Ελλάς Αιώνιον:
Μήπως θυμάστε τί σχετικὀ είχε πει ο Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης;
Κυριακή 31 Αυγούστου 2014
Χαῖρε…
Σώσαι θέλων την Χώρα ο των Ελλήνων πρωθυπουργός Αντώνιος ο Μεσσηνιός… προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε…
και ποιμήν υπάρχων, ως θεός, από το πουθενά,
δι’ ημάς, εφάνη καθ΄ημάς Αμερικανάκι του κερατά…
ομοίω γαρ το ομοίον καλέσας ως θεός ακούει…
κατασκεύασε σε, ρακένδυτο!
έσυρε ημάς εις τάφους Αλεξάνδρων και απολέσαμε μνήμες μνημονίων…
και πάντα Σοι προσφωνείν διδάξας:
«Χαίρε Μαλάκα Έλλην
Χαίρε χορηγέ
Χαίρε προνοίας Εμού ταμείον
Χαίρε ελπίς παραμυθάδων αιωνίων
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!»
H εποποιία του Εθνικού Στρατού στο Γράμμο και στο Βίτσι
Φέτος συμπληρώνονται 65 χρόνια από τη νίκη του Ελληνικού Εθνικού Στρατού επί των κομμουνιστο-συμμοριτών στα πεδία των μαχών στο Γράμμο και στο Βίτσι. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τιμούμε τη μνήμη των πεσόντων ηρώων του Ελληνικού Στρατού στις μάχες του 1949.
Την Κυριακή 31 Αυγούστου στις 10:00 το πρωί θα τελεστεί μνημόσυνο στις κορυφές των ορέων Γράμμος και Βίτσι στα Μνημεία των πεσόντων του Εθνικού Στρατού και καλούμε τα μέλη και τους φίλους του Κινήματός μας να παραστούν.
Το ιστορικό της εποποιίας του Εθνικού Στρατού
 |
| φωτό |
Ενδεικτικά αναφέρουμε απόσπασμα από το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού του 1962: «Ο κατά των συμμοριτών εθνικός αγών.Μετά την συντριβήν των κατά το Δεκεμβριανόν κίνημα, οι κομμουνισταί εκαιροφυλάκτουν διά τον «τρίτον γύρον», όπως έλεγον. Προς τον σκοπόν αυτόν ωργανώθησαν εις τας χώρας του Παραπετάσματος (Αλβανίαν, Γιουγκοσλαβίαν, Βουλγαρίαν). Εκεί είχον τας βάσεις ανεφοδιασμού των και περιθάλψεως τραυματιών, εκπαιδεύσεως δολιοφθορέων κλπ. Δι' αυτό ο κατά των συμμοριτών αγών έπαυσε να έχη την τοπικήνσημασίαν του Δεκεμβριανού κινήματος. Ήτο πλέον εθνικός αγών κατά του σλαυισμού».
Το ελληνικό έθνος ήταν ήδη ελεύθερο από το 1821 και επιβεβαίωσε την ελεύθερη ύπαρξη του με την εποποιία του '40. Έπρεπε όμως να αγωνιστεί και πάλι στο Γράμμο και στο Βίτσι, αυτή τη φορά κατά της κόκκινης λαίλαπας, που απειλούσε την ελευθερία και την ύπαρξη του. Και αγωνίστηκε σκληρά. Έμελλε να νιώσει πάλι η Ελληνική οικογένεια την φρίκη του παιδομαζώματος αυτή την φορά όχι από τον τούρκο αλλά από «έλληνες» αν μπορούν να θεωρηθούν Έλληνες οι συμμορίτες που το εύρος των φρικαλεοτήτων που διέπραξαν δεν διαφέρουν και πολύ από αυτά των τούρκων. Έγραψε τη νέα του εποποιία με το φτερό της ψυχής του και το αίμα της καρδιάς του. Όρθωσε για άλλη μια φορά το ανάστημα του, και η αιώνια Ελλάς, ξαναχάραξε την πορεία της επάνω στα ιερά ίχνη του Λεωνίδα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Διακήρυξε παγκόσμια την επιθυμία της να ζήσει ελεύθερα. Ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε πώς ξεκίνησε αυτή η διαμάχη που κατέληξε στο περίφημο Γράμμο - Βίτσι. Καταρχήν ως «επίσημη» έναρξη του Συμμοριτοπολέμου ή 3ου Γύρου, όπως τον αποκαλούσαν οι Κομμουνιστές, θεωρείται η επίθεση την νύχτα της 31ης Μαρτίου 1946, παραμονή των εκλογών, κατά του σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Ολύμπου, στην Κατερίνη.
Ο 1ος Γύρος θεωρείται η περίοδος της Κατοχής και ο 2ος Γύρος τα Δεκεμβριανά του 1944.
Φέτος τον
Αύγουστο λοιπόν συμπληρώνονται 64 χρόνια από το τέλος των
αντιανταρτικών επιχειρήσεων. Η επιχείρηση των εθνικών δυνάμεων με την
κωδική ονομασία ΠΥΡΣΟΣ διεξήχθη καθ' όλο τον μήνα Αύγουστο σε τρεις
διαδοχικές φάσεις με αποτέλεσμα την οριστική συντριβή των κομμουνιστών
και το τέλος της αιματοβαμμένης σύγκρουσης η οποία τόσα δεινά είχε
επιφέρει στην, ήδη καθημαγμένη από την κατοχή, χώρα.
Τον Αύγουστο του 1949 ο αυτοαποκαλούμενος Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) είχε περιέλθει σε δεινή θέση.
Σε στρατιωτικό επίπεδο, μετά από απανωτές αποτυχίες είχε περιοριστεί
στο λεγόμενο «Κράτος του Γράμμου» και έπασχε πολύ σοβαρά στον τομέα του
ανεφοδιασμού και των εφεδρειών. Σε πολιτικό επίπεδο η επιλογή του ΚΚΕ,
κατόπιν πίεσης της Μόσχας, να λάβει θέση υπέρ της Κομμουνιστικής
Διεθνούς στη διαμάχη της πρώτης με τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη Τίτο
αποδείχθηκε καταστροφική. Γιατί; Γιατί στις 11 Ιουλίου 1949 το Βελιγράδι
αποφάσισε το κλείσιμο των συνόρων του με τη χώρα μας. Αυτό πρακτικά
απέκοπτε τον ΔΣΕ από τις βάσεις ανεφοδιασμού του και του στερούσε τα
στρατόπεδα εκπαίδευσης που είχε ιδρύσει στο γιουγκοσλαβικό έδαφος. Εκτός
όμως του θέματος που προέκυψε με το «αδελφό» γιουγκοσλαβικό
κομμουνιστικό κόμμα, την ίδια εποχή ο ΔΣΕ αντιμετώπιζε και άλλα
σημαντικά προβλήματα.
Η επιμονή της κομμουνιστικής ηγεσίας να μετατρέψει τις ανταρτικές ομάδες σε τακτικό «λαϊκό» στρατό στέφθηκε από πλήρη αποτυχία. Οι μεγάλες μονάδες που προέκυψαν δεν είχαν το πλεονέκτημα της ευελιξίας, της ευκαμψίας και της ταχείας κίνησης (που είναι χαρακτηριστικά των αντάρτικων σχηματισμών). Επιπλέον η απόφαση για διατήρηση βάσεων (Βίτσι-Γράμμος) καθήλωσε τις μονάδες αυτές σε μια στατική άμυνα. Ως αποτέλεσμα ο ΔΣΕ αναλώθηκε σε μάχες με πολύ μεγάλες φθορές προσωπικού και υλικού. Το ζήτημα επίσης της αναπλήρωσης του προσωπικού που χανόταν ήταν ιδιαίτερα οξυμένο για τον ΔΣΕ. Στο γεγονός αυτό είχαν συντελέσει αποφασιστικά τόσο η τακτική των «σαρωμάτων» που εφάρμοζε ο Εθνικός Στρατός, όσο και η εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους κατοίκους της. Ο ΕΣ με την προαναφερθείσα τακτική των διαδοχικών «σαρωμάτων» είχε καταφέρει αρχίζοντας από την Πελοπόννησο και κατευθυνόμενος προς τη Στερεά Ελλάδα-Θεσσαλία και στη συνέχεια Μακεδονία να εξαφανίσει ουσιαστικά κάθε παρουσία του ΔΣΕ σε αυτές τις περιοχές, αφήνοντας μόνο ολιγομελείς ομάδες καταπονημένων ανταρτών οι οποίες εξουδετερώνονταν πλήρως από τις μονάδες της Εθνοφυλακής, των ΜΑΥ (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου) και της Χωροφυλακής. Επίσης, λόγω του πολέμου η ύπαιθρος είχε εγκαταλειφθεί από τον πληθυσμό, στερώντας με αυτό τον τρόπο τον ΔΣΕ από μια σημαντική πηγή στρατολόγησης.
Επιπλέον εκατοντάδες αντάρτες λιποτακτούσαν ή παραδίδονταν αυτοβούλως σε μονάδες του ΕΣ απογοητευμένοι από την εξέλιξη του πολέμου και προδομένοι από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της ηγεσίας τους περί «οριστικής συντριβής του μοναρχοφασισμού». Για να αντιμετωπίσει τη δυσμενή αυτή κατάσταση ο ΔΣΕ ενέτεινε την ήδη υπάρχουσα από το ΄46 βίαιη στρατολόγηση από περιοχές που ακόμα ο ίδιος έλεγχε, με τα όποια επακόλουθα μπορούσε να έχει μια τέτοια τακτική στο ηθικό και στο αξιόμαχο των τμημάτων, καθώς και η χρησιμοποίηση σε σημαντικό αριθμό γυναικών σε μάχιμα τμήματα για την κάλυψη των κενών. Ήδη από τον Νοέμβριο του ΄48 ο επικεφαλής του ΔΣΕ Μάρκος Βαφειάδης ομολογούσε «Από τα μέσα του 1947 η στρατολόγηση του ΔΣΕ είχε πάρει σχεδόν ολότελα βίαιο χαρακτήρα. Η εθελοντική κατάταξη δεν έφτανε ούτε το 10%.». Μοναδικός σύμμαχος του ΔΣΕ εκείνες τις δύσκολες ώρες ήταν οι ομάδες των σλαβόφωνων ανταρτών. Επρόκειτο για πρώην βουλγαρίζοντες και νυν αναβαπτισμένους «Μακεδόνες» αυτονομιστές. Η προσπάθεια κατατρομοκράτησης των ελληνικών πληθυσμών της δυτικής Μακεδονίας θύμιζε στους βετεράνους του Μακεδονικού Αγώνα ανάλογες ενέργειες των κομιτατζήδων. Επιπλέον ο ΔΣΕ είχε μεγάλο πρόβλημα όσον αφορούσε τον τακτικό εφοδιασμό του. Τα Γιουγκοσλαβικά σύνορα ήταν «κλειστά», η ύπαιθρος στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν μπορούσε να ελεγχθεί, και η επικοινωνία με τα μεγάλα αστικά κέντρα ήταν δυσχερής έως και ανέφικτη σε ορισμένες περιοχές.
Από την άλλη πλευρά η κατάσταση ήταν ευοίωνη. Τον Ιανουάριο του 1949 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης ανέλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αποτελούμενης από μέλη από όλες τις μη αριστερές πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης ήταν η επιλογή του στρατηγού Αλέξανδρου Παπάγου για τη θέση του αρχιστρατήγου του ΕΣ, με ευρύτατες δικαιοδοσίες. Ο Παπάγος επέβαλλε αυστηρότατη πειθαρχία στο στράτευμα και ιδιαίτερα στους διοικητές των μεγάλων σχηματισμών. Παράλληλα εμφύσησε ένα νέο επιθετικό πνεύμα και εφάρμοσε ευρέως την αρχή της συγκέντρωσης των δυνάμεων. Αποφασίστηκε η διάλυση του Συμβουλίου Εθνικής Αμύνης στο οποίο συμμετείχαν, με δικαίωμα ψήφου, αρχικά οι Βρετανοί και στη συνέχεια οι Αμερικανοί.
Έτσι ο Παπάγος, σε στρατιωτικά θέματα δεν έδινε λογαριασμό ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στους Αμερικανούς οι οποίοι περιορίστηκαν στον συμβουλευτικό τους ρόλο. Ο Εθνικός Στρατός είχε αρχίσει να παραλαμβάνει άφθονο σύγχρονο πολεμικό υλικό, καθώς και κάθε είδους εφόδια, και το ένοπλο προσωπικό είχε αρχίσει να εκπαιδεύεται εντατικά στη χρήση τους. Ακόμα η ευρεία στρατολογία που είχε εφαρμοστεί πέτυχε κατά την κρίσιμη χρονική στιγμή της τελικής προσπάθειας, να υπάρχουν περίπου 150.000 άνδρες υπό τα όπλα. Πέρα όμως από τους αριθμούς οι στρατιώτες του ΕΣ διακρίνονταν για την ποιότητά τους. Σήμερα η αριστερή ρητορεία έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο πλέγμα μύθου γύρω από αυτό το θέμα ώστε να πιστεύει κανείς ότι οι άνδρες του ΕΣ στρατολογούντο σχεδόν βίαια, οδηγούντο στη μάχη υπό την απειλή των όπλων αγροίκων υπαξιωματικών και φανατισμένων αξιωματικών, λιποτακτούσαν με την πρώτη ευκαιρία και όταν βρίσκονταν απέναντι από τους «συντρόφους» αστοχούσαν επίτηδες. Τώρα πώς ένας τέτοιος στρατός νίκησε είναι απορίας άξιον! Οι άνδρες του Εθνικού Στρατού ήταν άριστα εκπαιδευμένοι, με υψηλότατο ηθικό και πλήρη επίγνωση της αποστολής τους. Στην πλειοψηφία τους προέρχονταν από αγροτικές περιοχές. Αυτό αφενός μεν τους καθιστούσε σκληροτράχηλους, αφετέρου διψασμένους για εκδίκηση καθώς οι περιοχές των περισσοτέρων είχαν αποτελέσει στόχους επιδρομών ανταρτικών ομάδων. Μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του ΕΣ σε Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία και σε άλλες περιοχές της χώρας, ήταν φανερό πως τα πράγματα όδευαν προς την τελική σύγκρουση. Ο ΕΣ είχε καταφέρει να απαγκιστρώσει ισχυρές δυνάμεις από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο και να τις στρέψει προς τον Γράμμο και το Βίτσι, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των ανταρτικών δυνάμεων. Εκεί βρίσκονταν οι έδρες της «κυβέρνησης» των ανταρτών, του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, καθώς και του ΚΚΕ.
Σχέδιο επιχειρήσεων "Πυρσός"
Το σχέδιο των επιχειρήσεων του ΕΣ είχε την κωδική ονομασία «Πυρσός». Προβλεπόταν να διεξαχθεί σε τρεις φάσεις. «Πυρσός Α΄» (2-8 Αυγούστου): Στη φάση αυτή προβλέπονταν παραπλανητικές επιθέσεις στον Γράμμο, με σκοπό να δημιουργηθεί η αίσθηση στον ΔΣΕ ότι εκεί θα εκδηλωνόταν η κύρια επίθεση του αντιπάλου και να καθηλωθούν οι δυνάμεις του. «Πυρσός Β΄» (10-16 Αυγούστου): Η φάση αυτή του σχεδίου προέβλεπε ότι η κύρια ενέργεια του ΕΣ, μετά την εφαρμογή του «Πυρσός Α΄», θα εξελισσόταν στην περιοχή του Βίτσι με σκοπό την κατάληψή της και την εξόντωση των ανταρτών. «Πυρσός Γ΄» (24-30 Αυγούστου): Η φάση αυτή προέβλεπε αποφασιστική ενέργεια στην περιοχή του Γράμμου, με σκοπό την κατάληψή της και την εξολόθρευση των ανταρτικών δυνάμεων, καθώς και απόφραξη των αλβανικών συνόρων, για να μην υπάρχει καμία διέξοδος στις δυνάμεις του ΔΣΕ. Μετά το πέρας αυτών των δύο πρώτων φάσεων της επιχείρησης «Πυρσός» όλα ήταν έτοιμα για τη διεξαγωγή της τρίτης και τελευταίας φάσης, με την οποία πιστευόταν ότι θα δινόταν το τελειωτικό χτύπημα κατά του ΔΣΕ. Το σχέδιο επιχειρήσεων του ΓΕΣ προέβλεπε ότι σε πρώτο χρόνο έπρεπε να καταληφθεί ο βόρειος Γράμμος, με παράλληλη παρενόχληση του ΔΣΕ στον νότιο Γράμμο, ενώ θα απαγορευόταν η διαφυγή των ανταρτών νοτίως του Σαρανταπόρου προς την περιοχή της νότιας Πίνδου.
Σε δεύτερο χρόνο οι δυνάμεις του ΕΣ θα εξασφάλιζαν την κατοχή του βόρειου Γράμμου, μέχρις ότου ολοκληρωθεί η εκκαθάριση της νότιας περιοχής του ορεινού όγκου. Σε τρίτο χρόνο ο ΕΣ έπρεπε να εξασφαλίσει το σύνολο του Γράμμου, να αποκαταστήσει την ακεραιότητα του εθνικού εδάφους και να προβεί στη συστηματική εκκαθάριση του δασωμένου και δυσπρόσιτου ορεινού όγκου του Γράμμου από υπολείμματα ανταρτικών δυνάμεων. Η ηγεσία του ΓΕΣ πίστευε -σωστά όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια- ότι με αυτό το σχέδιο θα έσπαγε η διάταξη των ανταρτικών δυνάμεων στο κέντρο, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να εξαναγκαστούν να εμπλακούν σε μάχες φθοράς και να συγκεντρώσουν εκεί το σύνολο των εφεδρειών τους, γεγονός που θα επέτρεπε την αποτελεσματικότερη δράση του πυροβολικού. Από πλευράς ΔΣΕ, έτσι όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση, «νίκη» θα ήταν η απόκρουση των δυνάμεων του ΕΣ και η πρόκληση μεγάλων απωλειών σε αυτόν, ώστε στο τέλος να αναγκαστεί η ηγεσία του-ακριβώς λόγω των μεγάλων απωλειών-να διατάξει τη διακοπή των επιχειρήσεων. Μια τέτοια εξέλιξη θα επέτρεπε στον ΔΣΕ και κατ' επέκταση στο ΚΚΕ να διατηρήσει τις θέσεις του στην περιοχή, ευελπιστώντας για κάτι καλύτερο στο μέλλον, που δεν θα ήταν άλλο από τη διεθνή αναγνώριση της ανεξαρτησίας της περιοχής από τη Σοβιετική Ένωση και τις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες. Το πόσο ουτοπική ήταν η επίτευξη αυτών των στόχων είναι πασιφανές. Οι προοπτικές για τον καταπονημένο ΔΣΕ διαγράφονταν ζοφερές. Αυτό δεν απέτρεψε τον Ζαχαριάδη από το ακόλουθο διάγγελμα: «Ο εχθρός συγκεντρώνεται στον Γράμμο για μια αποφασιστική αναμέτρηση. Στον Γράμμο έχουμε όλες τις δυνατότητες να καταφέρουμε το θανάσιμο πλήγμα στον εχθρό. Έχουμε αρκετές δυνάμεις και μέσα. Πιο πλεονεκτικό έδαφος. Στον Γράμμο απέτυχε πάλι ο μοναρχοφασισμός. Στον Γράμμο φέτος του καταφέραμε σοβαρό πλήγμα. Στον Γράμμο από τις 2 μέχρι τις 8 Αυγούστου έσπασε τα μούτρα του. Έχουμε και την πείρα του Βίτσι και το σοβαρό μάτωμα που προκαλέσαμε στον εχθρό στο Βίτσι. Εδώ μπορούμε και πρέπει να θάψουμε τον μοναρχοφασισμό». Ξεχνούσε ο «σύντροφος» ότι σε αυτές τις κορυφές ο Ελληνικός Στρατός έγραψε ένδοξη ιστορία κατά το έπος του ΄40.
Από τις 24 έως τις 30 Αυγούστου η επιχείρηση «Πυρσός Γ΄» «έβαλε φωτιά» στον Γράμμο.
Μετά τις κατάλληλες προωθήσεις των μεραρχιών του ΕΣ στις 05.30 τις 25ης
Αυγούστου εξαπολύθηκε η κύρια επίθεση. Προς το μεσημέρι, έφθασε η
πληροφορία ότι είχε καταληφθεί το στρατηγικής σημασίας ύψωμα Τσάρνο.
Τότε ο Τσακαλώτος τσούγκρισε ένα ποτήρι κρασί με τον επιτελάρχη του
υποστράτηγο Κετσέα φωνάζοντας: «Ζήτω το Έθνος!». Οι δυνάμεις βεβαίως
του Εθνικού Στρατού αντιμετώπισαν και πολύ σοβαρές δυσκολίες από τη
μορφολογία του εδάφους, την πληθώρα των ναρκοπεδίων, την καλά οργανωμένη
αμυντική οχύρωση και την αποφασιστική άμυνα που αντέταξε ο ΔΣΕ. Όμως η
επιμονή των ανδρών του ΕΣ και η αριθμητική τους υπεροχή δεν έδινε καμία
πιθανότητα στους αντάρτες για αναχαίτιση. Στα πλαίσια αυτά οι
επιτιθέμενοι ξεπέρασαν τις δυσκολίες και με τολμηρές ενέργειες πέτυχαν
τους στόχους τους. Κρίσιμη ημέρα της μάχης υπήρξε αναμφίβολα η 27η
Αυγούστου. Τότε η 9ηΜεραρχία ολοκλήρωσε με επιτυχία τον ελιγμό που
επιχείρησε, καταλαμβάνοντας τη διάβαση Πόρτα Οσμάν (η οποία μέχρι τότε
αποτελούσε την πιο σημαντική δίοδο των ανταρτών με την Αλβανία) και
εμποδίζοντας με τον τρόπο αυτό κάθε προσπάθεια διαφυγής τους προς τη
γειτονική χώρα-μέχρι τότε απέμενε υπό τον έλεγχο του ΔΣΕ μόνο η
δευτερεύουσας σημασίας διάβαση του αυχένα της Μπάρας. Η ηγεσία των
ανταρτών αντιλήφθηκε τον μεγάλο κίνδυνο που αντιμετώπιζε, δηλαδή αυτόν
της παγίδευσης του συνόλου των δυνάμεων της. Αμέσως συνεδρίασε το
Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ και αποφάσισε την διαφυγή του ΔΣΕ- μέσω
Μπάρας-στην Αλβανία, κάτι που τελικά πραγματοποιήθηκε (όχι για το σύνολο
των δυνάμεων) κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. 40.000 περίπου
αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού κατέφυγαν στις Ανατολικές χώρες.
Το βράδυ της 27ης Αυγούστου τμήματα της 9ηςΜεραρχίας άναψαν τεράστιες φωτιές κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων για να σημάνουν τη νίκη του Εθνικού Στρατού και την ουσιαστική έξοδο της πολύπαθης χώρας από την τρίχρονη δοκιμασία. Η επίσημη λήξη των εχθροπραξιών σημειώθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1949 όταν ο Μήτσος Παρτσαλίδης πρόεδρος της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» μιλώντας σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού «Ελεύθερη Ελλάδα» που έδρευε στη Σόφια ανακοίνωνε ότι «Ο ΔΣΕ δεν κατέθεσε τα όπλα, μα μονάχα τα έθεσε παρά πόδας. Υποχώρησε μπροστά στην τεράστια υπεροχή του μοναρχοφασισμού. Μα ο ΔΣΕ δεν συντρίφθηκε. Παραμένει ισχυρός και με ακέραιες τις δυνάμεις του. Γελιούνται θανάσιμα όσοι φαντάζονται ότι δεν υπάρχει πια ΔΣΕ. Σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση». Αυτό το οποίο δεν αναρωτήθηκε ο Παρτσαλίδης ήταν από πού προήλθε η «τεράστια υπεροχή του μοναρχοφασισμού». Είναι σαφές ότι οι αναίτιες επιθέσεις του ΕΛΑΣ σε όλες τις μη Εαμικές αντιστασιακές οργανώσεις ήδη από το 1943, η αιματοχυσία στην Πελοπόννησο το φθινόπωρο του 1944 και στην Αθήνα τον τραγικό Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, το δράμα των χιλιάδων συλληφθέντων ανά την επικράτεια από τους αντάρτες, η συστράτευση με τους «Σλαβομακεδόνες», οι επιδρομές του ΔΣΕ σε χωριά και οι επιθέσεις στις πόλεις, την περίοδο 1946-49, οι οποίες συνοδεύονταν από ποικίλα έκτροπα, καθώς και το τραγικό παιδομάζωμα είχαν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση όλων των μη κομμουνιστικών δυνάμεων της χώρας. Δυνάμεων που μέχρι πριν από λίγα χρόνια στην κυριολεξία αλληλοσπαράζονταν (βλέπε βασιλικοί-βενιζελικοί). Τελικά το ΚΚΕ πέτυχε το ακατόρθωτο. Να τοποθετήσει στο ίδιο χαράκωμα απέναντί του από τον σκληροπυρηνικό βασιλικό μέχρι τον τροτσκιστή. Απορίες προκαλεί επίσης η τελευταία πρόταση του Παρτσαλίδη «Σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση». Μάλλον λησμόνησε ότι γύρω στο 30% των μαχητών του ΔΣΕ («Σλαβομακεδόνες») μάχονταν για την απόσπαση της Μακεδονίας από τον εθνικό κορμό, υπό τις ευλογίες της ηγεσίας του ΚΚΕ φυσικά!
Η επιτυχής για τον Εθνικό Στρατό διεξαγωγή της επιχείρησης «Πυρσός Γ΄» σήμανε το ουσιαστικό τέλος των αντιανταρτικών επιχειρήσεων. Στην κατάληξη αυτή συνέβαλαν αποφασιστικά οι παρακάτω παράγοντες:
Η ικανή και στιβαρή ηγεσία του ΕΣ, η οποία εκπόνησε και εφάρμοσε, χωρίς επεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα, το σχέδιο επιχειρήσεων. Το πολύ υψηλό ηθικό των στρατιωτών του ΕΣ, οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο εχθρός ήταν εγκλωβισμένος και η πολυπόθητη νίκη ήταν πλέον πολύ κοντά. Η άριστη εκπαίδευση, η αριθμητική υπεροχή (αν και αυτή πολλές φορές δεν έπαιζε κανένα ρόλο εξαιτίας των εξαιρετικά δυσπρόσιτων και άριστα οργανωμένων αμυντικών θέσεων των ανταρτών) και ο πλήρης εφοδιασμός με κάθε είδους υλικό των δυνάμεων του Ε.Σ. Ο αιφνιδιασμός των δυνάμεων του ΔΣΕ, κυρίως με τη διενέργεια του ελιγμού κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων από την 9η Μεραρχία. Τα σοβαρά εσωτερικά πολιτικά και στρατιωτικά προβλήματα που ελλόχευαν στους κόλπους του ΔΣΕ και του ΚΚΕ (προσπάθεια μετατροπής του αντάρτικου στρατού σε τακτικό. Απομάκρυνση του Μάρκου Βαφειάδη από τη στρατιωτική ηγεσία του ΔΣΕ. Ανάληψη της στρατιωτικής ηγεσίας από τον «άκαπνο» Νίκο Ζαχαριάδη. Κλείσιμο γιουγκοσλαβικών συνόρων. Διάσταση μεταξύ πολιτικών επιτρόπων του ΚΚΕ και μονίμων αξιωματικών του ΔΣΕ).
Σήμερα, 64 ακριβώς χρόνια μετά την λήξη της επιχείρησης «Πυρσός», οι εναπομείναντες βετεράνοι του ΕΣ νοιώθουν ηττημένοι και προδομένοι. Σταδιακά η πολιτεία, πιεζόμενη από την αριστερή παραφιλολογία και κυριαρχία, τους ξέχασε και τους αποκαθήλωσε από τη θέση που είχαν κερδίσει με το αίμα τους, δίπλα σε εκείνη των ηρώων του 1940 (πολλοί άλλωστε ήταν οι ίδιοι άνθρωποι). Έφτασε μάλιστα στο σημείο να τους δαιμονοποιήσει και να χαρακτηρίσει τα μνημόσυνα προς τιμήν των πεσόντων συμπολεμιστών τους ως «γιορτές μίσους». Φυσικά δεν τόλμησε να χαρακτηρίσει έτσι τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα από τους βετεράνους του ΔΣΕ, υπό την αιγίδα του ΚΚΕ. Η προπαγάνδα τους είναι συνεχής και διαστρεβλώνουν την αλήθεια με θράσος, πάντα με τη βοήθεια της προδοτικής «δεξιάς». Πόσοι γνωρίζουν ότι, το 1989 η ΝΔ και ο Σαμαράς με το υπ΄αριθμόν 204 ΦΕΚ άλλαξαν τους όρους "Συμμορίτες" σε "Δημοκρατικό Στρατό" και "Συμμοριτοπόλεμο" σε "Εμφύλιο";
Ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει το έγκλημα που συνιστά τη μεγαλύτερη ντροπή, το μεγαλύτερο αίσχος του Συμμοριτοπολέμου, το ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ; 28.000 παιδιά άρπαξαν με τη βία οι Συμμορίτες από τις αγκαλιές των μανάδων τους, ως άλλοι τούρκοι Κατακτητές, και τα έστειλαν στις Κομμουνιστικές χώρες, στην Αλβανία, στη Γιουγκοσλαβία, στη Βουλγαρία «για να σωθούν, να προστατευθούν». Από ποιον να «σωθούν»; Από τους ίδιους τους γονείς; Είχαν στο νου τους να φτιάξουν νέο στρατό γενιτσάρων, που θα στρεφόταν ενάντια στην ίδια του την Πατρίδα. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι΄αυτούς που έπεσαν στη μάχη αυτή της Ελευθερίας. Την αγάπη της ζωής τη θεμελιώνει της Ελευθερίας η αγάπη. «Οι Μαραθώνες γεννούν τους Παρθενώνες», έλεγε ο Κωστής Παλαμάς. «Στα τρεις χιλιάδες χρόνια εξέλιξης της ανθρωπότητας αποδείχθηκε δύσκολο να γεννηθούν νέοι Παρθενώνες. Η επανάληψη όμως των νέων Μαραθώνων διατηρεί ζωντανή την ελπίδα ότι θα έλθει κάποτε και η ώρα των νέων Παρθενώνων».
Η επιμονή της κομμουνιστικής ηγεσίας να μετατρέψει τις ανταρτικές ομάδες σε τακτικό «λαϊκό» στρατό στέφθηκε από πλήρη αποτυχία. Οι μεγάλες μονάδες που προέκυψαν δεν είχαν το πλεονέκτημα της ευελιξίας, της ευκαμψίας και της ταχείας κίνησης (που είναι χαρακτηριστικά των αντάρτικων σχηματισμών). Επιπλέον η απόφαση για διατήρηση βάσεων (Βίτσι-Γράμμος) καθήλωσε τις μονάδες αυτές σε μια στατική άμυνα. Ως αποτέλεσμα ο ΔΣΕ αναλώθηκε σε μάχες με πολύ μεγάλες φθορές προσωπικού και υλικού. Το ζήτημα επίσης της αναπλήρωσης του προσωπικού που χανόταν ήταν ιδιαίτερα οξυμένο για τον ΔΣΕ. Στο γεγονός αυτό είχαν συντελέσει αποφασιστικά τόσο η τακτική των «σαρωμάτων» που εφάρμοζε ο Εθνικός Στρατός, όσο και η εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους κατοίκους της. Ο ΕΣ με την προαναφερθείσα τακτική των διαδοχικών «σαρωμάτων» είχε καταφέρει αρχίζοντας από την Πελοπόννησο και κατευθυνόμενος προς τη Στερεά Ελλάδα-Θεσσαλία και στη συνέχεια Μακεδονία να εξαφανίσει ουσιαστικά κάθε παρουσία του ΔΣΕ σε αυτές τις περιοχές, αφήνοντας μόνο ολιγομελείς ομάδες καταπονημένων ανταρτών οι οποίες εξουδετερώνονταν πλήρως από τις μονάδες της Εθνοφυλακής, των ΜΑΥ (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου) και της Χωροφυλακής. Επίσης, λόγω του πολέμου η ύπαιθρος είχε εγκαταλειφθεί από τον πληθυσμό, στερώντας με αυτό τον τρόπο τον ΔΣΕ από μια σημαντική πηγή στρατολόγησης.
Επιπλέον εκατοντάδες αντάρτες λιποτακτούσαν ή παραδίδονταν αυτοβούλως σε μονάδες του ΕΣ απογοητευμένοι από την εξέλιξη του πολέμου και προδομένοι από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της ηγεσίας τους περί «οριστικής συντριβής του μοναρχοφασισμού». Για να αντιμετωπίσει τη δυσμενή αυτή κατάσταση ο ΔΣΕ ενέτεινε την ήδη υπάρχουσα από το ΄46 βίαιη στρατολόγηση από περιοχές που ακόμα ο ίδιος έλεγχε, με τα όποια επακόλουθα μπορούσε να έχει μια τέτοια τακτική στο ηθικό και στο αξιόμαχο των τμημάτων, καθώς και η χρησιμοποίηση σε σημαντικό αριθμό γυναικών σε μάχιμα τμήματα για την κάλυψη των κενών. Ήδη από τον Νοέμβριο του ΄48 ο επικεφαλής του ΔΣΕ Μάρκος Βαφειάδης ομολογούσε «Από τα μέσα του 1947 η στρατολόγηση του ΔΣΕ είχε πάρει σχεδόν ολότελα βίαιο χαρακτήρα. Η εθελοντική κατάταξη δεν έφτανε ούτε το 10%.». Μοναδικός σύμμαχος του ΔΣΕ εκείνες τις δύσκολες ώρες ήταν οι ομάδες των σλαβόφωνων ανταρτών. Επρόκειτο για πρώην βουλγαρίζοντες και νυν αναβαπτισμένους «Μακεδόνες» αυτονομιστές. Η προσπάθεια κατατρομοκράτησης των ελληνικών πληθυσμών της δυτικής Μακεδονίας θύμιζε στους βετεράνους του Μακεδονικού Αγώνα ανάλογες ενέργειες των κομιτατζήδων. Επιπλέον ο ΔΣΕ είχε μεγάλο πρόβλημα όσον αφορούσε τον τακτικό εφοδιασμό του. Τα Γιουγκοσλαβικά σύνορα ήταν «κλειστά», η ύπαιθρος στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν μπορούσε να ελεγχθεί, και η επικοινωνία με τα μεγάλα αστικά κέντρα ήταν δυσχερής έως και ανέφικτη σε ορισμένες περιοχές.
Από την άλλη πλευρά η κατάσταση ήταν ευοίωνη. Τον Ιανουάριο του 1949 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης ανέλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αποτελούμενης από μέλη από όλες τις μη αριστερές πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης ήταν η επιλογή του στρατηγού Αλέξανδρου Παπάγου για τη θέση του αρχιστρατήγου του ΕΣ, με ευρύτατες δικαιοδοσίες. Ο Παπάγος επέβαλλε αυστηρότατη πειθαρχία στο στράτευμα και ιδιαίτερα στους διοικητές των μεγάλων σχηματισμών. Παράλληλα εμφύσησε ένα νέο επιθετικό πνεύμα και εφάρμοσε ευρέως την αρχή της συγκέντρωσης των δυνάμεων. Αποφασίστηκε η διάλυση του Συμβουλίου Εθνικής Αμύνης στο οποίο συμμετείχαν, με δικαίωμα ψήφου, αρχικά οι Βρετανοί και στη συνέχεια οι Αμερικανοί.
Έτσι ο Παπάγος, σε στρατιωτικά θέματα δεν έδινε λογαριασμό ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στους Αμερικανούς οι οποίοι περιορίστηκαν στον συμβουλευτικό τους ρόλο. Ο Εθνικός Στρατός είχε αρχίσει να παραλαμβάνει άφθονο σύγχρονο πολεμικό υλικό, καθώς και κάθε είδους εφόδια, και το ένοπλο προσωπικό είχε αρχίσει να εκπαιδεύεται εντατικά στη χρήση τους. Ακόμα η ευρεία στρατολογία που είχε εφαρμοστεί πέτυχε κατά την κρίσιμη χρονική στιγμή της τελικής προσπάθειας, να υπάρχουν περίπου 150.000 άνδρες υπό τα όπλα. Πέρα όμως από τους αριθμούς οι στρατιώτες του ΕΣ διακρίνονταν για την ποιότητά τους. Σήμερα η αριστερή ρητορεία έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο πλέγμα μύθου γύρω από αυτό το θέμα ώστε να πιστεύει κανείς ότι οι άνδρες του ΕΣ στρατολογούντο σχεδόν βίαια, οδηγούντο στη μάχη υπό την απειλή των όπλων αγροίκων υπαξιωματικών και φανατισμένων αξιωματικών, λιποτακτούσαν με την πρώτη ευκαιρία και όταν βρίσκονταν απέναντι από τους «συντρόφους» αστοχούσαν επίτηδες. Τώρα πώς ένας τέτοιος στρατός νίκησε είναι απορίας άξιον! Οι άνδρες του Εθνικού Στρατού ήταν άριστα εκπαιδευμένοι, με υψηλότατο ηθικό και πλήρη επίγνωση της αποστολής τους. Στην πλειοψηφία τους προέρχονταν από αγροτικές περιοχές. Αυτό αφενός μεν τους καθιστούσε σκληροτράχηλους, αφετέρου διψασμένους για εκδίκηση καθώς οι περιοχές των περισσοτέρων είχαν αποτελέσει στόχους επιδρομών ανταρτικών ομάδων. Μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του ΕΣ σε Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία και σε άλλες περιοχές της χώρας, ήταν φανερό πως τα πράγματα όδευαν προς την τελική σύγκρουση. Ο ΕΣ είχε καταφέρει να απαγκιστρώσει ισχυρές δυνάμεις από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο και να τις στρέψει προς τον Γράμμο και το Βίτσι, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των ανταρτικών δυνάμεων. Εκεί βρίσκονταν οι έδρες της «κυβέρνησης» των ανταρτών, του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, καθώς και του ΚΚΕ.
Σχέδιο επιχειρήσεων "Πυρσός"
Το σχέδιο των επιχειρήσεων του ΕΣ είχε την κωδική ονομασία «Πυρσός». Προβλεπόταν να διεξαχθεί σε τρεις φάσεις. «Πυρσός Α΄» (2-8 Αυγούστου): Στη φάση αυτή προβλέπονταν παραπλανητικές επιθέσεις στον Γράμμο, με σκοπό να δημιουργηθεί η αίσθηση στον ΔΣΕ ότι εκεί θα εκδηλωνόταν η κύρια επίθεση του αντιπάλου και να καθηλωθούν οι δυνάμεις του. «Πυρσός Β΄» (10-16 Αυγούστου): Η φάση αυτή του σχεδίου προέβλεπε ότι η κύρια ενέργεια του ΕΣ, μετά την εφαρμογή του «Πυρσός Α΄», θα εξελισσόταν στην περιοχή του Βίτσι με σκοπό την κατάληψή της και την εξόντωση των ανταρτών. «Πυρσός Γ΄» (24-30 Αυγούστου): Η φάση αυτή προέβλεπε αποφασιστική ενέργεια στην περιοχή του Γράμμου, με σκοπό την κατάληψή της και την εξολόθρευση των ανταρτικών δυνάμεων, καθώς και απόφραξη των αλβανικών συνόρων, για να μην υπάρχει καμία διέξοδος στις δυνάμεις του ΔΣΕ. Μετά το πέρας αυτών των δύο πρώτων φάσεων της επιχείρησης «Πυρσός» όλα ήταν έτοιμα για τη διεξαγωγή της τρίτης και τελευταίας φάσης, με την οποία πιστευόταν ότι θα δινόταν το τελειωτικό χτύπημα κατά του ΔΣΕ. Το σχέδιο επιχειρήσεων του ΓΕΣ προέβλεπε ότι σε πρώτο χρόνο έπρεπε να καταληφθεί ο βόρειος Γράμμος, με παράλληλη παρενόχληση του ΔΣΕ στον νότιο Γράμμο, ενώ θα απαγορευόταν η διαφυγή των ανταρτών νοτίως του Σαρανταπόρου προς την περιοχή της νότιας Πίνδου.
Σε δεύτερο χρόνο οι δυνάμεις του ΕΣ θα εξασφάλιζαν την κατοχή του βόρειου Γράμμου, μέχρις ότου ολοκληρωθεί η εκκαθάριση της νότιας περιοχής του ορεινού όγκου. Σε τρίτο χρόνο ο ΕΣ έπρεπε να εξασφαλίσει το σύνολο του Γράμμου, να αποκαταστήσει την ακεραιότητα του εθνικού εδάφους και να προβεί στη συστηματική εκκαθάριση του δασωμένου και δυσπρόσιτου ορεινού όγκου του Γράμμου από υπολείμματα ανταρτικών δυνάμεων. Η ηγεσία του ΓΕΣ πίστευε -σωστά όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια- ότι με αυτό το σχέδιο θα έσπαγε η διάταξη των ανταρτικών δυνάμεων στο κέντρο, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να εξαναγκαστούν να εμπλακούν σε μάχες φθοράς και να συγκεντρώσουν εκεί το σύνολο των εφεδρειών τους, γεγονός που θα επέτρεπε την αποτελεσματικότερη δράση του πυροβολικού. Από πλευράς ΔΣΕ, έτσι όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση, «νίκη» θα ήταν η απόκρουση των δυνάμεων του ΕΣ και η πρόκληση μεγάλων απωλειών σε αυτόν, ώστε στο τέλος να αναγκαστεί η ηγεσία του-ακριβώς λόγω των μεγάλων απωλειών-να διατάξει τη διακοπή των επιχειρήσεων. Μια τέτοια εξέλιξη θα επέτρεπε στον ΔΣΕ και κατ' επέκταση στο ΚΚΕ να διατηρήσει τις θέσεις του στην περιοχή, ευελπιστώντας για κάτι καλύτερο στο μέλλον, που δεν θα ήταν άλλο από τη διεθνή αναγνώριση της ανεξαρτησίας της περιοχής από τη Σοβιετική Ένωση και τις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες. Το πόσο ουτοπική ήταν η επίτευξη αυτών των στόχων είναι πασιφανές. Οι προοπτικές για τον καταπονημένο ΔΣΕ διαγράφονταν ζοφερές. Αυτό δεν απέτρεψε τον Ζαχαριάδη από το ακόλουθο διάγγελμα: «Ο εχθρός συγκεντρώνεται στον Γράμμο για μια αποφασιστική αναμέτρηση. Στον Γράμμο έχουμε όλες τις δυνατότητες να καταφέρουμε το θανάσιμο πλήγμα στον εχθρό. Έχουμε αρκετές δυνάμεις και μέσα. Πιο πλεονεκτικό έδαφος. Στον Γράμμο απέτυχε πάλι ο μοναρχοφασισμός. Στον Γράμμο φέτος του καταφέραμε σοβαρό πλήγμα. Στον Γράμμο από τις 2 μέχρι τις 8 Αυγούστου έσπασε τα μούτρα του. Έχουμε και την πείρα του Βίτσι και το σοβαρό μάτωμα που προκαλέσαμε στον εχθρό στο Βίτσι. Εδώ μπορούμε και πρέπει να θάψουμε τον μοναρχοφασισμό». Ξεχνούσε ο «σύντροφος» ότι σε αυτές τις κορυφές ο Ελληνικός Στρατός έγραψε ένδοξη ιστορία κατά το έπος του ΄40.
Το βράδυ της 27ης Αυγούστου τμήματα της 9ηςΜεραρχίας άναψαν τεράστιες φωτιές κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων για να σημάνουν τη νίκη του Εθνικού Στρατού και την ουσιαστική έξοδο της πολύπαθης χώρας από την τρίχρονη δοκιμασία. Η επίσημη λήξη των εχθροπραξιών σημειώθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1949 όταν ο Μήτσος Παρτσαλίδης πρόεδρος της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» μιλώντας σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού «Ελεύθερη Ελλάδα» που έδρευε στη Σόφια ανακοίνωνε ότι «Ο ΔΣΕ δεν κατέθεσε τα όπλα, μα μονάχα τα έθεσε παρά πόδας. Υποχώρησε μπροστά στην τεράστια υπεροχή του μοναρχοφασισμού. Μα ο ΔΣΕ δεν συντρίφθηκε. Παραμένει ισχυρός και με ακέραιες τις δυνάμεις του. Γελιούνται θανάσιμα όσοι φαντάζονται ότι δεν υπάρχει πια ΔΣΕ. Σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση». Αυτό το οποίο δεν αναρωτήθηκε ο Παρτσαλίδης ήταν από πού προήλθε η «τεράστια υπεροχή του μοναρχοφασισμού». Είναι σαφές ότι οι αναίτιες επιθέσεις του ΕΛΑΣ σε όλες τις μη Εαμικές αντιστασιακές οργανώσεις ήδη από το 1943, η αιματοχυσία στην Πελοπόννησο το φθινόπωρο του 1944 και στην Αθήνα τον τραγικό Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, το δράμα των χιλιάδων συλληφθέντων ανά την επικράτεια από τους αντάρτες, η συστράτευση με τους «Σλαβομακεδόνες», οι επιδρομές του ΔΣΕ σε χωριά και οι επιθέσεις στις πόλεις, την περίοδο 1946-49, οι οποίες συνοδεύονταν από ποικίλα έκτροπα, καθώς και το τραγικό παιδομάζωμα είχαν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση όλων των μη κομμουνιστικών δυνάμεων της χώρας. Δυνάμεων που μέχρι πριν από λίγα χρόνια στην κυριολεξία αλληλοσπαράζονταν (βλέπε βασιλικοί-βενιζελικοί). Τελικά το ΚΚΕ πέτυχε το ακατόρθωτο. Να τοποθετήσει στο ίδιο χαράκωμα απέναντί του από τον σκληροπυρηνικό βασιλικό μέχρι τον τροτσκιστή. Απορίες προκαλεί επίσης η τελευταία πρόταση του Παρτσαλίδη «Σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση». Μάλλον λησμόνησε ότι γύρω στο 30% των μαχητών του ΔΣΕ («Σλαβομακεδόνες») μάχονταν για την απόσπαση της Μακεδονίας από τον εθνικό κορμό, υπό τις ευλογίες της ηγεσίας του ΚΚΕ φυσικά!
Η επιτυχής για τον Εθνικό Στρατό διεξαγωγή της επιχείρησης «Πυρσός Γ΄» σήμανε το ουσιαστικό τέλος των αντιανταρτικών επιχειρήσεων. Στην κατάληξη αυτή συνέβαλαν αποφασιστικά οι παρακάτω παράγοντες:
Η ικανή και στιβαρή ηγεσία του ΕΣ, η οποία εκπόνησε και εφάρμοσε, χωρίς επεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα, το σχέδιο επιχειρήσεων. Το πολύ υψηλό ηθικό των στρατιωτών του ΕΣ, οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο εχθρός ήταν εγκλωβισμένος και η πολυπόθητη νίκη ήταν πλέον πολύ κοντά. Η άριστη εκπαίδευση, η αριθμητική υπεροχή (αν και αυτή πολλές φορές δεν έπαιζε κανένα ρόλο εξαιτίας των εξαιρετικά δυσπρόσιτων και άριστα οργανωμένων αμυντικών θέσεων των ανταρτών) και ο πλήρης εφοδιασμός με κάθε είδους υλικό των δυνάμεων του Ε.Σ. Ο αιφνιδιασμός των δυνάμεων του ΔΣΕ, κυρίως με τη διενέργεια του ελιγμού κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων από την 9η Μεραρχία. Τα σοβαρά εσωτερικά πολιτικά και στρατιωτικά προβλήματα που ελλόχευαν στους κόλπους του ΔΣΕ και του ΚΚΕ (προσπάθεια μετατροπής του αντάρτικου στρατού σε τακτικό. Απομάκρυνση του Μάρκου Βαφειάδη από τη στρατιωτική ηγεσία του ΔΣΕ. Ανάληψη της στρατιωτικής ηγεσίας από τον «άκαπνο» Νίκο Ζαχαριάδη. Κλείσιμο γιουγκοσλαβικών συνόρων. Διάσταση μεταξύ πολιτικών επιτρόπων του ΚΚΕ και μονίμων αξιωματικών του ΔΣΕ).
Σήμερα, 64 ακριβώς χρόνια μετά την λήξη της επιχείρησης «Πυρσός», οι εναπομείναντες βετεράνοι του ΕΣ νοιώθουν ηττημένοι και προδομένοι. Σταδιακά η πολιτεία, πιεζόμενη από την αριστερή παραφιλολογία και κυριαρχία, τους ξέχασε και τους αποκαθήλωσε από τη θέση που είχαν κερδίσει με το αίμα τους, δίπλα σε εκείνη των ηρώων του 1940 (πολλοί άλλωστε ήταν οι ίδιοι άνθρωποι). Έφτασε μάλιστα στο σημείο να τους δαιμονοποιήσει και να χαρακτηρίσει τα μνημόσυνα προς τιμήν των πεσόντων συμπολεμιστών τους ως «γιορτές μίσους». Φυσικά δεν τόλμησε να χαρακτηρίσει έτσι τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα από τους βετεράνους του ΔΣΕ, υπό την αιγίδα του ΚΚΕ. Η προπαγάνδα τους είναι συνεχής και διαστρεβλώνουν την αλήθεια με θράσος, πάντα με τη βοήθεια της προδοτικής «δεξιάς». Πόσοι γνωρίζουν ότι, το 1989 η ΝΔ και ο Σαμαράς με το υπ΄αριθμόν 204 ΦΕΚ άλλαξαν τους όρους "Συμμορίτες" σε "Δημοκρατικό Στρατό" και "Συμμοριτοπόλεμο" σε "Εμφύλιο";
Ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει το έγκλημα που συνιστά τη μεγαλύτερη ντροπή, το μεγαλύτερο αίσχος του Συμμοριτοπολέμου, το ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ; 28.000 παιδιά άρπαξαν με τη βία οι Συμμορίτες από τις αγκαλιές των μανάδων τους, ως άλλοι τούρκοι Κατακτητές, και τα έστειλαν στις Κομμουνιστικές χώρες, στην Αλβανία, στη Γιουγκοσλαβία, στη Βουλγαρία «για να σωθούν, να προστατευθούν». Από ποιον να «σωθούν»; Από τους ίδιους τους γονείς; Είχαν στο νου τους να φτιάξουν νέο στρατό γενιτσάρων, που θα στρεφόταν ενάντια στην ίδια του την Πατρίδα. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι΄αυτούς που έπεσαν στη μάχη αυτή της Ελευθερίας. Την αγάπη της ζωής τη θεμελιώνει της Ελευθερίας η αγάπη. «Οι Μαραθώνες γεννούν τους Παρθενώνες», έλεγε ο Κωστής Παλαμάς. «Στα τρεις χιλιάδες χρόνια εξέλιξης της ανθρωπότητας αποδείχθηκε δύσκολο να γεννηθούν νέοι Παρθενώνες. Η επανάληψη όμως των νέων Μαραθώνων διατηρεί ζωντανή την ελπίδα ότι θα έλθει κάποτε και η ώρα των νέων Παρθενώνων».
Σάββατο 30 Αυγούστου 2014
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΝΑΖΙ ΤΟ 1945, ΠΟΥ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΤΟ 1995 !!!
Ούτε αν την έκανε το 2009 η ΜΕΡΚΕΛ δεν θα ήταν τόσο επίκαιρη !!!
Την έκανε ένας αξιωματούχος των ναζί αμέσως μετά τον πόλεμο (1945), είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Ελευθερία» (1945) και πενήντα χρόνια αργότερα, το 1995, αναδημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία».
Διαβάστε το κείμενο από το απόκομμα της «Ελευθεροτυπίας» του 1995 και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα !!!
ΠΗΓΗ
http://fanospress.wordpress.com/
http://fanospress.wordpress.com/
Ἐμεῖς ἔχουμε κουδουνίστρες καὶ οἱ Ῥῶσσοι …ΗΓΕΤΗ!!!
«Ἂν οἱ μειονότητες ἐπιθυμοῦν τὸν νόμο τῆς Σαρίας, τοὺς συμβουλεύουμε νὰ πάνε σὲ ἐκείνα τὰ μέρη ποὺ εἶναι νόμος τοῦ κράτους τους.
Ἡ Ῥωσσία δὲν ἔχει ἀνάγκη τὶς μειονότητες.
Οἱ μειονότητες ἔχουν ἀνάγκη τὴν Ῥωσσία καὶ δὲν θὰ τοὺς χορηγήσουμε εἰδικὰ προνόμια, οὔτε θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀλλάξουμε τοὺς νόμους μας, ἔτσι ὥστε νὰ ταιριάζουν στὶς ἐπιθυμίες τους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πόσο δυνατὰ θὰ φωνάζουν περὶ «διακρίσεων»…»
-Βλάντιμιρ Πούτιν !!!
(Νίκος Γεωργιόπουλος)
Ἀναδημοσίευσις ἀπό : Φιλονόη
ΙΣΡΑΗΛ: Κατατέθηκε νομοσχέδιο στην ισραηλινή βουλή με το οποίο ζητείται ο υποβιβασμός της αραβικής γλώσσας στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής»
Όπως διαβάζουμε στην ισραηλινή ιστοσελίδα +972 : στην ισραηλινή
βουλή, την Κνεσέτ, κατατέθηκε ένας νέος νόμος που θα υποβιβάζει την αραβική
γλώσσα στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής». Μέλη της Κνεσέτ λένε ότι ο νόμος χτίζει
μια «συλλογική ταυτότητα» που θα διατηρήσει τις «αξίες της δημοκρατίας».
Μια ομάδα βουλευτών από το εθνικιστικό -δεξιό κόμμα ‘Yisrael Beiteinu’, το κεντροδεξιό Λικούντ
και το θρησκευτικό - σιωνιστικό ‘Jewish Home’ πρόσφατα υπέβαλε ένα νομοσχέδιο με το οποίο ζητεί την ανάκληση
της ιδιότητας της αραβικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας στο Ισραήλ.
Το ίδιο το νομοσχέδιο δεν είναι ούτε έξω από τα συνηθισμένα,
ούτε προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι ενώνει έναν μακρύ κατάλογο νομοσχεδίων που
έχουν έρθει ενώπιον της Ολομέλειας της Κνεσέτ κατά τα τελευταία χρόνια, όπως
του νόμου περί ιθαγένειας, του Νόμου Νάκμπα, του Νόμου της Αφοσίωσης, του Θεμελιώδους
Νόμου που δηλώνει το Ισραήλ ως κράτος-έθνος του εβραϊκού λαού, και ούτω
καθεξής. Μετά από αρκετές δεκαετίες εκδίωξης των Παλαιστινίων πολιτών από τα
εδάφη τους, το κράτος τώρα κινείται για να τους αποσπάσει από την κουλτούρα τους,
συμπεριλαμβανόμενης της γλώσσας, της ταυτότητας και της αίσθηση του ανήκειν.
Η ταυτότητα των βουλευτών που είναι πίσω από το νομοσχέδιο
δεν αποτελεί έκπληξη, ούτε τα κόμματά τους, που από καιρό έχουν πάψει να είναι
μέρος της «άκρας δεξιάς» και έχουν φθάσει βαθιά μέσα στην καρδιά του
κυβερνώντος κόμματος. Ας μην ξεχνάμε τον ευεργέτη του νομοσχεδίου, «Το Λόμπι
για την Ενίσχυση της Εβραϊκής Γλώσσας». Ένα από τα μέλη της είναι ο Δρ Zvi Zameret, ο πρώην πρόεδρος της
Παιδαγωγικής Γραμματείας του Υπουργείου Παιδείας του Ισραήλ. Είναι ο ίδιος
άνθρωπος που ήταν πίσω από τις ευρείες περικοπές στις σπουδές αγωγής του πολίτη
προς όφελος των εβραϊκών σπουδών, καθώς και την «επικαιροποίηση» του
περιεχομένου των βιβλίων αγωγής του πολίτη στο πνεύμα του Σιωνισμού.
Να θυμηθούμε ότι: μέσα στον Ιούλιο πληροφορηθήκαμε ότι με
απόφαση της Άγκυρας όλες οι επιγραφές μειονοτικών Ιδρυμάτων στην
Κωνσταντινούπολη πρέπει να είναι στην τουρκική γλώσσα, όπως ανέφερε η εφημερίδα
“Taraf”. Σε διαφορετική
περίπτωση θα ξηλώνονται και θα μπαίνουν στην θέση τους επιγραφές μόνο στην
τουρκική γλώσσα, όπως δημοσιεύτηκε και στην τουρκική εφημερίδα της κυβέρνησης.
Επίσης: την ίδια εποχή, στην πατρίδα μας και εν μέσω «αντιρατσιστικού» οίστρου
που διακατέχει το σύνολο του «συνταγματικού τόξου», ο βουλευτής
Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ Αϊχάν Καρά Γιουσούφ, πήγε σε εκδήλωση που οργάνωσε ο τομέας
νεολαίας της «Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», όπου είπε επί λέξει:
«Ξέρετε ότι 30 χρόνια τώρα δεν έχετε πινακίδα! Εγώ, όμως, με τον αγώνα που
έδωσα μέσα στον πολιτικό σχηματισμό όπου βρίσκομαι, που ακόμη δεν γίναμε
εξουσία, επιθυμώ να σας υποσχεθώ πως εντός της πολιτικής γραμμής του κόμματός
μου αυτή η πινακίδα όπως και εκείνη της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης θα κρεμαστούν».
Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κυκλοφορήσει δίγλωσση αφίσα στην
Ξάνθη που προανήγγειλε την ομιλία του Τσίπρα. Και δεν ήταν η μόνη...
Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν αυτές οι φωτογραφίες του νέου
JUMBO που άνοιξε στον Ίασμο, από τουίτ που έκανε υπάλληλος του Τουρκικού
προξενείου Κομοτηνής, ο οποίος εξέφρασε την ικανοποίηση του που οι πινακίδες είναι
και στα τουρκικά.
«Ελληνική Δημοκρατία» : το πιο ραγιάδικο - αυτοκτονικό κράτος.
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014
Ο ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ ΜΙΟΥΙΖΝΙΕΚΣ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΗΣ ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ ΣΑΜΑΡΟΒΕΝΙΖΕΛΙΣΤΑΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ
Γράφει ο Αντίοχος.
Εκτός από
τους ντόπιους «συμπαραστάτες» και «αλληλέγγυους» (δηλαδή τους ολιγάρχες
Ψυχάρη, Μπόμπολα, Αλαφούζο και… λοιπές ολιγαρχικές δυνάμεις), που
απαίτησαν την άμεση ψήφιση του Νόμου του Αίσχους (του λεγομένου
«αντιρατσιστικού»), εκδηλώθηκαν δημοσίως και οι ξένοι υπηρέτες του
παγκόσμιου αφέντη.
Έτσι, ο
γνωστός (και μη εξαιρετέος…) υπάλληλος του σιωνιστή αρχιτοκογλύφου
Σόρος, επίτροπος για τα Ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης,
Μιουίζνιεκς, έκανε την παρακάτω δήλωση-ανοιχτή επέμβαση στα εσωτερικά
της μνημονιακής Μπανανίας Σαμαροβενιζελιστάν:
«Η
αύξηση των καταγγελλόμενων ομοφοβικών επιθέσεων και τα συνεχιζόμενα
ρατσιστικά εγκλήματα μίσους στην Ελλάδα σηματοδοτούν την
επείγουσα ανάγκη για την υιοθέτηση και αποτελεσματική εφαρμογή
νομοθεσίας για την εξάλειψη της μισαλλοδοξίας, του λόγου μίσους και της
βίας στην χώρα. Καλωσορίζω την επικείμενη συνέχιση της συζήτησης για τον
αντιρατσιστικό νόμο που βρίσκεται σε εκκρεμότητα από το 2011 και καλώ
το Ελληνικό Κοινοβούλιο να προχωρήσει τάχιστα στην υιοθέτησή του».
Ότι πεις
εφέντη! Οι εγχώριες ξεφτιλισμένες δουλάρες σου –ψοφοδεξιές κι αριστερές-
σε προσκυνούν ευλαβικά και σπεύδουν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις
σου!
(ΥΓ): Πριν
από μερικά χρόνια, κάποια ρεντίκολα της αριστεράς (και της… προόδου)
έλεγαν και ξανάλεγαν για τον Πιουριφόι (τον Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα
μετά τον συμμοριτοπόλεμο) και τις επεμβάσεις του στα εσωτερικά της
χώρας. Τώρα που αυτός που επεμβαίνει –και μάλιστα τόσο απροκάλυπτα- δεν
είναι καν πρέσβης, αλλά ένας απλός υπαλληλάκος του διεθνούς
αρχιτοκογλύφου, βγάζουν το σκασμό τα ανδρείκελα!
«ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» Ή «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ»;
Τώρα που
ολοκληρώθηκαν οι απάνθρωποι βομβαρδισμοί αμάχων και οι σοκαριστικές
φωτογραφίες από τη σφαγή των νηπίων της Γάζα είναι πλέον παρελθόν, οι
σιωνιστές άρχισαν επικοινωνιακή αντεπίθεση! Στην Ελλάδα, ένας εξ’ αυτών
που έχει αναλάβει αυτό το ρόλο (να κάνει το μαύρο-άσπρο…), είναι ο
Βίκτωρας Ισαάκ Ελιέζερ, ανταποκριτής της ισραηλινής εφημερίδας «Yediot
Achronot» στην Ελλάδα. Αυτές τις μέρες, ο Ελιέζερ έγραψε ένα άρθρο με
τίτλο: «Όταν το μίσος είναι ισχυρότερο από τη θέληση», στο οποίο
επιρρίπτει τις ευθύνες για την ανθρωποσφαγή στα… θύματα και επιπλέον
αποκαλύπτει και το… ναζιστικό τους παρελθόν. Ιδού, λοιπόν, η σιωνιστική
προπαγάνδα:
«Το
μεγαλύτερο έγκλημα, όμως, που διαπράττει η Χαμάς είναι εναντίον των
ίδιων των Παλαιστινίων… Και βέβαια, όσοι συγκρίνουν τη Γάζα με το
Αουσβιτς δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους πλέον αισχρούς αρνητές του
Ολοκαυτώματος… Ο δεύτερος στόχος της Χαμάς επετεύχθη τροφοδοτώντας τον
σύγχρονο αντισιωνισμό με επιχειρήματα ώστε όλοι εκείνοι που αντιτίθενται
στην ύπαρξη του εβραϊκού κράτους να μην κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν
ρατσιστές ή αντισημίτες. Ως γνωστόν η Χαμάς είναι γέννημα-θρέμμα των
Αδελφών Μουσουλμάνων. Μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε το 1928, από τον Χασάν
Αλ Μπάνα, στενό σύμμαχο του Αδόλφου Χίτλερ. Κατά τη διάρκεια μάλιστα
του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ίδρυσε την ταξιαρχία των Μουσουλμάνων
Waffen–SS Handschar, που αναλάμβανε δολοφονίες και χτυπήματα εναντίον
των εβραϊκών κοινοτήτων. Και βεβαίως πρωτοστάτησε στη διάσωση και
φυγάδευση ναζί εγκληματιών πολέμου. Σήμερα, 70 χρόνια μετά, οι διάδοχοί
του, οι ηγέτες της Χαμάς, στοχεύουν αμάχους στο Ισραήλ, δολοφονούν
Εβραίους μαθητές σε σχολείο της Τουλούζ, επισκέπτες στο Εβραϊκό Μουσείο
των Βρυξελλών. Είναι οι φυσικοί σύμμαχοι των νεοναζιστικών κομμάτων στην
Ευρώπη, αφού κοινός τους εχθρός είναι οι Εβραίοι».
Φυσικά, ο
σιωνιστής προπαγανδιστής, αν και υποδύεται τον… αμερόληπτο, δε λέει
κουβέντα για τους κανίβαλους ομοεθνείς του που ανέβαιναν σε λόφο για να
παρακολουθήσουν –δίκην θερινού κινηματογράφου- τους βομβαρδισμούς,
πανηγυρίζοντας έξαλλα όταν «έμπαινε γκολ» (όταν κάποια βόμβα εύρισκε το
στόχο της, ούτε για τους κανίβαλους που ωρύονταν στους δρόμους του Τελ
Αβίβ ότι «αύριο στη Γάζα δεν έχει σχολείο γιατί δεν υπάρχουν πλέον
παιδιά», ούτε για τον επίλεκτο του ισραηλινού στρατού που καυχήθηκε στο
Twitter «σήμερα σκότωσα 13 παιδιά», ούτε για τη βουλευτίνα του Ισραήλ
που υποστήριξε ότι «οι Παλαιστίνιες γεννούν μικρά φίδια»…
Κι όλη αυτή η
απροκάλυπτη σιωνιστική προπαγάνδα, διοχετεύτηκε στον ελληνικό λαό από
τις στήλες της ακροαριστερής «Εφημερίδας των Συντακτών», των γνωστών
υβριστών και συκοφαντών (και ενώπιον της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης»…) της
Χρυσής Αυγής. Τυχαίο; Δε νομίζω!
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014
ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΣΑΜΑΡΑ - ΛΑΓΟΣ Ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (βιντεο)
"Προχωρούν στην ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ"
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο αρθρογράφος Παναγιώτης Αποστόλου, για την ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ της Μακεδονίας, από τον Σαμαρά και το βρώμικο παιχνίδι του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Παράλληλα, αποκαλύπτει και τον εθνοπροδοτικό ρόλο του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη.
Είναι συγκλονιστικός και αξίζει να τον ακούσετε, για τα επερχόμενα στην Παρίδα μας.
Πόπη Σουφλή
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο αρθρογράφος Παναγιώτης Αποστόλου, για την ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ της Μακεδονίας, από τον Σαμαρά και το βρώμικο παιχνίδι του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Παράλληλα, αποκαλύπτει και τον εθνοπροδοτικό ρόλο του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη.
Είναι συγκλονιστικός και αξίζει να τον ακούσετε, για τα επερχόμενα στην Παρίδα μας.
Πόπη Σουφλή
ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ, Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ! ΜΗ ΒΡΕΘΕΊΤΕ ΦΥΛΑΚΗ!!
Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο, Δρ. Νομικής, Δικηγόρο, κάτοχο Μεταπτυχιακού τίτλου στο Ποινικό Δίκαιο του Δ.Π.Θ.
Πάνω
από δυο δεκαετίες συντελείται ένα έγκλημα στην χώρα μας, με την ανοχή
και τις ευλογίες των πολιτικών ή καλύτερα πολιτικάντηδων. ΤΟ έγκλημα
ανέλεγκτης εισόδου και παραμονής στην χώρα μας παράνομων μεταναστών-
επήλυδων.
Οι
τελευταίοι έχουν κατακλύσει πλέον τα μεγάλα αστικάκέντρα,ενώ οι κάτοικοι
υφίστανται τις ιδιαιτερότητεςτους με αποκορύφωμα στυγερά εγκλήματα
κυρίως κατά Ελλήνων πολιτών.
Παρά τις
επισημάνσεις για το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε η χώρα μας, ήλθε
η κατάπτυστη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ με τις ευλογίες του μικρόπνοου και
προδοτικά φερόμενου Γιωργάκη Παπανδρέου, η οποία κατάντησε την χώρα μας
σκουπιδότοπο λαθρομεταναστών
Όσοι
λαθρομετανάστες εισέρχονται παράνομα στην χώρα μας, δεν επιστρέφουν
πίσω, αφού η Τουρκία δεν τους δέχεται, χωρίς νόμιμα έγγραφα ούτε όμως
προωθούνται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η θλιβερή κατάντια των πάλαι ποτέ
αστυνομικών σχολών της χώρας ως κέντρων υποδοχής λαθρομεταναστών,
αναδεικνύει το φοβερό πρόβλημα που δημιούργησαν στον Ελληνικό Λαό οι
«καρικατούρες» της πολιτικής ζωής του τόπου.
Την επόμενη
πράξη του δράματος αποτελεί η δέσμευση της Ελλάδας για δημιουργία
τζαμιού στην περιοχή του Βοτανικού της Αθήνας, μετά την συνάντηση του
ρέποντος σε κυβιστήσεις πρωθυπουργού Σαμαρά με τον «Σουλτάνο» Ερντογάν.
Και πάλι οι «κακής κοπής» πολιτικάντηδες δεν αντιλαμβάνονται σε ποιες
περιπέτειες οδηγούν τους Έλληνες με τα τζαμιά κέντρα λατρείας παράνομων
λαθρομεταναστών- φανατικών του Ισλάμ στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι
έτσι θα νομιμοποιούνται σιγά- σιγά , αφού θα αποκτήσουν και χώρο που θα
επικαλούνται ως άσυλο. Φυσικά οι Έλληνες δεν έμειναν απαθείς για όλα
αυτά.
Αντέδρασαν
και αντιδρούν. Όμως οι πολιτικάντηδες φρόντισαν και γι’ αυτό. Έφεραν
προς ψήφιση στην Βουλή το περίφημο – εμετικό αντιρατσιστικό νομοσχέδιο
για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, όπως αναφέρεται
και στην αιτιολογική έκθεση (Γενικό μέρος Α αριθ 2)
Μπροστά στην
έντονη αντίδραση λίγων δυστυχώς φωτισμένων ιεραρχών της εκκλησίας μας-
είναι πράγματι προς τιμήν τους- αλλά και άλλων φορέων της κοινωνίας μας
(βλ ενδεικτικά υπόμνημα 40 ακαδημαϊκών στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για
το τζαμί, το αντιρατσιστικό και την λαθρομετανάστευση) η γεμάτη ενοχές
για τις τύχες του Ελληνισμού συγκυβέρνηση, αναδιπλώθηκε αποσύροντας το,
προκειμένου να επιχειρηθούν τάχα κι άλλες βελτιώσεις σε αυτό, χωρίς να
αναλογίζεται ότι ένα τέτοιο νομοσχέδιο υψίστης σημασίας για το μέλλον
του ταλαίπωρου λαού, δεν έπρεπε να έλθει προς ψήφιση στα θερινά τμήματα
της Βουλής αλλά να εισαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής!
Είναι
μαθηματικά βέβαιο ότι στην χώρα μας δεν νομοθετούν τα θεσμικά όργανα που
προβλέπει το Σύνταγμα και οι νόμοι αλλά ξένα κέντρα εξουσίας και απλά
οι πράξεις τους επικυρώνονται δουλικά από τους υποτακτικούς εντολοδόχους
τους! Ο Ελληνικός λαός το έχει αντιληφθεί πια! Έτσι και το
αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αποτελεί έναν αμαρτωλό κρίκο στην παράλογη
αλυσίδα των μνημονίων, μεσοπρόθεσμων, που σφίγγουν την θηλειά στον λαιμό
του...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ
Δεν ψηφίζουν τον νόμο για τους πλειστηριασμούς στην Κύπρο
Ομόφωνα
εναντίον της υπερψήφισης του νομοσχεδίου για τις εκποιήσεις, τάχθηκε το
Εκτελεστικό Γραφείο του ΔΗΚΟ, το οποίο συνεδρίασε σήμερα !!!
Αιτιολογώντας την απόφαση του, το ΔΗΚΟ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «δεν υπήρξε και δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης διάθεση για υιοθέτηση ουσιαστικών αλλαγών στο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις».
Με
δεδομένη την μέχρι τώρα αρνητική στάση των υπόλοιπων κομμάτων της
αντιπολίτευσης και ειδικότερα του δεύτερου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού
κόμματος, του ΑΚΕΛ, το νομοσχέδιο ως έχει δεν περνά από τη Bουλή !!!
Αιτιολογώντας την απόφαση του, το ΔΗΚΟ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «δεν υπήρξε και δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης διάθεση για υιοθέτηση ουσιαστικών αλλαγών στο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις».
Με δεδομένη την μέχρι τώρα αρνητική στάση των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης και ειδικότερα του δεύτερου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού κόμματος, του ΑΚΕΛ, το νομοσχέδιο ως έχει δεν περνά από τη Bουλή.
Σύμφωνα με την απόφαση του Ε.Γ του ΔΗΚΟ:
Το Εκτελεστικό Γραφείο του Δημοκρατικού Κόμματος συνήλθε σήμερα και συζήτησε το θέμα των εκποιήσεων και τα Νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί στη Βουλή από την κυβέρνηση, τόσο για αυτό το θέμα όσο και για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τραπεζών και δανειοληπτών.
Το Εκτελεστικό Γραφείο διαπίστωσε με λύπη του ότι:
1. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του Δημοκρατικού Κόμματος και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης για έγκαιρη συζήτηση του θέματος και εξεύρεση τρόπων προστασίας της πρώτης κατοικίας και της μικρής οικογενειακής επιχείρησης με δεδομένη τη Μνημονιακή υποχρέωση για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας που αφορά τις εκποιήσεις, η Κυβέρνηση περιφρόνησε τα κόμματα, άφησε να παρέλθει πολύτιμο χρονικό διάστημα και άφησε το όλο θέμα να φτάσει κυριολεκτικά στο «παρά πέντε».
2. Δεν υπήρξε και δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης διάθεση για υιοθέτηση ουσιαστικών αλλαγών στο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις.
3. Για μία ακόμα φορά, η Κυβέρνηση επέλεξε την πλήρη υποταγή στην Τρόικα χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση, παρά το γεγονός ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είχε εγκαίρως καταθέσει ένα ολοκληρωμένο Πλαίσιο Διαπραγμάτευσης το οποίο καλύπτει μεταξύ άλλων και το θέμα ορισμού των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Ταυτόχρονα, η Κυβέρνηση απέφυγε οποιαδήποτε εκ των προτέρων και ειλικρινή διαβούλευση με τα κόμματα, θέτοντας τη Βουλή των Αντιπροσώπων ενώπιον εκβιαστικών διλημμάτων.
Το Δημοκρατικό Κόμμα, αφού μελέτησε διεξοδικά και αναλυτικά τα προτεινόμενα Νομοσχέδια και έχοντας υπόψη του τις συνθήκες και την ύφεση που επικρατούν στην κυπριακή οικονομία, διαπιστώνει με λύπη του ότι τα προτεινόμενα νομοσχέδια, ως έχουν, δεν παρέχουν ένα αποτελεσματικό «δίχτυ» προστασίας, το οποίο να προστατεύει την πρώτη κατοικία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που αποδεδειγμένα αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις δανειακές υποχρεώσεις τους, λόγω της ύφεσης και των προβλημάτων που δημιουργήσανε οι πολιτικές αποφάσεις και τα λάθη των τραπεζών.
Το Δημοκρατικό Κόμμα αναγνωρίζει το καθήκον της κυπριακής πολιτείας να υποχρεώσει αυτούς που έχουν και δεν πληρώνουν, να πληρώσουν.
Είναι όμως πρώτιστο καθήκον όλων μας, να προστατεύσουμε τις οικογένειες και τους συμπολίτες μας που χωρίς να φταίνε έχασαν ξαφνικά τη δουλειά ή τα εισοδήματα τους και που ενώ θέλουν να πληρώνουν, αδυνατούν να το πράξουν αυτή τη στιγμή.
Γι αυτούς τους λόγους, είχαμε ΕΓΚΑΙΡΩΣ και προ πολλού εισηγηθεί όπως η νέα προτεινόμενη διαδικασία εκποίησης ισχύει μόνο: για νέα δάνεια. για δάνεια που θα αναδιαρθρωθούν με τη συμφωνία του δανειζόμενου. για δάνεια που ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας θα εισηγείται δεσμευτικό σχέδιο αναδιάρθρωσης.
Στα πλαίσια αυτών των αναδιαρθρώσεων οι τράπεζες θα έχουν την ευχαίρεια, ως εισηγείται το Δημοκρατικό Κόμμα: να απαλλάσσουν τους εγγυητές, είτε πριν, είτε μετά την εκποίηση. να μειώνουν τις δόσεις και τα επιτόκια. να μειώνουν το κεφάλαιο του δανείου.
Γι’ αυτό, το Δημοκρατικό Κόμμα επέμενε και επιμένει: στην άμεση και ταυτόχρονη ψήφιση εκσυγχρονισμένου πλαισίου αφερεγγυότητας και πτωχεύσεων και στην αποτελεσματική θεσμοθέτηση του Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών.
Δυστυχώς, το προτεινόμενο Νομοσχέδιο των εκποιήσεων, ως έχει, παρά τις θετικές πρόνοιες που περιλαμβάνονται στα υπόλοιπα Νομοσχέδια που αφορούν την κατάργηση καταχρηστικών πρακτικών από τη μεριά των Τραπεζών, δεν περιλαμβάνει τέτοιες πρόνοιες, που στο σύνολο τους να κρίνονται ως επαρκείς και αρκετές για την προστασία των δανειοληπτών.
Η ανεξέλεγκτη παραχώρηση δανείων τα τελευταία χρόνια, τα οποία σήμερα έχουν καταστεί μη εξυπηρετούμενα λόγω της εγκληματικής στάσης του τέως Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και του τρόπου υπολογισμού που συμφώνησε με την Τρόικα, είχε δύο πλευρές:
(α) τους δανειολήπτες που τα ζητούσαν και (β) τις τράπεζες που τα έδιναν απλόχερα.
Δυστυχώς όμως, με το προτεινόμενο Νομοσχέδιο των εκποιήσεων, το βάρος διόρθωσης αυτού του λάθους εναποτίθεται συντριπτικά στους ώμους των δανειοληπτών. Είναι δε αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, με βάση το Νομοσχέδιο, οι υποχρεώσεις των δανειοληπτών έχουν αναδρομική ισχύ, ενώ οι πλείστες υποχρεώσεις των τραπεζών αφορούν το μέλλον.
Το προτεινόμενο Νομοσχέδιο, ως έχει, θα οδηγήσει στην αποσύνθεση της κυπριακής κοινωνίας, σε μεγάλη υποτίμηση της αξίας της ακίνητης περιουσίας στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας και σε διάλυση της κυπριακής οικονομίας, καθώς θα δώσει τη «χαριστική βολή» στη μικρή οικογενειακή επιχείρηση και στην πρώτη κατοικία.
Ως εκ τούτου, το Εκτελεστικό Γραφείο του Δημοκρατικού Κόμματος αποφάσισε πως, σε περίπτωση που δεν αλλάξουν ουσιαστικά τα δεδομένα, το προτεινόμενο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις θα καταψηφιστεί από την κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος.
Επιπρόσθετα, το Δημοκρατικό Κόμμα απευθύνει ύστατη έκκληση στην Κυβέρνηση να εισακούσει και να υιοθετήσει τις προτάσεις του Δημοκρατικού Κόμματος και να προχωρήσει σε διαπραγμάτευση με την Τρόικα η οποία να περιλαμβάνει:
1. Την αλλαγή των οδηγιών της Κεντρικής Τράπεζας που αφορούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. 2. Τον επαναπατρισμό των χρημάτων των κυπρίων καταθετών και μετόχων που εξήχθησαν με το κούρεμα των ομολόγων και το ξεπούλημα των κυπριακών τραπεζικών παραρτημάτων στην Ελλάδα. 3. Τη μετατροπή του E.L.A. σε ομόλογο μακροπρόθεσμου δανεισμού. 4. Την επαναδιαπραγμάτευση της σχετικής πρόνοιας του Μνημονίου που αφορά τις αποκρατικοποιήσεις. 5. Τη συμπερίληψη στο πρόγραμμα στήριξης, ουσιαστικών μέτρων ανάπτυξης.
Για το Δημοκρατικό Κόμμα προέχει η προστασία και στήριξη της κυπριακής κοινωνίας και της κυπριακής οικονομίας.
Αιτιολογώντας την απόφαση του, το ΔΗΚΟ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «δεν υπήρξε και δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης διάθεση για υιοθέτηση ουσιαστικών αλλαγών στο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις».
Με
δεδομένη την μέχρι τώρα αρνητική στάση των υπόλοιπων κομμάτων της
αντιπολίτευσης και ειδικότερα του δεύτερου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού
κόμματος, του ΑΚΕΛ, το νομοσχέδιο ως έχει δεν περνά από τη Bουλή !!!Αιτιολογώντας την απόφαση του, το ΔΗΚΟ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «δεν υπήρξε και δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης διάθεση για υιοθέτηση ουσιαστικών αλλαγών στο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις».
Με δεδομένη την μέχρι τώρα αρνητική στάση των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης και ειδικότερα του δεύτερου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού κόμματος, του ΑΚΕΛ, το νομοσχέδιο ως έχει δεν περνά από τη Bουλή.
Σύμφωνα με την απόφαση του Ε.Γ του ΔΗΚΟ:
Το Εκτελεστικό Γραφείο του Δημοκρατικού Κόμματος συνήλθε σήμερα και συζήτησε το θέμα των εκποιήσεων και τα Νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί στη Βουλή από την κυβέρνηση, τόσο για αυτό το θέμα όσο και για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τραπεζών και δανειοληπτών.
Το Εκτελεστικό Γραφείο διαπίστωσε με λύπη του ότι:
1. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του Δημοκρατικού Κόμματος και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης για έγκαιρη συζήτηση του θέματος και εξεύρεση τρόπων προστασίας της πρώτης κατοικίας και της μικρής οικογενειακής επιχείρησης με δεδομένη τη Μνημονιακή υποχρέωση για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας που αφορά τις εκποιήσεις, η Κυβέρνηση περιφρόνησε τα κόμματα, άφησε να παρέλθει πολύτιμο χρονικό διάστημα και άφησε το όλο θέμα να φτάσει κυριολεκτικά στο «παρά πέντε».
2. Δεν υπήρξε και δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης διάθεση για υιοθέτηση ουσιαστικών αλλαγών στο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις.
3. Για μία ακόμα φορά, η Κυβέρνηση επέλεξε την πλήρη υποταγή στην Τρόικα χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση, παρά το γεγονός ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είχε εγκαίρως καταθέσει ένα ολοκληρωμένο Πλαίσιο Διαπραγμάτευσης το οποίο καλύπτει μεταξύ άλλων και το θέμα ορισμού των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Ταυτόχρονα, η Κυβέρνηση απέφυγε οποιαδήποτε εκ των προτέρων και ειλικρινή διαβούλευση με τα κόμματα, θέτοντας τη Βουλή των Αντιπροσώπων ενώπιον εκβιαστικών διλημμάτων.
Το Δημοκρατικό Κόμμα, αφού μελέτησε διεξοδικά και αναλυτικά τα προτεινόμενα Νομοσχέδια και έχοντας υπόψη του τις συνθήκες και την ύφεση που επικρατούν στην κυπριακή οικονομία, διαπιστώνει με λύπη του ότι τα προτεινόμενα νομοσχέδια, ως έχουν, δεν παρέχουν ένα αποτελεσματικό «δίχτυ» προστασίας, το οποίο να προστατεύει την πρώτη κατοικία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που αποδεδειγμένα αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις δανειακές υποχρεώσεις τους, λόγω της ύφεσης και των προβλημάτων που δημιουργήσανε οι πολιτικές αποφάσεις και τα λάθη των τραπεζών.
Το Δημοκρατικό Κόμμα αναγνωρίζει το καθήκον της κυπριακής πολιτείας να υποχρεώσει αυτούς που έχουν και δεν πληρώνουν, να πληρώσουν.
Είναι όμως πρώτιστο καθήκον όλων μας, να προστατεύσουμε τις οικογένειες και τους συμπολίτες μας που χωρίς να φταίνε έχασαν ξαφνικά τη δουλειά ή τα εισοδήματα τους και που ενώ θέλουν να πληρώνουν, αδυνατούν να το πράξουν αυτή τη στιγμή.
Γι αυτούς τους λόγους, είχαμε ΕΓΚΑΙΡΩΣ και προ πολλού εισηγηθεί όπως η νέα προτεινόμενη διαδικασία εκποίησης ισχύει μόνο: για νέα δάνεια. για δάνεια που θα αναδιαρθρωθούν με τη συμφωνία του δανειζόμενου. για δάνεια που ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας θα εισηγείται δεσμευτικό σχέδιο αναδιάρθρωσης.
Στα πλαίσια αυτών των αναδιαρθρώσεων οι τράπεζες θα έχουν την ευχαίρεια, ως εισηγείται το Δημοκρατικό Κόμμα: να απαλλάσσουν τους εγγυητές, είτε πριν, είτε μετά την εκποίηση. να μειώνουν τις δόσεις και τα επιτόκια. να μειώνουν το κεφάλαιο του δανείου.
Γι’ αυτό, το Δημοκρατικό Κόμμα επέμενε και επιμένει: στην άμεση και ταυτόχρονη ψήφιση εκσυγχρονισμένου πλαισίου αφερεγγυότητας και πτωχεύσεων και στην αποτελεσματική θεσμοθέτηση του Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών.
Δυστυχώς, το προτεινόμενο Νομοσχέδιο των εκποιήσεων, ως έχει, παρά τις θετικές πρόνοιες που περιλαμβάνονται στα υπόλοιπα Νομοσχέδια που αφορούν την κατάργηση καταχρηστικών πρακτικών από τη μεριά των Τραπεζών, δεν περιλαμβάνει τέτοιες πρόνοιες, που στο σύνολο τους να κρίνονται ως επαρκείς και αρκετές για την προστασία των δανειοληπτών.
Η ανεξέλεγκτη παραχώρηση δανείων τα τελευταία χρόνια, τα οποία σήμερα έχουν καταστεί μη εξυπηρετούμενα λόγω της εγκληματικής στάσης του τέως Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και του τρόπου υπολογισμού που συμφώνησε με την Τρόικα, είχε δύο πλευρές:
(α) τους δανειολήπτες που τα ζητούσαν και (β) τις τράπεζες που τα έδιναν απλόχερα.
Δυστυχώς όμως, με το προτεινόμενο Νομοσχέδιο των εκποιήσεων, το βάρος διόρθωσης αυτού του λάθους εναποτίθεται συντριπτικά στους ώμους των δανειοληπτών. Είναι δε αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, με βάση το Νομοσχέδιο, οι υποχρεώσεις των δανειοληπτών έχουν αναδρομική ισχύ, ενώ οι πλείστες υποχρεώσεις των τραπεζών αφορούν το μέλλον.
Το προτεινόμενο Νομοσχέδιο, ως έχει, θα οδηγήσει στην αποσύνθεση της κυπριακής κοινωνίας, σε μεγάλη υποτίμηση της αξίας της ακίνητης περιουσίας στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας και σε διάλυση της κυπριακής οικονομίας, καθώς θα δώσει τη «χαριστική βολή» στη μικρή οικογενειακή επιχείρηση και στην πρώτη κατοικία.
Ως εκ τούτου, το Εκτελεστικό Γραφείο του Δημοκρατικού Κόμματος αποφάσισε πως, σε περίπτωση που δεν αλλάξουν ουσιαστικά τα δεδομένα, το προτεινόμενο Νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις θα καταψηφιστεί από την κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος.
Επιπρόσθετα, το Δημοκρατικό Κόμμα απευθύνει ύστατη έκκληση στην Κυβέρνηση να εισακούσει και να υιοθετήσει τις προτάσεις του Δημοκρατικού Κόμματος και να προχωρήσει σε διαπραγμάτευση με την Τρόικα η οποία να περιλαμβάνει:
1. Την αλλαγή των οδηγιών της Κεντρικής Τράπεζας που αφορούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. 2. Τον επαναπατρισμό των χρημάτων των κυπρίων καταθετών και μετόχων που εξήχθησαν με το κούρεμα των ομολόγων και το ξεπούλημα των κυπριακών τραπεζικών παραρτημάτων στην Ελλάδα. 3. Τη μετατροπή του E.L.A. σε ομόλογο μακροπρόθεσμου δανεισμού. 4. Την επαναδιαπραγμάτευση της σχετικής πρόνοιας του Μνημονίου που αφορά τις αποκρατικοποιήσεις. 5. Τη συμπερίληψη στο πρόγραμμα στήριξης, ουσιαστικών μέτρων ανάπτυξης.
Για το Δημοκρατικό Κόμμα προέχει η προστασία και στήριξη της κυπριακής κοινωνίας και της κυπριακής οικονομίας.
ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Κεραυνοί του δεξιού Ούγγρου πρωθυπουργού : «Στόχος μου είναι σταματήσω εντελώς την μετανάστευση. Η σημερινή φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική είναι υποκριτική. Μερικοί ηγέτες δεν πτοούνται που η εθνοτική βάση του έθνους τους διαλύεται. Πρέπει να στηρίξουμε τις οικογένειες για να επιβιώσει το έθνος, όχι να δίνουμε λεφτά για τους μετανάστες»
Στο Ypres της Γαλλίας συγκεντρώθηκαν οι πρωθυπουργοί των
χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να συζητήσουν θέματα πολιτικής.
Ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Viktor Orban, είπε σε μια συνάντηση ότι «ο στόχος κατά την διάρκεια της κυβέρνησής του είναι να
σταματήσει απολύτως η μετανάστευση»,
«Νομίζω ότι η σημερινή φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική,
η οποία θεωρείται προφανής και ότι έχει ηθική βάση, είναι υποκριτική ...»
Είπε ότι θέλει οι ηγέτες της ΕΕ να αναγνωρίσουν ότι η μετανάστευση
είναι λάθος, και ο στόχος της Ευρώπης θα πρέπει να είναι να σταματήσει η
μετανάστευση.
«Υπάρχουν δύο τύποι αντιδράσεων: κάποιοι με ζήλευαν, επειδή πιστεύουν
ότι δεν πρέπει να λέμε τέτοια πράγματα, αν και θα το ήθελαν πολύ. Άλλοι
διαφώνησαν:
επειδή έχουν αποτύχει να αναστρέψουν τις δημογραφικές τάσεις με
πολιτικές στήριξης της οικογένειας, έχουν διατηρήσει τις κοινωνικές
εντάσεις με την επιδότηση της
ανεργίας και δεν πτοούνται αν η εθνοτική βάση του έθνους-κράτους διαλύεται».
Ο Orban δήλωσε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό η Ουγγαρία να
παραμείνει ευρωπαϊκή, εθνικά και πολιτισμικά, με τον Χριστιανισμό ως
ακρογωνιαίο λίθο της.
Πρότεινε αντί για τη χρηματοδότηση της τρέχουσας πολιτικής
για τη μετανάστευση, οι χώρες της ΕΕ να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα για να κάνουν
τις πατρίδες των χωρών των μεταναστών ένα μέρος που θα μπορούν να ζήσουν
καλύτερα, και επιπλέον, να επικεντρωθούν στην αύξηση του ποσοστού γεννήσεων
στην Ευρώπη.
 |
| Ιστοσελίδα του Υπουργείου Πρόνοιας με πληροφορίες ειδικά για την στήριξη της οικογένειας |
Η ουγγρική κυβέρνηση έχει αυξήσει τα ποσοστά γεννήσεων της
χώρας προσφέροντας φορολογική απαλλαγή για όσους έχουν τρία παιδιά και άνω, και
επίσης θεσπίζοντας νομοθεσία, ώστε οι μητέρες να μπορούν να μείνουν στο σπίτι
για τρία χρόνια μετά τον τοκετό.
Κατά συνέπεια, η ουγγρική κυβέρνηση σχεδιάζει να αυξήσει τις
γεννήσεις με μια συγχαρητήρια κάρτα για τα νεόνυμφα ζευγάρια.
«Εάν η αγάπη του ενός για τον άλλο γίνει η πηγή μιας νέας
ζωής, αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο για την οικογένειά σας. Ένα παιδί είναι
ευλογία, και η υπόσχεση της επιβίωσης της οικογένειας και του έθνους μας», λένε
οι συγχαρητήριες κάρτες.
Τον Μάιο του 2014, ο Ούγγρος πρωθυπουργός είχε εξηγήσει τους
λόγους για τους οποίους προσπαθεί να αυξήσει τους δείκτες γεννητικότητας των
Ευρωπαίων.
«Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πολιτισμοί που δεν είναι
ικανοί βιολογικά να διατηρηθούν ίδιοι είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν. Ο πολιτισμός
μας, η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να το κάνει αυτό σήμερα».
ΚΟ: Από όσα έχω διαβάσει, δεν μπορώ παρά να εκτιμήσω τον Ούγγρο
Πρωθυπουργό. Ιδιαίτερα όταν κοιτάζεις τις εγχώριες καρικατούρες που παρουσιάζονται
ως «δεξιοί» (ούτε κι αυτό μπορούν να το πουν) και «πατριώτες».
Αν δεν την έχετε
διαβάσει, διαβάστε οπωσδήποτε την συγκλονιστική
ομιλία του Ούγγρου πρωθυπουργού για την Ευρώπη: «Η πίστη, η εκκλησία,
το έθνος και η οικογένεια δεν ανήκουν στο παρελθόν μας, αλλά στο μέλλον
μας», την οποία (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) δημοσίευσε,
κατά αποκλειστικότητα, ο ΚΟ.
Τέτοια λόγια δεν θα ακούσετε πλέον από πολιτικούς,
στην σημερινή θνήσκουσα πολυπολιτισμική/πολυφυλετική Ευρώπη,
εκτός αν είναι «ακραίοι».
Σκεφτείτε μάλιστα ότι δεν μπορεί να γίνει σύγκριση
του αριθμού μεταναστών που δέχεται η Ουγγαρία με εκείνη που δέχεται η χώρα μας.
Σημειωτέον, ότι ο Orban έχει δεχτεί αφόρητες πιέσεις από το εβραϊκό λόμπι να θέσει
εκτός νόμου το τρίτο - κατά τις εθνικές εκλογές και δεύτερο πλέον μετά τις ευρωεκλογές
- πολιτικό κόμμα, το «ακροδεξιό» Jobbik, και εκείνος όχι μόνο δεν το έχει κάνει, αλλά ούτε, ανέφερε
το όνομά του σε συνέδριο κατά του «αντισημιτισμού» που έγινε στην Ουγγαρία από τις
εβραϊκές οργανώσεις. Απλώς καταδίκασε τον αντισημιτισμό.
Ούτε καταδίκασε τις
θέσεις του Jobbik, ούτε
ανακοίνωσε συγκεκριμένα μέτρα για την καταπολέμηση των φαινομένων
αντισημιτισμού στη χώρα του.
Γι' αυτό το Παγκόσμιο Εβραϊκό Κονγκρέσο εξέδωσε
άμεσα ανακοίνωση εκφράζοντας την «απογοήτευσή του» για την στάση που επέλεξε να
τηρήσει ο Ούγγρος πρωθυπουργός.
Σημειωτέον, ότι η εβραϊκή κοινότητα της
Ουγγαρίας είναι η μεγαλύτερη της Ανατολικής Ευρώπης. Για αυτό και για άλλα πολλά
(όπως ότι είναι φιλο-Ρώσος), τον κατηγορούν ότι «έχει ποδοπατήσει τις
ευρωπαϊκές αξίες», μέχρι ότι είναι «πιο επικίνδυνος από τους ακροδεξιούς του Jobbik».(Στην φώτο ο Ούγγρος
πρωθυπουργός με τον ηγέτη του Jobbik,
Gábor Vona).