Εἴδηση σόκ: Ἐβραῖοι ἐξτρεμιστές ἔκαψαν βρέφος 18 μηνῶν!

Ένα βρέφος μόλις 18 μηνών (αυτό, όντως, είναι μωρό, Άντα Ψαρρά, και όχι οι μαντράχαλοι ληστές στο Βελβεντό Κοζάνης, τους οποίους θρασύτατα ονόμαζες «μωρά στο εδώλιο») έχασε την ζωή του, όταν ξέσπασε πυρκαγιά στο σπίτι της οικογένειάς του στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, η οποία όπως ανακοίνωσε η ισραηλινή αστυνομία φέρεται να οφείλεται σε εμπρησμό από εβραίους εξτρεμιστές. Η εκπρόσωπος της αστυνομίας Λούμπα Σάμρι δήλωσε ότι στους τοίχους του σπιτιού που πυρπολήθηκε, σε ένα χωριό κοντά στην πόλη Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης, ήταν γραμμένο το σλόγκαν «Price Tag», το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από εβραίους εξτρεμιστές. 

Αυτή ήταν η χειρότερη επίθεση από ισραηλινούς εξτρεμιστές από τότε που ένας Παλαιστίνιος έφηβος κάηκε ζωντανός σε αντίποινα για την δολοφονία τριών ισραηλινών από τους απαγωγείς τους, πριν από ένα χρόνο. Το σπίτι, στο χωριό Καφρ Ντούμα, καταστράφηκε από την πυρκαγιά η οποία εκδηλώθηκε την ώρα που η οικογένεια κοιμόταν. Επίσης, ένα γειτονικό σπίτι υπέστη σοβαρές ζημιές, αλλά δεν υπήρξαν θύματα καθώς εκείνη την ώρα οι ένοικοί του απουσίαζαν.

Η εξτρεμιστική οργάνωση «Price Tag» κατηγορείται για μια σειρά από εμπρηστικές επιθέσεις σε τεμένη της Δυτικής Όχθης τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη είδηση είναι φρικτή, αλλά πέρασε «στα ψιλά» της ενημέρωσης διεθνώς. Ίσως γιατί το άκουσμα της είδησης αυτής και η ανάδειξη της απεχθούς αυτής πράξης στο μέγεθος που της αρμόζει έρχεται σε αναντιστοιχία με την στρατευμένη παραπληροφόρηση της καθεστωτικής ειδησεογραφίας, η οποία κάτω από το πρίσμα της καταδίκης του «αντισημιτισμού» βρίσκει τον τρόπο για να ανοίγει τον δρόμο σε τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες.

Δυστυχώς, γι αυτό το βρέφος, το οποίο δολοφονήθηκε κάτω από φρικτές συνθήκες, δεν πρόκειται να δούμε κανένα αφιέρωμα, ούτε από τους επιλεκτικά ευαίσθητους σιωνιστές του ADL, αλλά ούτε και από τους εγχώριους απολογητές (άμεσους και έμμεσους) των ισραηλινών θηριωδιών σε βάρος των  Παλαιστινίων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

ΤΙ ΤΑ ΣΚΑΛΙΖΟΥΜΕ ΤΑ Σ...Α ; ΒΡΩΜΑΝΕ. ...Κατάργηση τῆς εἰσφοράς ἀλληλεγγύης γιά τά ὑψηλά εἰσοδήματα ζητοῦν οἱ θεσμοί !!!

ΓΙΑ ΕΤΗΣΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 500.000 ΕΥΡΩ  

Την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για τα υψηλά εισοδήματα ζητούν οι θεσμοί, ενώ ξεκινά η διαβούλευση με τους εκπροσώπους των θεσμών, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, ούτως ώστε να υπάρξει νέο πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων έως το τέλος του 2015.

Συγκεκριμένα, αύριο Παρασκευή στις 10 το πρωί οι εκπρόσωποι των τεσσάρων θεσμών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM) θα έχουν συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον υπουργό Οικονομίας, Γιώργο Σταθάκη, με παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών να κάνουν λόγο «για συνάντηση γνωριμίας».
Σημειώνεται ότι με την άφιξη της εκπροσώπου του ΔΝΤ, Ντέλια Βελκουλέσκου, στην Αθήνα, το απόγευμα της Πέμπτης, συμπληρώθηκε το «καρέ» των εκπροσώπων των θεσμών, καθώς στην πρωτεύουσα βρίσκονται ήδη από χθες οι Ντέκλαν Κοστέλο (ΕΕ), Ράσμους Ρέφερ (ΕΚΤ) και Νίκολα Τζιαμαρόλι (ESΜ).

Σύμφωνα με τον Antenna.gr, τα στελέχη του υπουργείου Οικονομικών ανέφεραν ότι τα τεχνικά κλιμάκια συνέχισαν και σήμερα τις εργασίες τους, με στόχο να καθορίσουν τον μακροπρόθεσμο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, καθώς και τους παράγοντες που τον καθορίζουν.

Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά οι ίδιοι παράγοντες:

- Υπήρξε ειδική συνάντηση στα τεχνικά κλιμάκια για τις κρατήσεις φόρων υπέρ τρίτων.

- Μελετάται η σύσταση διυπουργικής επιτροπής, με στόχο την απλοποίηση των αδειών λειτουργίας των επιχειρήσεων. Σημειώνεται ότι ήδη έχει καταργηθεί σε 103 περιπτώσεις η υποχρεωτική έκδοση άδειας λειτουργίας.

- Οι θεσμοί ζητούν την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης 8% για εισοδήματα άνω των 500.000 ευρώ, καθώς εκτιμούν ότι μπορεί να οδηγήσει σε φοροδιαφυγή. Η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι είναι πολιτική απόφαση και αφορά στην ανακατανομή των οικονομικών βαρών στον πληθυσμό της χώρας. - Ξεκινά η διαβούλευση για τα εργασιακά, ούτως ώστε έως το τέλος του 2015 να υπάρχει ένα νέο πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων που θα εγγυάται τη δικαιοσύνη και την αποτελεσματικότητα στο χώρο της εργασίας.

Όσον αφορά, δε, το δημοσίευμα των Financial Times, ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί επί του παρόντος να συμμετάσχει σε νέο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας λόγω του υψηλού δημοσίου χρέους, οι παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών επισήμαναν ότι το ΔΝΤ συμμετέχει κανονικά στις διαπραγματεύσεις και πως η θέση του Ταμείου για τη βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι σημερινή, με πλέον χαρακτηριστικές τις δεκάδες αναφορές της Κριστίν Λαγκάρντ στο συγκεκριμένο θέμα.

Φιλοσοφία-Ἔρευνα
ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΑ

 

«Δεν μπορούσε καν να μου περάσει από το  

                                                                 μυαλό ότι ετοιμάζονταν 

(δηλ ο ΣΥΡΙΖΑ)  να προβάλουν 

                                                                   αντίσταση χωρίς να έχουν ετοιμάσει ένα 

                                                                   εναλλακτικό σχέδιο. Απίστευτο. Πίστευαν 

                                                                    απλώς ότι μπορούσαν να διεκδικήσουν 

                                                                    ευνοϊκότερους όρους. 

Οπότε σίγουρα αυτό είναι ένα σοκ »  

Paul Krugman, οικονομολόγος.

Γράφει  ο Ιωάννης Αυξεντίου

Λεπτομέρεια από το έργο Kruisdraging του Jh.Bosch

Όπως γνωρίζει ο κάθε ψυχίατρος, το βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που πάσχει από την ασθένεια της ψύχωσης, είναι το χάσιμο επαφής με τη πραγματικότητα. Έχοντας αυτό το δεδομένο κατά νου, ας προχωρήσουμε στην εξέταση κάποιων χαρακτηριστικών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Εάν σε αυτό το είδος πολιτεύματος εκλέγονταν από τον λαό μόνον οι διαχειριστές ενός μόνιμου και σταθερού συστήματος, αυτοί που ο λαός θα τους είχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και εκτίμηση, το κακό θα ήταν,  ίσως, λιγότερο. Δεν εκλέγει όμως μόνον διαχειριστές, εκλέγει πολιτικές ιδεολογίες και συστήματα, τα οποία έχουν το καθένα την δική του αντίληψη για τον κόσμο, την κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό κλπ. Εκλέγει επίσης άτομα, τα οποία είναι ενταγμένα μέσα σε μηχανισμούς  που συντηρούν  αρνητικές  νοοτροπίες.

Ερώτηση: Τι πάει να πει έχω μία ''ιδεολογία''; Τι σημαίνει ότι σκοπεύω να εφαρμόσω το τάδε πρόγραμμα; Τι σημαίνει δεν μου αρέσει η τάδε κατάσταση και θέλω να την αλλάξω; Όλα αυτά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα εάν δεν προσαρμόζονται στην ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ  και κατά δεύτερο, στην ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Εάν  λοιπόν τα διάφορα συστήματα, ιδεολογίες,  προγράμματα, αλλά και το κάθε ξεχωριστό άτομο, δεν προσαρμόζονται σε αυτές τις δύο αρχές, τότε εμπίπτουν είτε στο πεδίο της ψυχοπαθολογίας, είτε της αδικίας. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Τι έταζε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές; Λαγούς με πετραχήλια και ταυτόχρονα παραμονή εντός της Ευρώπης. Τι ψήφισαν οι πολίτες; Λαγούς με πετραχήλια. Τι έγινε μετά; Η αρχή της πραγματικότητας έδειξε ότι όλα αυτά ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν. Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι ψηφοφόροι, είχαν ένα ψυχωτικό επεισόδιο, δηλαδή δεν είχαν επαφή με την πραγματικότητα.  

Το άλλο θέμα είναι η δικαιοσύνη: εγώ ως ψηφοφόρος έχω το δικαίωμα να εκλέγω ένα σύστημα το οποίο φροντίζει για τα συμφέροντα μόνον τα δικά μου ή και των ολίγων, αγνοώντας την υπόλοιπη κοινωνία; Φυσικά όχι. Επίσης, ένα κόμμα που υπηρετεί αυτά τα συμφέροντα  των ολίγων, δικαιούται να υπάρχει; φυσικά όχι.

Που καταλήγουμε λοιπόν; στην απλή διαπίστωση ότι δεν μπορεί να υπάρχουν πολλά κόμματα το καθένα με τη δική του ιδεολογία, αλλά μόνον ένα πολιτικό σύστημα που θα βασίζεται στην ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και στην ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, καθώς και ότι οι πολίτες δεν έχει έννοια να ψηφίζουν κάτι το οποίο δεν βασίζεται σε αυτές τις δύο αρχές. Για το μόνο που ίσως ( υπάρχουν τα  υπέρ και τα κατά) θα μπορούσαν  να αποφασίζουν οι πολίτες, είναι για τους ηγέτες που θα διαχειρίζονται  αυτό το σύστημα.

Κάποιος όμως θα ρωτήσει: η αρχή της πραγματικότητας; Και οι 300 του Λεωνίδα πως συμβιβάζονται με αυτή; Ωραία ερώτηση! Η μάχη των Θερμοπυλών δεν συνιστά άρνηση της πραγματικότητας, κάθε άλλο! Ήταν μία επιλογή πραγματικότητας: Ελευθερία ή θάνατος. Σε τέτοιες περιπτώσεις(που δεν αφορούν μόνον τον πόλεμο), με πλήρη συνείδηση της θυσίας και των επιδιωκόμενων σκοπών, όλη η Πολιτεία επιλέγει την πραγματικότητα  που επιθυμεί.

Η αρχή της πραγματικότητας, που ως έννοια δεν την περιορίζουμε μόνον στην αντίληψη της υπαρκτής κατάστασης των πραγμάτων, αλλά και στο «πραγματικό» (το αληθές), δεν αφορά μόνον οικονομικά προγράμματα ή θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αφορά κάθε ανθρωπολογικό και κοινωνικό θέμα: την αισθητική καλλιέργεια, την αγωγή, τις παρεκκλίνουσες σεξουαλικές ή άλλες συμπεριφορές, την παιδεία, τους παράγοντες που δομούν ή αποδομούν μία κοινωνία κλπ. Όλα αυτά, το κοινοβουλευτικό σύστημα προπαγανδίζει ότι είναι υποκειμενικά, όμως η επιστήμη της ανθρωπολογίας έχει δώσει για αυτά αντικειμενικές απαντήσεις, ασχέτως εάν οι διάφορες ιδεολογίες τις αγνοούν επιδεικτικά.

Πολλές φορές, η αρχή της δικαιοσύνης χρησιμοποιείται, εντέχνως, εναντίον της αρχής της πραγματικότητας. Αυτή ήταν και η μέθοδος του αρχαίου (και νεώτερου) γνωστικού κινήματος: η προσπάθεια δημιουργίας ουτοπιστικών κοινωνιών ως μέσον για την καταστροφή του πραγματικού. Η άρνηση της πραγματικότητας ήταν η κληρονομιά που ο γνωστικισμός άφησε στην αριστερά.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ της αρχής της πραγματικότητας και της αρχής της δικαιοσύνης, τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά.

Εν κατακλείδι: Το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν είναι τίποτα άλλο από μία σειρά ψυχωτικών επεισοδίων,  αναμεμιγμένων με επιδιώξεις συμφερόντων. 

Θεόδοτος

Μῖσος καί ἔγκλημα (μέρος 1ον)

Στις 29 Μαίου 1453 κυριεύεται η Κωνσταντινούπολις. Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πίπτει ηρωϊκώς μαχόμενος. Η άλωση της πόλεως ορίζει το τέλος της Ελληνικής Κοσμοκρατορίας. Οι βάρβαροι Οθωμα­νοί που μπήκαν μέσα, για πολλές μέρες σφάζουν και λεη­λατούν. Τίποτε δεν μένει όρθιον. Οι εβραίοι δεν κινδυνεύ­ουν καθόλου. Απεναντίας ενθουσιασμένοι από την Ελ­ληνική τραγωδία, συνεργάζονται με τους Τούρκους και φυσικά κερδοσκοπούν.

Χαρακτηριστικώς αναφέρω, ότι οι Τούρκοι αιχμαλώτι­σαν 60.000 περίπου νέους Έλληνας και Ελληνίδας, ανά­μεσά τους και μερικούς Λατίνους, τους οποίους πωλούν ως σκλάβους στους εβραίους. Οι Ιουδαίοι τότε εθησαύρισαν από το δουλεμπόριο που έκαναν. Σχετικώς στην Εγκυ­κλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ (τόμος 11ος σελ. 897 λ. «Κωνσταντινούπολις») διαβάζομεν:

«Επί τρεις ημέρας (1453, 29-31 Μαΐου) επεκράτησαν σφαγαί, λεηλασίαι, αιχμαλωσίαι και παντός εί­δους άλλαι βιαιοπραγίαι εν τη καταλειφθείση πόλει. Λέγεται ότι τότε περί τας 60 χιλιάδας Ελλήνων και Λατίνων περιήλθαν εις τουρκικήν αιχμαλωσίαν. Εξ αυτών πολλοί επωλήθησαν εις Εβραίους, οι οποίοι κατά την Άλωσιν και μετ' αυτήν πολύ επλούτισαν μετερχόμενοι την εμπορίαν των σκλάβων, έχοντες ιδίαν συνοικίαν εις τον Γαλατά και ιδίαν «παλαιάν Εβραϊκή σκάλαν», κειμένην πιθανότατα πλησίον του Βαλούμ-Παζάρ».

Η σκοτεινή περίοδος της Τουρκοκρατίας αρχίζει. Ο Ελληνισμός υποφέρει όχι μόνο από την τουρκική κατο­χή, αλλά και από τους εβραίους, ιδίως από τους τελευταί­ους. Ναι, μη σας φαίνεται παράξενο. Ο Τούρκος το μόνο που ήθελε ήταν να έχη εδραιωμένη την εξουσία του και να εισπράττη φόρους. Αντίθετα οι εβραίοι μας μισούσαν σαν Έθνος και προσπαθούσαν να μας εξαφανίσουν.

Ο Γ. Ιωάννου («Καθημερινή» 7 Μαρτίου 1976) αν και φιλοεβραίος παρατηρεί σ' άρθρο του ότι:

«οι Εβραίοι υπήρξαν υποδειγματικοί υπήκοοι του Πατισάχ. Ευκαιρία δεν έχασαν για να του κάνουν το χατήρι, όταν εμείς σερνόμασταν στης δουλείας τα χώματα».

Αλλά δεν έκαναν μόνο τα χατήρια στους Τούρκους, ήτανε ακόμη εκτός από οικονομικοί καταπιεστές των Ελλήνων και κατάσκοποι. Ο Δ. Δανιηλίδης στο βιβλίο του «Η νεοελληνική κοινωνία και οικονομία» (εκδ. «Σαμαρόπουλος» Αθ. 1934, σελ. 215) αναφέρει τον τρόπο με τον οποίον οι εβραίοι κέρδιζαν την εμπιστοσύνη των Σουλτάνων και πως από τον «κύκλο τους αναδειχθήκανε σύμβου­λοι και κατάσκοποι». Ο διαβόητος εβραίος Μαυρογόνατος κατέδιδε τους Έλληνες επαναστάτες στις ενετικές αρ­χές, διότι οι εβραίοι θέλανε οι Έλληνες να είναι υπόδουλοι. Δεν τους ενδιέφερε ο κατακτητής. Οι Έλληνες μόνο να είναι σκλάβοι. Ο εβραίος Ναζή, επίσης κατατυράννησε τα Ελληνικά νησιά και υπήρξε η αιτία της τουρκικής κατακτήσεως της Κύπρου.

Αλλά ας δούμε, για να δώσω μια εικόνα, τι ήσαν ο Μαυρογόνατος και ο Νάζη ή Ναζή.

Για τον πρώτο η «Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός» (έκδ. 1931, τόμος ΙΣΤ, σελ. 786 λ. «Μαυρογόνατος») γρά­φει:

«Μαυρογόνατος Δαυίδ Ηλίας. Εβραίος έμπορος διαμένων εν Ρεθύμνη της Κρήτης κατά τα μέσα του ΙΕ αιώνος. Τω 1453 εμήνυσεν εις τας ενετικάς αρχάς τον πρόκριτον Ρεθύμνης Σήφην Βλαστόν, ως μελετώντα επανάστασιν κατά των Ενετών. Ο Βλαστός και η σύζυγός του μετά των τέκνων των συλληφθέντες υπό των Ενετών, εθανατώθησαν οικτρώς εν τη φυλακή, ο δε Μαυρογόνατος αμειφθείς γενναίως υπό των Ενετών μετηνάστευσεν εις Ενετίαν μέχρι του 1462, ότε, επανελθών εις Ρεθύμνην εμύνησε τους προκρίτους Ιωάννην και Γεώργιον Γαβαλάδες ως συνωμοτούντες κατά των Ενετών και επέτυχε και τούτων την εξόντωσιν. Η Ενετική κυβέρνησις αμοίβουσα τας υπηρεσίας του έδωσεν αυτώ 3 χιλιάδες φλωρίων και προσέτι επεδίκασεν αυτώ ετήσιον επιχορήγησιν εκ 500 φλωρίων μεταβιβαζόμενη και εις τους κληρονόμους του, πλέον δε τούτων εχορήγησεων αυτώ και τοις λοιποίς εν Κρήτη εβραίους διάφορα προνόμια...»

Όσο για τον δεύτερο στην «Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ» (τόμος 14, σελ. 300 λ. «Νάζης») διαβάζομεν:

«ΝΑΖΗΣ, δον Ιωσήφ, Διάσημος Εβραίος τραπεζί­της και οικονομικός παράγων της εποχής του, γεν­νηθείς το 1525 εις Πορτογαλίαν. Επεδόθη εις τραπε­ζιτικάς και άλλας επιχειρήσεις εις Βέλγιον, Ιταλίαν και Γαλλίαν και χάρις εις το επιχειρηματικόν του πνεύμα εσχημάτισε τεραστίαν περιουσίαν. Κατώρθωσε να προσελκύση την εύνοιαν των διαφόρων βα­σιλικών οίκων της Δύσεως και με την αύξησιν της ι­σχύος και της επιρροής του ήρχισε να καλλιεργή τολμηρά σιωνιστικά σχέδια. Ο Ναζής είχεν εκχριστιανισθή βιαίως, μη δυνάμενος όμως να υποκρίνε­ται τον χριστιανόν, μετέβη και εγκατεστάθη εις Κωνσταντινούπολιν, όπου, ως Ιουδαίος πλέον, χά­ρις εις την φιλίαν του σουλτάνου Σουλεϊμάν Β' απέ­βη ταχέως ο ρυθμιστής της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Τουρκίας, ερχόμενος εις απ’ ευθείας επαφήν με τας ευρωπαϊκάς κυβερνήσεις και τους βασιλείς της Δύσεως.

Αφού απέτυχεν εις τας προσπάθειάς του να ιδρύση ιουδαϊκήν εστίαν εις την Παλαιστίνην, έλαβε παρά του σουλ­τάνου ως τιμάριον την Νάξον, Άνδρον, Μήλον και άλλας νήσους του Αιγαίου, με τον τίτλον του δουκός. Κατά το διάστημα της δεκατριετούς ηγεμονίας του ουδέποτε επεσκέφθη τας νήσους του, αλλ' εκυβέρνα αυτός από το μεγα­λοπρεπές δουκικόν παλάτιόν του, του Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως, όπου έζη με ηγεμονικήν εθιμοτυπίαν, εξερχόμενος πάντοτε συνοδεία ενόπλων. Την τοπικήν διοίκησιν του τιμαρίου του ήσκει ο τοποτηρητής του Φραγκίσκος Κορονέλλος.

Ο Νάζης εμηχανορράφει διαρκώς εις την Κωνσταντινούπολιν κατά της Βενετίας και επέτυχε να εξωθήση τον σουλτάνον εις την κατάκτησιν της Κύπρου. Ο Νάζης, η δύναμις του οποίου είχε μειωθή από του θανάτου του Σελίμ (1574), απέθανε το 1579, το δε δουκάτον του προσηρτήθη εις την Τουρκίαν».

Θα συμπληρώσω και μερικά άλλα στοιχεία. Ο εβραίος Νάζης, μετέβαλε το όνομά του και στα έγγραφα της επο­χής αναφέρεται ως Φράνκ Μπέϋ Ογλού! Όταν απέθανε την θέση του πήρε ένας άλλος εβραίος ονόματι Σολομών Νάθαν Ασκενάζι, που μετονομάσθηκε σε Αλαμάν Ογλού! Το 1985 το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο Στρατού κυκλοφόρησε το βιβλίο του ΡΑUL COLES: «Οι Οθωμα­νοί στην Ευρώπη» (έκδ. ΔΕΚ/ΓΕΣ Αρ. 106, σελ. 215,218) όπου διαβάζομεν τα εξής:

«Ο Ιωσήφ Νάζι τους συνήντησε εκεί το 1554 και αμέσως απεκάλυψε ότι ανήκε στην ιουδαϊκή πίστη. Κατά τα επόμενα χρόνια έγινε διάσημος ως έμπορος ειδικευμένος στο εμπόριο των κρασιών και ως έμπι­στος διπλωματικός σύμβουλος της οθωμανικής κυ­βερνήσεως και ως γενναιόδωρος προστάτης των ε­βραϊκών φιλολογικών κύκλων της Κωνσταντινουπόλεως και της Θεσσαλονίκης. Τουρκικά έγγραφα της εποχής τον αναφέρουν ως Φρανκ Μπέϋ Ογλού· για τους κατοίκους της Κωνσταντινουπόλεως ήταν απλώς Ο «Μέγας Εβραίος». Μια περίοδος σημαντι­κής επιρροής και ισχύος άρχισε με την ανάρρηση στο θρόνο του φίλου και προστάτου του Σελίμ του II, το 1566. Ο Σελίμ τον ωνόμασε δούκα της Νάξου, ένα τιμάριο που περιλάμβανε μια δωδεκάδα νησιών του Αιγαίου με σημαντική εμπορική και κάποια στρατη­γική σημασία. Δημιούργησε ένα δίκτυ διπλωματι­κών και εμπορικών επαφών στην Πολωνία, στη Μολδαβία και στη Βλαχία. Αργότερα ο Σελίμ του παραχώρησε το μονοπώλιο της εισαγωγής κρασιών στην Κωνσταντινούπολη. Στην αυλή ήταν εξέχον μέλος του φιλοπόλεμου κόμματος, που διατηρούσε την παράδοση του Χαϊρεδίν Βαρβαρόσσα, κηρύσ­σοντας αδιάκοπες εχθροπραξίες εναντίον όλων των καθολικών μεσογειακών δυνάμεων. 

Απέβλεπε στο θρόνο της Κύπρου, όταν οι οθωμανικές δυνάμεις ει­σέβαλαν στη νήσο το 1570.

Η επιρροή του Ιωσήφ Ναζί έπεσε μετά τη σύνα­ψη ειρήνης με τη Βενετία το 1573, και το θάνατο τον Σελίμ, το 1574, οπότε αποτραβήχτηκε σ' ένα βίο, τον οποίο ο βιογράφος του Σέσιλ Ροθ αποκαλεί «χρυσω­μένη αφάνεια», στο παλάτι του στο Μπελβεντέρε, απάνω στο Βόσπορο. Το ρόλο του ως αυλικού, επιχειρηματία και συμβούλου για την εξωτερική πολι­τική ανέλαβε αμέσως ένας άλλος Εβραίος, ένας πρόσφυγας γερμανικής καταγωγής, ο Σολομών Νάθαν Ασκενάζι, ο Αλαμάν Ογλού για τους Τούρ­κους χρονικογράφους».

Ο «Μέγας Εβραίος» λοιπόν χάρις στους Τούρκους ηγεμόνευσε στο Αιγαίο και ήθελε τον Θρόνο της Κύπρου!!

Το ιστορικώς βεβαιότατον είναι ότι οι εβραίοι δεν θέλα­νε την Ελληνική Επανάστασι και καταπολεμούσανε με δόλια μέσα, κάθε απόπειρα επαναστάσεως. Προσφιλής τους τακτική ήταν να επισημαίνουν τους επαναστάτες και να τους προδίνουν στις Τουρκικές αρχές. Έτσι αυξάνανε την ευγνωμοσύνη των Τούρκων και εισπράττανε χρηματι­κές αμοιβές.

Για να μη μακρυγορώ υπενθυμίζω την περίπτωσι του φλογερού πατριώτου, του Επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου, του επονομαζομένου Σκυλοσόφου. Αυτός όταν καθαιρέθηκε για τις επαναστατικές του ενέργειες, εταξίδευσε στην Ευρώπη και συνωμότησε με βασιλείς (Κάρολος Β', Ερ­ρίκος Δ') κατά των Τούρκων. Τελικά μόνος του κατώρθωσε να παρασύρη σ' επανάσταση τους Ηπειρώτες χωρικούς της Πίνδου. Η ενέργεια του Διονυσίου υπήρξε μια υπέρ-τολμηρή πράξη παλληκαριάς. Δεν είχε καμμιά ελπίδα επι­τυχίας κι όμως έγινε. Η αξία της από την άποψη της τονώσεως του ηθικού των σκλαβωμένων υπήρξε ανυπολόγι­στος, διότι οι «ραγιάδες» είδαν ότι, αν και άοπλοι μπορούσαν έστω για λίγο, να επιβληθούν. Μετά την καταστο­λή του κινήματος ο Διονύσιος κρύφθηκε, αλλά τον προδώσανε οι εβραίοι. Τα γεγονότα συνοπτικά εξελίχθησαν ως εξής:

«Την νύκταν λοιπόν της 10ης προς την 11ην Σεπτεμβρίου 1611 επί κεφαλής 800 χωρικών αόπλων επί το πλείστον ... επέδραμε κατά των Ιωαννίνων, προέβη εις σφαγάς των εν αυτοίς ανύποπτων Τούρκων και επυρπόλησε το κτίριον του τοπάρχου Οσμάν Πασά. Οι Τούρκοι έ­νοπλοι όντες, αν και κατ' αρχάς κατεθορυβήθησαν τους έ­τρεψαν εις φυγήν και εφόνευσαν πολλούς, όχι μόνον από τους επαναστάτας αλλά και από τους Χριστιανούς κατοί­κους των Ιωαννίνων. Ο Διονύσιος απομείνας μόνος κα­τέφυγε εις το κάτωθεν του ναού του Αγίου Ιωάννου σπήλαιον. Και σήμερον «τρύπα του σκυλοσόφου» καλούμενον ίνα κρυβή. Τη προδοσία όμως των εβραίων το χρονικόν αναγράφει και η παράδοσις διασώζει συλληφθείς εξεδάρει ζων, το δε δέρμα του «γεμίσαντες άχυρον το περιέφε­ραν από πόλιν εις πόλιν και τέλος εις αυτήν την Κωνσταντινούπολιν...» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «ΠΥΡΣΟΣ» τόμος Θ', σελ. 406 λ. «Διονύσιος ο σκυλόσοφος»).

Μετά την καταστολή της επαναστάσεως του Διονυσίου οι εβραίοι προδώσανε ή κατηγορήσανε πολλούς ιερείς που βρήκαν βασανιστικό θάνατο. Τραγική ήταν η περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Φαναριού και Νεοχωρίου Ιερομάρτυρος Σεραφείμ. Του έκοψαν την μύτη «εσουβλίσθη και μετά ταύτα απεκόπη η κεφαλή αυτού υπό των δημίων» («Λεξικόν των Νεομαρτύρων», «εκκλησιαστικοί εκδό­σεις» Άθ. 1972, τόμος 3ος, σελ. 450).

Διαφορετικός από τον Διονύσιο ήταν ο Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779) ο οποίος προετοίμαζε την επανάστασιν δια της παιδείας των Ελλήνων. Οι εβραίοι που παρακολουθούσανε την δράση του, που ίδρυε παντού σχολεία ανη­συχούσαν. Ο ίδιος δε ο Κοσμάς, ο οποίος εγνώριζε το ποιόν των Ιουδαίων «παρήνει τους Χριστιανούς να απέχωσι πάσης κοινωνίας και συναλλαγής προς τους Ιου­δαίους» (Σπ. Αραβαντινός: «Ιστορία Αλή Πασά» έκδ. «Πυρρός» τόμος 1ος Αθ. 1895 σελ. 30). 

Μετά πολλά και «ένεκα διαβολών ισραηλιτών» (ενθ. ανωτ.) οι Τούρκοι (Κουρτ Πασάς) αφού πληρωθήκανε από τους εβραίους εθανάτωσαν τον Κοσμά. Το ότι οι Τούρκοι δεν επιθυμού­σαν τον φόνο του Ιεράρχου φαίνεται κι από την αντίδραση του Αλή Πασά, ο οποίος αγανάκτησε όταν επληροφορήθη ότι σκοτώσανε τον Κοσμά και έκτισε Εκκλησία εις μνήμη του, ακριβώς όπου τον απαγχονίσανε.

Ο Κοσμάς στις 2 Μαρτίου 1779 τελείωνε επιστολή, προς τον αδελφόν του Χρύσανθο με τα ακόλουθα λόγια:

«Δέκα χιλιάδες Χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μι­σεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες εβραίοι θέλουν τον θάνατον μου και ένας όχι.

Ο σος αδελφός Κοσμάς ιερομόναχος»

(Χ. Κοντού: «Εφημ. των φιλομαθών» τομ. ΙΕ, 1867, σελ. 1413 και εις Φ. Μιχαλόπουλο: «Κοσμάς ο Αιτωλός» σελ. 110).

Στη βιογραφία του, που προανάφερα διαβάζετε συχνά φράσεις, όπως «οι εβραίοι τον έβλεπαν μ' εχθρότητα και μίσος» (σελ. 86), «ο φανατισμός και το μίσος των εβραίων» (σελ. 103). Αλλά κι ο Κοσμάς δεν υποχώρησε. Στα κηρύγματά του υπήρξε κεραυνός εναντίον των Ιου­δαίων»

«Τώρα έχω μάτια να βλέπω τον Εβραίον. Ένας άν­θρωπος να με υβρίζη, να φονεύση τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλη, έχω χρέος ωσάν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίζει όμως τον Χριστόν μου και την Παναγίαν μου δεν θέλω να τον βλέπω. 

Και η ευγένειά σας πως σας βαστά η καρδιά να κάνετε πραγματείας με τους Εβραίους; Εκείνος, όπου συναναστρέφεται με τους Εβραίους, αγοράζει και πωλεί, τι φανερώνει; Φανερώνει και λέει πως καλά έκα­μαν οι Εβραίοι και εθανάτωσαν τους προφήτας και όλους τους καλούς. Καλά έκαμαν και κάμουν να υ­βρίζουν τον Χριστόν μας και την Παναγίαν μας. Κα­λά κάνουν και μας μαγαρίζουν. Λοιπόν μην αγοράζε­τε τίποτε από αυτούς. Ταύτα διατί σας τα είπα χρι­στιανοί μου; Όχι δια να φονεύετε τους Εβραίους και να τους κατατρέχετε, αλλά να τους κλαίετε». («Διδαχαί Κοσμά» έκδ. «Αποστολιά» 1897 σελ. 63).

Τελικά «οι εβραίοι επήγαν εις τον Κουρτ-Πασάν και του έδωσαν πολλά πουγγιά για να τον θανατώση» («Βίος Κοσμά» Βενετία 1814, σελ. 28). Συγκεκριμένα οι Ιουδαίοι πλήρωσαν τον Τούρκο δολοφόνο με 20.000 γρόσια. Το πτώμα του απαγχονισθέντος Αγίου ρίξανε σ' ένα ποτάμι με μια πέτρα δεμένη στο λαιμό, όπως αργότερα κάνανε στον πατριάρχη Γρηγόριο Ε'. Ένας ευσεβής Έλλην το ανέσυρε και τον θάψανε στον νάρθηκα της εκκλησίας τις Θεοτόκου στο χωριό Καλικόντασι.

Ὁ ἐβραῖος Ραββίνος, Μορντεχάϊ Φριζής

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Πλεύρη : " Ἄς μιλήσουμε γιά ἐβραίους "   

Θερμοπύλαι

Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Το τελευταίο σκηνικό του συμμοριτοπολέμου εξελίχτηκε στο Γράμμο και στο Βίτσι, βρίσκοντας νικητή τον Ελληνικό Στρατό. Δεν είχαν καλά-καλά τελειώσει οι εκκαθαρίσεις των συμμοριτών στην Ελληνική μεθόριο, και στην Αθήνα είχε ήδη αρχίσει η κόκκινη προπαγάνδα να απλώνει τα δίκτυα της. Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων της πρωτεύουσας, όπως μας εξιστορεί ο πρώην γγ του ΚΚΕ κ. Ελευθέριος Σταυρίδης, υπήρχαν βιβλία που «μαρτυρούσαν» το τι «τράβηξαν» οι αγωνιστές της αριστεράς, από τον Ελληνικό στρατό, τυπωμένα μάλιστα και σε χαρτί της «UNRRA». Μπορεί η αριστερά να νικήθηκε κατά κράτος στα γεγονότα του 1949, μας μπήκε όμως ολότελα καβάλα στα χρόνια που ακολούθησαν, συνέπεια της ασχετοσύνης και της ανικανότητας των μεταπολιτευτικών αστικών καθεστώτων. Μία μικρή ίσως αντίσταση πρόσφερε η επανάσταση του 1967, αλλά και αυτή ήταν με λάθος τρόπο. Μπορεί να έπεφτε ξύλο στα υπόγεια της οδού Μπουμπουλίνας, αυτό όμως δε σημαίνει ότι κάποιος που έχει λάθος ιδέες θα τις απαρνηθεί με το ξύλο. Είχε επανειλημμένως τονιστεί από τον κ. Σταυρίδη όταν δίδασκε προπαγάνδα στο ΥΕΘΑ ότι, ή αριστερά αντιμετωπίζεται με ιδεολογικά όπλα, και όχι με διώξεις. Αλλά ουδέποτε εισακούστηκε. 

 Όλα αυτά τα χρόνια η κόκκινη προπαγάνδα δρούσε ανεξέλεγκτη. Ιδού πως περιγράφει την ασχετοσύνη των μεταπολεμικών κυβερνήσεων ο υβριστής της Χρυσής Αυγής κ. Θεοδωρόπουλος, στο φύλλο της Κυριακάτικης «καθημερινής»: « Ενώ το 1974 τη δημοκρατία την αποκατέστησε ένας πολιτικός της παραδοσιακής δεξιάς, η αριστερά κατάφερε να την εμφανίσει ως επίτευγμά της. Η αριστερά, η οποία απέκτησε δικαιώματα στην κοινοβουλευτική νομιμότητα χάρη στον Καραμανλή, εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει τη δεξιά, της οποίας αυτός ηγείτο, ως χουντική απόφυση και να κραδαίνει το σκιάχτρο της έξωθεν παρέμβασης, με την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ. 

Πώς το πέτυχε αυτό; Φταίνε οι ενοχές της αστικής παράταξης για τη μετεμφυλιακή της θητεία; Φταίει το γεγονός ότι η αστική παράταξη ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να διεκδικήσει την πνευματική ηγεμονία;/  Κι ο κουκουλοφόρος που τρώει μια σφαλιάρα από τον αστυνομικό νομίζει πως είναι ήρωας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και καίει την Αθήνα, όπως ο δύσμορφος χρυσαυγίτης ταυτίζεται με τον Λεωνίδα και τους τριακόσιους του».

Η αριστερά πήρε μαζί της όλον τον πνευματικό κόσμο της Χώρας μας ή σχεδόν όλον. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάποιος ο οποίος είχε αριστερές ιδέες ή ήταν αριστερών φρονημάτων, θεωρούνταν sic τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Μέχρι και φιέστες μουσικές οργάνωναν οι αριστεροί στα μέσα της δεκαετίας του 70  με πρωτεργάτες τους Θεοδωράκη και σία, δήθεν για να γιορτάσουν την επάνοδο της δημοκρατίας στον τόπο.

 Στην πραγματικότητα ήταν γιορτή για την επάνοδο των κομμουνιστών από την παρανομία, μιας και τους νομιμοποίησε ο «εθνάρχης» της πυρκαγιάς, όχι γιατί τους αγαπούσε, αλλά επειδή εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του. Βλέπετε χωρίς κομμουνιστές στη βουλή δεν ήταν δυνατή η ένταξη της Χώρας μας στην τότε ΕΕ, οπότε θα χάνονταν και η δόξα για τον «κηπουρό». Το κερασάκι στην τούρτα για την επικράτηση των κομμουνιστών μπήκε από τον «εθνάρχη». Έκτοτε οι Έλληνες παραδόθηκαν στη χλιδή που πρόσφερε η επίπλαστη ευφορία του χρήματος που εισέρευσε στη Χώρα μας, αφήνοντας το Έθνος έρμαιο στον ιστό της κόκκινης προπαγάνδας, καθώς και στις ορέξεις των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα επαναπαύτηκαν στη σιγουριά της νίκης το 1949, νομίζοντας ότι ξεμπέρδεψαν μια και καλή με τους κομμουνιστές. Δεν γνώριζαν όμως ότι είχαν απέναντί τους επαναστατικό και όχι αστικό κόμμα. Νόμισαν ότι επανάσταση γίνεται μόνο με ένοπλα μέσα, όπως το νομίζουν και σήμερα. 

Γι αυτό οι κομμουνιστές χρησιμοποιώντας επαναστατικές ιδεολογικές μεθόδους πήραν με το μέρος τους όλο τον πνευματικό κόσμο της Πατρίδος μας. Αυτό ήταν το όπλο τους. Μέσω των πνευματικών ανθρώπων κατάφεραν να παρουσιάζουν την λαθεμένη τους ιδεολογική σκέψη σαν να πρόκειται για αναγνώσματα από την Αγία Γραφή. Και το κατάφεραν. Στα 66 χρόνια που πέρασαν από το τέλος του συμμοριτοπόλεμου, μέσα από βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, έντυπα, συγκεντρώσεις στα πνευματικά κέντρα, ομιλίες κλπ., κατάφεραν να έρθουν στην εξουσία. Και αντί οι μνημονιακές δυνάμεις της αντιπολίτευσης να πλαισιώσουν το κίνημα της Χρυσής Αυγής, κάθονται και παίζουν τις κουμπάρες με την αριστερά, μη δυνάμενες να αντικρίσουν τον οικονομικό στραγγαλισμό που υφίσταται η Πατρίδα μας. Τα επαναστατικά κινήματα αντιμετωπίζονται με άλλα επαναστατικά κινήματα. Διπλός ο ρόλος των Ελλήνων Εθνικιστών. Από τη μία πρέπει να αποτινάξουμε την αριστερά που μας κατσικώθηκε στο σβέρκο, και από την άλλη το θλιβερό μνημονιακό τόξο της αντιπολίτευσης. Και ξέρετε γιατί θα τα καταφέρει η Χρυσή Αυγή; Γιατί όπως προανέφερα, τα επαναστατικά κινήματα επικρατούν πάντα.

ΥΓ. Η «δυσμορφία» των Χρυσαυγιτών δεν ξέρω πως δένει με το υπόλοιπο άρθρο του κ. Θεοδωρακόπουλου. Μάλλον το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου του αρθρογράφου, που ασχολείται με τη χρυσαυγίτικη «δυσμορφία», θα χρίζει επείγουσας ιατρικής παρακολουθήσεως, μη σας πω ότι επιβάλλεται και φαρμακευτική αγωγή.

Ἐθνικισμός

Ἐβραϊκή πρόκλησις

Το ασίγαστο μίσος των εβραίων κατά των Ελλήνων α­ποτελεί ιστορική διαπίστωσι, που την γνωρίζει όλος ο κόσμος, που διαβάζει βιβλία ιστορίας. Ένας ακατάρτι­στος θα απορήση γιατί μας μισούν οι Ιουδαίοι, ίσως και να το αμφισβητήση. Όποιος όμως μελετήση λίγη ιστορία αμέσως θα αντιληφθή το γεγονός του Ιουδαϊκού μίσους κατά της Ελλάδος, των Ελλήνων και ιδίως του συνόλου των πνευματικών αξιών, που συγκροτούν τον Ελληνισμό.

Σχετικά έχουν γράψει πάρα πολλοί συγγραφείς, εδώ και στο εξωτερικό: Ο Μητροπολίτης Κορίνθου Παντε­λεήμων εκυκλοφόρησε μελέτη του, υπό τον τίτλον: «Εβραίοι και Χριστιανοί». Εκεί μέσα (εκδ. «Πνοή» Κόριν­θο 1980, σελ. 10) γράφει:

«Ακόμη οι Εβραίοι μισούν τον Ελληνισμό. Είναι φυσικοί εχθροί του Ελληνισμού, για­τί ο Ελληνισμός εδράζεται στην ορθή τοποθέτηση του νου, στην ορθολογική διανόηση, στην ορθή τοποθέτηση του ανθρώπου στην πραγματική του διάσταση, ενώ ο Εβραϊσμός τον οδηγεί σε απίθανα και ουτοπιστικά όνειρα, υλικής υφής, ενώ ο Ελληνισμός υπηρέτησε πάντοτε πνευματικές απόψεις, διότι ο Ελληνισμός είναι, γενικά, το θε­μέλιο του σημερινού Ευρωπαϊκοδυτικού πολιτισμού, που με την καλλιέργεια που έδωσε και δίνει εμποδίζει την πο­λιτισμένη ανθρωπότητα από το να γίνεται εύστοχη βορά των Εβραϊκών παγκοσμίων επιδιώξεων και γιατί στα φτε­ρά της σοφίας, της κουλτούρας και της λεπτότητας της γλώσσας του Ελληνισμού, διαδόθηκε ο Χριστιανισμός, στον τότε κόσμο, ο Χριστιανισμός που τόσο μισούν οι Εβραίοι».

Ανέφερα το ανωτέρω κείμενο, διότι η διαπίστωσι του Ιεράρχου ότι οι Εβραίοι «είναι φυσικοί εχθροί του Ελληνισμού» αποδίδει μ' ακρίβεια την αλήθεια. Την αλήθεια, που πρέπει να γίνη συνείδησις στον λαό.

Το ηρωικό στοιχείο απουσιάζει στον εβραϊσμό. Οι ε­βραίοι δεν γράψανε δοξασμένες ιστορικές σελίδες. Μαραθώνες, Θερμοπύλες και Σαλαμίνες δεν υπάρχουν στους Ιουδαίους. Ούτε ποτέ τους οι εβραίοι αγωνισθήκανε για ιδέες. Απεναντίας κάθε προσπάθειά τους απέβλεπε στην ικανοποίησι υλικών αισθημάτων. Πάντοτε έκαναν ή δεν έκαναν με κίνητρο το όφελος και πιο συγκεκριμένα το οικονομικό κέρδος. Το Ισραήλ, όπως αποδεικνύεται εκ της ιστορίας του, ενδιαφερότανε για όνους, ημιόνους, θηλυκάς καμήλους και φυσικά για χρυσίον και άργυρον. Δεν γνωρίζω ούτε ένα πόλεμο, ούτε μια μάχη, ούτε μια εκ­στρατεία που να είχε σκοπό την δόξα, την τιμή, το μεγαλείον, τον πολιτισμόν, τα ιδανικά. Όλα αυτά που συγκι­νούσαν τους Έλληνες και κατηύθυναν την ιστορικήν εξέλιξίν τους είναι τελείως άγνωστα στους εβραίους. Η αξία των εβραίων υπολογίζεται σε υλικά αγαθά. Κατά την εβραϊκή νοοτροπία ευτυχής είναι ο κάτοχος ζώων, δούλων και χρυσού.

* * *

Ο Αυτοκράτωρ Μέγας Κωνσταντίνος κατάργησε τα προνόμια, που είχαν οι εβραίοι και ευνόησε τον εκχριστιανισμό τους. Οι Ιουδαίοι που εβαπτίζοντο ελιθοβολούντο από τους ομοθρήσκους τους μέχρι θανάτου. Σ' απάντηση ο Κωνσταντίνος έκαιγε στην φωτιά τους υπευθύνους του λιθοβολισμού. Ο Κων­σταντίνος προσπάθησε να τους διώξη από το Βυζάντιο κι από την Παλαιστίνη. Αλλά δεν το κατώρθωσε, διότι εκείνοι μένανε κολλημένοι σαν την βδέλλα στο θύμα τους. Ο Θεοδόσιος Α' και ο Θεοδόσιος Β', ο Αρκάδιος κ.α. πυρπολούν τις συναγωγές, αλλά οι εβραίοι δεν μετακι­νούνται. Γίνονται μάλιστα και προκλητικοί. Επί Φωκά π.χ. αιφνιδιαστικά στην Αντιόχεια επιτίθενται κατά των Ελλήνων και σφάζουν πολλούς μεταξύ των οποίων και τον Πατριάρχη Αναστάσιο. Ο Αυτοκράτωρ στέλλει ι­σχυρή στρατιωτική δύναμη και συντρίβει τους επαναστά­τες, που τιμωρεί αμείλικτα. Άλλους σκοτώνει κι άλλους ακρωτηριάζει. Οι Ιουδαίοι υποκύπτουν, αλλά όταν ο βασιλεύς της Περσίας Χοσρόης εξεστράτευσε κατά του Βυ­ζαντίου νόμισαν, ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν. Συμμαχούν με τους Πέρσες και κατατάσσονται στον στρα­τό τους. Ξαναγύρισαν στην Παλαιστίνη και έσφαξαν Έλ­ληνες. Τελικά ο Ηράκλειος νίκησε τον Χοσρόη και τους κατέσφαξε και ακόμη τους έδιωξε απ’ τα Ιεροσόλυμα:

«ο Ηράκλειος τους εξώρισε από την Ιερουσαλήμ εις αν­τίποινα της βοηθείας που έδωσαν εις τους Πέρσας και κα­τέβαλε πάσαν προσπάθειαν δια να τους εξολόθρευση» (Will Durant, «Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού» εκδ. «Συρόπουλοι» τόμος Δ, σελ. 463).

Ο Ολλανδός καθηγητής της Βυζαντινής λογοτεχνίας Δ. Έσσελιγγ («Βυζάντιον και Βυζαντινός πολιτισμός» εκδ. «Παπακωνσταντίνου» ΑΘ. 1970, σελ. 68) βεβαιώνει ότι επί «Ηρακλείου οι εβραίοι είχαν κατά το πλείστον θανατωθή ή εκδιωχθή...»

* * *

Στα 1894 ο εβραίος Μπερνάρ Λαζάρ δημοσίευσε το βιβλίο του «L’ antisemitisme son histoire et ses causes», δη­λαδή «Ο Αντισημιτισμός, η ιστορία και οι αιτίες του». Το έργο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε το 1988 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Ελεύθερη Σκέψις» και το θεωρώ χρησι­μότατο για κάθε ασχολούμενο με το εβραϊκό ζήτημα. Εκτός από τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που μορφώνουν ιστορικά υπάρχει και η διαπίστωσις, ότι γενική αιτία του αντιεβραϊσμού είναι οι ίδιοι οι εβραίοι. 

Συνιστώ να δια­βάσετε με την μεγαλύτερη προσοχή την παρακάτω παρά­γραφο:

«Εάν αυτή η εχθρότητα, αυτή η απέχθεια, δεν είχαν εκδηλωθεί προς τους Εβραίους παρά μόνον σε έναν χρόνο και σε μια χώρα, θα ήταν εύκολο να επισημανθούν οι περιορισμένες αιτίες τους· όμως αυτή η φυλή, αντιθέτως, κυνηγήθηκε και μισήθηκε από όλους τους λαούς στους κόλπους των οποίων εγκαταστάθη­κε. Θα πρέπει λοιπόν, εφ' όσον οι εχθροί των Ε­βραίων ανήκαν στις πιο ποικίλες φυλές, ζούσαν σε χώρες πολύ μακρυνές μεταξύ τους, εκυβερνώντο από διαφορετικούς νόμους, εκυριαρχούντο από αντι­τιθέμενες αρχές, δεν είχαν ούτε τα ίδια ήθη, ούτε τα ίδια έθιμα, εμπνέονταν από ανόμοιες αντιλήψεις που δεν τους επέτρεπαν να κρίνουν ομοιομόρφως όλα τα πράγματα, να υπήρχαν ανέκαθεν οι γενικές αιτίες του αντισημιτισμού μέσα στο ίδιο το Ισραήλ και όχι μέσα σ' εκείνους που τον καταπολέμησαν». (Μπερνάρ Λαζάρ, ενθ. ανωτ. εκδ. «Ελεύθερη Σκέψις» Αθ. 1988, σελ. 11).

Ο συγγραφεύς θέτει άμεσα το ερώτημα: «Γιατί οι Ιου­δαίοι μισήθηκαν σε όλες αυτές τις χώρες, σε όλες τις πό­λεις;» και απαντά ο ίδιος εξ ίσου άμεσα:

«Επειδή ποτέ δεν εντάχθηκαν στις πόλεις σαν πολίτες αλλά πάντοτε σαν προνομιούχοι. Ήθελαν πριν απ’ όλα, αν και εγκατέλειψαν την Παλαιστίνη να παραμείνουν Ιουδαίοι και πατρίδα τους ήταν πάντοτε η Ιερουσαλήμ... Σχημάτιζαν παντού ένα είδος πολιτειών συνδεδεμένων με την Ιουδαία και με την Ιερουσαλήμ.

Έχουμε λοιπόν μέσα στο κράτος του οποιουδήποτε έ­θνους κάποιον αριθμό οργανωμένων εβραίων, που υποτί­θεται ότι είναι πολίτες του κράτους, όπου ζούν, ενώ εργάζονται για το Ισραήλ. Και δεν αρκούνται σε τούτο, προχωρούν ακόμη πιο πέρα. Επιδιώκουν με κάθε μέσο την επικράτησί τους προς όφελος του Ισραήλ. Την τάση τους για κυριαρχία με κάθε τρόπο την αποδίδουν στο ότι ο Θεός τους προώρισε να επικρατήσουν διότι τάχα είναι ο «εκλε­κτός λαός του Θεού».

Ο αντιεβραϊσμός επομένως είναι η αντίδρασις των λαών κατά της δράσεως των εβραίων να επιβληθούν. Αν οι εβραίοι, όπου βρίσκονται δεν επεδίωκαν την επικράτησίν των στα διάφορα Έθνη, ασφαλώς δεν θα προκαλού­σαν την αντίδρασίν των και δεν θα ανεπτύσσετο πουθενά αντιεβραϊσμός. 

Στη διασπορά υπάρχουν Έλληνες, Αρ­μένιοι και άλλοι λαοί. Οι Έλληνες π.χ. καθώς και οι Αρ­μένιοι δεν προσπαθούν δια παντός τρόπου να επιβληθούν στις χώρες όπου ζουν. Ούτε υπονομεύουν τα κράτη στα οποία είναι πολίτες για να αρπάξουν την εξουσία υπέρ των Ελλήνων ή των Αρμενίων, ούτε συνωμοτούν για να ελέγ­χουν κυβερνήσεις άλλων εθνών. Γι' αυτό δεν ανεπτύχθη διεθνώς κίνησις ανθελληνική ή αντιαρμενική.

Απεναντίας οι εβραίοι υποκινούμενοι από τους ηγέτες των αποπειρώνται να κυριεύσουν πολιτικά και οικονομι­κά τους λαούς, οι οποίοι φυσικά δεν κάθονται με σταυρω­μένα χέρια. Άλλοτε νωρίτερα, άλλοτε αργότερα αποκα­λύπτεται ο ρόλος των εβραίων και γιγαντούνται το μίσος εναντίον τους. Μίσος που οι ίδιοι οι εβραίοι δημιουργήσανε, με τις πράξεις τους.

Το εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν «Ελευθερουδάκη» (εκδ. «Ελευθερουδάκη» τόμος 2, σελ. 219 λ. «Αντισημιτι­σμός») κυκλοφόρησε το 1927. Κανείς δεν μπορεί να το αποκαλέση «ναζιστικόν». Διότι το 1927 ο ναζισμός δεν ε­ξουσίαζε την Γερμανία. Επομένως η εγκυκλοπαίδεια δεν είναι επηρεασμένη κατά των εβραίων. Εκεί διαβάζουμε:

«αντισημιτισμός (ο). Κοινωνικόν και πολιτικόν δόγ­μα, πρέσβευαν την καταπολέμησιν της μεγάλης ε­πιρροής των Ιουδαίων εν τισι χώραις δια της λήψεως περιοριστικών μέτρων κατ' αυτών. Το δόγμα τούτο ωνομάσθη αντισημιτισμός, καίτοι στρεφόμενον κατά μόνων των Ιουδαίων, διότι ούτοι θεωρούν­ται ως οι μόνοι αντιπρόσωποι της σημιτικής φυλής, εν Ευρώπη.

Ο αντισημιτισμός αποτελεί την εκδήλωσιν αντι­δράσεως κατά της επικρατήσεως και εν γένει της αναμίξεως του Ισραηλιτικού στοιχείου εις την πολιτικήν και οικονομικήν ζωήν άλλων λαών, στερείται, δ' ούτω χαρακτήρας θρησκευτικού ουχ ήττον, πλειστάκις τα θρησκευτικά πάθη εχρησιμοποιήθησαν προς επιβολήν των οικονομικών και πολιτικών αρ­χών του αντισημιτισμού. Η ιστορία αυτού ως δόγ­ματος άρχεται μόνον από των μέσων του ΙΘ' αιώνος, ότε και τον πρώτον εγένετο χρήσις του ονόματος. Αλλ' η ασυστηματοποίητος αντίδρασις κατά του ισραηλιτικού στοιχείου ήρχισεν εις πολύ παλαιοτέ­ρους χρόνους, θα ηδύνατο δε να λεχθή ότι προς ου­δέν έθνος συνώκησαν Ιουδαίοι χωρίς να συναντή­σουν, εις ωρισμένην στιγμήν, την αντίδρασίν του».

Η διαπίστωση της εγκυκλοπαίδειας ότι «προς ουδέν έ­θνος συνώκησαν Ιουδαίοι χωρίς να συναντήσουν εις ωρι­σμένην στιγμήν την αντίδρασίν του» αποδεικνύει ότι παντού οι εβραίοι προκαλούσαν λαϊκές αντιδράσεις. Τούτο είναι ιστορικά βεβαιωμένο. Ποιοί όμως είχαν δίκαιο; Οι εβραίοι ή οι λαοί; Ποιος λογικός άνθρωπος θα παραδεχθή, ότι διαφορετικοί λαοί, σε διαφορετικές χρονικές περιό­δους, σε διαφορετικά καθεστώτα, που κατεδίωξαν τους εβραίους είχαν όλοι τους άδικο και δίκαιο οι εβραίοι;

Για να μη χρονοτριβούμε αφήνουμε την αρχαία εποχή όπου Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Έλληνες, Ρω­μαίοι και τέλος πάντων όλοι οι λαοί είναι αντιεβραίοι κι ερχόμεθα στο Βυζάντιο όπου εκβάλλονται οι εβραίοι ως διαβρωτές του κράτους και της θρησκείας. Το 1290 οι εβραίοι διώχνονται ομαδικά από την Αγγλία. Το 1395 τους καταδιώκουν οι Γάλλοι, κατόπιν το 1492 εκδιώκονται από την Ισπανία, μετά τους κυνηγούν οι Πορτογάλοι. Γύρω στα 1750 οι Αυστριακοί τους περιορίζουν. Η Αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία τους υποχρεώνει να φέρουν κιτρίνη ταινία στον βραχίονά τους. Μέτρα εναντίον τους παίρνουν και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ι­ταλία, Πολωνία και Ελβετία. Το 1881 ιδρύεται στη Γερ­μανία ο Μέγας Αντισημιτικός Σύλλογος. Εκείνη την πε­ρίοδο στην Ουγγαρία αναγκάζονται οι εβραίοι να φύ­γουν. Η Ρωσία φημίζεται για τα «πογκρόμ» κατά των Ιουδαίων. Το μεγαλύτερο «Πογκρόμ» συνέβη το 1903. Δύο χρόνια πριν στην Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα οι εβραίοι ερεθίζουν τον λαό και προκαλούν τις γνωστές αντι-ιουδαϊκές ταραχές. Επεισόδια μεγάλης εκτάσεως έγιναν και στην Ρουμανία, όπου οι εβραίοι εστερούντο του δικαιώματος της ψήφου κ.τ.λ.

Οι λαοί ενεργούσαν αυθόρμητα εναντίον των εβραίων, όταν πια ξεχείλιζε το ποτήρι της υπομονής τους. Παραδέχομαι ότι κατά την διάρκειαν τέτοιων αναστατώσεων σημειούνται αγριότητες κατά των Ιουδαίων. Το λέγω αυτό, διότι είναι αλήθεια και επιθυμώ να είμαι αντικειμενικός. Δεν δικαιολογώ τις αγριότητες, αλλά τις εξηγώ. Οφεί­λονται στην εβραϊκή πρόκληση. Έτσι χάριν ακριβείας ε­κείνο που ονομάζουμε «διωγμός» κατά των εβραίων ουσια­στικά είναι άμυνα κατά των εβραίων που πραγματοποιεί­ται δι’ επιθέσεως. Οι λαοί δηλαδή υπομένουν, υπομένουν, υπομένουν και αιφνίδια ξεσπούν, μ' όλες τις συνέπειες των λαϊκών εξεγέρσεων. Ταυτόχρονα με τους λαούς επιφανείς προσωπικότητες πολεμήσανε συνειδητά τον εβραϊσμό, διότι γνωρίσανε την ουσία και τις επιδιώξεις του. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω;!

Ο Κικέρων τους κατηγόρησε ως συκοφάντες («Υπέρ Φλάκκου»). Ο Σενέκας τους απεκάλει «απαίσιο έθνος» («Περί της προλήψεως» 36). Ο Τάκιτος («Ιστορία» 5, 4, 5) ο Οβίδιος («Τέχνη του αγαπάν»). 

Ο Πετρώνιος («Fragment poet»). Ο Πλίνιος («Φυσική ιστορία» 13, 4). Ο Σουετόνιος (Sat. 14,96,104). Ο Γιουθενάλης (Sat. 14,96, 104) γράφουν εναντίον των εβραίων.

Ο Βολταίρος για τους εβραίους έχει σαφέστατη γνώμη. Την εκθέτει στο «Φιλοσοφικό Λεξικό» (τμ. 1):

«Δεν θα εύρητε εις τους εβραίους παρά έναν λαόν α­μαθή και βάρβαρον όστις συνενώνει από πολλού την πλέον αισχράν φιλαργυρίαν, την απεχθή δεισιδαιμονίαν με το ακατανίκητον μίσος δι' όλους τους λαούς οίτινες τον ανέχονται και τον πλουτίζουν».

Επίσης και σ' άλλα έργα του κατακρίνει τους Ιουδαί­ους π.χ. «Ο Θεός και οι άνθρωποι», «Δοκίμιον επί των ηθών». Αξιομνημόνευτος είναι επίσης και η από 15-12-1773 επιστολή του προς τον Ντε Λουϊνού όπου γράφει:

«Ανήκουν, αυτοί οι περιτετμημένοι, εις την φυλήν του Ναφθαλείμ ή του Ησαγάρ, πολύ ολίγον εν­διαφέρει, αλλά αυτοί εν πάση περιπτώσει, είναι οι πλέον δόλιοι λωποδύται οι οποίοι ποτέ ερρύπαναν την γη».

Δια περισσότερα παραπέμπω εις την εργασίαν του Δρ. Αρ. Ανδρόνικου: «Ο Ιούδας δια μέσου των αιώνων» (έκδ. «Μέλισσα» Αθ. 1928, σελ. 5 κ.έ.).

Ο Μ. Ναπολέων στην συνεδρίασι του Συμβουλίου του κράτους (30 Απρ. 1806) είπε τα εξής:

«Η νομοθεσία πρέπει να τίθεται σε ισχύν οπου­δήποτε το γενικόν καλόν βρίσκεται σε κίνδυνο. Η κυβέρνησις δεν μπορεί να παρακολουθή με αδιαφορία τον τρόπο με τον οποίον ένα καταφρονημένο έ­θνος, κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα της Γαλλίας. Οι Εβραίοι πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν ιδιαίτεροι άνθρωποι. Είναι ένα κράτος εν κρατεί! Είναι απο­γοητευτικό δια το Γαλλικό έθνος να τελειώση (να σβύση) κάτω από την διακυβέρνησι των κατωτέρων αυτών ανθρώπων. Οι Εβραίοι είναι οι αρχιληστές των μοντέρνων καιρών. Είναι οι απομυζηταί της αν­θρωπότητας. Πρέπει να κρίνωνται βάσει πολιτικού δικαίου και όχι αστικού δικαίου (δικαιοσύνης) διότι ασφαλώς δεν είναι πραγματικοί πολίται».

(δια περισσότερα εις Ι. Πασσά: «Η αληθινή προϊστορία» εκδ. εγκυκλοπ. ΗΛΙΟΣ, σελ. 266). 

Ο Βενιαμίν Φραγκλί­νος σ' επιστολή του (26 Νοε. 1781) προς τον πρόεδρο Άνταμς έγραφε:

«Συμφωνώ απόλυτα με τον Στρατηγόν Ουάσιγκτων, πως πρέπει να προστατέψουμε αυτό το νεαρόν έθνος από μια ύπουλη επίδραση και διείσδυση. Αυ­τή η απειλή είναι οι Εβραίοι. Σε οποιοδήποτε χώρα και αν εγκαταστάθησαν οι Εβραίοι σε μεγάλο αριθ­μό, κατέβασαν το επίπεδο της ηθικής και της εμπορικής της ακεραιότητας. Απετέλεσαν δική τους κοι­νωνία (μέσα στο κράτος) και δεν αφομοιώθηκαν. Εχλεύασαν και προσπάθησαν να υπονομεύσουν την Χριστιανικήν θρησκείαν επάνω εις την οποίαν, έχει θεμελιωθή αυτό το κράτος. Έφτιαξαν ένα Κράτος εν Κράτει! Και όταν συνάντησαν αντιρρήσεις προσ­πάθησαν να πνίξουν οικονομικά αυτό το έθνος, ό­πως, και εις την περίπτωση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας».

Ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ Γεώργιος Ουάσιγκτων θεωρούσε την δράση των εβραίων «ως πλέον επικίνδυνον και από τους φανερούς αντιπάλους του Αμερικάνικου Έθνους». Ο διάσημος Άγγλος δραματικός συγγραφεύς Χριστόφορος Μάρλοου στον «Ιουδαίο της Μάλτας» κι ο Σαίξπηρ στον «έμπορο της Βενετίας» περιγράφουν την εκμεταλλευτική φύση του εβραϊσμού. Στον «έμπορο της Βε­νετίας» ο εβραίος Σάϋλοκ εδάνεισε τον Αντώνιο, που εμ­πορευότανε στην Βενετία 3000 δουκάτα, με τον όρον αν σε τρεις μήνες δεν τον εξοφλήση, θα πλήρωνε επί πλέον ως ποινική ρήτρα, ένα χιλιόγραμμο από την σάρκα του! Φοβερό.

Ο Φούερμπαχ, ο Καντ, ο Νίτσε, ο Καρλάϋλ, ο Βάγκνερ, ο Έγελος, ο Σω, ο Λούθηρος, ο Γκαίτε, ο Ντοστογιέφσκυ, ο Φίχτε, ο Μαρκ-Τουαίν, ο Σαβοναρόλα, ο ´Eρασμος, ο Σουίφτ, ο Τολστόϊ, ο Λιστ, ο Μπραμς, ο Προυντόν, ο Βάκων, ο Μπρούνο, ο Ντε Γκωλ, ο Έμερσον, ο Βίσμαρκ, ο Χιούμ, ο Κέλσος, ο Σοπενχάουερ, ο Μοντεσκιέ, και ατελείωτος αριθμός διασήμων προσωπικοτήτων της πολιτικής, της επιστήμης, της τέχνης, των Γραμμάτων κατήγγει­λαν τους εβραίους. Τι θέλετε λοιπόν; λαοί όλων των επο­χών και προσωπικότητες όλων των εποχών έχουν άδικο; και δίκαιο οι εβραίοι;

Η ειλικρίνεια με υποχρεώνει να δείξω το αόρατο, αλλ' αισθητό πρόσωπο του εβραϊσμού. Δεν δύνανται ούτε αξί­ζουν οι εβραίοι να προβληθούν, χάριν στο δημιουργικό έργο τους και να ξεχωρίσουν. Έτσι διαλέγουν τον υπόγειο δρόμο της συνομωσίας. Βρίσκονται πίσω από κάθε πολιτι­κή αναταραχή για να επωφεληθούν. Συνήθως συμβάλλουν στην δημιουργία της. Βρίσκονται πίσω από κάθε οικονομική ανωμαλία για να κερδοσκοπήσουν. Αναμφισβήτητα φροντίζουν να ελέγχουν, όσο γίνεται, τα μέσα ενημερώ­σεως της κοινής γνώμης, ώστε να παραπλανούν και να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο.

Από που αντλούν δύναμη όμως; Η κοινωνιολογική ανατομία του εβραϊσμού δείχνει ότι η δύναμη των εβραίων εντοπίζεται σε δύο σημεία:

α) στον αδίστακτο χαρακτήρα τους, που τους επιτρέπει την χρησιμοποίηση κάθε μέσου για να ωφεληθούν και

β) στην ενότητά τους έναντι των τρίτων.

Αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην ενότητά τους μέσα στα κράτη όπου ζουν, διότι ενωμένοι διατηρούν τις παραδόσεις τους και τον κοινό στόχο τους και διότι ενωμένοι είναι ισχυρώτεροι από τον μεμονωμένο αντίπαλο ή θύμα τους.

Χωρίς την ελαχίστην αμφιβολίαν πιστεύω ότι αντικει­μενικά οι εβραίοι είναι ανίσχυροι. Δεν θελήσανε οι λαοί να τους αντιμετωπίσουν σοβαρά. Διότι αν πραγματικά αντιμετωπισθούν οι εβραίοι από τα διάφορα Έθνη στα σοβαρά, τότε θα φανή ότι ο εβραϊσμός σαν πολιτικό κίνημα είναι ασήμαντος. Πρόκειται για έναν ετοιμοθάνατο που παριστάνει το θηρίο. Όπως ξέρετε η φαντασία τρέφεται από τον εαυτόν της. Έτσι τα πλήθη πέφτουν θύματα της δικής τους φαντασίας, που θέλει τους εβραίους πανίσχυρους. Συχνά ακούμε φήμες ότι οι εβραίοι κυβερνούν τον κόσμο, ότι κάνουν οτιδήποτε θέλουν κ.τ.λ. Απλοϊκότητες. Οι εβραίοι έχουν περισσότερη νομιζομένη, παρά πραγματική δύναμη. Ζουν πάντα με τον φόβο ενός διωγ­μού, που μοιραία ξεσπά εξ αιτίας των καμωμάτων τους. Ζουν πάντα με την αίσθηση ότι είναι ξένο σώμα σ' έναν ορ­γανισμό που οποτεδήποτε θελήση θα τους αποβάλη. Επο­μένως να μη σας τρομάζουν οι εβραίοι. Επειδή όμως κι­νούνται στην αφάνεια και με ύπουλα μέσα επιδιώκουν την επιβολή τους χρειάζεται να πάρουμε μερικά μέτρα προφυλάξεως. Ποια είναι αυτά; Το καλύτερο είναι να απομα­κρυνθούν από την Ελλάδα. Να πάνε στην γη των πατέρων τους. Κάποτε παρεπονούντο ότι δεν έχουν πατρίδα και είναι υποχρεωμένοι να μένουν στην ξενητειά. Τώρα έχουν πατρίδα. Αιώνες ολόκληρους αγωνίζονταν για να δημιουργήσουν το κράτος τους. Λοιπόν να μεταναστεύσουν εκεί. Σαν ελάχιστα μέτρα προφυλάξεως του Ελληνικού λαού από τον εβραϊσμό προτείνω:

α) να καταργηθή η υπέρ των εβραίων νομοθεσία

β) να διαλυθούν οι εβραϊκές κοινότητες που έχουν αναγορευθή σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου,

γ) να προσδιορισθούν τα περιουσιακά τους στοιχεία

δ) να θεωρηθούν οι εβραίοι αλλοδαποί

ε) να ελεγχθούν από των καθ' ύλην αρμοδίων υπουργείων όλες οι εβραϊκές και παρασιωνιστικές οργανώσεις.

Κάποτε οι εβραίοι και ξέρουμε άφθονα κείμενά τους, από πολλά δημοσιεύματα μέχρι επίσημες ανακοινώσεις, ισχυρίζοντο και διέδιδον, ότι δεν έχουν την γη των πατέ­ρων τους, ότι στερούνται πατρίδος κι ότι μόλις κάνουν το δικό τους κράτος, θα πάνε εκεί.

Εν τέλει από το 1948 διαθέτουν το κράτος τους, διαθέ­τουν και κατεχόμενα εδάφη! Γιατί λοιπόν δεν μας αφή­νουν ήσυχους και δεν μεταβαίνουν στην πατρίδα τους;

Ας πάνε λοιπόν στο καλό οι άνθρωποι. Ας γυρίσουν στην πατρίδα τους και τότε θα δήτε, ότι θα σταματήση α­μέσως ο αντιεβραϊσμός. Διότι δεν θα υπάρχουν εβραίοι στις διάφορες χώρες για να προκαλούν αντιεβραϊκές εκ­δηλώσεις. Που όμως να αφήσουν οι εβραίοι τους λαούς, όπου παρασιτούν; Το Ισραήλ εξακολουθεί να ζη, διότι το υποστηρίζει και το συντηρεί η Αμερική. Δίχως την αμε­ρικανική στρατιωτική, πολιτική και οικονομική βοήθεια το Ισραήλ θα διελύετο στους τέσσαρες ανέμους.

Όποιος εβραίος με ηρεμία και απροκάλυπτα ερευνήση την ιστορία του λαού του θα διαπιστώση, ότι οι Ιουδαίοι υπήρξαν θύματα της μεγαλομανίας των εθνικοθρησκευτικών ηγετών των. Διότι δεν είναι τυχαίον, ότι διαφορετι­κοί λαοί, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, κάτω από διαφορετικά καθεστώτα κατεδίωξαν τους εβραίους. Δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι λαοί να έχουν άδικο και δίκαιο οι εβραίοι.

Οι Ιουδαίοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι των διωγμών που υπέστησαν, διότι με την συμπεριφοράν τους και προ παν­τός με τις επιδιώξεις τους προκαλέσανε την οργήν των εθνών, όπου ζούσαν ή ζουν.

Πιστεύουν ότι είναι οι «εκλεκτοί του Θεού» κι ότι ο Ιεχωβάς τους διάλεξε για να κυβερνήσουν τον κόσμο και να υποτάξουν όλα τα έθνη. Αυτό δεν μας πειράζει καθόλου. Ας πιστεύουν στο παραμυθάκι που τους έμαθαν από μι­κρά παιδιά. Αλλά να θέλουν να επιβληθούν στα έθνη, όχι ανεβάζοντας τους εαυτούς των, αλλά κατεβάζοντας τους άλλους, είναι λογικόν ότι θα συναντήσουν αντίδρασι. Διότι κανένα έθνος και κανένας λαός δεν μπορεί να ανεχθή την εβραϊκή κυριαρχία. Δυναμικά και πολιτιστικά οι εβραίοι ουδέποτε εστάθησαν ικανοί να επικρατήσουν, όπως πολλές φορές συνέβη με τους Έλληνες, οι οποίοι κυβερνήσανε όλο τον κόσμο, χωρίς την βοήθεια κανενός Ιεχωβά, αλλά χάρις στη πολιτιστική και πολεμική τους ικα­νότητα. Ακόμη κι όταν μας νίκησαν οι Ρωμαίοι υπετάγησαν σε μας, χάρις στην ανωτερότητα του πολιτισμού μας.

Ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος (65-8 μ.Χ.) σ' ένα και μό­νο στίχο απέδωσε αυτήν την ιστορικήν αλήθειαν: «Graecia capta ferum victorem cepit» (δηλαδή: «η κατακτηθείσα Ελλάς κατέκτησε τον αγροίκον νικητήν της» («Επιστο­λές» π, 1,156).

(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Πλεύρη  " Ἄς μιλήσουμε γιά ἐβραίους")

Θερμοπύλαι

Κατέλαβαν τά πρῶτα δημόσια κτίρια οἱ τροϊκανοί - Ἐλικόπτερα τῆς ΕΛ.ΑΣ. καί 300 ἀστυνομικοί συνοδεύουν τίς ξένες δυνάμεις κατοχῆς

ΕΦΤΑΣΕ Η ΤΡΟΙΚΑ: Ξεκινά η αφαίμαξη του Ελληνικού Λαού από τους διεθνείς τοκογλύφους και την μνημονιακή συγκυβέρνηση

Έφτασαν και μπούκαραν ήδη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους τα πρώτα κλιμάκια της τρόικα, αποτελούμενα από 54 υψηλόβαθμους και χαμηλόβαθμους εκπροσώπους των διεθνών τοκογλύφων και θα κάνουν φύλλο και φτερό μέσα στις επόμενες ημέρες όλα τα στοιχεία της Ελληνικής Οικονομίας.

Στις 10 η ώρα το πρωί ξεκίνησε το κομβόι οχημάτων από το Χίλτον, όπου εν τέλει θα κατοικοεδρεύει η τρόικα, και λίγο μετά έφτασε στο Γενικό Λογιστήριο και λίγη ώρα μετά άρχισαν να ακούγονται προς τα έξω τα μέτρα – σοκ που απαιτεί η τρόικα.

Αμέσως μετά την άφιξη των τροϊκανών στο ΓΛΚ, έφτασε ασθμαίνοντας και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δ. Μάρδας, για να χαιρετήσει τους επικυρίαρχους και να τους δώσει ό,τι ζητήσουν. Ενδεικτικές της αμηχανίας που είχε καταλάβει τον νεοφώτιστο μνημονιακό υπουργό ήταν και οι δηλώσεις του, τις οποίες σας παραθέτουμε:

"Ό,τι είναι να μάθετε για τις συναντήσεις θα το μάθετε από τους συντονιστές της διαπραγμάτευσης εκ μέρους της κυβέρνησης. Εμείς είμαστε ένα γραφείο υποστήριξης της διαπραγμάτευσης. Ενημερωνόμαστε και δίνουμε τις πληροφορίες που χρειάζονται για να κυλήσει ομαλά η διαπραγμάτευση"

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται η άφιξη των επικεφαλής της τρόικα και θα αρχίσουν και επίσημα οι συζητήσεις για το επόμενο πακέτο μέτρων που θα πρέπει να υπογράψει η μνημονιακή συγκυβέρνηση τέρας του Σύριζα, των Ανέλ, του Πασόκ, του Ποταμιού και της ΝΔ. Οι δε συζητήσεις, όπως και η επιθεώρηση θα είναι κεραυνοβόλα, αφού όπως σημειώνεται από κυβερνητικές πηγές όλα πρέπει να έχουν τελειώσει μέχρι τις 15 Αυγούστου, πριν γυρίσει ο «λαουτζίκος» από τα μπάνια του και αντιληφθεί την ξευτίλα της δήθεν «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Θα επακολουθήσει σήμερα επιθεώρηση στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Κλείνοντας, αναδημοσιεύουμε από καθεστωτικά μέσα:

Ελικόπτερο και 300 αστυνομικοί για την τρόικα

Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους βρίσκονται τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικα. Η ομάδα των τεχνοκρατών πέρασε την είσοδο του κτιρίου στις 10. Την ίδια ώρα δρακόντεια είναι τα μέτρα ασφαλείας καθώς σύμφωνα με το MEGA, γύρω από το κεντρικό ξενοδοχείο όπου διαμένουν βρίσκονται περισσότεροι από 300 αστυνομικοί. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι τις μετακινήσεις τους επιτηρεί ακόμη και ελικόπτερο.

Δείτε το βίντεο του MEGA

Χρυσῆ Αὐγή

Bankingnews: Ὁ μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ ἐξαπάτησε 3 φορές τόν λαό! Καμία διαφορά Τσίπρα - Σαμαρᾶ, ἀπέτυχαν καί οἱ δύο!

Ο λαός ο δύσμοιρος λαός θα καταλάβει τι εστί αριστερό μνημόνιο όταν θα εφαρμοστεί - Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνθλιβεί, θα συνθλιβεί εκλογικά γιατί ιδεολογικά έχει καταρρεύσει.

Αν δει κανείς την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ από ένα δήθεν επαναστατικό κόμμα με βάση την αριστερή πρόταση της Θεσσαλονίκης και πως κατέληξε σε ένα ακραία μνημονιακό κόμμα δεν μπορεί να μην εξάγει το συμπέρασμα είτε ότι εξαπάτησε την ελληνική κοινωνία, είτε ότι ποδοπάτησε την ιδεολογία του άπαξ και ο Τσίπρας ο αρχηγός του κόμματος συνθηκολόγησε ηττημένος στις Βρυξέλλες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα επαναστατικό κόμμα εξελίχθηκε σε ένα ακραιφνώς μνημονιακό εξ ανάγκης κόμμα που δεν έχει την δυνατότητα να εφαρμόσει ούτε λέξη από το μνημόνιο που αποδέχθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ τρεις φορές εξαπάτησε τον ελληνικό λαό.

Εξαπάτηση πρώτη

Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν μια δέσμη ασυνάρτητων αριστερίστικων απόψεων και ιδεολογημάτων ανεφάρμοστων και επικίνδυνων. Τα σχέδια π.χ. για την εθνικοποίηση των τραπεζών είναι εκτός τόπου και χρόνου μόνο στην Βενεζουέλα και στον Βόρειο Κορέα, υπάρχει εθνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα. Θυμίζουμε ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης όχι απλά γελοιοποιήθηκε αλλά ενταφιάστηκε….ήδη έχει γίνει μνημόσυνο.

Εξαπάτηση δεύτερη

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε ως ένα αριστερό κόμμα ενάντια στο μνημόνιο, ενάντια στην λογική της λιτότητας. Πολέμησε το μνημόνιο επί χρόνια και σήμερα εφαρμόζει το χειρότερο μνημόνιο στην ιστορία της Ελλάδος που κοστολογείται σε 12-13,5 δισεκ. ευρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά εφαρμόζει μνημόνιο αλλά υπέγραψε την θανατική καταδίκη της οικονομίας της χώρας καθώς η Ελλάδα είχε να επιλέξει μεταξύ της αριστερής αποτυχίας του μνημονίου και της αριστερής αποτυχίας του Grexit.  Υποστηρίζουν πολλοί, οι προηγούμενοι απέτυχαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι 1000% αληθές αλλά τι έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ για να μην αποτύχει; Παγιδεύτηκε στην μίζερη αποτυχία.

Η Ελλάδα διαθέτει μνημόνιο πολύ χειρότερο από τα δύο προηγούμενα, διαθέτει Τρόικα στην Ελλάδα, διαθέτει ύφεση, δεν διαθέτει λύση για το χρέος. Το ερώτημα είναι σε τι διαφέρει ο Τσίπρας από τον Σαμαρά; Σε τίποτε και οι δύο απέτυχαν παταγωδώς.

Εξαπάτηση τρίτη

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας χρησιμοποίησαν το μνημόνιο με τον πιο ντροπιαστικό τρόπο και ταυτόχρονα είπαν συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό. Τον παρέσυραν σε ένα δημοψήφισμα απάτης, το ΟΧΙ έγινε το απόλυτο ΝΑΙ. Περίπου 3,55 εκατ. 'Ελληνες προδόθηκαν με κατάφορα ψέματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε 6 μήνες είπε ψέματα και εξαπάτησε 3 φορές τον ελληνικό λαό.

Τι είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Ένα κόμμα που ποδοπατεί την ιδεολογία του, εξαπατώντας την κοινωνία και λέγοντας άλλα και υλοποιώντας άλλα δεν είναι τίποτε άλλο από πολιτικός τσαρλατάνος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι η εφαρμογή των μνημονίων εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα συνθλιβούν. Δεν μπορεί με ανεπάγγελτους, άφρονες και αλκοολικούς να διακυβερνηθεί ο τόπος.

Για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση η διακυβέρνηση Σαμαρά ήταν μια εθνική καταστροφή αλλά δυστυχώς υπάρχουν και πολύ χειρότερα, η αριστερή διακυβέρνηση είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα είναι ακόμη χειρότερη.

Την κεντροδεξιά αποτυχία την πληρώσαμε, θα πληρώσουμε πανάκριβα και την αριστερή αποτυχία. Η Ελλάδα είναι ακυβέρνητο καράβι. Ο λαός ο δύσμοιρος λαός θα καταλάβει τι εστί αριστερό μνημόνιο όταν θα εφαρμοστεί. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνθλιβεί, θα συνθλιβεί εκλογικά γιατί ιδεολογικά έχει καταρρεύσει.

www.bankingnews.gr

ἀναδημοσίευσις ἀπό : Χρυσῆ Αὐγή