής Ασκενάζι και περισσότερο γνωστή για τους ρόλους της στις σειρές The Good Wife και ER , ισχυρίστηκε ότι οι Αφροαμερικανοί είχαν υποστεί «πλύση εγκεφάλου για να μισούν τους Εβραίους».

Παρά τις φήμες περί «κοινής καταπίεσης», η ιστορία δείχνει ότι οι ηθικές συμμαχίες σπάνια επιβιώνουν από τις πολιτικές πραγματικότητες. Από τον Malcolm Χ  μέχρι το κίνημα Black Lives Matter, η ιστορία παραμένει η ίδια: κάθε φορά που η παλαιστινιακή υπόθεση αναδεικνύεται, ανοίγει ξανά το ρήγμα μεταξύ των μαύρων ριζοσπαστών και των Εβραίων διαμεσολαβητών εξουσίας - υπενθυμίζοντας στον Αμερικανό Εβραισμό ότι ακόμη και οι πιο αξιόπιστοι γκόϊμ τελικά θα στραφούν εναντίον των Εβραίων αφεντικών τους.

Ἀπό : theoccidentalobserver.net 


Ἡ Πελασγική

2 σχόλια:

  1. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι εμείς οι ανθρωποι / patriots .. του πλανητη Γαία .. τι κανουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θά βγάλω τόν ἑαυτό μου ἀπό τό "μας " πού γράφεις κι᾿απαντῶ :
      Ὅπως πάντα περιμένουν τούς "εἰδικούς" νά τούς ποῦν τί πρέπει νά κάνουν.
      Ἔτσι δέν ἔχουν μάθει ;

      Καλησπέρα ἀγαπητέ zen !

      Διαγραφή